Παρεμβάσεις –Συσπειρώσεις – Κινήσεις Δ.Ε. :
10 ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ
Κοινωνικός Αντίλογος και Αντίπαλη Πρόταση
1. Η εξαγγελία (για 4η φορά από το 2006) από τη μεριά του ΥΠΕΠΘ της έναρξης του «διαλόγου για το σύστημα πρόσβασης στην Ανώτατη εκπαίδευση» έχει δυο χαρακτηριστικά :
· Πρώτον, όσον αφορά την επιλογή του χρόνου (στην καρδιά των εκπαιδευτικών κινητοποιήσεων), δεν αποτελεί παρά μια επικοινωνιακή, πυροσβεστική και παραπλανητική «ντρίπλα» του ΥΠΕΠΘ για να καλύψει τα στασίδια των media και να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό του νεανικού θυμού. Ιδιαίτερα, την συγκεκριμένη περίοδο (οικονομική κρίση και μέτρα στήριξης του κεφαλαίου-28 δις, αλλά και με την πρόσφατη έκρηξη της νεολαίας με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου το Δεκέμβρη) συνδυάζεται με την επιδίωξη της κυβέρνησης να ανατρέψει το κλίμα δυσαρέσκειας και απονομιμοποίησης της πολιτικής της, ιδιαίτερα στη νεολαία.
· Δεύτερον, είναι ξεκάθαρα αποπροσανατολιστική, καθώς επιχειρεί αφενός να κουκουλώσει τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης και αφετέρου να πείσει μαθητές και γονείς, την κοινωνία όλη, ότι η αλλαγή του τρόπου πρόσβασης στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ μπορεί να αλλάξει ή έστω να θίξει τον ταξικό - κατανεμητικό ρόλο του σχολείου και την αναπαραγωγή των κοινωνικών ανισοτήτων.
2. Καμιά από τις «επίσημες» προτάσεις των «λαγών» του ΥΠΕΠΘ (Πρόταση Βερέμη – πρόταση Μπαμπινιώτη με όλες τις κατά καιρούς παραλλαγές τους), όσα περιτυλίγματα κι αν χρησιμοποιούν, δεν έρχονται να αλλάξουν προς το καλύτερο το επίπεδο του σχολείου, την είσοδο στις τριτοβάθμιες σπουδές, το επίπεδο των πανεπιστημιακών σπουδών και την επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων. Αντίθετα επιδιώκουν με την άθλια μαγιά των επιλογών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα πλαίσια των λογικών της Λισαβόνα και της Μπολόνια, να θεμελιώσουν μια εκπαίδευση που έχει έμβλημά της την ανταγωνιστικότητα, την ευελιξία, την ιδιωτικοποίηση, την εμπορευματοποίηση, το παραπέρα βάθεμα των ταξικών φραγμών.
Οι προτάσεις αυτές αποτελούν συνέχεια των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, (με το νόμο πλαίσιο, τους κύκλους σπουδών, τον κοινό ευρωπαϊκό χώρο κλπ) και την τεχνική εκπαίδευση (ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ), της προσπάθειας αναγνώρισης των ΚΕΣ και κατάργησης του άρθρου 16, των λογικών που διέπουν τα ΑΠ και τα νέα βιβλία, της αξιολόγησης – επιλογής - χειραγώγησης. Πηγάζουν από τη βαθύτερη επιδίωξη της αστικής πολιτικής, για τη διαμόρφωση της νέας εργασιακής ικανότητας που απαιτεί η αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Δηλαδή ενός εργατικού δυναμικού ευέλικτου, προσαρμοστικού στις ραγδαία μεταβαλλόμενες ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής, τόσο από την άποψη των γνώσεων και των δεξιοτήτων του, όσο κι από τη σκοπιά των κοινωνικών συμπεριφορών, της ιδεολογίας του, των αξιών και του πολιτισμού του.
3. Το λεγόμενο μεταλυκειακό – προπαρασκευαστικό έτος της «πρότασης Βερέμη» (και οι συνεχείς παραλλαγές του), καθώς και οι «προτάσεις» Μπαμπινιώτη για «την κατάργηση του ενιαίου χαρακτήρα των εξετάσεων με την ίδρυση ενός ανεξάρτητου εξεταστικού κέντρου», παρ΄ όλες τις διακηρύξεις περί του αντιθέτου, δεν αποτελούν παρά παραλλαγή των γνωστών ταξικών γύρων επιλογής που ρυμουλκούν στην τροχιά τους την αναδιάταξη της ταξικής κρισάρας με στενότερες ακόμη διόδους. Η υλοποίηση των προτάσεων τους είναι δεμένη με ένα νήμα με όλα τα γνωστά παρεπόμενα των πανελλαδικών εξετάσεων (φροντιστηριοποίηση, αυξημένο ιδιωτικό κόστος, ταξικοί φραγμοί και διαχωρισμοί, αμάθεια, κλπ) ενώ παράλληλα αφήνει άθικτους όλους τους φανερούς και σιωπηρούς μηχανισμούς της κοινωνικής επιλογής στο σχολείο, αν δεν τους εντείνει
4. Παράλληλα, οι παραπάνω προτάσεις τους συνοδεύονται, χωρίς να δηλώνεται επίσημα, από μια κρυφή ατζέντα που περιλαμβάνει την αφαίρεση μιας τάξης από την υποχρεωτική εκπαίδευση, ή ενός έτους από το Πανεπιστήμιο (στο πνεύμα της Μπολόνια), το «τεστ αυτογνωσίας» για να εσωτερικεύει κάθε μαθητής από νωρίς το πόστο του αλλά και την επαναφορά εξετάσεων στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού σχολείου.
5. Χρειάζεται, επίσης, να αποκαλύψουμε την ουσία μιας ολόκληρης φιλολογίας που αναπτύσσεται από πολλούς και πάνω απ’ όλους από την κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική. Η «αυτονομία» ή «αποδέσμευση του Λυκείου» δεν εξαρτάται, σε τελευταία ανάλυση, από τις εξετάσεις πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όπου κι αν μετατεθούν οι τελευταίες χρονικά, το Λύκειο θα συνεχίσει να είναι προθάλαμός τους, καθώς η «αξία» των τίτλων του Λυκείου στον υφιστάμενο κοινωνικό καταμερισμό εργασίας δεν είναι εδώ και χρόνια συνδεδεμένη με κανένα επαγγελματικό δικαίωμα, ουσιαστικά είναι απαξιωμένοι εργασιακά.
6. Καμιά από τις επίσημες προτάσεις για το «εξεταστικό» που έχουν κατατεθεί από τα κοινοβουλευτικά κόμματα δεν αποτελεί, επί της ουσίας, αντίπαλη πρόταση στις κυβερνητικές επιδιώξεις. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, από διαφορετικούς δρόμους, συναντιόνται είτε με τα γνωστά και δοκιμασμένα ταξικά φίλτρα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είτε ακόμη και με τις προτάσεις Βερέμη –Μπαμπινιώτη.
7. Δεν υπάρχει «φαεινή ιδέα» στο εξεταστικό, πολύ περισσότερο δεν υπάρχει αντίπαλη κοινωνικοπολιτική πρόταση αν δεν τοποθετηθεί κανείς για την ουσία της σχολικής εκπαίδευσης. Οφείλουμε να μιλήσουμε για την εκπαίδευση και το σχολείο σε συνάρτηση με τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, κοντολογίς με το σύστημα εκμετάλλευσης που προσδιορίζει και καθορίζει τη σχολική εκπαίδευση.
8. Στη συζήτηση για το σύστημα πρόσβασης των υποψηφίων, οφείλουμε να επισημάνουμε τους οικονομικούς, κοινωνικούς και σχολικούς όρους που επιδρούν, στη διάρκεια της φοίτησης, πολύ πριν οι μαθητές ως υποψήφιοι φτάσουν στις πανελλαδικές εξετάσεις, στην έκβαση αυτής της φοίτησης και σε τελευταία ανάλυση στη διαφοροποιημένη κατάταξη των υποψηφίων. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να αντιπαρατεθούμε αποτελεσματικά με τη θεωρία των φυσικών χαρισμάτων (αυτών που «παίρνουν» τα γράμματα) και άρα της «αναγκαίας επιλογής» μέσω εξετάσεων όσων μαθητών «αξίζουν» να προχωρήσουν.
9. Το στρατηγικό αίτημα του κόσμου της εργασίας «μόρφωση και δουλειά για όλους» είναι το μόνο έδαφος το οποίο μπορεί να αξιοποιήσει μια πρόταση πάλης για την εκπαιδευτική αριστερά που θα στοχεύει στο να μορφώνονται όσο το δυνατόν περισσότεροι, όσο το δυνατόν καλύτερα.
10. Στα πλαίσια αυτά η πρόταση μας για «ελεύθερη πρόσβαση» στην Ανώτατη εκπαίδευση είναι δεμένη άρρηκτα με την αλλαγή του περιεχομένου της εκπαίδευσης, την εξάλειψη της σχολικής διαρροής, την κατάργηση του διπλού δικτύου, της βάσης του 10 και του κλειστού αριθμού εισακτέων, μαζί με τη διεκδίκηση-απαίτηση επαγγελματικής διεξόδου.
Η πρότασή μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, την ελαχιστοποίηση των σκληρών ταξικών φραγμών, την αντισταθμιστική αγωγή, την ένταξη στα σχολικά δίκτυα των 100.000 παιδιών που βρίσκονται «εκτός των τειχών», την αναπροσαρμογή των αναλυτικών προγραμμάτων.
Η εκπαιδευτική αριστερά, κάθε μαχόμενος εκπαιδευτικός, οφείλει να κοιτάξει το δάσος και όχι το δέντρο και να μιλήσει για όλα τα παιδιά.
Αλλιώς θα «εγκλωβιστούμε» σε μια επιφανειακή συζήτηση που θα επικεντρώνεται στην τελευταία τάξη του λυκείου, θα μεγαλοποιεί το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει αυτό καθαυτό το «σύστημα πρόσβασης» και θα αφήνει απέξω τα μεγάλα προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος.
Γι’ αυτό, οργανώνουμε τη δική μας απάντηση:
Με βάση τα παραπάνω αρνούμαστε το «διάλογο»- κοροϊδία στον οποίο καλεί η κυβέρνηση. Θεωρούμε ότι είναι προσχηματικός και εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές στοχεύσεις, αφού:
· Αντικειμενικά, η συζήτηση δεν ξεκινά από μηδενική βάση, ως «tabula rasa», όπως ισχυρίζεται ο υπουργός. Η βάση του «διαλόγου» είναι η ήδη υποβαθμισμένη, απαξιωμένη δημόσια εκπαίδευση, για την οποία ο κρατικός προϋπολογισμός προβλέπει ακόμη πιο μειωμένα κονδύλια για φέτος. Βάση του είναι οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, στην Ανώτατη Εκπαίδευση, η αναγνώριση των ποικιλώνυμων ΚΕΣ και Κολεγίων, η βάση του 10, τα νέα-παλιά ΑΠ και βιβλία, ο εξεταστικός μινώταυρος για τους μαθητές και η αξιολόγηση – χειραγώγηση για τους εκπαιδευτικούς, η λιτότητα και η ενίσχυση της ελαστικής εργασίας.
· Υποκειμενικά, μιλώντας η κυβέρνηση για μηδενική βάση, σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ξεκαθαρίζει την πρόθεσή της να μην κάνει πίσω σε τίποτε από την αντιλαϊκή, αντιεκπαιδευτική πολιτική της. Ίσα – ίσα προϊδεάζει για το είδος των προτάσεων της, η προσπάθεια της την ίδια στιγμή να προωθεί την κατάργηση του ασύλου, να «χτυπά» μαζικά συλλαλητήρια (όπως αυτό για τον Τεμπονέρα), να παραπέμπει συλληφθέντες μαθητές με τον τρομονόμο κλπ
· Συζητάμε με την εκπαιδευτική κοινότητα, τους μαθητές, τους εργαζόμενους, με τη μορφή του «κοινωνικού αντίλογου» και όχι του χολυγουντιανού κακόφημου «κοινωνικού διαλόγου».
· Ανοίγουμε το φάκελο «Παιδεία» στο σύνολό της και όχι για το εξεταστικό φίλτρο μόνο.
· Αναφερόμαστε στο σύνολο των παιδιών (όσα είναι έξω από το σχολείο, ΤΕΕ, ειδικά σχολεία, αλλοδαποί κ.λπ.) και όχι μόνο όσα φτάνουν στη Γ΄ τάξη του Γενικού Λυκείου.
· Προσεγγίζουμε την εκπαιδευτική δομή από το νηπιαγωγείο ως το Πανεπιστήμιο και όχι τη στενή φέτα του Λυκείου.
· Το εξεταστικό είναι υποσύστημα των ταξικών φραγμών στη μόρφωση και όχι αυτόνομο πεδίο. Επικαθορίζει, όμως, τις εκπαιδευτικές λειτουργίες, κυρίως στο Λύκειο, αλλά και ευρύτερα.
· Το σχολείο ερμηνεύεται κοινωνικά και πολιτικά. Η κοινωνία όμως δεν ερμηνεύεται μέσω του σχολείου. Το σχολείο είναι θεσμός του «εποικοδομήματος». Αλλά η κοινωνία «παράγεται» και αναπαράγεται κυρίως στους χώρους εργασίας, εκεί που βασιλεύει ο βούρδουλας και ο εργασιακός φασισμός. Όποιος υπερβάλλει για τον ιδεολογικό ρόλο του σχολείου θα πέσει σε μονομέρειες (όπως επίσης και όποιος υποτιμά ή μηδενίζει το ρόλο του).
· Μιλάμε για όλες τις παραμέτρους της εκπαίδευσης (χρηματοδότηση, αναλυτικά προγράμματα, αντισταθμιστική διδασκαλία) και όχι για τις φαεινές ιδέες των εκσυγχρονιστών-νεοφιλελεύθερων.
· Συνδέουμε την Εκπαίδευση με την Εργασία και τα πτυχία με το επάγγελμα. Μιλάμε για κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων, για σταθερή και μόνιμη εργασία με αξιοπρεπή μισθό. Αρνούμαστε τις νεοφιλελεύθερες ιδεολογικές εμμονές, όπου η αγορά κανοναρχεί και η εκπαίδευση υποτάσσεται.
· - Απαιτούμε 5% του ΑΕΠ – 15% του Προϋπολογισμού για την Παιδεία
- Αναδιαμορφώνουμε τα προγράμματα, μειώνουμε τον αριθμό των μαθητών στην τάξη
- Ενσωματώνουμε τα παιδιά των δρόμων, των αλλοδαπών, των προσφύγων, των φτωχών
- Καταργούμε τη βάση του 10
- Ζητάμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας
- Οργανώνουμε τις συλλογικές αντιστάσεις ενάντια στην αξιολόγηση- χειραγώγηση
- Απαιτούμε Μόρφωση – Σταθερή Δουλειά για όλους!
Προβάλλουμε ως αντίπαλη εκπαιδευτική πρόταση:
- Το Ενιαίο 12χρονο δωρεάν δημόσιο Σχολείο για όλα τα παιδιά, μέχρι τα 18 τους χρόνια. Ένα τέτοιο σχολείο θα έχει βελτιωμένο επίπεδο γενικών γνώσεων, θα συνδέει τη θεωρία και την πράξη, θα αναπτύσσει την κριτική σκέψη, ώστε τα παιδιά να κατανοούν τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας. Θα παρέχει, επίσης, και εισαγωγικές επαγγελματικές γνώσεις. Κανένα παιδί δεν πρέπει να εργάζεται, να εγκαταλείπει το σχολείο και να οδηγείται σε επαγγελματική ειδίκευση πριν τα 18 του χρόνια.
- Τη λήψη αντισταθμιστικών εκπαιδευτικών μέτρων, όπως: α) ειδική οικονομική υποστήριξη και επιδόματα στη φτωχή οικογένεια, στα λαϊκά στρώματα γενικότερα, στους άνεργους και τους μετανάστες ώστε τα παιδιά τους να τελειώνουν το Ενιαίο 12χρονο Σχολείο, β) πρόσθετη εκπαιδευτική υποστήριξη (ζώνες εκπαιδευτικής προτεραιότητας κ.ά.) στους μαθητές που το έχουν ανάγκη.
- ΄Ένα δημόσιο δωρεάν και ανοιχτό σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης (με επαγγελματικές και καλλιτεχνικές γνώσεις, ξένες γλώσσες κ.λπ.) μετά το 12χρονο σχολείο για όσα επαγγέλματα δεν απαιτούν πανεπιστημιακή μόρφωση. Κατάργηση όλου του κυκεώνα κατακερματισμού και κερδοσκοπίας μετά το Λύκειο – Κατάργηση των ΚΕΣ - ΄Ενταξη όλων των σχολών κατάρτισης (ΟΑΕΔ κ.λπ.) στο δημόσιο κορμό με ενιαίο δημόσιο σχεδιασμό και δωρεάν φοίτηση.
- Συζητάμε και διαμορφώνουμε πρόταση για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση με τα μαχόμενα τμήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας (ΠΟΣΔΕΠ, φοιτητικοί σύλλογοι).
23.1.09
συγκρίνοντας τα σχολεία....
Σχολεία χωρίς χαρά
Tης Mαριαννας Tζιαντζη
«Χτυποκάρδια στα θρανία» ήταν ο τίτλος της προχθεσινής «Ερευνας» του Παύλου Τσίμα (Mega) που αποτύπωσε το εικοσιτετράωρο δύο εφήβων: της Βανέσας, που πηγαίνει στην Γ΄ Λυκείου σε ένα δημόσιο σχολείο του Χολαργού και του Γιαν, ενός μαθητή της Β΄ Λυκείου σε ένα δημόσιο σχολείο στο Ελσίνκι.
Στην εποχή των σπηλαίων μοιάζει να βρίσκεται το ελληνικό δημόσιο σχολείο σε σύγκριση, βέβαια, όχι με τα προπολεμικά, αλλά με το σημερινό δημόσιο φινλανδικό σχολείο που οι μαθητές του έρχονται πρώτοι στις αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ, στις οποίες η Ελλάδα παρουσιάζει σταθερή πτώση (σήμερα κατέχουμε την 38η θέση από την 28η που είχαμε το 2000), ενώ ιλιγγιώδη άνοδο παρουσιάζει ο αριθμός των φροντιστηρίων.
Η λέξη φροντιστήριο είναι άγνωστη στη Φινλανδία, όπως σχεδόν άγνωστες είναι οι λέξεις «ελεύθερος χρόνος» για τους Ελληνες μαθητές, ιδίως της Γ΄ Λυκείου.
«Σε ζηλεύω, σε ζηλεύω», έλεγε με καημό η Βανέσα στον Γιαν όταν εκείνος της περιέγραφε τη σχολική ημέρα του.
Κι εμείς ζηλεύουμε τον μαθητή που μας ξεναγεί στην «αίθουσα media» του σχολείου λέγοντας «αυτό είναι το δεύτερο σπίτι μου».Κομπιούτερ με πρόσβαση στο Ιντερνετ σε κάθε τάξη και στη βιβλιοθήκη («εμείς δεν έχουμε καν βιβλιοθήκη…»), εστιατόριο με δωρεάν φαγητό (μαγειρευτό, όχι φαστ φουντ), αίθουσα μουσικής, μαθήματα χορού, αίθουσα δημοσιογραφίας με κάμερες, κονσόλες, μόνιτορ. Και, κυρίως, ήρεμα, χαμογελαστά νεανικά πρόσωπα.
Αντίθετα, στο ελληνικό Λύκειο το γέλιο είναι εξόριστο, λέει μια φιλόλογος σε ένα Λύκειο στα Σεπόλια: «Στο σχολείο δεν γελάμε, τρέχουμε για να προλάβουμε… το σύστημα σκοτώνει τα παιδιά, σκοτώνει κι εμάς». Οι λέξεις «διεκπεραιώνω» και «βγάζω την ύλη» αντικαθιστούν το «διδάσκω» και «μαθαίνω».
Στην εκπομπή μίλησαν και τρεις πρώην υπουργοί Παιδείας όμως, όπως παρατήρησε ο κ. Τσίμας, κανείς δεν έθιξε το θέμα της αύξησης της χρηματοδότησης που θα επέτρεπε τις αλλαγές.
Το φινλανδικό εκπαιδευτικό θαύμα δεν χτίστηκε μόνο με διάλογο και ευχές: η Φινλανδία ξοδεύει για την παιδεία περίπου το 7% του ΑΕΠ της, το διπλάσιο από ό,τι εμείς, ενώ, όπως είπε ο πρύτανης της Παιδαγωγικής Σχολής του Ελσίνσκι, το σύστημά τους στηρίζεται στην «απόλυτη ισότητα ευκαιριών».
Το περασμένο φθινόπωρο, δεκάδες ελληνικά blogs, ιδίως εκπαιδευτικά, αναπαρήγαγαν ένα κείμενο του οικονομολόγου Αλέξανδρου Πιστοφίδη για το φινλανδικό σχολείο. Εδώ διαβάζουμε πολλά από τα όσα είδαμε στην «Ερευνα» και, επιπλέον, μαθαίνουμε ότι οι Φινλανδοί μαθητές είναι πρώτοι στην Ευρώπη στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και τελευταίοι στην παρακολούθηση τηλεόρασης.
«Χτυποκάρδια στα (ελληνικά) θρανία», λοιπόν, εν έτει 2009. Στα θρανία της διάψευσης που τρέφει την οργή και όχι της χαράς και της ελπίδας.
Ενα ανέκδοτο λέει ότι ο παράδεισος είναι ένα μέρος που έχει Γάλλους μάγειρες, Αγγλους αστυνομικούς, Γερμανούς μηχανοδηγούς και Ιταλούς εραστές, ενώ αντίθετα η κόλαση έχει Αγγλους μάγειρες, Γερμανούς αστυνομικούς, Ιταλούς μηχανοδηγούς και Γάλλους εραστές.
Μετά την προχθεσινή «Ερευνα», θα προσθέταμε ότι ο παράδεισος είναι ένα μέρος με φινλανδικά σχολεία… όσο για τα σχολεία της κόλασης, ας αφήσουμε κάτι και για τη φαντασία σας.
Tης Mαριαννας Tζιαντζη
«Χτυποκάρδια στα θρανία» ήταν ο τίτλος της προχθεσινής «Ερευνας» του Παύλου Τσίμα (Mega) που αποτύπωσε το εικοσιτετράωρο δύο εφήβων: της Βανέσας, που πηγαίνει στην Γ΄ Λυκείου σε ένα δημόσιο σχολείο του Χολαργού και του Γιαν, ενός μαθητή της Β΄ Λυκείου σε ένα δημόσιο σχολείο στο Ελσίνκι.
Στην εποχή των σπηλαίων μοιάζει να βρίσκεται το ελληνικό δημόσιο σχολείο σε σύγκριση, βέβαια, όχι με τα προπολεμικά, αλλά με το σημερινό δημόσιο φινλανδικό σχολείο που οι μαθητές του έρχονται πρώτοι στις αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ, στις οποίες η Ελλάδα παρουσιάζει σταθερή πτώση (σήμερα κατέχουμε την 38η θέση από την 28η που είχαμε το 2000), ενώ ιλιγγιώδη άνοδο παρουσιάζει ο αριθμός των φροντιστηρίων.
Η λέξη φροντιστήριο είναι άγνωστη στη Φινλανδία, όπως σχεδόν άγνωστες είναι οι λέξεις «ελεύθερος χρόνος» για τους Ελληνες μαθητές, ιδίως της Γ΄ Λυκείου.
«Σε ζηλεύω, σε ζηλεύω», έλεγε με καημό η Βανέσα στον Γιαν όταν εκείνος της περιέγραφε τη σχολική ημέρα του.
Κι εμείς ζηλεύουμε τον μαθητή που μας ξεναγεί στην «αίθουσα media» του σχολείου λέγοντας «αυτό είναι το δεύτερο σπίτι μου».Κομπιούτερ με πρόσβαση στο Ιντερνετ σε κάθε τάξη και στη βιβλιοθήκη («εμείς δεν έχουμε καν βιβλιοθήκη…»), εστιατόριο με δωρεάν φαγητό (μαγειρευτό, όχι φαστ φουντ), αίθουσα μουσικής, μαθήματα χορού, αίθουσα δημοσιογραφίας με κάμερες, κονσόλες, μόνιτορ. Και, κυρίως, ήρεμα, χαμογελαστά νεανικά πρόσωπα.
Αντίθετα, στο ελληνικό Λύκειο το γέλιο είναι εξόριστο, λέει μια φιλόλογος σε ένα Λύκειο στα Σεπόλια: «Στο σχολείο δεν γελάμε, τρέχουμε για να προλάβουμε… το σύστημα σκοτώνει τα παιδιά, σκοτώνει κι εμάς». Οι λέξεις «διεκπεραιώνω» και «βγάζω την ύλη» αντικαθιστούν το «διδάσκω» και «μαθαίνω».
Στην εκπομπή μίλησαν και τρεις πρώην υπουργοί Παιδείας όμως, όπως παρατήρησε ο κ. Τσίμας, κανείς δεν έθιξε το θέμα της αύξησης της χρηματοδότησης που θα επέτρεπε τις αλλαγές.
Το φινλανδικό εκπαιδευτικό θαύμα δεν χτίστηκε μόνο με διάλογο και ευχές: η Φινλανδία ξοδεύει για την παιδεία περίπου το 7% του ΑΕΠ της, το διπλάσιο από ό,τι εμείς, ενώ, όπως είπε ο πρύτανης της Παιδαγωγικής Σχολής του Ελσίνσκι, το σύστημά τους στηρίζεται στην «απόλυτη ισότητα ευκαιριών».
Το περασμένο φθινόπωρο, δεκάδες ελληνικά blogs, ιδίως εκπαιδευτικά, αναπαρήγαγαν ένα κείμενο του οικονομολόγου Αλέξανδρου Πιστοφίδη για το φινλανδικό σχολείο. Εδώ διαβάζουμε πολλά από τα όσα είδαμε στην «Ερευνα» και, επιπλέον, μαθαίνουμε ότι οι Φινλανδοί μαθητές είναι πρώτοι στην Ευρώπη στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και τελευταίοι στην παρακολούθηση τηλεόρασης.
«Χτυποκάρδια στα (ελληνικά) θρανία», λοιπόν, εν έτει 2009. Στα θρανία της διάψευσης που τρέφει την οργή και όχι της χαράς και της ελπίδας.
Ενα ανέκδοτο λέει ότι ο παράδεισος είναι ένα μέρος που έχει Γάλλους μάγειρες, Αγγλους αστυνομικούς, Γερμανούς μηχανοδηγούς και Ιταλούς εραστές, ενώ αντίθετα η κόλαση έχει Αγγλους μάγειρες, Γερμανούς αστυνομικούς, Ιταλούς μηχανοδηγούς και Γάλλους εραστές.
Μετά την προχθεσινή «Ερευνα», θα προσθέταμε ότι ο παράδεισος είναι ένα μέρος με φινλανδικά σχολεία… όσο για τα σχολεία της κόλασης, ας αφήσουμε κάτι και για τη φαντασία σας.
22.1.09
Διαδήλωση αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα,
Διαδήλωση αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα,
Πέμπτη 22 Γενάρη, 6μμ Άγαλμα Βενιζέλου
Σε πορεία καλεί η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα την Πέμπτη 22 Γενάρη, στις 6μμ στο άγαλμα Βενιζέλου. Η Πρωτοβουλία συγκροτήθηκε από συνδικαλιστές και ήδη πραγματοποίησε διαμαρτυρία στο σταθμό του ΟΣΕ που είναι “πελάτης” της ΟΙΚΟΜΕΤ, ενώ οργάνωσε και συνέντευξη τύπου. Διαβάστε το κάλεσμα της Πρωτοβουλίας:
Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνηΗ εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα περάσει
Τη Δευτέρα στις 22 Δεκέμβρη 2008 η συναδέλφισσα Κωνσταντίνα Κούνεβα, γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, επιστρέφοντας από τη δουλειά της δέχεται δολοφονική επίθεση.
Τραμπούκοι της ρίχνουν βιτριόλι στο πρόσωπο, της ανοίγουν το στόμα και την αναγκάζουν να το πιει. Σήμερα, νοσηλεύεται ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση, έχοντας υποστεί σοβαρές βλάβες στο πρόσωπο και σε ζωτικά όργανα.
Τραμπούκοι της ρίχνουν βιτριόλι στο πρόσωπο, της ανοίγουν το στόμα και την αναγκάζουν να το πιει. Σήμερα, νοσηλεύεται ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση, έχοντας υποστεί σοβαρές βλάβες στο πρόσωπο και σε ζωτικά όργανα.
Αυτή η μαφιόζικη, δολοφονική επίθεση ήταν το αποτέλεσμα της συνδικαλιστικής της δράσης: ήδη δεχόταν απειλές από τις κύκλους της εργοδοσίας και του ψεύτικου, εργοδοτικού σωματείου.
Η Κούνεβα, ιστορικός από τη Βουλγαρία, εργαζόταν ως καθαρίστρια στον ΗΣΑΠ, μέσω όμως της εταιρίας «ΟΙΚΟΜΕΤ» του Οικονομάκη.
Η εταιρεία αυτή είχε αναλάβει την εργολαβία εκεί, όπως και σε πολλούς άλλους δημόσιους οργανισμούς (ΟΣΕ, Νοσοκομεία κα).
Η εταιρεία αυτή είχε αναλάβει την εργολαβία εκεί, όπως και σε πολλούς άλλους δημόσιους οργανισμούς (ΟΣΕ, Νοσοκομεία κα).
Το «έγκλημα» για το οποίο τιμωρήθηκαν η Κούνεβα και οι συναδέλφισσές της είναι ότι αντιστάθηκαν στην απάτη της ΟΙΚΟΜΕΤ να τους κλέψει στα ένσημα και στο δώρο των Χριστουγέννων.
Η δράση της Κωνσταντίνας Κούνεβα και του σωματείου της αποκαλύπτει ότι οι «εργολαβίες» και η «ενοικίαση εργαζομένων» αποτελούν σύγχρονες μορφές δουλεμπορίου.
Με τη συνεργασία των διοικήσεων των δημόσιων οργανισμών, με την κάλυψη του νομοθετικού πλαισίου που όλες οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ έχουν υιοθετήσει και οι συνδικαλιστικές τους παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στήριξαν, οι εργολάβοι καταπατούν κάθε εργασιακό δικαίωμα, βάζουν τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους να υπογράφουν λευκά χαρτιά με πλασματικές αποδοχές, κλέβουν ένσημα και ώρες, απολύουν, εκβιάζουν, τρομοκρατούν.
Τώρα, ρίχνουν και βιτριόλι. Μια επίθεση που φοβόμαστε ότι θα επιδεινώνεται όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση και η φτώχεια μας, γυρίζοντας μας στο Μεσαίωνα. Όμως, η συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα χτυπήθηκε επίσης γιατί ήταν γυναίκα και έχει εξαρχής λιγότερα δικαιώματα.
Για τις γυναίκες «απαγορεύεται» ακόμα περισσότερο να αγωνίζονται και να οργανώνονται, ακόμα και αν αποτελούν τα κατ’ εξοχήν θύματα της εργασιακής επισφάλειας.
Τώρα, ρίχνουν και βιτριόλι. Μια επίθεση που φοβόμαστε ότι θα επιδεινώνεται όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση και η φτώχεια μας, γυρίζοντας μας στο Μεσαίωνα. Όμως, η συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα χτυπήθηκε επίσης γιατί ήταν γυναίκα και έχει εξαρχής λιγότερα δικαιώματα.
Για τις γυναίκες «απαγορεύεται» ακόμα περισσότερο να αγωνίζονται και να οργανώνονται, ακόμα και αν αποτελούν τα κατ’ εξοχήν θύματα της εργασιακής επισφάλειας.
Χτυπήθηκε γιατί ήταν μετανάστρια, και οι μετανάστριες θα πρέπει να μένουν κρυμμένες, αποκλεισμένες από το συνδικαλισμό, χωρίς δικαιώματα και φωνή. Χτυπήθηκε γιατί ήταν μια από εμάς, που ζούμε στην ανασφάλεια, που κάνουμε τρεις δουλειές για να ζήσουμε ή δεν βρίσκουμε καμία, που δουλεύουμε προσωρινοί/ες, ανασφάλιστοι/ες, ημιαπασχολούμενοι/ες.
Η Κωνσταντίνα χτυπήθηκε επίσης γιατί οι σημερινές ηγεσίες των μεγάλων συνδικάτων, της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΥ, των Εργατικών Κέντρων, αρνούνται τη στήριξη και την οργάνωση του κόσμου της επισφαλούς εργασίας. Ακόμα και μετά τη δολοφονική επίθεση, μας σοκάρει η εγκληματική αδράνειά τους να υπερασπιστούν στοιχειωδώς, όχι μόνο με ανθρωπιστικές ανακοινώσεις, αλλά με απεργίες και δράση, ένα μέλος του συνδικαλιστικού κινήματος.
Όπως μας εξοργίζει και η εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ και των (εργολάβων) ιδιοκτητών τους.
Όμως η Κωνσταντίνα δεν πρέπει να μείνει μόνη. Πρωτοβάθμια σωματεία, εργαζόμενοι και εργαζόμενες, γυναικείες και αντιρατσιστικές οργανώσεις καλούμε σε μια μόνιμη πρωτοβουλία αλληλεγγύης και κοινής δράσης ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα των εργολαβιών, την εργοδοτική τρομοκρατία, την επισφαλή εργασία.
Απαιτούμε το αυτονόητο: να καταργηθεί τώρα το θεσμικό πλαίσιο των εργολαβιών, της ενοικίασης εργαζομένων, της ελαστικής εργασίας και να τελειώσουμε μια για πάντα με τον νόμο του Ρέππα του 2001.
Ζητάμε από όλα τα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες να σταματήσουν να ανέχονται τις δουλεμπορικές εταιρείες, να απαιτήσουν να προσληφθούν τώρα όλοι οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι και οι συμβασιούχοι, να εντάξουν τους επισφαλείς εργαζόμενους ανεξάρτητα των εργασιακών σχέσεων (εργολαβία, ενοικίαση, σύμβαση χρόνου ή έργου).
Απαιτούμε το αυτονόητο: να καταργηθεί τώρα το θεσμικό πλαίσιο των εργολαβιών, της ενοικίασης εργαζομένων, της ελαστικής εργασίας και να τελειώσουμε μια για πάντα με τον νόμο του Ρέππα του 2001.
Ζητάμε από όλα τα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες να σταματήσουν να ανέχονται τις δουλεμπορικές εταιρείες, να απαιτήσουν να προσληφθούν τώρα όλοι οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι και οι συμβασιούχοι, να εντάξουν τους επισφαλείς εργαζόμενους ανεξάρτητα των εργασιακών σχέσεων (εργολαβία, ενοικίαση, σύμβαση χρόνου ή έργου).
Παλεύουμε για να εργαζόμαστε και να αμειβόμαστε όλοι και όλες αξιοπρεπώς, με πλήρη ασφάλιση, για να γίνεται σεβαστό το oκτάωρο, για να προστατευτούν εργαζόμενοι και άνεργοι με ουσιαστικά επιδόματα ασθενείας και ανεργίας για όλο το χρονικό διάστημα.
Τέλος, θεωρούμε απόλυτη υποχρέωση του κράτους να χορηγηθεί τώρα πλήρης σύνταξη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην Κωνσταντίνα και στην οικογένειά της.
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, Πέμπτη 22 Γενάρη,
6μμ Άγαλμα Βενιζέλου
Να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί
· Να κλείσουν οι δουλεμπορικές εταιρείες, να απαγορευτούν οι εργολαβίες και η ενοικίαση εργαζομένων, κανένας/μια εργαζόμενος/η στην επισφάλεια.
· Να κλείσουν οι δουλεμπορικές εταιρείες, να απαγορευτούν οι εργολαβίες και η ενοικίαση εργαζομένων, κανένας/μια εργαζόμενος/η στην επισφάλεια.
Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα
νέα αλλαγή του εξεταστικού…όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν…
Αν κανείς κοιτάξει τα τελευταία τριάντα χρόνια τις διακηρύξεις των υπουργών Παιδείας, κάθε φορά που άλλαζαν το σύστημα πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, θα εκπλαγεί: όποτε το ΥΠΕΠΘ μιλούσε για αλλαγή των Πανελλαδικών Εξετάσεων, τα αποτελέσματα ήταν ακριβώς αντίθετα απ΄ όσα υποσχόταν ότι θα πετύχει.
Τα τελευταία 30 χρόνια έχουμε τέσσερις αλλαγές στον τρόπο πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Και τα τέσσερα εξεταστικά συστήματα διαφήμιζαν ως στόχους τους: τον περιορισμό της παραπαιδείας, την αντικειμενική και αξιοκρατική επιλογή των μαθητών, την ισότητα ευκαιριών, το άνοιγμα των πανεπιστημίων, την ελεύθερη πρόσβαση, το τέλος του «ασφυκτικού εναγκαλισμού» του λυκείου από τις απαιτήσεις των εξετάσεων για το πανεπιστήμιο.
1980-1983ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Τον Νοέμβριο του 1978, ο τότε υφυπουργός Παιδείας Βασίλης Κοντογιαννόπουλος ανήγγειλε, «εν μέσω πανηγυρισμών», τον νέο τρόπο εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, σύμφωνα με τον οποίο οι μαθητές θα έδιναν εξετάσεις στις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου και τα αποτελέσματά τους θα χρησίμευαν όχι μόνο για τη σχολική αξιολόγηση του μαθητή (προαγωγή- απόλυση), αλλά και ως κριτήρια για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ωστόσο, η βασική «καινοτομία» των Πανελληνίων Εξετάσεων, δηλαδή η διπλή εξεταστική δοκιμασία, γιγάντωσε τον αριθμό των φροντιστηρίων, αφού μετέτρεψε τη Λυκειακή Βαθμίδα σε εξεταστικό κέντρο. Εξάλλου αντί της πολυδιαφημιζόμενης ελεύθερης εισαγωγής στα πανεπιστήμια, μειώθηκε ο αριθμός των υποψηφίων αφού πολλοί «κόβονταν» ήδη από τα αποτελέσματα των εξετάσεων της Β΄ Λυκείου.
1984-1998 ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ (ΔΕΣΜΕΣ)
Το 1983 οι «Πανελλήνιες Εξετάσεις» μετονομάζονται σε «Γενικές Εξετάσεις». Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, το νέο σύστημα στόχευε στην «ελάττωση της απορρύθμισης της λειτουργίας του λυκείου» με τον περιορισμό των Γενικών Εξετάσεων μόνο στη Γ΄ Λυκείου. Επίσης στόχευε στην «αύξηση της ισότητας ευκαιριών» και «στον περιορισμό της εξάπλωσης των φροντιστηρίων». Με κάποιες παραλλαγές το σύστημα των Γενικών Εξετάσεων συνεχίστηκε μέχρι το 1998. Το αν εκπλήρωσε τους στόχους του το δείχνουν καθαρά τα στοιχεία: ενώ το ποσοστό των μαθητών της Γ΄ Λυκείου στην Αθήνα που παρακολούθησαν φροντιστήριο και ιδιαίτερα μαθήματα το 1984 ήταν 65%, το 1993 έφτασαν το 95%! Από το 1984 μέχρι το 1988 στη διάρκεια των Γενικών Εξετάσεων οι βαθμοί των τριών τάξεων του λυκείου λαμβάνονται υπόψη σε ποσοστό 25%. Αποτέλεσμα; Βαθμοθηρία με πενταπλασιασμό- μέσα σε μια 9ετία- των μαθητών που βαθμολογούνται με «άριστα».
1999-2004 ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΕΝΙΑΙΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
Το 1997, ο υπουργός Παιδείας Γερ. Αρσένης εξαγγέλλει την κατάργηση των Γενικών Εξετάσεων και την ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια. Το ΥΠΕΠΘ ισχυρίζεται ότι με την εφαρμογή του νέου συστήματος στοχεύει: α. Στο «τέλος των Γενικών Εξετάσεων» και στο «άνοιγμα των πανεπιστημίων» που «θα κατάφερνε συντριπτικό χτύπημα στα φροντιστήρια». β. στη «μείωση του ανταγωνισμού για την κατάληψη μιας θέσης στα Τριτοβάθμια Ιδρύματα που θα αποκαταστήσει στο λύκειο το κλίμα που απαιτείται για να λειτουργήσει παιδαγωγικά το σχολείο». Τα αποτελέσματα; Υποβαθμίζεται μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα η μορφωτική λειτουργία του λυκείου, ενώ τα δυο πρώτα χρόνια εφαρμογής του νέου συστήματος χιλιάδες μαθητές όχι μόνο δεν είχαν πρόσβαση σε ΑΕΙ- ΤΕΙ, αλλά «κόπηκαν» ακόμη και από τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν τη Β΄ ή τη Γ΄ Λυκείου. Το 1999 στα γεννητούρια του «κατασπάραξε» 30 χιλιάδες μαθητές, το 1/3 του μαθητικού πληθυσμού της Β΄ Λυκείου ενώ το 2004, στα τελευταία του, αξιολόγησε ένα στα δύο παιδιά που φοιτούσαν στη Β΄ Λυκείου με βαθμό κάτω από τη βάση.
2005-2009 ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΙ Η ΒΑΣΗ ΤΟΥ 10
Από το 2005 το ΥΠΕΠΘ (υπουργός Μ. Γιαννάκου) επιβάλλει την περιβόητη «βάση του 10» που σύντομα αποδεικνύεται μια επιχείρηση νομιμοποίησης του εξοστρακισμού των πιο αδύνατων κοινωνικά και σχολικά. Ο δρόμος για τα ΑΕΙ- ΤΕΙ στενεύει, «κλείνοντας το μάτι» στα εκατοντάδες Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών και τα Κολέγια στα οποία προσφέρεται ως έτοιμη πελατεία το «πλεόνασμα» των υποψηφίων που δεν εισάγονται. Χαρακτηριστικά, από τον χρόνο εφαρμογής της βάσης του 10, μέσα σε τρία χρόνια, έμειναν ακάλυπτες 50.000 θέσεις σε ΑΕΙ- ΤΕΙ.
Του Χρ. Κάτσικα από τα ΝΕΑ 22-1-2009
Τα τελευταία 30 χρόνια έχουμε τέσσερις αλλαγές στον τρόπο πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Και τα τέσσερα εξεταστικά συστήματα διαφήμιζαν ως στόχους τους: τον περιορισμό της παραπαιδείας, την αντικειμενική και αξιοκρατική επιλογή των μαθητών, την ισότητα ευκαιριών, το άνοιγμα των πανεπιστημίων, την ελεύθερη πρόσβαση, το τέλος του «ασφυκτικού εναγκαλισμού» του λυκείου από τις απαιτήσεις των εξετάσεων για το πανεπιστήμιο.
1980-1983ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Τον Νοέμβριο του 1978, ο τότε υφυπουργός Παιδείας Βασίλης Κοντογιαννόπουλος ανήγγειλε, «εν μέσω πανηγυρισμών», τον νέο τρόπο εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, σύμφωνα με τον οποίο οι μαθητές θα έδιναν εξετάσεις στις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου και τα αποτελέσματά τους θα χρησίμευαν όχι μόνο για τη σχολική αξιολόγηση του μαθητή (προαγωγή- απόλυση), αλλά και ως κριτήρια για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ωστόσο, η βασική «καινοτομία» των Πανελληνίων Εξετάσεων, δηλαδή η διπλή εξεταστική δοκιμασία, γιγάντωσε τον αριθμό των φροντιστηρίων, αφού μετέτρεψε τη Λυκειακή Βαθμίδα σε εξεταστικό κέντρο. Εξάλλου αντί της πολυδιαφημιζόμενης ελεύθερης εισαγωγής στα πανεπιστήμια, μειώθηκε ο αριθμός των υποψηφίων αφού πολλοί «κόβονταν» ήδη από τα αποτελέσματα των εξετάσεων της Β΄ Λυκείου.
1984-1998 ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ (ΔΕΣΜΕΣ)
Το 1983 οι «Πανελλήνιες Εξετάσεις» μετονομάζονται σε «Γενικές Εξετάσεις». Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, το νέο σύστημα στόχευε στην «ελάττωση της απορρύθμισης της λειτουργίας του λυκείου» με τον περιορισμό των Γενικών Εξετάσεων μόνο στη Γ΄ Λυκείου. Επίσης στόχευε στην «αύξηση της ισότητας ευκαιριών» και «στον περιορισμό της εξάπλωσης των φροντιστηρίων». Με κάποιες παραλλαγές το σύστημα των Γενικών Εξετάσεων συνεχίστηκε μέχρι το 1998. Το αν εκπλήρωσε τους στόχους του το δείχνουν καθαρά τα στοιχεία: ενώ το ποσοστό των μαθητών της Γ΄ Λυκείου στην Αθήνα που παρακολούθησαν φροντιστήριο και ιδιαίτερα μαθήματα το 1984 ήταν 65%, το 1993 έφτασαν το 95%! Από το 1984 μέχρι το 1988 στη διάρκεια των Γενικών Εξετάσεων οι βαθμοί των τριών τάξεων του λυκείου λαμβάνονται υπόψη σε ποσοστό 25%. Αποτέλεσμα; Βαθμοθηρία με πενταπλασιασμό- μέσα σε μια 9ετία- των μαθητών που βαθμολογούνται με «άριστα».
1999-2004 ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΕΝΙΑΙΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
Το 1997, ο υπουργός Παιδείας Γερ. Αρσένης εξαγγέλλει την κατάργηση των Γενικών Εξετάσεων και την ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια. Το ΥΠΕΠΘ ισχυρίζεται ότι με την εφαρμογή του νέου συστήματος στοχεύει: α. Στο «τέλος των Γενικών Εξετάσεων» και στο «άνοιγμα των πανεπιστημίων» που «θα κατάφερνε συντριπτικό χτύπημα στα φροντιστήρια». β. στη «μείωση του ανταγωνισμού για την κατάληψη μιας θέσης στα Τριτοβάθμια Ιδρύματα που θα αποκαταστήσει στο λύκειο το κλίμα που απαιτείται για να λειτουργήσει παιδαγωγικά το σχολείο». Τα αποτελέσματα; Υποβαθμίζεται μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα η μορφωτική λειτουργία του λυκείου, ενώ τα δυο πρώτα χρόνια εφαρμογής του νέου συστήματος χιλιάδες μαθητές όχι μόνο δεν είχαν πρόσβαση σε ΑΕΙ- ΤΕΙ, αλλά «κόπηκαν» ακόμη και από τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν τη Β΄ ή τη Γ΄ Λυκείου. Το 1999 στα γεννητούρια του «κατασπάραξε» 30 χιλιάδες μαθητές, το 1/3 του μαθητικού πληθυσμού της Β΄ Λυκείου ενώ το 2004, στα τελευταία του, αξιολόγησε ένα στα δύο παιδιά που φοιτούσαν στη Β΄ Λυκείου με βαθμό κάτω από τη βάση.
2005-2009 ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΙ Η ΒΑΣΗ ΤΟΥ 10
Από το 2005 το ΥΠΕΠΘ (υπουργός Μ. Γιαννάκου) επιβάλλει την περιβόητη «βάση του 10» που σύντομα αποδεικνύεται μια επιχείρηση νομιμοποίησης του εξοστρακισμού των πιο αδύνατων κοινωνικά και σχολικά. Ο δρόμος για τα ΑΕΙ- ΤΕΙ στενεύει, «κλείνοντας το μάτι» στα εκατοντάδες Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών και τα Κολέγια στα οποία προσφέρεται ως έτοιμη πελατεία το «πλεόνασμα» των υποψηφίων που δεν εισάγονται. Χαρακτηριστικά, από τον χρόνο εφαρμογής της βάσης του 10, μέσα σε τρία χρόνια, έμειναν ακάλυπτες 50.000 θέσεις σε ΑΕΙ- ΤΕΙ.
Του Χρ. Κάτσικα από τα ΝΕΑ 22-1-2009
19.1.09
ANOIXTH ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΚΑΛΕΣΜΑ
της Ριζοσπαστικής Κίνησης Εκπαιδευτικών σε
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Συνάδελφοι/ισσες
Είναι μάλλον κοινή διαπίστωση ότι η συμμετοχή των εργαζομένων συνολικά σε όλη τη διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη δεν αντιστοιχούσε σε καμία περίπτωση στις ανάγκες της συγκυρίας. Πιθανώς η εμπλοκή των εκπαιδευτικών να ήταν κάπως μεγαλύτερη, χωρίς όμως αυτή η συμμετοχή μας να μπορεί θεωρηθεί ικανοποιητική και πάντως σε καμία περίπτωση καθοριστική. Η ίδια εικόνα παρατηρείται και στην περίπτωση της σφαγής στη Γάζα που συνεχίζεται αμείωτη και ίσως ακόμη χειρότερη στην περίπτωση της βάρβαρης επίθεσης των αφεντικών στην εργάτρια- συνδικαλίστρια- μετανάστρια Κ. Κούνεβα. Ειδικά δε στη Θεσσαλονίκη αυτές οι αδυναμίες αποτυπώθηκαν με τρόπο σχεδόν απογοητευτικό.
Είναι ζήτημα του ίδιου του κινήματος των εκπαιδευτικών να αναζητήσει τις αιτίες αυτής της κινηματικής καθίζησης, ταυτόχρονα όμως είναι αναγκαία η προσπάθεια μιας άμεσης ανασυγκρότησης και ενός συντονισμού- τουλάχιστο όσων οργανωμένων ή ανένταχτων συνδέλφων/ισσών ασφυκτιούν από την αδράνεια των «επίσημων συνδικαλιστικών φορέων».
Σε κάθε περίπτωση προφανώς και θεωρούμε «φυσικό» χώρο παρέμβασης και δράσης μας τους συλλόγους, τα συνδικάτα και τις γενικές συνελεύσεις τους. Σε καμία όμως περίπτωση δεν είμαστε διατεθειμένοι να εγκλωβίσουμε τη συμμετοχή μας στο κίνημα στη διελκυστίνδα ανάμεσα στη συντεχνιακή λογική ενός τμήματος των εκπαιδευτικών και τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις της ηγεσίας των συνδικάτων μας. Δεν μπορούμε να παραμείνουμε απλοί παρατηρητές και σχολιαστές της κοινωνικής κρίσης που διανύουμε. Μιας κρίσης, που όλα δείχνουν ότι το επόμενο διάστημα θα οξύνεται διαρκώς και περισσότερο. Ούτε θεωρούμε ικανοποιητική λύση την εξατομικευμένη συμμετοχή μας (ως «ευαίσθητων πολιτών») στις όποιες κινητοποιήσεις και δράσεις του κοινωνικού κινήματος. Απεναντίας θεωρούμε ότι αυτό που μας αντιστοιχεί είναι η συλλογική, αυτοοργανωμένη προσπάθεια να συνδιαμορφώσουμε τους όρους απάντησης της κοινωνίας στην επίθεση που δέχεται από το Κράτος και το Κεφάλαιο.
Για όλους αυτούς- και για άλλους τόσους λόγους καλούμε τους/ τις εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων σε
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
το Σάββατο 24 Γενάρη, στις 11.00πμ, στην ΕΔΟΘ
της Ριζοσπαστικής Κίνησης Εκπαιδευτικών σε
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Συνάδελφοι/ισσες
Είναι μάλλον κοινή διαπίστωση ότι η συμμετοχή των εργαζομένων συνολικά σε όλη τη διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη δεν αντιστοιχούσε σε καμία περίπτωση στις ανάγκες της συγκυρίας. Πιθανώς η εμπλοκή των εκπαιδευτικών να ήταν κάπως μεγαλύτερη, χωρίς όμως αυτή η συμμετοχή μας να μπορεί θεωρηθεί ικανοποιητική και πάντως σε καμία περίπτωση καθοριστική. Η ίδια εικόνα παρατηρείται και στην περίπτωση της σφαγής στη Γάζα που συνεχίζεται αμείωτη και ίσως ακόμη χειρότερη στην περίπτωση της βάρβαρης επίθεσης των αφεντικών στην εργάτρια- συνδικαλίστρια- μετανάστρια Κ. Κούνεβα. Ειδικά δε στη Θεσσαλονίκη αυτές οι αδυναμίες αποτυπώθηκαν με τρόπο σχεδόν απογοητευτικό.
Είναι ζήτημα του ίδιου του κινήματος των εκπαιδευτικών να αναζητήσει τις αιτίες αυτής της κινηματικής καθίζησης, ταυτόχρονα όμως είναι αναγκαία η προσπάθεια μιας άμεσης ανασυγκρότησης και ενός συντονισμού- τουλάχιστο όσων οργανωμένων ή ανένταχτων συνδέλφων/ισσών ασφυκτιούν από την αδράνεια των «επίσημων συνδικαλιστικών φορέων».
Σε κάθε περίπτωση προφανώς και θεωρούμε «φυσικό» χώρο παρέμβασης και δράσης μας τους συλλόγους, τα συνδικάτα και τις γενικές συνελεύσεις τους. Σε καμία όμως περίπτωση δεν είμαστε διατεθειμένοι να εγκλωβίσουμε τη συμμετοχή μας στο κίνημα στη διελκυστίνδα ανάμεσα στη συντεχνιακή λογική ενός τμήματος των εκπαιδευτικών και τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις της ηγεσίας των συνδικάτων μας. Δεν μπορούμε να παραμείνουμε απλοί παρατηρητές και σχολιαστές της κοινωνικής κρίσης που διανύουμε. Μιας κρίσης, που όλα δείχνουν ότι το επόμενο διάστημα θα οξύνεται διαρκώς και περισσότερο. Ούτε θεωρούμε ικανοποιητική λύση την εξατομικευμένη συμμετοχή μας (ως «ευαίσθητων πολιτών») στις όποιες κινητοποιήσεις και δράσεις του κοινωνικού κινήματος. Απεναντίας θεωρούμε ότι αυτό που μας αντιστοιχεί είναι η συλλογική, αυτοοργανωμένη προσπάθεια να συνδιαμορφώσουμε τους όρους απάντησης της κοινωνίας στην επίθεση που δέχεται από το Κράτος και το Κεφάλαιο.
Για όλους αυτούς- και για άλλους τόσους λόγους καλούμε τους/ τις εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων σε
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
το Σάββατο 24 Γενάρη, στις 11.00πμ, στην ΕΔΟΘ
16.1.09
«Πρώτα η υγεία….»
Με αγανάκτηση και θυμό οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, ζούμε το τελευταίο διάστημα την πλήρη υποβάθμιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων μας.
Ö Συντάξεις και εφάπαξ που καθυστερούν πάνω και από 18 μήνες.
Ö Διακοπή, έστω προσωρινή, της παροχής φαρμάκων.
Ö Καταγγελία και σταμάτημα των συμβάσεων με τους γιατρούς.
Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει, γιατί φαίνεται καθαρά πως οι κυβερνώντες επιδιώκουν βήμα- βήμα να περιορίσουν τα κατακτημένα δικαιώματα υγείας και περίθαλψης και να μετατρέψουν το πολυτιμότερο αγαθό που είναι η υγεία σε προσωπική υπόθεση που θα εξαρτάται αποκλειστικά από τις δικές σου οικονομικές δυνατότητες.
Οι δραματικές εξελίξεις στα ασφαλιστικά ταμεία και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η τραγική κατάσταση στο χώρο της υγείας, αποτελούν τα πρώτα μόνο επεισόδια της κρίσης που επελαύνει.
Για αυτή την κρίση, υπεύθυνοι δεν είναι οι εργαζόμενοι που βλέπουν τα βιβλιάρια υγείας τους να γίνονται κουρελόχαρτα, χωρίς καμιά αξία, ούτε οι απλήρωτοι συνταξιούχοι. Υπεύθυνοι είναι, οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές που ιδιωτικοποιούν τα κέρδη και κοινωνικοποιούν τις ζημιές, που χρόνια παρακρατούν αλλά δεν καταβάλουν στα ταμεία τις υπέρογκες εισφορές μας, που επιδοτούν σήμερα με 28 δις ευρώ τις τράπεζες, ενώ αφήνουν τον ΟΠΑΔ να χρωστά παντού. Φαρμακεία, γιατρούς, διαγνωστικά κέντρα, νοσοκομεία!!!
Συγκεκριμένα: Σήμερα ο ΟΠΑΔ καλύπτει 1.435.000 ασφαλισμένους ενώ το 2003 οι ασφαλισμένοι Δ.Υ. ήταν 1.100.000 (αύξηση 29,10 %). Η κυβέρνηση «έριξε» στον ΟΠΑΔ, στρατιωτικούς, παπάδες, πανεπιστημιακούς, ειδικούς φρουρούς, τον ΟΛΠ, χωρίς να αυξήσει την επιχορήγηση, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει ο Οργανισμός χρέη εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και, οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, ενώ πληρώνουν κανονικά εισφορές, να μην έχουν ιατρική περίθαλψη και πριν λίγο καιρό να πληρώνουν οι ίδιοι τα φάρμακα.
Σύμφωνα με στοιχεία του σωματείου εργαζομένων, ο ΟΠΑΔ καθυστερεί τις αμοιβές για ιατρικές επισκέψεις εδώ και 10 μήνες, ενώ χρωστάει στα νοσοκομεία εδώ και 3 χρόνια!! Για τη φετινή χρονιά, ο ΟΠΑΔ χρηματοδοτήθηκε με 1.150.000.000 ευρώ και έδωσε 800 εκ. ευρώ για να πληρώσει τα χρέη του μέχρι τον περασμένο Ιούνη. Επίσης, χρωστούσε μέχρι την διακοπή των συμβάσεων των φαρμακοποιών, 150.000.000 ευρώ περίπου στα φαρμακεία της Αττικής και σε 300.000.000 ευρώ στα φαρμακεία όλης της χώρας.
Η κατάσταση αυτή των ταμείων και του ΟΠΑΔ δείχνει πως τα προβλήματα που θα έχουμε το επόμενο διάστημα θα είναι ακόμα περισσότερα, εξαιτίας της σκληρής πολιτικής της λιτότητας και των περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες και ιδιαίτερα στην υγεία και δε μπορούν να αντιμετωπιστούν με προσωρινά μέτρα, που κρύβουν το πρόβλημα και για λίγο καιρό βρίσκουν κάποια λύση στο πιο οξυμένο κάθε φορά ζήτημα. Αυτό που χρειάζεται είναι, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να απαιτήσουν δυναμικά και αποφασιστικά αυτό που δικαιούνται και χρόνια πληρώνουν με εισφορές και φόρους, που δεν είναι τίποτε άλλο από την πλήρη κάλυψη από το κράτος όλων των κοινωνικών τους αναγκών.
Πρέπει τώρα να αντιδράσουμε δυναμικά απαιτώντας να δοθεί άμεσα λύση στο θέμα της υγειονομικής περίθαλψης, των συμβάσεων με τους γιατρούς και της καταβολής των συντάξεων και του εφάπαξ.
Διεκδικούμε: 1) Την έκτακτη χρηματοδότηση, από τον προϋπολογισμό, των ασφαλιστικών ταμείων και του ΟΠΑΔ, με τα ανάλογα ποσά ώστε να καλυφθούν άμεσα και μακροπρόθεσμα όλες οι ανάγκες και να σταματήσει η πολιτική λιτότητας και περικοπών για την παιδεία και την υγεία.
2) Να σταματήσει το 20% των εργαζόμενων στην εκπαίδευση και συνολικά στο δημόσιο, να ζουν σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας (αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, stage, κλπ.) και ταυτόχρονα να στερούν με τους αναγκαίους πόρους τα ασφαλιστικά ταμεία του δημοσίου.
Καλούμε τις ΕΛΜΕ την ΟΛΜΕ και την ΑΔΕΔΥ να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να πάρουν άμεσα ξεκάθαρες αγωνιστικές αποφάσεις για τα ασφαλιστικά ταμεία. Να γίνουν τώρα γενικές συνελεύσεις για το ασφαλιστικό. Να πάρουμε αποφάσεις που θα δίνουν λύσεις στον εξευτελισμό και την υποβάθμιση που τώρα αντιμετωπίζουμε με την καταγγελία των συμβάσεων των γιατρών, αποφάσεις που δεν θα κουκουλώνουν τις ευθύνες των εκπροσώπων της ΑΔΕΔΥ, αποφάσεις που θα βάζουν τέλος στο τζογάρισμα των αποθεματικών μας με τη συναίνεση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Οι εκπαιδευτικοί και συνολικά οι εργαζόμενοι δε χρωστάμε πουθενά, σε κανέναν και τίποτα. Δε θα πληρώσουμε εμείς την οικονομική κρίση!
Να κινηθούμε το επόμενο διάστημα και σε τοπικό επίπεδο, οργανώνοντας παράστασεις διαμαρτυρίας έξω από τον ΟΠΑΔ ( Θεσ/νίκης), παίρνοντας πρωτοβουλίες για συντονισμό και κοινή δράση με τους εργαζόμενους στην υγεία και τους άλλους Δ.Υ. για την υπεράσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα και με πλατιά καμπάνια (αφίσα, ανακοίνωση, συνέντευξη τύπου…) να ενημερώσουμε την κοινή γνώμη και να απαιτήσουμε:
Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους – να πληρώσει ο ΟΠΑΔ άμεσα τα χρέη του σε γιατρούς – φαρμακεία
Να καταβληθούν άμεσα το εφάπαξ και όλη η σύνταξη
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ – ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ – ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ»
Με αγανάκτηση και θυμό οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, ζούμε το τελευταίο διάστημα την πλήρη υποβάθμιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων μας.
Ö Συντάξεις και εφάπαξ που καθυστερούν πάνω και από 18 μήνες.
Ö Διακοπή, έστω προσωρινή, της παροχής φαρμάκων.
Ö Καταγγελία και σταμάτημα των συμβάσεων με τους γιατρούς.
Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει, γιατί φαίνεται καθαρά πως οι κυβερνώντες επιδιώκουν βήμα- βήμα να περιορίσουν τα κατακτημένα δικαιώματα υγείας και περίθαλψης και να μετατρέψουν το πολυτιμότερο αγαθό που είναι η υγεία σε προσωπική υπόθεση που θα εξαρτάται αποκλειστικά από τις δικές σου οικονομικές δυνατότητες.
Οι δραματικές εξελίξεις στα ασφαλιστικά ταμεία και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η τραγική κατάσταση στο χώρο της υγείας, αποτελούν τα πρώτα μόνο επεισόδια της κρίσης που επελαύνει.
Για αυτή την κρίση, υπεύθυνοι δεν είναι οι εργαζόμενοι που βλέπουν τα βιβλιάρια υγείας τους να γίνονται κουρελόχαρτα, χωρίς καμιά αξία, ούτε οι απλήρωτοι συνταξιούχοι. Υπεύθυνοι είναι, οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές που ιδιωτικοποιούν τα κέρδη και κοινωνικοποιούν τις ζημιές, που χρόνια παρακρατούν αλλά δεν καταβάλουν στα ταμεία τις υπέρογκες εισφορές μας, που επιδοτούν σήμερα με 28 δις ευρώ τις τράπεζες, ενώ αφήνουν τον ΟΠΑΔ να χρωστά παντού. Φαρμακεία, γιατρούς, διαγνωστικά κέντρα, νοσοκομεία!!!
Συγκεκριμένα: Σήμερα ο ΟΠΑΔ καλύπτει 1.435.000 ασφαλισμένους ενώ το 2003 οι ασφαλισμένοι Δ.Υ. ήταν 1.100.000 (αύξηση 29,10 %). Η κυβέρνηση «έριξε» στον ΟΠΑΔ, στρατιωτικούς, παπάδες, πανεπιστημιακούς, ειδικούς φρουρούς, τον ΟΛΠ, χωρίς να αυξήσει την επιχορήγηση, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει ο Οργανισμός χρέη εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και, οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, ενώ πληρώνουν κανονικά εισφορές, να μην έχουν ιατρική περίθαλψη και πριν λίγο καιρό να πληρώνουν οι ίδιοι τα φάρμακα.
Σύμφωνα με στοιχεία του σωματείου εργαζομένων, ο ΟΠΑΔ καθυστερεί τις αμοιβές για ιατρικές επισκέψεις εδώ και 10 μήνες, ενώ χρωστάει στα νοσοκομεία εδώ και 3 χρόνια!! Για τη φετινή χρονιά, ο ΟΠΑΔ χρηματοδοτήθηκε με 1.150.000.000 ευρώ και έδωσε 800 εκ. ευρώ για να πληρώσει τα χρέη του μέχρι τον περασμένο Ιούνη. Επίσης, χρωστούσε μέχρι την διακοπή των συμβάσεων των φαρμακοποιών, 150.000.000 ευρώ περίπου στα φαρμακεία της Αττικής και σε 300.000.000 ευρώ στα φαρμακεία όλης της χώρας.
Η κατάσταση αυτή των ταμείων και του ΟΠΑΔ δείχνει πως τα προβλήματα που θα έχουμε το επόμενο διάστημα θα είναι ακόμα περισσότερα, εξαιτίας της σκληρής πολιτικής της λιτότητας και των περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες και ιδιαίτερα στην υγεία και δε μπορούν να αντιμετωπιστούν με προσωρινά μέτρα, που κρύβουν το πρόβλημα και για λίγο καιρό βρίσκουν κάποια λύση στο πιο οξυμένο κάθε φορά ζήτημα. Αυτό που χρειάζεται είναι, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να απαιτήσουν δυναμικά και αποφασιστικά αυτό που δικαιούνται και χρόνια πληρώνουν με εισφορές και φόρους, που δεν είναι τίποτε άλλο από την πλήρη κάλυψη από το κράτος όλων των κοινωνικών τους αναγκών.
Πρέπει τώρα να αντιδράσουμε δυναμικά απαιτώντας να δοθεί άμεσα λύση στο θέμα της υγειονομικής περίθαλψης, των συμβάσεων με τους γιατρούς και της καταβολής των συντάξεων και του εφάπαξ.
Διεκδικούμε: 1) Την έκτακτη χρηματοδότηση, από τον προϋπολογισμό, των ασφαλιστικών ταμείων και του ΟΠΑΔ, με τα ανάλογα ποσά ώστε να καλυφθούν άμεσα και μακροπρόθεσμα όλες οι ανάγκες και να σταματήσει η πολιτική λιτότητας και περικοπών για την παιδεία και την υγεία.
2) Να σταματήσει το 20% των εργαζόμενων στην εκπαίδευση και συνολικά στο δημόσιο, να ζουν σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας (αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, stage, κλπ.) και ταυτόχρονα να στερούν με τους αναγκαίους πόρους τα ασφαλιστικά ταμεία του δημοσίου.
Καλούμε τις ΕΛΜΕ την ΟΛΜΕ και την ΑΔΕΔΥ να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να πάρουν άμεσα ξεκάθαρες αγωνιστικές αποφάσεις για τα ασφαλιστικά ταμεία. Να γίνουν τώρα γενικές συνελεύσεις για το ασφαλιστικό. Να πάρουμε αποφάσεις που θα δίνουν λύσεις στον εξευτελισμό και την υποβάθμιση που τώρα αντιμετωπίζουμε με την καταγγελία των συμβάσεων των γιατρών, αποφάσεις που δεν θα κουκουλώνουν τις ευθύνες των εκπροσώπων της ΑΔΕΔΥ, αποφάσεις που θα βάζουν τέλος στο τζογάρισμα των αποθεματικών μας με τη συναίνεση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Οι εκπαιδευτικοί και συνολικά οι εργαζόμενοι δε χρωστάμε πουθενά, σε κανέναν και τίποτα. Δε θα πληρώσουμε εμείς την οικονομική κρίση!
Να κινηθούμε το επόμενο διάστημα και σε τοπικό επίπεδο, οργανώνοντας παράστασεις διαμαρτυρίας έξω από τον ΟΠΑΔ ( Θεσ/νίκης), παίρνοντας πρωτοβουλίες για συντονισμό και κοινή δράση με τους εργαζόμενους στην υγεία και τους άλλους Δ.Υ. για την υπεράσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα και με πλατιά καμπάνια (αφίσα, ανακοίνωση, συνέντευξη τύπου…) να ενημερώσουμε την κοινή γνώμη και να απαιτήσουμε:
Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους – να πληρώσει ο ΟΠΑΔ άμεσα τα χρέη του σε γιατρούς – φαρμακεία
Να καταβληθούν άμεσα το εφάπαξ και όλη η σύνταξη
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ – ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ – ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ»
13.1.09
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Καταδικάζουμε με τον πιο απερίφραστο τρόπο τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς, τη χερσαία εισβολή, και τη νέα σφαγή αμάχων στην Λωρίδα της Γάζας.
Πρόκειται για ένα έγκλημα πολέμου, ένα έγκλημα που δεν χωράει ανθρώπινος νους. Αποτελεί υλοποίηση του πάγιου Ισραηλινού σχεδίου για την ουσιαστική εξουθένωση και εξόντωση του παλαιστινιακού λαού και της αντίστασης του. Η περικύκλωση και ο κατακερματισμός των παλαιστινιακών εδαφών από τους εποικισμούς, τα τείχη ,η καταστροφή των υποδομών, η μετατροπή της Γάζας σε κλειστό στρατόπεδο συγκέντρωσης , η πείνα, η ανεργία, πάνε πακέτο με τις φονικές στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραηλινού κράτους. Είναι τα επιμέρους κομμάτια που συνδέουν το πάζλ της κυριαρχίας του Ισραήλ στην περιοχή με τη συμφωνία και την προτροπή των Αμερικάνων αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την «Νέα Μέση Ανατολή».
ΗΠΑ και Ε.Ε. γνώριζαν εκ των προτέρων το επικείμενο έγκλημα το στήριξαν αλλά και έσπευσαν να δηλώσουν την υποστήριξη τους στο Ισραήλ αμέσως μετά τους βομβαρδισμούς. Ο Μπους στήριξε απερίφραστα την επίθεση, ο διάδοχός του Ομπάμα δήλωσε αλληλέγγυος με τους σύμμαχους Ισραηλινούς, παριστάνοντας ταυτόχρονα τον Πόντιο Πιλάτο, ενώ η Ε.Ε. δια στόματος Σαρκοζί και Σολάνα, τάχτηκαν με το δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπίζει (!) τον εαυτό του, μετατρέποντας τον θύτη σε θύμα. Στο ίδιο μήκος κύματος οι Άραβες εμίρηδες και σεΐχηδες, αρνούνται να καταδικάσουν δια μέσου του Αραβικού συνδέσμου την φονική επίθεση.
Η Ελληνική κυβέρνηση καλύπτει και αυτή με την σειρά της το σύμμαχο Ισραήλ καταδικάζοντας την ακραία κλιμάκωση της βίας από όλες τις πλευρές. Μια συμμαχία που όλο και βαθαίνει με δεκάδες στρατιωτικές συμφωνίες, καθώς και με την μεταξύ τους στήριξη σε δύσκολες συνθήκες, όπως αυτή των τελευταίων διαδηλώσεων, που ακολούθησαν η δολοφονία του 15χρονου μαθητή από την αστυνομία, όπου το Ισραήλ προμήθευσε την Ελληνική κυβέρνηση με τόνους δακρυγόνων και άλλων χημικών.
· Να σταματήσουν τώρα οι βομβαρδισμοί και η χερσαία επίθεση.
· Να σταματήσει ο αποκλεισμός της Γάζας
· Να ακυρωθούν τώρα όλες οι συμφωνίες της ελληνικής κυβέρνησης με το Ισραήλ Να διακοπεί κάθε οικονομική, στρατιωτική συνεργασία με τους δολοφόνους
· Ανεξάρτητο, Ενιαίο, Ελεύθερο Παλαιστινιακό κράτος.
Σε αυτή την προσπάθεια των ιμπεριαλιστών να απομονώσουν τον Παλαιστινιακό λαό και να τον συντρίψουν με την Ισραηλινή επίθεση πρέπει να ορθωθεί ένα παγκόσμιο τείχος αντίστασης και αλληλεγγύης.
Καταδικάζουμε με τον πιο απερίφραστο τρόπο τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς, τη χερσαία εισβολή, και τη νέα σφαγή αμάχων στην Λωρίδα της Γάζας.
Πρόκειται για ένα έγκλημα πολέμου, ένα έγκλημα που δεν χωράει ανθρώπινος νους. Αποτελεί υλοποίηση του πάγιου Ισραηλινού σχεδίου για την ουσιαστική εξουθένωση και εξόντωση του παλαιστινιακού λαού και της αντίστασης του. Η περικύκλωση και ο κατακερματισμός των παλαιστινιακών εδαφών από τους εποικισμούς, τα τείχη ,η καταστροφή των υποδομών, η μετατροπή της Γάζας σε κλειστό στρατόπεδο συγκέντρωσης , η πείνα, η ανεργία, πάνε πακέτο με τις φονικές στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραηλινού κράτους. Είναι τα επιμέρους κομμάτια που συνδέουν το πάζλ της κυριαρχίας του Ισραήλ στην περιοχή με τη συμφωνία και την προτροπή των Αμερικάνων αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την «Νέα Μέση Ανατολή».
ΗΠΑ και Ε.Ε. γνώριζαν εκ των προτέρων το επικείμενο έγκλημα το στήριξαν αλλά και έσπευσαν να δηλώσουν την υποστήριξη τους στο Ισραήλ αμέσως μετά τους βομβαρδισμούς. Ο Μπους στήριξε απερίφραστα την επίθεση, ο διάδοχός του Ομπάμα δήλωσε αλληλέγγυος με τους σύμμαχους Ισραηλινούς, παριστάνοντας ταυτόχρονα τον Πόντιο Πιλάτο, ενώ η Ε.Ε. δια στόματος Σαρκοζί και Σολάνα, τάχτηκαν με το δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπίζει (!) τον εαυτό του, μετατρέποντας τον θύτη σε θύμα. Στο ίδιο μήκος κύματος οι Άραβες εμίρηδες και σεΐχηδες, αρνούνται να καταδικάσουν δια μέσου του Αραβικού συνδέσμου την φονική επίθεση.
Η Ελληνική κυβέρνηση καλύπτει και αυτή με την σειρά της το σύμμαχο Ισραήλ καταδικάζοντας την ακραία κλιμάκωση της βίας από όλες τις πλευρές. Μια συμμαχία που όλο και βαθαίνει με δεκάδες στρατιωτικές συμφωνίες, καθώς και με την μεταξύ τους στήριξη σε δύσκολες συνθήκες, όπως αυτή των τελευταίων διαδηλώσεων, που ακολούθησαν η δολοφονία του 15χρονου μαθητή από την αστυνομία, όπου το Ισραήλ προμήθευσε την Ελληνική κυβέρνηση με τόνους δακρυγόνων και άλλων χημικών.
· Να σταματήσουν τώρα οι βομβαρδισμοί και η χερσαία επίθεση.
· Να σταματήσει ο αποκλεισμός της Γάζας
· Να ακυρωθούν τώρα όλες οι συμφωνίες της ελληνικής κυβέρνησης με το Ισραήλ Να διακοπεί κάθε οικονομική, στρατιωτική συνεργασία με τους δολοφόνους
· Ανεξάρτητο, Ενιαίο, Ελεύθερο Παλαιστινιακό κράτος.
Σε αυτή την προσπάθεια των ιμπεριαλιστών να απομονώσουν τον Παλαιστινιακό λαό και να τον συντρίψουν με την Ισραηλινή επίθεση πρέπει να ορθωθεί ένα παγκόσμιο τείχος αντίστασης και αλληλεγγύης.
9.1.09
ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ
ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Γ ΈΛΜΕ-Θεσσαλονίκης
enotiki. blogspot.com www.paremvaseis.gr
enotiki@yahoo.gr
ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ 9 ΓΕΝΑΡΗ
12.00΄ Αγ. Βενιζέλου
Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο
θα χαθώ στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός,
πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
ΠΟΙΟΙ ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ;
ΠΟΤΕ ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ;
Είναι ο θυμός μας για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, για τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα στις 9 του Γενάρη του 1991,τις δολοφονικές επιθέσεις στον μαθητή στο Περιστέρι, στην Κ. Κούνεβα.
Είναι ο θυμός μας στα μέσα του μήνα για το μισθό που εξανεμίστηκε πάλι. Η αγανάκτησή μας για το επιτόκιο του στεγαστικού δανείου που πήρε την ανιούσα. Η οργή για την αύξηση που ακούσαμε στην τηλεόραση ότι πήραμε αλλά κανείς μας δεν την κατάλαβε. Η απόγνωση στη σκέψη ότι ο δρόμος για την έξοδο από την εργασία γίνεται όλο και πιο μακρύς, όλο και πιο δύσβατος. Η πνιγμένη κραυγή μας γιατί η δουλειά μας γίνεται όλο και πιο δύσκολη, οι αξίες που καλούμαστε να υπηρετήσουμε και να διδάξουμε όλο και πιο ανταγωνιστικές, ατομικές, συντηρητικές, απωθητικές και το σχολείο που δουλεύουμε όλο και πιο κατηγοριοποιητικό, αξιολογικό, φτηνό, αγοραίο.
Είναι ο θυμός μας για την ωρομίσθια ομηρία των συναδέλφων μας, την ανασφάλιστη εργασία των νέων, των μεταναστών, την ανεργία της νεολαίας…
Να κάνουμε την οργή διεκδίκηση
Να κάνουμε τη διεκδίκηση θέση
Τα 28 δις στους εργαζόμενους, στους ανέργους, στη νεολαία, στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση
1400 βασικό πρώτο μισθό για όλο το λαό
Σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή 55 ετών
Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, με κατάργηση των ελαστικών μορφών (ωρομισθία, stage κλπ), με απαγόρευση των απολύσεων
Ενιαίο 12χρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο χωρίς αξιολογικούς φραγμούς και κατηγοριοποιήσεις. Όχι στην παιδεία της αγοράς και τις ιδιωτικοποιήσεις
Πλήρη, δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική ασφάλιση και περίθαλψη για όλους
Κατάργηση όλου του αντιδραστικού κατασταλτικού πλαισίου
Γ ΈΛΜΕ-Θεσσαλονίκης
enotiki. blogspot.com www.paremvaseis.gr
enotiki@yahoo.gr
ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ 9 ΓΕΝΑΡΗ
12.00΄ Αγ. Βενιζέλου
Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο
θα χαθώ στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός,
πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
ΠΟΙΟΙ ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ;
ΠΟΤΕ ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ;
Είναι ο θυμός μας για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, για τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα στις 9 του Γενάρη του 1991,τις δολοφονικές επιθέσεις στον μαθητή στο Περιστέρι, στην Κ. Κούνεβα.
Είναι ο θυμός μας στα μέσα του μήνα για το μισθό που εξανεμίστηκε πάλι. Η αγανάκτησή μας για το επιτόκιο του στεγαστικού δανείου που πήρε την ανιούσα. Η οργή για την αύξηση που ακούσαμε στην τηλεόραση ότι πήραμε αλλά κανείς μας δεν την κατάλαβε. Η απόγνωση στη σκέψη ότι ο δρόμος για την έξοδο από την εργασία γίνεται όλο και πιο μακρύς, όλο και πιο δύσβατος. Η πνιγμένη κραυγή μας γιατί η δουλειά μας γίνεται όλο και πιο δύσκολη, οι αξίες που καλούμαστε να υπηρετήσουμε και να διδάξουμε όλο και πιο ανταγωνιστικές, ατομικές, συντηρητικές, απωθητικές και το σχολείο που δουλεύουμε όλο και πιο κατηγοριοποιητικό, αξιολογικό, φτηνό, αγοραίο.
Είναι ο θυμός μας για την ωρομίσθια ομηρία των συναδέλφων μας, την ανασφάλιστη εργασία των νέων, των μεταναστών, την ανεργία της νεολαίας…
Να κάνουμε την οργή διεκδίκηση
Να κάνουμε τη διεκδίκηση θέση
Τα 28 δις στους εργαζόμενους, στους ανέργους, στη νεολαία, στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση
1400 βασικό πρώτο μισθό για όλο το λαό
Σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή 55 ετών
Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, με κατάργηση των ελαστικών μορφών (ωρομισθία, stage κλπ), με απαγόρευση των απολύσεων
Ενιαίο 12χρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο χωρίς αξιολογικούς φραγμούς και κατηγοριοποιήσεις. Όχι στην παιδεία της αγοράς και τις ιδιωτικοποιήσεις
Πλήρη, δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική ασφάλιση και περίθαλψη για όλους
Κατάργηση όλου του αντιδραστικού κατασταλτικού πλαισίου
5.1.09
να οι ηθικοί αυτουργοί...
Στο σωστό χρόνο
*Την ώρα που όλοι μαθαίναμε -με αφορμή την πρόσφατη επίθεση με βιτριόλι στη συνδικαλίστρια καθαρίστρια Κ. Κούνεβα, την εκμετάλλευση που γίνεται σε αυτές τις γυναίκες από τα ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού, το υπουργείο Παιδείας αποφάσιζε να τους αναθέσει και τα σχολεία!!!
Σύμφωνα με τροπολογία που κατατέθηκε σε νομοσχέδιο του υπουργείου, τα ιδιωτικά συνεργεία «θα μπορούν στο εξής να αναλαμβάνουν τον καθαρισμό των σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όταν δεν καλύπτονται οι ανάγκες από το προσωπικό καθαριότητας που υπηρετεί σε οργανικές θέσεις».*
(από την ΚΥΡ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)
*Την ώρα που όλοι μαθαίναμε -με αφορμή την πρόσφατη επίθεση με βιτριόλι στη συνδικαλίστρια καθαρίστρια Κ. Κούνεβα, την εκμετάλλευση που γίνεται σε αυτές τις γυναίκες από τα ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού, το υπουργείο Παιδείας αποφάσιζε να τους αναθέσει και τα σχολεία!!!
Σύμφωνα με τροπολογία που κατατέθηκε σε νομοσχέδιο του υπουργείου, τα ιδιωτικά συνεργεία «θα μπορούν στο εξής να αναλαμβάνουν τον καθαρισμό των σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όταν δεν καλύπτονται οι ανάγκες από το προσωπικό καθαριότητας που υπηρετεί σε οργανικές θέσεις».*
(από την ΚΥΡ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)
Παρασκευή 9 Γενάρη: Δεν ξεχνάμε! Συνεχίζουμε!
Ο Νίκος Τεμπονέρας ζεί στους αγώνες της νεολαίας και των εκπαιδευτικών
για μια σύγχρονη, δημοκρατική, δωρεάν, δημόσια, εκπαίδευση!
Όλοι και όλες στην 3ωρη πανελλαδική στάση εργασίας
(11-2 για την πρωινή βάρδια και 2-5 για την απογευματινή).
Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο 12 π.μ. στο Άγαλμα Βενιζέλου
για μια σύγχρονη, δημοκρατική, δωρεάν, δημόσια, εκπαίδευση!
Όλοι και όλες στην 3ωρη πανελλαδική στάση εργασίας
(11-2 για την πρωινή βάρδια και 2-5 για την απογευματινή).
Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο 12 π.μ. στο Άγαλμα Βενιζέλου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)