12.12.10

ΛΑΕ ΜΗΝ ΣΦΙΓΓΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΖΩΝΑΡΙ

Αγορές και διεθνείς τοκογλύφοι, τρόικα και κυβέρνηση ληστεύουν καθημερινά τους εργαζόμενους. Για να σωθούν απ’την δικιά τους χρεωκοπία  οδηγούν  εμάς στην πτώχευση για να εισπράξουν διπλά και τρίδιπλα αυτά που οι ίδιοι έφαγαν.
Οι εργαζόμενοι με κομμένη την ανάσα ακούμε καθημερινά να ανακοινώνονται όλο και πιο σκληρά, αντικοινωνικά μέτρα που ισοπεδώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών και μας σπρώχνουν με βίαιο τρόπο στη φτώχια, στην ανεργία, στην εξαθλίωση. Ότι μας έδινε στοιχειώδη αξιοπρέπεια καταδικάζεται ως έγκλημα ενάντια στις «αγορές» και κηρύσσεται εκτός νόμου. Η σταθερή δουλειά, ο αξιοπρεπής μισθός, τα κοινωνικά δικαιώματα, τα δημόσια αγαθά (υγεία, παιδεία) βάλλονται καθημερινά με πυρ ομαδόν από όλους όσοι είναι υπεύθυνοι γι’αυτή την κατάσταση
Κι όσο μεγαλώνει η απόγνωση των εργαζομένων, τόσο περισσεύει το θράσος των αρπακτικών.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΡΠΑΖΟΥΝ ΤΟ ΦΑΪ
ΑΠ’ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ, ΚΗΡΥΣΣΟΥΝ ΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ
 Εδώ και δεκαετίες μόνο σε λιτότητα  καλούν τον λαό. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έλαβαν ποτέ πρόσκληση να συμμετάσχουν στις Συνόδους Κορυφών της Ε.Ε., στα Συμπόσια των τραπεζιτών και των τοκογλύφων, στα φαγοπότια των μεγαλοεργολάβων του Δημοσίου, των κρατικοδίαιτων «επενδυτών». Και κάθε φορά, οι χορτάτοι μας ζητούσαν να σφίξουμε κι άλλο το ζωνάρι. Τώρα μας λένε ότι μέσα σε 100 μέρες θα περάσουν μια σειρά «μεταρρυθμίσεων» που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο. Ο προϋπολογισμός του 2011 καταδικάζει τους εργαζόμενους σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια ενώ βάζει ταφόπλακα στο δικαίωμα σε δωρεάν παιδεία και υγεία,  σε φθηνή ενέργεια και συγκοινωνίες. Οι συλλογικές συμβάσεις καταργούνται για να εκβιάζουν ελέυθερα οι εργοδότες μειώσεις μισθών και ανατροπή κάθε εργατικής κατάκτησης. Η ανεργία και η ελαστική εργασία γίνονται πλέον ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
Φτάνει πια! Η ΕΕ  και το ευρώ δεν έφεραν τα «χρυσά κουτάλια» που μας έλεγαν (παρά μόνο γι’αυτούς) αλλά μας οδήγησαν στο ΔΝΤ. Οι απελευθερώσεις των αγορών, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι παραχωρήσεις, οι επιδοτήσεις, τα κίνητρα και οι πάσης φύσης «μεταρρυθμίσεις» υπέρ του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου έφεραν τον κάθε εργαζόμενο, το κάθε λαϊκό σπίτι στην χρεωκοπία και την πτώχευση
Ως εδώ! Η τρόικα ομολογεί κυνικά ότι τα απανωτά μνημόνια δεν στοχεύουν στον περιορισμό του χρέους που αυξάνεται αλματωδώς, ούτε στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Στόχος είναι η συντριβή κάθε εργατικού και κοινωνικού δικαιώματος προκειμένου να συντηρηθεί στη ζωή το ευρώ και να μη χάσουν οι διεθνείς τοκογλύφοι.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να αποδεχτούν τη θηλιά που τους σφίγγει το λαιμό. Δεν έχουμε καμιά υποχρέωση να αναγνωρίσουμε χρέη, που αποτελούν προϊόντα τοκογλυφίας, ρεμούλας και κερδοσκοπίας.
Υπάρχει διέξοδος για τους εργαζόμενους και τη νεολαία:
- δεν θα καταργηθούν τα δικαιώματα μας αλλά τα μνημόνια και οι νόμοι τους (ασφαλιστικοί, εργασιακοί )
-ρήξη με την ΟΝΕ και την ΕΕ μαζί με τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης που ξεσηκώνονται παντού ενάντια στις ίδιες πολιτικές
- άρνηση πληρωμής των ληστρικών χρεών, προκειμένου να εξασφαλιστούν πόροι για την ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων.
-απαλλαγή των εργαζομένων και από τα χρέη σε τόκους τραπεζών,  τη ληστρική φορολόγηση του ΦΠΑ και τις αυξήσεις στα αγαθά κοινής ωφέλειας
-πέρασμα στο δημόσιο των τραπεζών, των μεγάλων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, στρατηγικής σημασίας και υποδομών, καθώς και εκείνων που κλείνουν (και μπορούν να επιβιώσουν) με εργατικό έλεγχο, χωρίς αποζημίωση.

-δραστική και αναλογική φορολόγηση των κερδών και του συσσωρευμένου πλούτου τραπεζιτών, βιομήχανων, εφοπλιστών και εκδοτών. Δήμευση της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας. Κι ακόμα, σε επιχειρήσεις που κλείνουν και πετούν στο δρόμο εργαζόμενους, δήμευση και αξιοποίηση της περιουσίας των αφεντικών. Γιατί οι επιχειρήσεις πτωχεύουν, τα αφεντικά όχι.
-απαγόρευση των απολύσεων και προστασία των ανέργων με πλήρη ασφάλιση, περίθαλψη, απαλλαγή από λογαριασμούς και τέλη, δωρεάν συγκοινωνίες
ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ
ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Η ελπίδα βρίσκεται στις ευρωπαϊκές και διεθνείς αντιστάσεις που φουντώνουν, απότους ιρλανδούς και πορτογάλους εργαζόμενους μέχρι τους βρετανούς και ιταλούς φοιτητές. Η εποχή μας μπορεί να μην σφραγισθεί από την υποταγή, αλλά την εξέγερση και την ανατροπή. Η ελπίδα ξαναγεννιέται στις νέες συλλογικότητες που διαμορφώνονται στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, στην αίσθηση πως κανείς δεν μπορεί μόνος του, αλλά πρέπει να παλέψει μαζί με τους άλλους, ακόμα κι αν είναι διαφορετικών ειδικοτήτων, διαφορετικής σύμβασης, ηλικίας ή εθνικότητας.  Χωρίς τους διαχωρισμούς και την αποχάυνωση που καλλιεργούν οι ηγεσίες της συνδικαλιστικής γραφεικρατίας αλλά με την ενότητα των αγώνων για τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων.

ΩΡΑ ΓΙΑ ΜΑΧΗ!



Απεργιακή
Προσυγκέντρωση

ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
9:00 ΚΑΜΑΡΑ 
πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων
σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα

11.12.10

Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης : Αποτελέσματα εκλογών για το νέο ΔΣ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΓΙΑ Δ.Σ.-Ε.Ε.-ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΔΟΘ

ΨΗΦΙΣΑΝ: 767                                                                                        (860)*
ΕΓΚΥΡΑ: 716                                                                                           (822)*
ΑΚΥΡΑ:  18 / ΛΕΥΚΑ: 33                                                                         (38)*

Έλαβαν-εκλέγονται:

Α) Δ.Σ.

1)    ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ: 213 / 2 έδρες                            (276 / 3)*
     Τρανός Τριαντάφυλλος – Γωγάκου Σοφία

2)    ΠΑΣΚ: 142 / 2έδρες                                                                      (207 / 2)*
Δέλλα Χρυσούλα – Χαρισόπουλος Ηλίας

3)    ΕΣΑΚ-Δ.Ε.Ε.: 127 / 1 έδρα                                                           (107 /1)*
Τερζηβασιλειάδου Ειρήνη

4)    ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ: 119 / 1 έδρα     (76 / 0)*
Λαθήρας Γιάννης

5)    ΔΑΚΕ: 115 / 1 έδρα                                                                        (156 / 1)*
Θεοδοσιάδης Γιάννης

                                         Β) ΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

1) Φωτιάδου Μαρία (ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ)
2) Σαμαράς Άγγελος (ΠΑΣΚ)
3) Ψώνη Γεωργία (ΔΑΚΕ)

Γ) ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΣΤΟ 7ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΕΔΟΘ

1)    ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ: 226 / 6
2)    ΠΑΣΚ: 147 / 4
3)    ΕΣΑΚ-Δ.Ε.Ε.: 118 / 3
4)    ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ: 110 / 3

Δ) ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ Δ.Σ.
ΥΠΕΡ:    435
ΚΑΤΑ:    140
ΛΕΥΚΑ: 190
* Αποτελέσματα εκλογών 15/12/2009

Η ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

6.12.10

ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΚΑΙ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ

Περί του κειμένου διαβούλευσης του Υπουργείου Παιδείας για την
«Αναβάθμιση της διοίκησης της εκπαίδευσης»
Στις 1/12/2010, το Υπουργείο Παιδείας απέστειλε αιφνιδιαστικά στην εκπαιδευτική κοινότητα ένα τετρασέλιδο κείμενο με τίτλο «Αναβάθμιση της διοίκησης της εκπαίδευσης», ζητώντας να τοποθετηθούν όλοι εντός εννέα ημερών, δηλαδή μέχρι τις 10/12/2010. Όπως θα δούμε παρακάτω, πρόκειται για ένα κείμενο που αναφέρεται σε ένα γενικό πλαίσιο αναδιάρθρωσης της διοίκησης της εκπαίδευσης, χωρίς να αναφέρει κρίσιμες λεπτομέρειες που θα επέτρεπαν μια εμπεριστατωμένη ανάλυση των προτάσεων. Παρά την ασάφεια, το κείμενο αφήνει να διαφανούν οι βαθύτερες προθέσεις της κυβέρνησης στα κεντρικά εκπαιδευτικά ζητήματα που «καίνε» σήμερα, και επιτρέπει στους αποδέκτες του να λάβουν μια κατ’ αρχήν θέση, λαμβάνοντας υπόψη την ως τώρα πολιτική του Υπουργείου στα θέματα που θίγονται και το συνολικότερο πλαίσιο, εκπαιδευτικό και πολιτικό, στο οποίο εντάσσονται οι προτάσεις του Υπουργείου.
Πέρα από την ανάλυση του κειμένου και τις θέσεις που προκύπτουν, οφείλουμε να τονίσουμε ότι είναι απαράδεκτος ο αιφνιδιασμός που επιχειρείται και η ασάφεια των προτάσεων του Υπουργείου. Πώς μπορεί να τοποθετηθεί κάποιος παρά γενικόλογα απέναντι σε γενικόλογες προτάσεις, που δεν έχουν καμία λεπτομέρεια, άπτονται θεμάτων τεράστιας σημασίας και μάλιστα σε χρόνο εννέα ημερών; Σε τι άλλο μπορεί να αποσκοπεί αυτή η πρακτική, παρά στο να σπρώξει σε σύγχυση και γενικολογίες όσους καλούνται να τοποθετηθούν και τελικά στην επικοινωνιακή απαξίωση και παράκαμψή τους;
1)      Το πολιτικό κάδρο της διοικητικής «αναβάθμισης» της εκπαίδευσης
Πριν ακόμη η κυβέρνηση επιβάλει στη χώρα το Μνημόνιο, είχε ήδη καταδείξει τις κύριες κατευθύνσεις της πολιτικής της για τη δημόσια εκπαίδευση και είχε ήδη υλοποιήσει πλευρές της με την ψήφιση του νόμου περί «αναβάθμισης του εκπαιδευτικού». Ακολούθησαν πολλές διοικητικές αποφάσεις που αναστάτωσαν τις εργασιακές σχέσεις στο χώρο του σχολείου, ενώ μεσολάβησε ο «Καλλικράτης» και οι τοπικές εκλογές. Ως λογικό επακόλουθο έρχεται τώρα μια νέα νομοθετική πρωτοβουλία περί «αναβάθμισης της διοίκησης της εκπαίδευσης». Και οι δυο μέχρι τώρα μείζονες νομοθετικές πρωτοβουλίες στο χώρο του σχολείου φέρουν απαραιτήτως τον ευφημισμό «αναβάθμιση»· αρχικά του εκπαιδευτικού, τώρα της διοίκησης. Θα ήταν, όμως, ακριβέστερο και ειλικρινέστερο να φέρουν τον τίτλο «προσαρμογή και υποβάθμιση» τόσο του εκπαιδευτικού όσο και των υπηρεσιών της εκπαίδευσης. Γιατί αυτή ακριβώς είναι η πολιτική στόχευση της κυβέρνησης μέσα από τα μέτρα και τις περικοπές που επιβάλλει. Να προσαρμόσει συνολικά το χώρο της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς και να υποβαθμίσει περαιτέρω το δημόσιο και κριτικό χαρακτήρα της, αφήνοντας τις υλικές και πνευματικές θύρες ανοιχτές στην εισβολή της αγοράς και των ιδιωτών. Ειδικότερα στον τομέα της υποχρεωτικής και λυκειακής εκπαίδευσης η πολιτική αυτή αναλύεται στο ακόλουθο πλαίσιο στόχων του «νέου σχολείου», όπως διαμορφώνεται και από τις πολιτικές που επιβάλλει το Μνημόνιο:
·        Μείωση του κονδυλίου του προϋπολογισμού για την Παιδεία με περικοπή της συνολικής χρηματοδότησης της εκπαίδευσης και ένταξη μέρους της υπόλοιπης σε δομές εκτός κρατικού προϋπολογισμού, όπως το ΕΣΠΑ.
Εξατομίκευση και σταδιακή ανάθεση στο μαθητή της ευθύνης για την εκπαιδευτική του διαδρομή μέσα στο σχολείο, αλλά και σε φροντιστήρια, σεμινάρια και άλλες δομές μη τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης. Κατάργηση των θεσμών ενισχυτικής διδασκαλίας και διδακτικής στήριξης
·        Προσανατολισμός του περιεχομένου της εκπαίδευσης προς την ανάπτυξη δεξιοτήτων και τη διαχείριση αποσπασματικών γνώσεων – αλλιώς: τη συλλογή «προσόντων», χωρίς αναγκαία συνοχή και μακριά από την κριτική γνώση.
·        Τα αποτελέσματα της εκπαιδευτικής διαδρομής θα είναι αντικείμενο πιστοποίησης και κατάταξης στο εθνικό πλαίσιο προσόντων, μέρος του αντίστοιχου ευρωπαϊκού, ώστε να δημιουργηθεί μια ενιαία βάση σύνδεσης της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή είναι η διακηρυγμένη στόχευση του διευθυντηρίου των Βρυξελλών μέσω της «διαδικασίας της Μπολόνια», η οποία, δια της αναγνώρισης κάθε λογής «προσόντων», στην ουσία επιχειρεί να υποβαθμίσει τη σημασία του δημόσιου σχολείου στην εκπαιδευτική διαδρομή του μαθητή και να αναγορεύσει σε ισότιμες όλες ανεξαιρέτως τις ιδιωτικές δομές εκπαίδευσης, τυπικές, μη τυπικές και άτυπες. Δεδομένου ότι η κοινωνία πάντοτε πιέζει τις εκπαιδευτικές δομές να προσαρμοστούν στην αγορά εργασίας, είναι φανερό ότι το τέλος αυτού του δρόμου θα είναι η διάλυση του δημόσιου δωρεάν σχολείου με όλη τη γνώση για όλα τα παιδιά.
·        Διοικητική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης με αποκέντρωση διοικητικών και χρηματοδοτικών αρμοδιοτήτων. Σύνδεση της λειτουργίας των σχολικών μονάδων με την αγορά μέσω ανοικτών προγραμμάτων σπουδών και ιδιωτικών εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.
·        Προώθηση των ιδιωτικών και ελαστικών σχέσεων εργασίας στην εκπαίδευση σε βάρος τη μόνιμης εργασιακής σχέσης, η οποία επίσης κατακερματίζεται και ελαστικοποιείται με τη διεύρυνση της διοικητικής ευχέρειας για διοικητικές μεταβολές εκπαιδευτικών κατά το δοκούν.
·        Ουσιαστική κατάργηση της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών από το κράτος, μεταβιβάζοντας την ευθύνη της επιμόρφωσης στον ίδιο τον εκπαιδευτικό, τόσο πριν όσο και μετά το διορισμό, επιμερίζοντας σε αυτόν και το μέγιστο μέρος του κόστους.
·        Εμβάθυνση και επέκταση των θεσμών αξιολόγησης τόσο στη λειτουργία των σχολικών μονάδων όσο και στο εκπαιδευτικό έργο (αυτοαξιολόγηση μονάδων, μέντορες νεοδιόριστων).
Σκοπός της πολιτικής αυτής είναι η δημιουργία ενός φτηνού για το κράτος σχολείου, συνδεμένου με την αγορά ως προς το περιεχόμενο, τη λειτουργία, και το αποτέλεσμα, με σχέσεις εργασίας απορρυθμισμένες, ιδιωτικοποιημένες και ελαστικοποιημένες, με μαθητές και εκπαιδευτικούς που θα προσαρμόζονται συνεχώς στις απαιτήσεις της αγοράς και δε θα θέλουν, ούτε θα μπορούν να αμφισβητούν τις επιταγές της, ή τις επιταγές της διοίκησης.
2)      Ο καμβάς της διοικητικής αναδιάρθρωσης
Στο προοίμιο του κειμένου διαβούλευσης το Υπουργείο κάνει τις ακόλουθες γενικές επισημάνσεις:
«Το […] εκπαιδευτικό σύστημα […] χαρακτηρίζεται από συγκεντρωτισμό, […] αναποτελεσματικότητα και [υψηλές] περιφερειακές ανισότητες. […] Πλήθος εγκυκλίων και νόμων ρυθμίζουν κυρίως κεντρικά και την παραμικρή λεπτομέρεια της λειτουργίας της σχολικής μονάδας, […] στερώντας το σύστημα από την απαραίτητη ευελιξία και προσαρμοστικότητα μέσα σε ταχύτατα μεταβαλλόμενες συνθήκες. […] Άλλα χαρακτηριστικά […] είναι η πλημμελής επικοινωνία, διασύνδεση και συντονισμός […], ο διεκπεραιωτικός ρόλος των στελεχών και ιδιαίτερα των διευθυντών των σχολικών μονάδων, το γεγονός ότι οι δεσμευτικές κεντρικές αποφάσεις λειτουργούν κάποιες φορές ως άλλοθι αδράνειας, καθώς και η περιορισμένη παιδαγωγική υποστήριξη των εκπαιδευτικών σε επίπεδο σχολικής μονάδας.»
Στη συνέχεια προτείνει «αναδιοργάνωση», «εξορθολογισμό» και «αναβάθμιση» της οργάνωσης και της διοίκησης της εκπαίδευσης με βάση τις εμπειρίες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και τις αρχές της «αποκέντρωσης, της υπευθυνότητας, της διαφάνειας, της λογοδοσίας, της ποιότητας και της οικονομικότητας». Προς αυτήν την κατεύθυνση προτείνει παραπέρα ένα κανονιστικό πλαίσιο αποτελούμενο από μέτρα «ενίσχυσης του επιτελικού ρόλου του υπουργείου», «περιορισμού των επιπέδων διοίκησης», «αποκέντρωσης αρμοδιοτήτων», «αυτονομίας της σχολικής μονάδας στη δυνατότητα να οργανώνει, υλοποιεί και αξιολογεί το έργο της», «συντονισμού της στήριξης και παιδαγωγικής καθοδήγησης του εκπαιδευτικού έργου», «οικονομίας μέσων», «αξιοποίησης νέων τεχνολογιών» και «απλούστευσης των διοικητικών διαδικασιών».
Για την υλοποίηση αυτού του πλαισίου προτείνει, εν συντομία, τις εξής δράσεις στο επίπεδο Περιφέρειας – Νομού:
·        Αναδιοργάνωση των Περιφερειακών Υπηρεσιών και παρεμβάσεις στη διαχείριση του εκπαιδευτικού και διοικητικού προσωπικού. Ας σημειωθεί ότι οι Περιφερειακές Διευθύνσεις αποκτούν σημαντικές, αποκεντρωμένες πλέον, αρμοδιότητες, όπως η συγχώνευση – κατάργηση σχολείων, κ.λ.π.
·        Κατάργηση των Γραφείων Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης και διατήρηση των διευθύνσεων σε επίπεδο νομού με αναδιοργάνωση και συστέγαση των υφιστάμενων υπηρεσιών.
·        Ενοποίηση των υπηρεσιακών δομών καθώς και των δομών επιστημονικής – παιδαγωγικής καθοδήγησης και στήριξης του εκπαιδευτικού έργου για το δημοτικό και το γυμνάσιο.
·        Σύσταση ενιαίας δομής και υπηρεσιακής λειτουργίας υποστήριξης για την Α/θμια και Β/θμια.
·        Αναδιοργάνωση των δομών επιστημονικής – παιδαγωγικής καθοδήγησης και στήριξης του εκπαιδευτικού έργου.
·        Αποκέντρωση των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων των κεντρικών υπηρεσιών, καθώς και συγχώνευση ή κατάργηση μερικών από αυτές.
Στο επίπεδο της σχολικής μονάδας προτείνει, εν συντομία, τις εξής δράσεις:
·        Αλλαγές στο ωράριο των εκπαιδευτικών («εξορθολογισμός»).
·        Αύξηση των αρμοδιοτήτων των διευθυντών και ενίσχυση της εξουσίας τους, καθώς και επανεξέταση του διδακτικού τους ωραρίου.
·        Μείωση των αρμοδιοτήτων του Συλλόγου Διδασκόντων και των λοιπών συλλογικών οργάνων, καθώς και αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας τους («άρση των επικαλύψεων με τις αρμοδιότητες του διευθυντή»).
·        Αυτονόμηση της σχολικής μονάδας στη διαχείριση των πιστώσεων με βάση τη διαδικασία αυτοαξιολόγησης.
·        Ενίσχυση των θεσμών «κοινωνικής λογοδοσίας».
·        Ενοποίηση – συγχώνευση σχολείων.
·        Ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί για ομάδες σχολικών μονάδων.
3)      Υπάρχουν θετικά στοιχεία σ’ αυτές τις προτάσεις;
Στο κείμενο διαβούλευσης περισσεύουν οι ευφημισμοί και οι θετικοί εννοιολογικοί προσδιορισμοί, όπως λ.χ. «κοινωνική λογοδοσία», «εξορθολογισμός ωραρίου», «άρση επικάλυψης αρμοδιοτήτων» κ.ά. Όμως, κανείς από όσους συμμετέχουν σε αυτήν τη διαδικασία δεν είναι «χτεσινός». Η κυβέρνηση αυτή έχει αποδείξει έμπρακτα ότι όταν λέει «κοινωνική λογοδοσία» εννοεί αξιολόγηση, όταν λέει «εξορθολογισμός ωραρίου» εννοεί αύξηση ωραρίου, και όταν λέει «άρση επικάλυψης αρμοδιοτήτων μεταξύ διευθυντή και συλλόγου διδασκόντων» εννοεί ενίσχυση ή και αύξηση των αρμοδιοτήτων του διευθυντή και μείωση των αρμοδιοτήτων του συλλόγου.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, τίποτε θετικό;
Σταχυολογώντας το κείμενο ανακαλύπτει κανείς δύο προτάσεις που θα μπορούσαν να έχουν θετικές πλευρές, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις:
·        Οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί στα σχολεία.
·        Η κατάργηση των γραφείων εκπαίδευσης και η αναδιοργάνωση των διευθύνσεων εκπαίδευσης, καθώς και η αναδιοργάνωση των περιφερειακών υπηρεσιών και η μείωση των κεντρικών.
Όμως, χωρίς να ξέρουμε πώς εξειδικεύονται αυτές οι προτάσεις, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Θυμίζουμε ότι υποτίθεται ότι τα σχολεία έχουν και τώρα πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών (ΣΣΝ – Συμβουλευτικοί Σταθμοί Νέων, οι οποίοι είτε υπολειτουργούν, είτε δεν ιδρύθηκαν καν, παρά τις δεσμεύσεις και τις προβλέψεις των νόμων). Αλλά τόσο η οργάνωση των υπηρεσιών ψυχολογικής και κοινωνικής υποστήριξης, όσο και το θεσμικό και κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο λειτουργούν, τις έχουν καταστήσει πρακτικά ανενεργές, ή ακόμη και αρνητικές. Ακόμη κι αν εγκατασταθεί ένας ψυχολόγος σε κάθε σχολείο, που βέβαια δεν είναι αυτή η πρόθεση της κυβέρνησης, η χρησιμότητά του θα εξαρτηθεί από τον τρόπο που θα κληθεί να λειτουργήσει και κυρίως από το συνολικό παιδαγωγικό κλίμα της σχολικής μονάδας. Δυστυχώς είναι πολύ εύκολο είτε να παραγκωνιστεί μια τέτοια υπηρεσία λόγω προκαταλήψεων ή ανεπαρκούς πλαισίου, είτε ακόμα και να διαδραματίσει αρνητικό ρόλο, αν δεν «κερδίσει» τη γενική αποδοχή, δε διαθέτει το απαραίτητο κύρος και δεν ακολουθεί την ενδεδειγμένη προσέγγιση. Δε λείπουν οι περιπτώσεις όπου οι υπηρεσίες αυτές απλώς κουκουλώνουν τα υπαρκτά προβλήματα και θέματα, χωρίς να συμβάλλουν στην αποτελεσματική αντιμετώπισή τους, και ουσιαστικά πιέζουν τους μαθητές απλώς να προσαρμοστούν στη ζοφερή πραγματικότητα που τους περιβάλλει.
Ακόμη, η κατάργηση γραφείων και υπηρεσιών χωρίς την αντίστοιχη ορθολογικοποίηση των διαδικασιών και μείωση του κύκλου εργασιών στην κατεύθυνση της αυτοματοποίησης και της απλοποίησης δεν πρόκειται να μειώσει τη γραφειοκρατία, αλλά να την εκτινάξει στα ύψη. Η αναδιοργάνωση διαδικασιών δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση, διότι αμέτρητες λεπτομέρειες πρέπει να ληφθούν υπόψη και να δοκιμαστούν στην πράξη πολλές φορές, κι αυτό ενόσω το προηγούμενο σύστημα εξακολουθεί να λειτουργεί και να απαιτεί πόρους και απόδοση. Η εμπειρία δείχνει ότι πολλά γραφεία εκπαίδευσης έχουν σε κάποιο βαθμό δημιουργήσει σχέσεις κατανόησης με τους εκπαιδευτικούς, την ίδια ώρα που στις προϊστάμενες αρχές των οικείων διευθύνσεων εκπαίδευσης επικρατούν γραφειοκρατικές και αυταρχικές νοοτροπίες. Δυστυχώς διαφαίνεται από την πραγματικότητα (π.χ. μηχανογραφημένο ημερήσιο δελτίο απουσιών στα σχολεία) ότι κύρια πρόθεση του υπουργείου δεν είναι να μειώσει τη γραφειοκρατία προς όφελος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλά να συγκεντρώσει πλευρές της σε αποκεντρωμένες δομές είτε στην περιφέρεια είτε στις ίδιες τις σχολικές μονάδες. Αν εξακολουθήσει αυτή η προσέγγιση, μπορεί μια σειρά διαδικασιών να μηχανογραφηθούν, αλλά, στην πραγματικότητα, αφενός θα επιβαρύνουν ακόμη πιο πολύ τις σχολικές μονάδες (που θυμίζουμε ότι δε διαθέτουν διοικητικό προσωπικό), αφετέρου θα καταστήσουν ακόμη πιο απόμακρη και απρόσωπη τη γραφειοκρατία
4)      Οι παγίδες
Στη συνέχεια, μια σειρά από προτάσεις είναι εντελώς ασαφείς, μόνο εικασίες επιτρέπουν γι’ αυτές οι διατυπώσεις του υπουργείου, και ασφαλώς κρύβουν επικίνδυνες παγίδες.
·        Οι απροσδιόριστες από το κείμενο αλλαγές στη διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού από τις Περιφερειακές Υπηρεσίες δεν αποκλείεται να περιλαμβάνουν τη σταδιακή υπαγωγή των εκπαιδευτικών στις Περιφέρειες, πράγμα που σε συνδυασμό με τις επερχόμενες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και τις προβλέψεις του «Καλλικράτη» μπορεί να ανοίξει το δρόμο για κατακερματισμό. Αλλά και χωρίς αυτήν την ερμηνεία, είναι δηλωμένες οι προθέσεις του υπουργείου να διαχειριστεί αυστηρά την κατανομή του εκπαιδευτικού προσωπικού, χωρίς περιορισμό από τα όρια του τόπου κατοικίας, της περιοχής εργασίας (όμοροι δήμοι), ή ακόμη και του νομού.
·        Δε δίνεται απολύτως καμία διευκρίνηση για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Οι ασαφείς όροι που χρησιμοποιούνται για την «καθοδήγηση» και τη «στήριξη» των εκπαιδευτικών μάς αναγκάζουν να υποθέσουμε ότι στο θέμα ισχύουν όσα το υπουργείο έχει ως τώρα φανερώσει ως προθέσεις του, τα οποία κινούνται σε κατευθύνσεις αμφίβολες ή αρνητικές. Καμιά βασική θέση του κλάδου δεν έχει υιοθετηθεί.
·        Τι μπορεί να σημαίνει «ενιαία δομή» για τη διοίκηση του γυμνασίου και του δημοτικού; Σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες η εννιάχρονη (ή δεκάχρονη) υποχρεωτική εκπαίδευση έχει χαρακτηριστικά ενιαίας δομής, κυρίως λόγω της εισαγωγής ειδικοτήτων στο δημοτικό. Δεδομένου ότι το υπουργείο δε μας έχει ενημερώσει για κάποιο πλάνο ριζικών ενοποιητικών αλλαγών στα αναλυτικά προγράμματα του δημοτικού και του γυμνασίου, δε μένει παρά να υποθέσουμε ότι η πρακτική των διαθέσεων προσωπικού από τη δευτεροβάθμια στην πρωτοβάθμια όχι μόνο δε θα σταματήσει, αλλά μάλλον θα επεκταθεί και θα θεσμοθετηθεί μέσα από αυτήν την ενιαία δομή. Πέρα από τις εμφανείς δυσμενείς επιπτώσεις της πρακτικής αυτής για τις εργασιακές σχέσεις, τίθενται και πολύ σοβαρά παιδαγωγικά ζητήματα, για τα οποία το Υπουργείο δεν παίρνει θέση.
Τέλος, υπάρχουν και εκείνες οι προτάσεις, δυστυχώς πολλές, που «φωνάζουν» ότι είναι εντελώς αρνητικές.
·        Αντί να λαμβάνονται μέτρα για την ενίσχυση της λειτουργίας τους συλλόγου των διδασκόντων, αντιθέτως ενισχύεται ο διευθυντής και μειώνονται οι αρμοδιότητες του συλλόγου.
·        Το ωράριο των εκπαιδευτικών βαίνει προς δυσμενή τροποποίηση.
·        Επιχειρείται η ενίσχυση των θεσμών αξιολόγησης και η εξάρτηση από αυτήν της χρηματοδότησης της σχολικής μονάδας.
·        Συγχωνεύονται σχολεία, ενώ δε γίνεται κανένας λόγος για νέες σχολικές μονάδες, μείωση μαθητών ανά τμήμα, εκσυγχρονισμό των υπαρχουσών σχολικών μονάδων.
5)      Εκκολάπτεται μια αντιδραστική «μεταρρύθμιση» της διοίκησης της σχολικής μονάδας
Το υπουργείο θέτει σε επείγουσα, αιφνιδιαστική και πιεστική διαβούλευση ένα κείμενο που διατρέχεται από τις ακόλουθες κύριες γραμμές:
·        Προώθηση των θεσμών αξιολόγησης και σύνδεση με αυτήν της χρηματοδότησης των σχολείων.
·        Επιδείνωση και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών.
·        Μετατροπή του διευθυντή του σχολείου σε «μάνατζερ» με ενίσχυση της εξουσίας του και απίσχναση των αρμοδιοτήτων του συλλόγου διδασκόντων.
·        Πάση θυσία μείωση του διοικητικού κόστους, σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Δυστυχώς, παρόλο που το υπουργείο έχει δίκιο όταν λέει ότι «το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα χαρακτηρίζεται από συγκεντρωτισμό, αναποτελεσματικότητα και υψηλές περιφερειακές ανισότητες» και όταν επισημαίνει «πλημμελή επικοινωνία, διασύνδεση και συντονισμό», «ότι οι δεσμευτικές κεντρικές αποφάσεις λειτουργούν ως άλλοθι αδράνειας», καθώς και «την περιορισμένη παιδαγωγική υποστήριξη των εκπαιδευτικών», ωστόσο δεν αναφέρει ότι αυτές είναι πλευρές των αποτελεσμάτων της εκπαιδευτικής πολιτικής που υποτάσσει το σχολείο στην αγορά, μια πολιτική την οποία το υπουργείο κάθε άλλο παρά επιχειρεί να ανατρέψει. Καλύπτοντας τις προθέσεις του με μια «μεταρρυθμιστική» αύρα «εξορθολογισμού, εκσυγχρονισμού και αποκέντρωσης» και μια επίφαση εξωστρεφούς μετασχηματισμού του σχολείου με άξονα την «κοινωνική λογοδοσία», στην ουσία δικαιώνει τους φόβους ότι πρόκειται για μια αντιδραστική μεταρρύθμιση. Στόχος της διαβούλευσης είναι να περιβάλλει με δημοκρατικό και εκσυγχρονιστικό μανδύα ένα σημαντικό βήμα προς το φτηνό σχολείο της αγοράς, με αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, με εκπαιδευτικούς κατακερματισμένους, ολοένα λιγότερους σε μόνιμη σχέση εργασίας, ελαστικούς και υποταγμένους στο διευθυντή, στο μέντορα, στον προϊστάμενο, στον αξιολογητή, στις επιταγές της αγοράς για το περιεχόμενο και τις διαδικασίες της εκπαίδευσης.
Η εκπαιδευτική κοινότητα οφείλει να απορρίψει την πρόταση. Αν το υπουργείο επιθυμεί ειλικρινά να διαβουλευτεί για θέματα που άπτονται της διοικητικής αναβάθμισης του σχολείου, ας φέρει σε διαβούλευση τις όποιες προτάσεις του μαζί με τις πάγιες θέσεις του κλάδου για περισσότερα σχολεία, μαζικούς μόνιμους διορισμούς, ουσιαστική επιμόρφωση, ενίσχυση του κοινοτικού χαρακτήρα του σχολείου έναντι του ιεραρχικού – γραφειοκρατικού, ενδυνάμωση του συλλόγου διδασκόντων, και δημιουργία των προϋποθέσεων για ένα σχολείο δωδεκάχρονο, υποχρεωτικό, αληθινά δημόσιο και δωρεάν, με όλη τη γνώση διαθέσιμη σε όλα τα παιδιά.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.

3.12.10

Δευτέρα 6 Δεκέμβρη
2 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου

3ωρη στάση εργασίας ΕΔΟΘ - ΟΛΜΕ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ

12.30 Αγαλμα Βενιζέλου
(ΕΔΟΘ-ΕΛΜΕ-μαθητές)
4 μ.μ. Καμάρα
(Φοιτητικοί Σύλλογοι)


ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!
ΑΚΥΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ – ΔΝΤ
      ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ- ΥΓΕΙΑ, ΕΡΓΑΣΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ


ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ-ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ

Στις 9 Δεκέμβρη ψηφίζουμε ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Υποψήφιοι για Δ.Σ. Γ΄ΕΛΜΕ

ΓΑΖΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

θΕΟΔΩΡΙΔΟΥ  ΕΥΔΟΞΙΑ

ΚΕΡΑΣΑΡΙΔΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

ΚΟΥΤΕΝΤΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ

ΛΑθΗΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΛΑθΗΡΑ ΓΙΑΝΝΑ

ΜΠΕΝΤΣΗ ΕΛΕΥθΕΡΙΑ

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΥθΥΜΗΣ

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΑΡΤΑΡΙΔΗΣ ΑΡΗΣ

ΤΣΟΥΜΑΣ ΔHMΗΤPHΣ

ΨΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑ

2.12.10

Στις 9 Δεκέμβρη Ψηφίζουμε Ενωτική Αγωνιστική Πρωτοβουλία

Γενική Απεργία 15 Δεκέμβρη

15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
      ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ!!


           Να σπάσουμε τη σιωπή..
     να βγούμε στους δρόμους

  • ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΔΝΤ-ΕΕ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
  • ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.
Δεν πληρώνουμε τίποτα στους Έλληνες και διεθνείς τοκογλύφους
που διαλύουν τις ζωές μας
  • ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ
    • 1400 καθαρά στον νεοδιόριστο
    • Να μην κατατεθεί το σχεδιαζόμενο Νέο Μισθολόγιο.
    • Καθιέρωση Κλαδικής Σύμβασης εφ’ όλης της ύλης
  • Πλήρης σύνταξη με 30 χρόνια εργασίας.Κατάργηση όλων 
    των αντιασφαλιστικών νόμων. Χρηματοδότηση των Ταμείων.
Να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα.
  • Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους
  • 6000 προσλήψεις μόνιμου προσωπικού τώρα
  • Κατάργηση της ωρομισθίας, όχι σε αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου και σε καθεστώς ΕΣΠΑ.
  • Δημόσιο, Ενιαίο, δωδεκάχρονο σχολείο για όλα τα παιδιά.
  • αμεση αύξηση των δαπανών για την Παιδεία τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ - 15% του προϋπολογισμού
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΕΝΟΤΗΤΑ-
ΜΑΖΙΚΟΣ ΔΙΑΚΛΑΔΙΚΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

1.12.10

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

    
 Μαζική επιστροφή στα σωματεία.

            Για μια ΕΛΜΕ

 που σκέφτεται-  ενώνει  –αγωνίζεται



         Αλλάζουμε με τη ψήφο μας  

τους συσχετισμούς 


Πληρώσαμε την ανάπτυξη τους  -  θα πληρώσουμε και την κρίση τους;
Οι αλλαγές είναι κατακλυσμιαίες! Κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, τραπεζίτες, βιομήχανοι, όλο το μπλοκ εξουσίας δεν μασούν τα λόγια τους. Κάθε φορά που θα εκταμιεύουν τις δόσεις του δανείου θα το συνοδεύουν και με νέα αντιδραστικά μέτρα. Η ακραία φτώχεια, η μαζική ανεργία, η έλλειψη στοιχειώδους κοινωνικής προστασίας περνά το κατώφλι της πόρτας της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αν συνεχιστεί η τωρινή πορεία, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία οι επόμενες γενιές θα ζήσουν χειρότερα! Αυτό είναι το μέλλον που μας υπόσχονται οι εκπρόσωποι του νεοφιλελευθερισμού. Θα ζήσουμε, λοιπόν, ανατροπές. Είτε θα σαρωθούν όλες οι ιστορικές μας κατακτήσεις και θα οδηγηθούμε στον εργασιακό μεσαίωνα, είτε θα δούμε να τίθεται από τις δυνάμεις της εργασίας ξανά η απαίτηση να μοιράζεται ο πλούτος σ’ αυτούς που τον παράγουν.

Η Παιδεία και οι εκπαιδευτικοί στο κατώφλι σαρωτικών αλλαγών
      Στη παιδεία με πρόσχημα την κρίση εξελίσσεται μια προσπάθεια επιβολής νεοσυντηρητικών  μέτρων.
- Ετοιμάζεται  δεύτερος γύρος λεηλασίας των αποδοχών μας με το νέο μισθολόγιο, με τη μείωση του μισθού στους νεοπροσλαμβανόμενους, με το επίδομα της εξωδιδακτικής απασχόλησης να είναι στο στόχαστρο των περικοπών, με την αναζήτηση επιδόματος που θα συνδεθεί με την παραγωγικότητα Ενώ όλο και περισσότερο πληθαίνουν οι απειλές για άρση της μονιμότητας, υπαγωγή στην περιφερειακή διοίκηση κ.λπ.
- Ο Προϋπολογισμός του 2011 θα προκαλέσει και νέα δεινά: αυξήσεις του ΦΠΑ, αυξήσεις του πετρελαίου θέρμανσης που διαμορφώνουν την τιμή του λίτρου στα 1,30 ευρώ, υποχρηματοδότηση της παιδείας με τις δαπάνες να μειώνονται στο 2,96% του ΑΕΠ (σχεδόν 1δις λιγότερο από πέρσι!), μείωση των δαπανών για υγεία και ασφάλιση κατά 2,5 δις, ευρώ!
 - Εντείνονται οι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση με τις αλλαγές που επιχειρούνται στο Λύκειο και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Καθιερώνονται νέα εξεταστικά πλέγματα για την είσοδο σε σχολή, αντί σε τμήμα, η εισαγωγή στο οποίο θα γίνεται μετά από νέο εξεταστικό φίλτρο. Το Λύκειο χωρίς ενιαίο κορμό και στόχευση θα λειτουργεί σε βάρος μορφωτικών αναγκών των μαθητών
Μια πρώτη γεύση του τι σημαίνει «μνημόνιο στην παιδεία» βιώσαμε στην αρχή της χρονιάς, με την συρρίκνωση των προσλήψεων μονίμων εκπαιδευτικών, με τα απανωτά κύματα αναπληρωτών - ωρομισθίων χωρίς δικαιώματα, με το αλαλούμ στις αποσπάσεις, τοποθετήσεις, διαθέσεις, με τα  κενά να παραμένουν ακόμα στα σχολεία.

Η ηγεσία της ΟΛΜΕ και  της Γ΄ΕΛΜΕ πίσω από τις εξελίξεις
Σε μια τέτοια κατάσταση και με το ερώτημα «τι μας περιμένει ακόμη;» να βασανίζει τη μεγάλη πλειοψηφία του κλάδου ο κυβερνητικός, κρατικός συνδικαλισμός προωθεί το κυβερνητικό σχέδιο με στόχο την αποκλιμάκωση των αγώνων, ελπίζοντας ότι έτσι θα εκτονώσει το ποτάμι της λαϊκής οργής.
Γι’ αυτό προκηρύσσει μια μόνο 24ωρη απεργία από την αρχή της χρονιάς, κι αυτή την ημέρα που ψηφίζεται στη Βουλή, ο νέος εκτρωματικός, προϋπολογισμός.
Η ηγεσία της ΟΛΜΕ έχει ιστορικές ευθύνες με την επιλογή της να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο με ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Απέναντι στην γενικευμένη επίθεση στα δικαιώματα μας, επέλεξε την αποσπασματική και σε επιμέρους ζητήματα  λεκτική αντιπαράθεση με το Υπουργείο, αντί της ενιαίας απάντησης του κλάδου με αποφάσεις Συνελεύσεων.
Το σωματείο είναι όργανο πάλης και όχι συναίνεσης και κομματικής   καταγραφής
Εδώ και ένα χρόνο οι παρατάξεις που συμμετέχουν στο Δ.Σ. επεδίωξαν αποκλειστικά την παραταξιακή προβολή τους, δεν συνέβαλαν στην προώθηση της αναγκαίας  συνοχής  του κλάδου και για δικούς της λόγους η κάθε μια,  στην παρουσία τους στα σχολεία, επέλεξαν να προωθήσουν αποκλειστικά τον  παραταξιακό  λόγο, αντί  των ενιαίων διεκδικήσεων του κλάδου. Έτσι, άφησαν τον κάθε συνάδελφο, το κάθε σχολείο να προσπαθεί  να αντεπεξέλθει και να ανταπαντήσει ο καθένας  από μόνος του, άλλος για τις υπερωρίες, άλλος για το στοίβαγμα 30 παιδιών στα τμήματα, άλλος για τις διοικητικές παραβιάσεις στις τοποθετήσεις διατιθέμενων, αποσπασμένων και αναπληρωτών. Το ΔΣ ως συλλογικό όργανο δεν ασχολήθηκε  με τα  καθημερινά προβλήματα των σχολείων και των καθηγητών, δεν αποκάλυψε και δεν  παρενέβη στις διοικητικές αυθαιρεσίες, δεν εργάστηκε και αδιαφόρησε για την αγωνιστική ενότητα  του του κλάδου, αρκέστηκε απλώς στο ρόλο του διακομιστή στα σχολεία  των ανακοινώσεων της ΟΛΜΕ .Όλα αυτά  οδήγησαν στην απραξία, την αδράνεια και  την αποσυσπείρωση του κλάδου
ü      Καταδικάσετε τις παρατάξεις του δικομματισμού
Διαλυτικό ρόλο έχουν παίξει και συνεχίζουν να παίζουν οι εναλλασσόμενες  στο ρόλο της κυβερνητικής παράταξης ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, που θυμούνται τα σωματεία μόνο στο βαθμό που θέλουν να χειραγωγήσουν τους εργαζόμενους σε υποταγμένους ψηφοφόρους και ανταλλάξιμους ψήφους με ρουσφετολογικές  εξυπηρετήσεις, που συναινούν στην πολιτική κυβέρνησης –ΕΕ-ΔΝΤ, που ούτε θέλουν ούτε πιστεύουν
 στην αγωνιστική ενότητα και αγωνιστική απάντηση του κλάδου και γι΄αυτό την υπονομεύουν.     
ü      Όχι στο συμβιβασμό και  την ηττοπάθεια
ü      όχι στην  κομματική περιχαράκωση


Το στοίχημα δεν έχει χαθεί – Έχουμε τη δύναμη να επιβάλουμε διέξοδο
Επιμένουμε να λέμε ότι σχολείο χωρίς δασκάλους δεν υπάρχει. Ο ρόλος μας δεν είναι αυτός που μας καταδικάζουν οι κυρίαρχοι. Τα μέτρα τους θα επιταχύνουν την αποξένωση από το προϊόν της εργασίας μας, με αποτέλεσμα τη γενίκευση της αλλοτρίωσης και όλων των συνακόλουθων: του οικονομισμού, του ατομισμού, της απογοήτευσης και της παραίτησης, της ιδεολογικής αποξήρανσης, της αποδιάρθρωσης του δημόσιου σχολείου. Καταθέτουμε την αγωνία και την ελπίδα μας, προσδοκώντας σε μια νέα αγωνιστική ενότητα, στην οποία καλούμε κάθε σκεπτόμενο και αγωνιζόμενο συνάδελφο, με βασικούς άξονες:
·        Απάντηση εδώ και τώρα στην γενικευμένη επίθεση: δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση. Αρνούμαστε το ρόλο του «δικαίου σφαχτού». Δεν θα υποθηκεύσουμε το μέλλον μας σε όσους κατέστρεψαν το παρόν μας. Δεν αναγνωρίζουμε το ληστρικό, τοκογλυφικό χρέος. Έχουμε πληρώσει διπλά και τριπλά όλα αυτά τα χρόνια τους «δανειστές». Αγωνιζόμαστε για τη διαγραφή του. Την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν. Διέξοδος βρίσκεται στον συντονισμένο κοινωνικό και πολιτικό αγώνα των εργαζομένων που πλήττονται βάναυσα από τις αντιλαϊκές πολιτικές. Η πάλη μας μπορεί να ανατρέψει σήμερα την αντιλαϊκή κυβέρνηση και τους συμμάχους της και κάθε αντίστοιχο διαχειριστή στο μέλλον.
·        Συνολική ρήξη με την εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης, Ε.Ε., Δ.Ν.Τ. Παλεύουμε για την ανατροπή των μνημονίων και κάθε αντιλαϊκής πολιτικής που εξαθλιώνει τους εργαζόμενους και βυθίζει τη χώρα στην ύφεση. Ενάντια στο σύγχρονο μεσαίωνα της λιτότητας, των περικοπών, της εργασιακής ανασφάλειας, της αξιολόγησης, της ανεργίας των πτυχιούχων, του μαρασμού της μορφωτικής διαδικασίας. Για ένα άλλο σχολείο, ενιαίο, δωδεκάχρονο, θεωρίας και πράξης, χωρίς διαιρέσεις και αποκλεισμούς, ανοικτό στην κοινωνία και τις ανάγκες της.
·        Αδιάλλακτη στάση στο σήμερα: στο σχολείο, στην τάξη, στο σύλλογο διδασκόντων. Αρνούμαστε το καθημερινό μαγκανοπήγαδο, την άκριτη διεκπεραίωση των οδηγιών, τους μέντορες, τη μετατροπή της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε διοικητική πράξη, την καταστρατήγηση κεκτημένων, τις διοικητικές αυθαιρεσίες. Πάμε κόντρα στo ρουσφέτι, στο κυνήγι της θέσης, στο βόλεμα, στις ατομικές στρατηγικές επιβίωσης.
·        Οικοδόμηση ενός άλλου συνδικαλιστικού παραδείγματος, πέρα από παραταξιακές διαφορές και μικροκομματικές αγκυλώσεις. Το σωματείο είναι όργανο πάλης και όχι κομματικής καταγραφής. Ρήξη με το σημερινό μοντέλο που έχει φάει τα ψωμιά του. Ανασύσταση του κύρους του συνδικάτου εκεί που χτυπά η καρδιά του κινήματός μας: στις ουσιαστικές γενικές συνελεύσεις. Αλλά και εκεί που χτυπά η καρδιά του σχολείου: στο σύλλογο των καθηγητών. Κοινή δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων – απάντηση στη γραφειοκρατία και τον κομματικό έλεγχο.
·        Μαζική επιστροφή στα σωματεία:  Οι Γενικές Συνελεύσεις, η οργάνωση επιτροπών αγώνα, η ενίσχυση και μαζικοποίηση των αυθεντικών διαδικασιών βάσης, ο συντονισμός των ΕΛΜΕ, είναι η απάντηση στην επέλαση των μέτρων και στην αγωνιστική απραξία που μας επιβάλλει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στην ΟΛΜΕ και τις ΕΛΜΕ. Καλούμε όλους να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της περιόδου και άλλα που ανακύπτουν (αθλητικά σχολεία, κενά, πολυπληθή τμήματα και κατευθύνσεις, κτιριακά προβλήματα, εργασιακά δικαιώματα μονίμων, αναπληρωτών και ωρομισθίων, διακρίσεις στις υπηρεσιακές μεταβολές, αδιαφάνεια στις τοποθετήσεις,  κ.λπ.)

Να διδαχτούμε από τις μεγάλες στιγμές των εργατικών αγώνων
Δεν έχουμε αυταπάτες. Οι μάχες που μας περιμένουν είναι ιδιαίτερα δύσκολες. Ο έλεγχος των μεγάλων συνδικάτων από «συμμαχίες προθύμων» να δώσουν στήριξη σε κυβερνητικές επιλογές, η αδυναμία της λαϊκής και κοινωνικής οργής να βρει πολιτική διέξοδο, η ανεπάρκεια της αριστεράς να προβάλλει ένα συνεκτικό πρόγραμμα εργατικής αντεπίθεσης,  το διαρκές φλερτ μέρους της με τον κυβερνητισμό και η ηττοπαθής αντίληψη της κομματικής περιχαράκωσης, δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Μπορούμε να τους ξεπεράσουμε. Για πάνω από δυο δεκαετίες, κάτω από αντίστοιχα αντίξοες συνθήκες, χωρίς άμεσα ορατή πολιτική διέξοδο, με δυσκολία να υπάρξουν διευρυμένες συμμαχίες κι οργάνωση, δόθηκαν -και αρκετές φορές κερδήθηκαν- σκληρές μάχες. «Δίχως καβάτζα καμιά», η μαχόμενη εκπαίδευση βγήκε τους δρόμους με όρους ανατροπής κι αγωνίστηκε ενάντια στον Κοντογιαννόπουλο, τον Αρσένη και τη Γιαννάκου, υπερασπίστηκε κατακτήσεις και δικαιώματα, διαμόρφωσε μια συλλογική αγωνιστική ταυτότητα στον κλάδο και πέτυχε νίκες απέναντι σε κυβερνήσεις που φάνταζαν πανίσχυρες. Σήμερα, σοφότεροι από πριν, με τις εμπειρίες των μεγάλων και μικρών αναμετρήσεων, της απεργίας του 1988, του 1997 και του 2006,  μπορούμε να επιδιώξουμε μαζί με την υπόλοιπη εκπαίδευση και άλλους αγωνιζόμενους κλάδους να κάνουμε τη δική μας αντεπίθεση. Να διδαχτούμε από τις μεγάλες στιγμές των εργατικών αγώνων, να περπατήσουμε στις λεωφόρους της κοινωνικής χειραφέτησης, με εμπιστοσύνη στη δύναμη της αλληλεγγύης, με ρίσκο για νικηφόρες αναμετρήσεις και κοινωνικές ανατροπές. Διαφορετικά, αν η κατάσταση παγιωθεί, για πολλά χρόνια δεν θα μπορεί να δημιουργηθούν προϋποθέσεις και η πορεία προς τον κατήφορο θα είναι μη αναστρέψιμη.
Λυδία λίθος είναι η επαναθεμελίωση μιας διαφορετικής αριστερής πολιτικής διεξόδου που θα φαντάζει και θα είναι ρεαλιστική στο έδαφος των αγώνων. Αγώνες υπήρξαν και θα υπάρξουν. Εκείνο που έλειψε και λείπει είναι η ενοποίησή τους, ο συντονισμός τους και η παρατεταμένη διάρκειά τους, ώστε να γίνονται πολιτικά επικίνδυνοι, να θέτουν τις ανάγκες των πολλών ως μέτρο των πολιτικών εξελίξεων. Και αυτό πρέπει να είναι το ζητούμενο για  την αριστερά των αγώνων, της ρήξης, της κοινής δράσης και της νίκης.

Στις 15 Δεκεμβρίου να κλείσουμε όλα τα σχολεία
Παλεύουμε για την  επιτυχία της 24ωρης πανεργατικής - πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας  στις 15 Δεκεμβρίου, με απαίτηση να κλείσουν όλα τα σχολεία. Για να επανακτήσουμε την αυτοπεποίθηση μας, για να μην αφήσουμε τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία να ορίζει τις τύχες μας, για να δοθεί η δυνατότητα να υπάρξει συνέχιση και ουσιαστική  κλιμάκωση στις διεκδικήσεις. Προτείνουμε την ημέρα της απεργίας οι διαφορετικές συγκεντρώσεις και προσυγκεντρώσεις να καταλήξουν σε ενιαία πορεία. 
Αυτή η 24ωρη απεργία που έχουν προκηρύξει οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ -που έχουν θητεύσει στον κυβερνητικό και κρατικό συνδικαλισμό-, από μόνη της δεν μπορεί να οδηγήσει στην νίκη. Την υπόθεση του αγώνα θα πρέπει να την αναλάβουν οι ίδιοι εργαζόμενοι, με αποφάσεις σωματείων που θα εξασφαλίζουν τη συνέχιση των κινητοποιήσεων με αποφασιστικές μορφές πάλης. Μια τέτοια κλιμάκωση και αντίστοιχη κατεύθυνση των διεκδικήσεών μας απουσιάζει από τις αποφάσεις της ΟΛΜΕ, η οποία ζητά την εξουσιοδότηση να προκηρύξει άλλη μια 24ωρη. Το πόσο αδιέξοδη τακτική είναι αυτή, φάνηκε πέρσι, όταν προκηρύχθηκαν οχτώ(8!) 24ωρες απεργίες, χωρίς ποτέ να υπάρξει κλιμάκωση! Να δεσμεύσουμε τα Δ.Σ. ΟΛΜΕ και ΕΛΜΕ να καθορίσουν και να προκηρύξουν Γενικές Συνελεύσεις

Αγωνιστικό πρόγραμμα αντίστασης και διεκδικήσεων
Συγκροτημένα και ενιαία ο κλάδος να προβάλλει και να διεκδικήσει αιτήματα αιχμής που είναι πάγια και αφορούν τις διευρυμένες ανάγκες της Παιδείας και των εκπαιδευτικών και οι οποίες  βρίσκονται στο στόχαστρο της επίθεσης που δεχόμαστε:
- Να μην ψηφιστεί ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός που επιφέρει δυσβάστακτες και πρωτοφανείς σε μέγεθος συνέπειες για όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
- Αυξήσεις στους μισθούς, 1400 καθαρά στον νεοδιόριστο, άμεση κάλυψη των απωλειών εισοδήματος, ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας. Να μην κατατεθεί το σχεδιαζόμενο Ενιαίο Μισθολόγιο. Καθιέρωση Κλαδικής Σύμβασης εφ’ όλης της ύλης.
- 6000 προσλήψεις μόνιμου προσωπικού τώρα. Υλοποίηση της κυβερνητικής  απόφασης ένας φεύγει με συνταξιοδότηση στην εκπαίδευση - ένας προσλαμβάνεται. Κατάργηση της ωρομισθίας, όχι σε αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου και σε καθεστώς ΕΣΠΑ. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατοχύρωση της προϋπηρεσίας, ώστε να οδηγεί σε διορισμό.
- Όχι στους απανωτούς εξεταστικούς ταξικούς φραγμούς που προωθεί η κυβέρνηση με τις αλλαγές στο Λύκειο. Όχι στο κλείσιμο σχολείων. Ενιαίο σύγχρονο 12χρονο σχολείο για όλα τα παιδιά.  Όχι στο νέο νόμο πλαίσιο  της επέλασης των ιδιωτικοοικονομιών κριτηρίων που προωθεί η κυβέρνηση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ.
- Άμεση αύξηση των δαπανών για την Παιδεία τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ - 15% του προϋπολογισμού.
- Πλήρης σύνταξη με 30 χρόνια εργασίας. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Χρηματοδότηση των Ταμείων. 
- Ετήσια περιοδική επιμόρφωση των  εκπαιδευτικών στα Πανεπιστήμια, με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα. Καμιά διαδικασία προώθησης της «αυτοαξιολόγησης».
- Ριζική αναβάθμιση της  τεχνικής εκπαίδευσης στη βάση των προτάσεων της ΟΛΜΕ.
- Μείωση του αριθμού των μαθητών σε κάθε τμήμα, καμία υπερωρία, αναβαθμισμένα αντισταθμιστικά μέτρα διδασκαλίας, λειτουργία της Π.Δ.Σ. και της ενισχυτικής διδασκαλίας  για να εξασφαλιστούν καλύτερες συνθήκες εργασίας και μάθησης. Όχι στις παραβιάσεις του ωραρίου καθηγητών στην πρωτοβάθμια.
                                        
ü       Με μαζικό, διακλαδικό, πανεργατικό αγώνα διαρκείας, με την οργάνωση της κοινής δράσης όλων των εργαζομένων της Ευρώπης, μπορούμε να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση.
ü       Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, για να μπει φραγμός στην χρεωκοπία του λαού!
ü       Για να αλλάξει εδώ και τώρα αυτή η πολιτική, για την ανατροπή του πραξικοπήματος και του μνημονίου κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ  και όλων  των νόμων που ψηφίστηκαν για να το εφαρμόσουν. Άμεση έξοδος από το «μηχανισμό στήριξης».
ü       Αύξηση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων, των Τραπεζών, των εφοπλιστών, της Εκκλησίας, των offshore εταιρειών, δραστική μείωση των εξοπλιστικών δαπανών.
ü       Ανυπακοή και ρήξη με το διεθνές σύστημα χρεωκοπίας και εκμετάλλευσης του κεφαλαίου και της ΕΕ.