Οι εργαζόμενοι στη δίνη μιας ραγδαίας επίθεσης.
Το δίλημμα με το οποίο είμαστε αντιμέτωποι είναι σαφές: ή θα ανατρέψουμε με τους αγώνες μας τη ραγδαία επίθεση που εξελίσσεται σε βάρος μας ή θα σαρωθούν όλες οι ιστορικές μας κατακτήσεις και θα οδηγηθούμε στον εργασιακό μεσαίωνα. Αυτό επιβεβαιώνουν τα συνεχή αντιλαϊκά αλλεπάλληλα πακέτα μέτρων που εφαρμόζει η κυβέρνηση, με τη στήριξη της τρόικας Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. Ο στόχος τους δεν είναι το νοικοκύρεμα των δημόσιων οικονομικών της χώρας, αλλά η μεταφορά πλούτου από τις τσέπες των εργαζομένων στα χρηματοκιβώτια των τραπεζιτών και των πολυεθνικών για να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια οικονομική κρίση και ύφεση.
Η Παιδεία και οι εκπαιδευτικοί στο κατώφλι σαρωτικών αλλαγών
Η παιδεία δε θα μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση του κανόνα. Με πρόσχημα την κρίση εξελίσσεται μια προσπάθεια επιβολής νεοσυντηρητικών μέτρων προκειμένου να συγχρονιστεί η εκπαίδευση με τις γενικότερες αντιδραστικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στην ελληνική κοινωνία.
- Ετοιμάζεται δεύτερος γύρος μείωσης στους μισθούς μας με το νέο μισθολόγιο, με τη μείωση του μισθού στους νεοπροσλαμβανόμενους, με το επίδομα της εξωδιδακτικής απασχόλησης να είναι στο στόχαστρο των περικοπών, με την αναζήτηση επιδόματος που θα συνδεθεί με την παραγωγικότητα Ενώ όλο και περισσότερο πληθαίνουν οι απειλές για άρση της μονιμότητας, υπαγωγή στην περιφερειακή διοίκηση κ.λπ.
- Ο Προϋπολογισμός του 2011 θα προκαλέσει και νέα δεινά: αυξήσεις του ΦΠΑ, αυξήσεις του πετρελαίου θέρμανσης που διαμορφώνουν την τιμή του λίτρου στα 1,30 ευρώ, υποχρηματοδότηση της παιδείας με τις δαπάνες να μειώνονται στο 2,96% του ΑΕΠ (σχεδόν 1δις λιγότερο από πέρσι!), μείωση των δαπανών για υγεία και ασφάλιση κατά 2,5 δις, ευρώ!
- Εντείνονται οι ταξικοί φραγμοί και αυξάνονται κατακόρυφα οι κοινωνικές ανισότητες στη μόρφωση με τις αλλαγές που επιχειρούνται στο Λύκειο και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι αλλαγές αυτές, θα καθιερώσουν νέα εξεταστικά πλέγματα για την είσοδο σε σχολή, αντί σε τμήμα, η εισαγωγή στο οποίο θα γίνεται μετά από νέο εξεταστικό φίλτρο. Το ίδιο το Λύκειο θα μοιάζει με μαγαζάκι πλασαρίσματος αποσπασματικών γνώσεων, χωρίς ενιαίο κορμό και στόχευση, με προφανή αρνητικά αποτελέσματα στο μορφωτικό επίπεδο των μαθητών αλλά και στη λειτουργία των σχολείων.
Μια πρώτη γεύση του τι σημαίνει «μνημόνιο στην παιδεία» βιώσαμε στην αρχή της χρονιάς, με την συρρίκνωση των προσλήψεων μονίμων εκπαιδευτικών, με τα απανωτά κύματα αναπληρωτών - ωρομισθίων χωρίς δικαιώματα, με το αλαλούμ στις αποσπάσεις, τοποθετήσεις, διαθέσεις, με τα κενά να παραμένουν ακόμα στα σχολεία.
Η ηγεσία της ΟΛΜΕ και οι ΕΛΜΕ πίσω από τις εξελίξεις
Σε μια τέτοια κατάσταση και με το ερώτημα του «τι μας περιμένει ακόμη;» να βασανίζει τη μεγάλη πλειοψηφία του κλάδου, η ηγεσία της ΟΛΜΕ βρέθηκε πίσω από τις εξελίξεις. Απέναντι στην γενικευμένη επίθεση στα δικαιώματα μας, επέλεξε την αποσπασματική και σε επιμέρους ζητήματα αντιπαράθεση με το Υπουργείο, αντί της ενιαίας απάντησης του κλάδου με αποφάσεις Συνελεύσεων. Έτσι, άφησε τον κάθε συνάδελφο, το κάθε σχολείο και την κάθε ΕΛΜΕ να προσπαθούν να αντεπεξέλθουν και να ανταπαντήσουν ο καθένας από μόνος του, άλλος για τις υπερωρίες, άλλος για το στοίβαγμα 30 παιδιών στα τμήματα, άλλος για την παραβίαση του ωραρίου και άλλος για την επιμόρφωση. Δυστυχώς, το δρόμο της αδράνειας ακολουθεί με ευθύνη όλων των παρατάξεων που συμμετέχουν στο Δ.Σ. και η δική μας ΕΛΜΕ.
Αλλά και σήμερα καλούμαστε, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές, σε Γενικές Συνελεύσεις, χωρίς όμως να διαμορφώνονται οι απαραίτητες προϋποθέσεις για θετική έκβαση του αγώνα μας.
Αφενός, γιατί τα αιτήματα που προτείνονται από την εισήγηση για ψήφιση στις Γ.Σ. είναι υποβαθμισμένα: Αφήνονται απ’ έξω σοβαρά προβλήματα που προκύπτουν από την κυβερνητική επίθεση (π.χ. αλλαγές στο Λύκειο και στα ΑΕΙ-ΤΕΙ). Στα αιτήματα αιχμής απουσιάζουν βασικές διεκδικήσεις μας που θα κριθούν το επόμενο διάστημα εν όψει της ψήφισης μισθολογίου (π.χ. Κλαδική Συλλογική Σύμβαση). Στην ανάλυση που κάνει η ΟΛΜΕ για τις συνέπειες των μέτρων δεν αποκαλύπτει τα εκβιαστικά διλήμματα που αναπαράγει συνεχώς η κυβέρνηση για την αποδοχή της αντιλαϊκής πολιτικής της, όπως «παίρνουμε αντιλαϊκά μέτρα ή αλλιώς χρεοκοπούμε». Δεν αναδεικνύει, -ενάντια στην πολιτική της υποτέλειας στο μνημόνιο και στην τρόικα- το δρόμο της αναγκαίας εναντίωσης και ρήξης με την Ε.Ε., της μη αναγνώρισης του χρέους, της διαγραφής του και της άρνησης πληρωμής του
Αφετέρου, το πρόγραμμα δράσης που προτείνεται είναι αποδυναμωμένο, ανεπαρκές να συγκινήσει να κινητοποιήσει : Η συμμετοχή μας στην 24ωρη απεργία που έχουν προκηρύξει οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ -που έχουν θητεύσει στον κυβερνητικό και κρατικό συνδικαλισμό-, από μόνη της δεν μπορεί να οδηγήσει στην προοπτική νίκης του αγώνα μας. Για να ξεφύγει η συγκεκριμένη απεργία από τα εθιμοτυπικά της χαρακτηριστικά, θα πρέπει την υπόθεση του αγώνα να την αναλάβουν οι ίδιοι εργαζόμενοι, με αποφάσεις αγώνα σωματείων που θα εξασφαλίζουν τη συνέχιση των κινητοποιήσεων με αποφασιστικές μορφές πάλης. Μια τέτοια κλιμάκωση και κατεύθυνση των διεκδικήσεών απουσιάζει από την πρόταση του Δ.Σ ΟΛΜΕ, το οποίο ζητά την εξουσιοδότηση να προκηρύξει άλλη μια 24ωρη. Το πόσο αδιέξοδη τακτική είναι αυτή, φάνηκε πέρσι, όταν προκηρύχθηκαν οχτώ(8!) 24ωρες απεργίες, χωρίς ποτέ να υπάρξει κλιμάκωση!
Αγωνιστικό πρόγραμμα αντίστασης και διεκδικήσεων
Απέναντι στη μοιρολατρική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών αντιπροτείνουμε την αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων πάνω σε ένα πρόγραμμα δράσης που θα είναι ανοιχτό στις ενδεχόμενες εξελίξεις. Χωρίς να επαναλαμβάνουμε τα κατεβατά των έτσι και αλλιώς ψηφισμένων διεκδικήσεων μας προβάλλουμε αιτήματα αιχμής που αφορούν τις διευρυμένες ανάγκες της Παιδείας και των εκπαιδευτικών και οι οποίες βρίσκονται στο στόχαστρο της επίθεσης που δεχόμαστε:
- Να μην ψηφιστεί ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός που επιφέρει δυσβάστακτες και πρωτοφανείς σε μέγεθος συνέπειες για όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
- Αυξήσεις στους μισθούς, 1400 καθαρά στον νεοδιόριστο, άμεση κάλυψη των απωλειών εισοδήματος, ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας. Να μην κατατεθεί το σχεδιαζόμενο Ενιαίο Μισθολόγιο. Καθιέρωση Κλαδικής Σύμβασης εφ’ όλης της ύλης.
- 6000 προσλήψεις μόνιμου προσωπικού τώρα. Υλοποίηση της κυβερνητικής απόφασης ένας φεύγει με συνταξιοδότηση στην εκπαίδευση - ένας προσλαμβάνεται. Κατάργηση της ωρομισθίας, όχι σε αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου και σε καθεστώς ΕΣΠΑ. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατοχύρωση της προϋπηρεσίας, ώστε να οδηγεί σε διορισμό.
- Όχι στους απανωτούς εξεταστικούς ταξικούς φραγμούς που προωθεί η κυβέρνηση με τις αλλαγές στο Λύκειο. Όχι στο κλείσιμο σχολείων. Ενιαίο σύγχρονο 12χρονο σχολείο για όλα τα παιδιά. Όχι στο νέο νόμο πλαίσιο της επέλασης των ιδιωτικοοικονομιών κριτηρίων που προωθεί η κυβέρνηση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ.
- Άμεση αύξηση των δαπανών για την Παιδεία τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ - 15% του προϋπολογισμού.
- Πλήρης σύνταξη με 30 χρόνια εργασίας. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Χρηματοδότηση των Ταμείων.
- Ετήσια περιοδική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στα Πανεπιστήμια, με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα. Καμιά διαδικασία προώθησης της «αυτοαξιολόγησης».
- Ριζική αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης στη βάση των προτάσεων της ΟΛΜΕ.
- Μείωση του αριθμού των μαθητών σε κάθε τμήμα, καμία υπερωρία, αναβαθμισμένα αντισταθμιστικά μέτρα διδασκαλίας, λειτουργία της Π.Δ.Σ. και της ενισχυτικής διδασκαλίας για να εξασφαλιστούν καλύτερες συνθήκες εργασίας και μάθησης. Όχι στις παραβιάσεις του ωραρίου καθηγητών στην πρωτοβάθμια.
Για την ικανοποίηση των μας η φετινή μας εμπειρία απέδειξε ότι απαιτούνται γενικότερες αλλαγές και ρήξεις:
Δεν αναγνωρίζουμε το ληστρικό, τοκογλυφικό χρέος. Έχουμε πληρώσει διπλά και τριπλά όλα αυτά τα χρόνια τους «δανειστές». Την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν
Παλεύουμε για την ανατροπή των μνημονίων και της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ που εξαθλιώνει τους εργαζόμενους και βυθίζει τη χώρα στην ύφεση
Αρνούμαστε να υποστούμε νέες θυσίες. Τα χρήματα για τις κοινωνικές ανάγκες την παιδεία την υγεία την ασφάλιση να παρθούν από το κεφάλαιο.
Διέξοδος βρίσκεται στον συντονισμένο κοινωνικό και πολιτικό αγώνα των εργαζομένων που πλήττονται βάναυσα από τις αντιλαϊκές πολιτικές. Η πάλη μας μπορεί να ανατρέψει σήμερα την αντιλαϊκή κυβέρνηση και τους συμμάχους της και κάθε αντίστοιχο διαχειριστή στο μέλλον
Όσον αφορά τις μορφές πάλης:
Παλεύουμε για την επιτυχία της 24ωρης πανεργατικής πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας στις 15 Δεκεμβρίου- να κλείσουν όλα τα σχολεία. Για να επανακτήσουμε την αυτοπεποίθηση μας, για να μην αφήσουμε τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία να ορίζει τις τύχες μας, για να δοθεί η δυνατότητα να υπάρξει συνέχιση και ουσιαστική κλιμάκωση στις διεκδικήσεις. Προτείνουμε την ημέρα της απεργίας οι διαφορετικές συγκεντρώσεις και προσυγκεντρώσεις να καταλήξουν σε ενιαία πορεία.
Ακόμη προτείνουμε η Γ.Σ. να αποφασίσει:
Να μη ψηφίσει την εν λευκώ εξουσιοδότηση στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να προκηρύξει άλλη μια 24ωρη, που από μόνη της δεν αποτελεί την αναγκαία απάντηση στις συνέπειες του ενιαίου μισθολογίου.
Στις 6 Δεκεμβρίου, ημέρα μνήμης του μαθητή Γρηγορόπουλου, να υπάρξουν κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις σε όλη σε όλη τη χώρα με πανεκπαιδευτικά χαρακτηριστικά που θα οργανωθούν με συλλογική ευθύνη της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, των ΕΛΜΕ και των Διδασκαλικών Συλλόγων, του φοιτητικού και του μαθητικού κινήματος. Η Γ΄ ΕΛΜΕ τοπικά να πάρει πρωτοβουλία συντονισμού.
συμμετέχουμε ως Γ΄΄ΕΛΜΕ στην πρωτοβουλία συντονισμού των σωματείων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα
Μπροστά στην ψήφιση του μισθολογίου των περικοπών αποφασίζουμε από τώρα διαρκή, παρατεταμένο, ανυποχώρητο και αποφασιστικό αγώνα, του οποίου την πορεία και την εξέλιξή του θα καθορίζουν οι Γενικές Συνελεύσεις του κλάδου. Χωρίς άλλη καθυστέρηση και χωρίς να περιμένουμε τις τελικές ανακοινώσεις, προτείνουμε η συνέλευση να αποφασίσει:
α) καμπάνια ενημέρωσης μαθητών – γονέων – εργαζομένων για την επικείμενη καταβαράθρωση της δημόσιας εκπαίδευσης με τον κλοιό της λιτότητας και τις αλλαγές στο Λύκειο.
β) νέο γύρο γενικών συνελεύσεων μετά τις γιορτές όπου θα παρθούν οι τελικές αποφάσεις για απεργιακές μορφές διάρκειας και συντονισμού.
γ) πρόταση προς το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να εισηγηθεί αγώνα διαρκείας, είτε με συνεχείς – εναλλασσόμενες διήμερες και τριήμερες, είτε με πενθήμερες απεργίες.
δ) πρόταση προς το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, τα Δ.Σ. των ΕΛΜΕ να συγκροτηθούν σε όλους τους νομούς Επιτροπές Αγώνα που θα συμβάλλουν με ενημερώσεις, συνεντεύξεις, συγκρότηση απεργιακού ταμείου, συντονισμό με άλλους κλάδους, καθώς και με την αξιοποίηση και άλλων μέτρων στη δημιουργία όλων των προϋποθέσεων για το ξεκίνημα του αγώνα.
ε) συντονισμό με τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις ομοσπονδίες σε επίπεδο νομών, περιφερειών και πανελλαδικά ώστε να πυκνώνουμε το αγωνιστικό μας πρόγραμμα με συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια.Σε περίπτωση είτε νέων μέτρων απότομης χειροτέρευσης, είτε ξεσπάσματος αγώνων από άλλους χώρους εκπαίδευσης ή δημοσίου, νέες, έκτακτες ΓΣ, πριν τα Χριστούγεννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου