Αποτελέσματα εκλογών στη Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης - Άνοδος του σχήματός μας (Παρεμβάσεις)!

19/12/2013, Εκλογές για την ανάδειξη Διοικητικού Συμβουλίου της Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης.

Άνοδος  των Παρεμβάσεων, πλήρης αποκαθήλωση  του κυβερνητικού συνδικαλισμού,  στο 80% οι δυνάμεις της αριστεράς !

	Ψήφοι 2012	Έδρες	%	Ψήφοι 2013	Έδρες	%
ΣΥΝ.ΕΚ	197  (+25)	2	32	181 (-16)	2	31,6
ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ	157  (+32)	2	25,6	168 (+11)	2	29,5
ΕΣΑΚ -ΔΕΕ	100  (-17)	1	16,3	101 (+1)	1	17,7
ΔΑΚΕ	113   (+6)	1	18,4	85 (-28)	1	14,9
ΠΑΣΚ	47     (-6)	1	7,7	36 (-11)	1	6,3

12 μόνο αιτίες να εγερθούμε ξανά και να νικήσουμε! Το ψηφοδέλτιο της Ενωτικής Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας

12 μόνο αιτίες να εγερθούμε ξανά και να νικήσουμε!

     1. Απέλυσαν 10.000 συναδέλφους μας αναπληρωτές. Ετοιμάζουν την απόλυση 1.998 καθηγητών των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ από τους 2.122 που έβγαλαν στη διαθεσιμότητα τον Ιούλιο αφού κατήργησαν τους τομείς και τις ειδικότητές τους. Ετοιμάζουν τις λίστες με τους ξενόγλωσσους, τους γυμναστές, τους φιλολόγους, και όσους άλλους από μας μεθοδεύσουν να «περισσέψουν».   Θα το επιτρέψουμε;

     2. Με την αύξηση των 2 ωρών, χιλιάδες συνάδελφοι έγιναν σε μια νύχτα «υπεράριθμοι», έχασαν την οργανική τους, εμπαίχτηκαν, με αδιαφανείς και παράνομες διαδικασίες μετατάχτηκαν, μετατέθηκαν υποχρεωτικά ή «τοποθετήθηκαν» προσωρινά, τρέχοντας  με κίνδυνο της ζωής τους μέχρι και σε 5 σχολεία ή σε άσχετες με την ειδικότητά τους υπηρεσίες για να καλύψουν εναγωνίως ωράριο. Θα το ανεχτούμε;

     3. Με την άρση της μονιμότητας είμαστε όλοι υποψήφιοι στην επόμενη λίστα προγραφών, αλλάζοντας τις εργασιακές σχέσεις.  Θα το αποτρέψουμε;

    4. Για να βρουν κι άλλους διαθέσιμους, καταργούν τις ΕΠΑΣ, συνεχίζουν να κλείνουν και να συγχωνεύουν τμήματα, κατευθύνσεις και σχολεία. Θα το δεχτούμε;

    5. Καταργούν κατά το δοκούν μαθήματα και ειδικότητες, αλλάζουν τις αναθέσεις, αυξομειώνουν τις ώρες των μαθημάτων, μας διασπούν στρέφοντας τον έναν κλάδο εναντίον του άλλου. Θα τους κάνουμε το χατίρι να αλληλοσπαραχτούμε;

    6. Υποχρηματοδοτούν τα σχολεία, ενώ αυτά ήδη υπολειτουργούν με κενά, ελλείψεις καθηγητών και βιβλίων. Καταργούν τις υποστηρικτικές δομές, απολύουν φύλακες και καθαρίστριες, επιβαρύνουν τις συνθήκες δουλειάς μας. Διευρύνουν το ωράριο με παράνομες προφορικές εντολές. Θα το συνηθίσουμε;

    7. Μεθοδεύουν από την καινούρια χρονιά το έκτρωμα της «αυτοαξιολόγησης» (στην αρχή) της «Αξιολόγησης»- χειραγώγησης, της βαθμολογικής - μισθολογικής μας καθήλωσης και απόλυσης.  Θα συνεργήσουμε;

    8. Με αυταρχικούς μηχανισμούς πειθάρχησης (Παρουσιολόγιο, my school, διώξεις, ποινικοποίηση αγώνων, συκοφαντία, ανήθικη προπαγάνδα από τα ΜΜΕ, επιστρατεύσεις, ΕΔΕ, πειθαρχικά  κ.ά) επιβάλλουν τον ασφυκτικό έλεγχο και τη συμμόρφωση. Απαξιώνουν και ευτελίζουν τον εκπαιδευτικό. Θα «συμμορφωθούμε»; Θα τους φοβηθούμε;

    9. Μετέτρεψαν σε ομήρους 20.000 μαθητές μας των τομέων της Τεχνικής που κατήργησαν. Με το «νέο» εξετασιοκεντρικό Γενικό και Τεχνικό Λύκειο και το σχολείο της αγοράς εντατικοποιούν τη δουλειά μας ενώ αποκλείουν απ΄το σχολείο τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, και δίνουν ως φτηνούς-ανασφάλιστους εργαζόμενους τους ανήλικους μαθητές των τεχνικών, διά μέσου της μαθητείας στους ιδιώτες. Θα αδιαφορήσουμε;

    10. Διέλυσαν τα ασφαλιστικά μας ταμεία και την ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη. Ο γιατρός και το φάρμακο έγιναν άχθος και «πολυτέλεια» για όλους και τραγική καθημερινότητα για όσους υποφέρουν από σοβαρές και χρόνιες παθήσεις. Θα το υπομείνουμε;

    11. Εξαθλίωσαν μισθούς - συντάξεις, μας χαρατσώνουν αλύπητα και μας ετοιμάζουν νέα αβάσταχτη φοροληστεία, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων και πλειστηριασμούς, ακόμα και της πρώτης κατοικίας. Θα παραμείνουμε παθητικοί θεατές;

    12. Με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου καταπατούν Σύνταγμα, Νόμους, εργασιακά δικαιώματα, υποθηκεύουν την εθνική ανεξαρτησία και ξεπουλούν τα δημόσια αγαθά και τον εθνικό πλούτο. Θα τα υπερασπίσουμε;

Οι καθηγητές, οι εργαζόμενοι, η νεολαία δεν είπαν ακόμη την τελευταία τους λέξη….

Ενωτική Αγωνιστική Πρωτοβουλία (Παρεμβάσεις) Γ΄ ΕΛΜΕ-Θ

Προτάσεις προς την έκτακτη Γενική Συνέλευση της Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης (29/5)

Από τις παρακάτω προτάσεις της Ενωτικής Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας (Παρεμβάσεις) η ΓΣ υπερψήφισε τις: 2, 3, 4, 7, 8, 9, 10, 11, 12.

1.                 Η Γ.Σ. της Γ΄ ΕΛΜΕ καταγγἐλλει την πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ για τη στάση της στη Γ.Σ. των προέδρων την Τετάρτη 14/5. Αντί να συμβάλει στη συζήτηση για την καλύτερη οργάνωση και επιτυχία της απεργίας, με τις προτάσεις της επί της διαδικασίας και του περιεχομένου, παραβίασε την εκφρασμένη από χιλιάδες συναδέλφους θέληση του κλάδου. Ανέστειλε χωρίς προσφυγή στις Γ.Σ.  την απεργία, παραβιάζοντας κατάφωρα τις καταστατικές αρχές και τη δημοκρατική λειτουργία του συνδικάτου μας. Μας οδήγησε σε ταπεινωτική ήττα και έσπειρε την απογοήτευση.

2.                 Καλούμε το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να προχωρήσει άμεσα σε κύκλο Γ.Σ. μετά τις νέες δραματικές εξελίξεις, που οδηγούν σε χιλιάδες αναγκαστικές μεταθέσεις και απολύσεις. Την καλούμε να προτείνει άρση της αναστολής της απεργίας. Σε αντίθετη περίπτωση να παραιτηθεί και ν’ αναλάβει υπηρεσιακό αντιπροσωπευτικό Δ.Σ. μόνο για την οργάνωση του συνεδρίου.

3.                 Επιβεβαιώνουμε την απόφαση της προηγούμενης μαζικής Γ.Σ. για αναστολή της συμμετοχής της ΟΛΜΕ στην ΑΔΕΔΥ, μετά την πρωτοφανή και ανήθικη στάση της Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ, που αρνήθηκε τη συμπαράσταση στον αγώνα μας, όταν την ίδια στιγμή δεκάδες ομοσπονδίες και συνδικάτα, είχαν ταχθεί, και με απεργιακές κινητοποιήσεις στις 17/5 στο πλευρό μας, δημιουργώντας έτσι όρους άρσης της επιστράτευσης.

4.                 Θεωρούμε ότι η ΓΣ της Γ΄ ΕΛΜΕ και οι αποφάσεις της, εκπροσωπήθηκαν επάξια στη  Γ.Σ. των προέδρων της ΟΛΜΕ από τον πρόεδρο  μας σε αντίθεση με άλλους προέδρους.

5.                 Είναι πλέον θεμελιακό ζήτημα δημοκρατικής λειτουργίας η εκπροσώπηση των  Γ.Σ. από εκλεγμένους αντιπροσώπους από αυτές, όπως επίσης και η συνεδρίαση του συλλόγου κάθε συλλόγου πριν τη Γ.Σ. , η οριζόντια δικτύωση των ΕΛΜΕ της χώρας και ο συντονισμός τους, η αξιοποίηση του διαδικτύου για ενημέρωση και διάλογο.

6.                 Αποφασίζουμε τη συμμετοχή της Γ΄ ΕΛΜΕ στο συλλαλητήριο της Παρασκευής ενάντια στην Επιστράτευση. Καλούμε το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, μεταξύ των άλλων, να προτείνει απεργία ενάντια στην επιστράτευση από κοινού με τους άλλους επιστρατευμένους κλάδους όπως ΜΕΤΡΟ, ΠΝΟ, ΟΤΑ, ΕΡΤ…

7.                 Σε κάθε περίπτωση το συνέδριο του κλάδου καλείται να διαμορφώσει ολοκληρωμένη εκπαιδευτική πρόταση απέναντι στην αντιμεταρρύθμιση διάλυσης του δημόσιου σχολείου. Με άξονες την επαρκή χρηματοδότηση, τους 20 μαθητές ανά τμήμα, την κατάργηση του σφαγείου των πανελλαδικών, το ενιαίο 12χρονο, δημόσιο, δωρεάν, και υποχρεωτικό σχολείο, την επιμόρφωση-στήριξη του εκπαιδευτικού, αναβάθμιση της Τ.Ε. κ.τ.λ.

8.                 Στο συνέδριο απαιτείται να κηρυχθεί «υπό διωγμό» ο κλάδος και να αποφασιστεί απεργία διαρκείας το Σεπτέμβριο. Απόφαση που προφανώς θα επικυρωθεί από τις Γ.Σ. αμέσως μετά την έναρξη του σχολικού έτους και οπωσδήποτε το 1^ο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου.

9.                 Καταγγέλλουμε την κατασκευή από την πλευρά του Υπουργείου Παιδείας, μέσω της «δημιουργικής λογιστικής «στρατιάς», υπεράριθμων καθηγητών, που θα αποτελέσει τη «δεξαμενή», για τις χιλιάδες υποχρεωτικές μετακινήσεις και απολύσεις και θα οδηγήσει σε πλήρη αδυναμία λειτουργίας των σχολείων. Αποφασίζουμε τη συνέχιση των παραστάσεων διαμαρτυρίας με επίσκεψη στην Περιφέρεια, αύριο Πέμπτη 30/5 στις 1.30 μ.μ.

10.            Καταγγέλλουμε τα διορισμένα μέλη του ΠΥΣΔΕ δυτικής και ανατολικής Θεσσαλονίκης, που κωφεύοντας στις δραματικές εκκλήσεις των ΕΛΜΕ, προχώρησαν στην υλοποίηση του σχεδίου, επικυρώνοντας νομικά έωλη διαδικασία που καταργεί την αυτοτέλεια των ΠΥΣΔΕ.

11.            Θεωρούμε αντίθετη με τις αποφάσεις των ΕΛΜΕ και τη σχετική πρόταση της ΟΛΜΕ προς τους αιρετούς, την παραμονή στις συνεδριάσεις και τη νομιμοποίηση της διαδικασίας των αιρετών Βαϊτσίδη- Δαρδαμανέλη. Τους καλούμε να παραιτηθούν άμεσα!

12.            Προτείνουμε κι απαιτούμε την ανάληψη μαζικής ενημερωτικής καμπάνιας στην κοινωνία για το σχέδιο διάλυσης της εκπαίδευσης, καθώς και της διαπόμπευσης και σφαγής των καθηγητών… με όποια μέσα όπως αφίσα, προκήρυξη, συγκεντρώσεις-ενημερώσεις σε όλη την Ελλάδα με γονείς-μαθητές, καταχώριση σε κεντρικές εφημερίδες, τηλεοπτικών σποτ, συνέντευξη τύπου κ.τ.λ.

Οι εξετάσεις συνεχίζονται «κανονικά», καιρός να καταργηθούν!

Το σύστημα δεν κάνει λάθη,

είναι λάθος το ίδιο!  

(σύνθημα του Μάη του 68)

«Η αγωνία των μαθητών πήρε τέλος και οι εξετάσεις συνεχίζονται κανονικά.» Μετά το άδειασμα της απεργίας από την ηγεσία του κλάδου όλα «βαίνουν κανονικώς». Το δέος του ιερού θεσμού συνεχίζει αδιατάρακτα τη σταθερή του πορεία. Θέματα «δύσκολα, βατά, για καλά προετοιμασμένους κλπ.» Οι ξύλινες εκφράσεις των εφημερίδων. Εύκολη η Έκθεση. Δύσκολα τα Μαθηματικά κοκ.

O μύθος του «αδιάβλητου» νομιμοποιεί χρόνια τώρα στην ελληνική κοινωνία τον πιο σημαντικό ταξικό φραγμό στην εκπαίδευση. Όλοι σχεδόν μιλούν περί του πιο «δοκιμασμένου», «άψογου», «αξιόπιστου», «αντικειμενικού» θεσμού. Η αντικειμενικότητα του συστήματος που υπερθεματίζουν όμως αφορά μόνο  την πλευρά της τυπικά ισότιμης αντιμετώπισης των υποψηφίων (κοινά θέματα, κοινός χρόνος εξέτασης, αυστηρή επιτήρηση, μυστικότητα στη βαθμολογία κ.λ.π. ) που εξασφαλίζεται από την συνεπή, κακοπληρωμένη  και σήμερα πλέον επιστρατευμένη συμμετοχή της πλειοψηφίας του κατώτερου εκπαιδευτικού προσωπικού των σχολείων.

Αποκρύπτεται εντέχνως η εντελώς ανισότιμη προετοιμασία για τις εξετάσεις (ή -πιο σωστά- για τον διαγωνισμό). Αυτή καθορίζεται από το σχολείο, το μορφωτικό,  κοινωνικό περιβάλλον του υποψηφίου και κυρίως από την οικογενειακή δαπάνη που διοχετεύεται σε φροντιστήρια, ιδιαίτερα και «βοηθήματα», μια τεράστια αγορά που ζει και αναπνέει από τον «αδιάβλητο» θεσμό και περιγελά την λεγόμενη δωρεάν παιδεία. 

Το αποτέλεσμα είναι εν πολλοίς προδιαγεγραμμένο. Οι εξετάσεις επικυρώνουν τυπικά τις ταξικές διακρίσεις. Η ίδια η ύπαρξη των εξετάσεων καθορίζει ήδη από πολύ νωρίς τις εκπαιδευτικές επιλογές των μαθητών όταν από το Γυμνάσιο κιόλας οι «εν δυνάμει» αποτυχόντες (παιδιά από φτωχά-λαϊκά στρώματα) αποκλείονται «αυτοβούλως» με την μετατόπισή τους στην πολυδιασπασμένη,  πολυμεταρρυθμισμένη και υποβαθμισμένη Τεχνική Εκπαίδευση ή εγκαταλείπουν το σχολείο.

Το ίδιο το σύστημα που θεσπίζει φράγματα για τους πολλούς, το ίδιο τα καταργεί για τους έχοντες: όποιος  δεν καταφέρει να περάσει στην Ιατρική,  γράφεται στο ρουμάνικο πανεπιστήμιο και μεταγράφεται στο τρίτο έτος, αρκεί να έχει χρήματα. Ο κλειστός αριθμός και οι ανταγωνιστικές εξετάσεις μένουν γι αυτούς που δεν έχουν. Ή, αυτός που θα απορριφθεί θα μπορεί, πάλι αν έχει τα χρήματα, να γραφτεί σε ένα ιδιωτικό κολέγιο και αποφοιτώντας να έχει τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα (ας είναι καλά η Ε.Ε) με τους υπόλοιπους.

Η αυτονόμηση της λυκειακής βαθμίδας από τις υπόλοιπες, μετατρέπει το Λύκειο σε προθάλαμο για την εισαγωγή σε ΑΕΙ–ΤΕΙ, όπου όμως ασκούνται κυρίως οι συμπληρωματικές, γραφειοκρατικές πλευρές της τεχνικής προετοιμασίας (συμπλήρωση μηχανογραφικού, διενέργεια των εξετάσεων κ.λ.π.) ενώ η βασική προετοιμασία-προπόνηση επαφίεται στο κύκλωμα της παραπαιδείας (φαινόμενο μοναδικό στην Ευρώπη). Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι τα επίμαχα ειδικά μαθήματα (ξένες γλώσσες, σχέδιο, μουσική, αθλήματα για τα Τ.Ε.Φ.Α.Α.) διδάσκονται εντελώς τυπικά στο Λύκειο ή και καθόλου. 

Οι πιο σημαντικές όμως παρενέργειες των πανελλαδικών είναι η τυποποίηση της γνώσης, ο κατακερματισμός των επιστημονικών αντικειμένων, η παροχή θραυσμάτων από πληροφορίες, η πρόωρη ειδίκευση, οι τεχνικές αποστήθισης, η υποτίμηση μέχρις χλευασμού της μη εξεταστικά χρήσιμης γνώσης. Όλα αυτά υπαγορεύονται από το «αξιόπιστο» του θεσμού που για να είναι τέτοιο τα κριτήρια πρέπει να είναι μετρήσιμα και «αντικειμενικά».

Όλα δηλαδή τα «απαραίτητα προσόντα» για «πετυχημένη» πορεία στο πανεπιστήμιο της αγοράς, προς το έωλο και ακριβοπληρωμένο πτυχίο και μεταπτυχιακό και από εκεί στη φρίκη της ανεργίας ή στον κοινωνικό μεσαίωνα της μαύρης εργασίας ή της μετανάστευσης.

Ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα λοιπόν καθορίζεται από τις εξετάσεις και όχι μόνο τις πανελλαδικές. Οποιαδήποτε πρωτοτυπία, ζωντάνια, καινοτόμα ιδέα του εκπαιδευτικού ακυρώνεται.  Η επικείμενη αξιολόγηση θέλει εκτός των άλλων να επιβάλλει τη ομοιομορφία και την τυποποίηση της διδασκαλίας.

Η «δικτατορία της ύλης» περιορίζει μέχρις εσχάτων την παιδαγωγική ελευθερία. Η συνεργατική μάθηση αποκλείεται εξ ορισμού στο κλίμα του άκρατου ανταγωνισμού και της βαθμοθηρίας, της ατομικής και «αδιάβλητης» εξέτασης.

Η βιωματική προσέγγιση της γνώσης, η διεπιστημονικότητα της γνώσης, οι εναλλακτικές διδακτικές προσεγγίσεις καθίστανται νεκρό γράμμα καθώς ο Ιούνης του εξεταστικού Μινώταυρου παραμονεύει.

Οι πανελλαδικές κλέβουν τέλος πολύτιμο χρόνο από την εκπαιδευτική διαδικασία και πολύτιμο χρήμα για την στήριξη της (20 περίπου εκ. ευρώ διατίθενται κάθε χρόνο για αυτό το «πανηγύρι»).

Τίποτε απ’ αυτά δεν αλλάζει επί της ουσίας (και δεν άλλαξε τόσα χρόνια με τις αλλεπάλληλες «μεταρρυθμίσεις») με επιμέρους τροποποιήσεις σε πλευρές του συστήματος (αυξομειώσεις των εξεταζομένων μαθημάτων, εμπλοκή ή όχι της Β΄ ή Α΄λυκείου, δομή και βαθμός δυσκολίας των θεμάτων κ.λ.π.).

Η θεσμοθέτηση της βάσης του 10 έκανε σαφώς πιο σκληρό το σύστημα και απέκλεισε επιπλέον χιλιάδες παιδιά από τα ΑΕΙ – ΤΕΙ.

 H αναγγελθείσα μεταρρύθμιση ενός ακόμη «νέου» λυκείου επεκτείνει τις πανελλαδικές και στις 3(!) τάξεις του.

Ούτε η μετατόπιση των ταξικών αποκλεισμών και κατηγοριοποιήσεων  στα ΑΕΙ (προπαρασκευαστικό έτος σπουδών, δύο κύκλοι σπουδών αλλά Μπολόνια κλπ) όπως προτείνονται απ’ τ’ αριστερά και δεξιά αντιμετωπίζει την ουσία του προβλήματος.

 Κατάργηση λοιπόν των πανελλαδικών εξετάσεων και ελεύθερη πρόσβαση τώρα!

Δεν θα «εκβιάζουμε» πλέον εμείς οι καθηγητές αλλά ούτε θα «βιάζονται» η γνώση και οι μαθητές μας!

Στην προφανή και γνωστή, καλοπροαίρετη ή όχι ένσταση «αν μπορούν όλα τα παιδιά να σπουδάσουν» ή «αν τα πανεπιστήμια επαρκούν» η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι συνολική:

Ενιαίο δωδεκάχρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο ευρύχωρο και ελκυστικό για όλα τα παιδιά.

Ένα σχολείο που θα συνδέει οργανικά και δημιουργικά την γενική με την τεχνολογική γνώση και τις εφαρμογές,  με 20 παιδιά το πολύ σε κάθε τάξη, που θα προάγει την ολόπλευρη γνώση, την κριτική σκέψη, την ομαδική εργασία τις κλίσεις τα ενδιαφέροντα και θα παράγει ολοκληρωμένες μαχόμενες προσωπικότητες.

Ένα σχολείο που θα αφήνει ελεύθερο τον δάσκαλο να μεγαλουργήσει, θα τον στηρίζει, θα τον σέβεται, θα τον ενθαρρύνει θα του επιτρέπει να αφιερωθεί αποκλειστικά στον παιδαγωγικό του ρόλο.

Ένα σχολείο της πλήρους παιδαγωγικής ελευθερίας, της δημοκρατικής λειτουργίας χωρίς «αφεντικά», managers, μέντορες και αξιολογητές, της άρτιας υλικοτεχνικής υποδομής, της αντισταθμιστικής εκπαίδευσης για «τα παιδιά ενός κατώτερου θεού» Ένα σχολείο που θα απορρίψει τις εξετάσεις και όχι τους μαθητές του. Θα απαλλάξει την κοινωνία και την εκπαίδευση από τους παραλογισμούς του «φροντιστηρίου» και των «ιδιαιτέρων».

Ένα τέτοιο σχολείο μπορεί να οδηγεί απρόσκοπτα τα παιδιά σε μια ενιαία, δημόσια ποιοτική και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση με γενναία και επαρκή χρηματοδότηση και υποδομές με γερά και ενιαία πτυχία που θα προάγει και θα ερευνά την κοινωνικά ωφέλιμη γνώση.

Για όσους το επιθυμούν, σε οποιαδήποτε φάση της ζωής τους, να υπάρχει και η επιλογή φοίτησης σε υψηλού επιπέδου δημόσιες δωρεάν ενιαίες σχολές επαγγελματικής εκπαίδευσης.

Εννοείται ότι μια τέτοια προοπτική πρέπει να συνοδεύεται από ριζοσπαστικές κοινωνικές τομές και ανατροπές,

Το εκπαιδευτικό κίνημα, που μετά τα πρόσφατα γεγονότα πρέπει να ανασυγκροτηθεί εκ βάθρων, οφείλει να αναδείξει με τόλμη και αποφασιστικότητα το ζήτημα της ελεύθερης πρόσβασης ως βασική πτυχή των διεκδικήσεων του, σαν την επόμενη και καθοριστική μάχη, διευρύνοντας τις συμμαχίες του με τους μαθητές και τους εργαζόμενους γονείς.

Θεσσαλονίκη 20/5/2013

Γιάννης Λαθήρας

Αντιπρόεδρος Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης