«Γιατί κάποιος να φεύγει μόλις 58 χρονών με 35 χρόνια δουλειάς;»
δήλωση του Αναλυτή στον Άλφα 9,89
δήλωση του Αναλυτή στον Άλφα 9,89
Φανερά μέτρα – κρυφά τερατουργήματα…
Και πριν στεγνώσει το μελάνι των προεκλογικών δηλώσεων ότι «δε θίγουμε όρια ηλικίας, συντάξιμες αποδοχές και εισφορές», η κυβέρνηση σήμανε ολοκληρωτική επίθεση απέναντι στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Μια επίθεση εξπρές, με την οποία φιλοδοξεί ως το Φλεβάρη του 2008 να έχει ήδη νομοθετήσει το νέο (αντι)ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Λαγός αυτής της κούρσας, ο πρόεδρος της Επιτροπής «Σοφών» κ. Αναλυτής (πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ), ο οποίος με δηλώσεις στα ΜΜΕ, έδωσε το στίγμα των προθέσεων της κυβέρνησης.Συγκεκριμένα προτείνει:
1. Περικοπή των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και διατήρηση τους μόνο σε σπάνιες και ειδικές περιπτώσεις, όπως ανίατη ασθένεια, αναπηρία ή στα αναθεωρημένα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
2. Υπολογισμό των συντάξεων με βάση τις εισφορές που έχουν καταβληθεί την τελευταία 10ετία ή 15ετία -και γιατί όχι από την αρχή του εργάσιμου βίου ενός εργαζόμενου- και όχι με βάση την καλύτερη 5ετία των τελευταίων 10 χρόνων όπως ισχύει με την εφαρμογή του αντιασφαλιστικού νόμου Ρέππα. Κι αυτό, στο όνομα ότι οι εργαζόμενοι εισφοροδιαφεύγουν!
3. «Εθελοντική» παράταση του εργασιακού βίου πάνω από το 65ο ή και το 67ο έτος ηλικίας (με κίνητρο αυξημένη σύνταξη και μερική απασχόληση).
4. Επαναφορά του νόμου Σιούφα που αυξάνει το όριο συνταξιοδότησης από τα 58 στα 60 χρόνια για 35 χρόνια δουλειάς.
5. Άμεση ενοποίηση των ταμείων, όπως προβλέπει ο νόμος Ρέππα, 3029/2002 του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια στιγμή ο υπουργός Οικονομικών στη Βουλή, αλλά και ο πρωθυπουργός στις προγραμματικές του δηλώσεις, είπαν ότι προτεραιότητα τους είναι η νέα (αντι)ασφαλιστική (αντι)μεταρρύθμιση, υλοποιώντας το νόμο Ρέππα -ειδικά στην ενοποίηση των ταμείων, στην αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής.
Aνοίγουν το ασφαλιστικό για να “κλειδώσουν” τη ζωή μας!
Τι θα σημαίνουν – αν περάσουν - στην ουσία αυτές οι εξαγγελίες και οι προθέσεις της κυβέρνησης και των «λαγών» της:
1. Κατάργηση κάθε πρόωρης συνταξιοδότησης, με αρχή το καθεστώς που ισχύει για τις γυναίκες. Η εργαζόμενη, η μητέρα, η νοικοκυρά, καταδικάζεται δια της «ισότητας», σε παράταση του εργάσιμου βίου της ως και 17 χρόνια. Δούρειος Ίππος η Ευρωπαϊκή νομοθεσία περί «ισότητας» στις υποχρεώσεις φυσικά των δύο φύλων.
2. Το ίδιο θα ισχύσει και για τους εργαζόμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά που θα εξαναγκαστούν να εργάζονται ως τη φυσική τους εξόντωση.
3. Παραπέρα μείωση των συντάξιμων αποδοχών. Ήδη με την εφαρμογή του νόμου Ρέππα, οι συντάξιμες αποδοχές θα μειώνονται σταδιακά από 1/1/2008 κατά 1% το χρόνο ώστε να φτάσουν στο 70% των σημερινών συντάξιμων αποδοχών και τα επικουρικά ταμεία από 40% στη βασική σύνταξη που είναι σήμερα για τους εκπαιδευτικούς π.χ στο 20%. Ουσιαστικά μιλάμε ότι με τον τωρινό νόμο και η σύνταξη γίνεται ουσιαστικά βοήθημα. Με την πρόταση Αναλυτή και τον υπολογισμό της σύνταξης στο σύνολο του εργασιακού βίου σημαίνει ότι η βασική σύνταξη θα είναι στο 40% με 45% των σημερινών συντάξιμων αποδοχών. Αν σε αυτό αναλογιστούμε ότι και η επικουρική σύνταξη δε θα είναι εγγυημένη ούτε σε αυτό το πενιχρό 20% αλλά θα συνδέεται με την απόδοση των αποθεματικών μας στο τζογάρισμα του χρηματιστηρίου τότε καταλαβαίνουμε ότι και αυτό μπορεί να εξατμιστεί.
4. Παράταση του εργάσιμου βίου με τη συναίνεση των οικονομικά απελπισμένων. Με συντάξεις πείνας ποιος θα μπορεί να βγαίνει στη σύνταξη; Ποιος θα μπορεί να ζει με το 40% του τελευταίου μισθού του; Και ‘κει το «φιλεύσπλαχνο» κράτος θα φροντίσει να παρατείνει τον εργασιακό βίο πέρα και από 67 χρόνια, ώστε να τα βγάλει πέρα οικονομικά ο εργαζόμενος. Την ίδια στιγμή σκέφτεται την παράταση του εργάσιμου χρόνου και με υποχρεωτικό τρόπο, την ουσιαστική κατάργηση της 35ετίας, με τη σύνταξη στα 60 τουλάχιστον.
5. Η ενοποίηση των ταμείων θα γίνει με εξίσωση προς τα κάτω των δικαιωμάτων. Αυτό φαίνεται και από την ενοποίηση των ταμείων των ελεύθερων επαγγελματιών που δεν έχει ούτε να πληρώσει τις συντάξεις, αλλά και από τη μεταχείριση που προβλέπεται για τα επικουρικά αυτών των ταμείων, όπως, επίσης, και από το ασφαλιστικό των τραπεζουπαλλήλων που εκτός των άλλων αύξησε κι άλλο τα υπερκέρδη των τραπεζιτών. Σε αυτά πρέπει να συνυπολογίσουμε το πλιάτσικο στα αποθεματικά των ταμείων μας - τρανό παράδειγμα η κλοπή των ομολόγων - αλλά και το 20% που έχασαν τα ταμεία μας από το τζογάρισμα στο χρηματιστήριο την εποχή Σημίτη. Την άρνηση του κράτους να επιστρέψει τα κλεμμένα τόσων χρόνων στα ταμεία μας. Την άρνηση των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου να αποδώσουν στα ταμεία χρήματα των εργαζομένων που ήδη έχουν παρακρατήσει. Το πιο τραγελαφικό, αλλά άκρως αποδεικτικό των προθέσεων της κυβέρνησης, είναι η άρνησή της να αποδώσει στα ταμεία το ποσό των 3,35 δις ευρώ που τους χρωστά από το 2004, όπως προέβλεπε ο νόμος Ρέππα. Όσο για την εξίσωση με την Ευρώπη που μας λένε αρκεί να πούμε ότι οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα είναι έκτοι στη Ευρώπη στις ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουν, η κρατική συμμετοχή στις ασφαλιστικές δαπάνες είναι στη 14η θέση και οι εισφορές του κεφαλαίου στη 12η θέση.
Η κυβέρνηση προτίθεται με όχημα τον κακόφημο «κοινωνικό διάλογο» να προχωρήσει σε αυτές τις αντιδραστικές αλλαγές.
Στο ΠΑΣΟΚ δια στόματος των δελφίνων μιλάνε για αναγκαίες θυσίες, αρκεί να έχουν αποτέλεσμα - στην ουσία συναινούν στην ουσία της επίθεσης.Η Ε.Ε. και το κεφάλαιο πιέζουν σε ακόμη αντιδραστικότερες αλλαγές.
ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αφού αποδέχτηκαν την ουσία των αλλαγών των αντιασφαλιστικών μέτρων του νόμου Ρέππα, αφού αποδέχτηκαν την ενοποίηση των ταμείων των τραπεζοϋπαλλήλων στο ΙΚΑ, ψελλίζουν σήμερα απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση, χρησιμοποιώντας τα ίδια κριτήρια για το ασφαλιστικό σύστημα όπως το καθεστωτικό μπλοκ εξουσίας, την ανάπτυξη, την ανταποδοτικότητα, την εθνική οικονομία, τους δείκτες ΟΝΕ –Ε.Ε.
Ο υποταγμένος συνδικαλισμός, ούτε θέλει – ούτε μπορεί.
Όμως οι εργαζόμενοι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος. Με τους αγώνες μας ανατρέψαμε τα αντιασφαλιστικά νομοσχέδια Γιαννίτση. Μπορούμε και τώρα να κάνουμε το ίδιο. Μέσα από διαδικασίες βάσης, συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στα σχολεία και του χώρους δουλειάς, μέσα από τον οριζόντιο συντονισμό των Συνελεύσεων, το διακλαδικό συντονισμό των αγωνιζόμενων κλάδων να οργανώσουμε ένα πιο ισχυρό, πιο μαζικό, νικηφόρο απεργιακό αγώνα διάρκειας.
Να απαιτήσουμε :
- Καμιά συμμετοχή στο διάλογο – απάτη.
- Καθολική δημόσια κοινωνική ασφάλιση για όλους. Ενιαία και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους χωρίς διαχωρισμούς σε νέους – παλιούς ασφαλισμένους. Κανένας πολίτης, Έλληνας ή μετανάστης, νέος ή ηλικιωμένος χωρίς ασφαλιστική κάλυψη ή σύνταξη. Άμεση αντιμετώπιση της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας
- Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα και Ρέππα.
- Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή 55 χρονών ίση με τον καταληκτικό μισθό
- Σταδιακή μείωση έως κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων, κατάργηση του τζογαρίσματος των αποθεματικών των ταμείων στο χρηματιστήριο. Να δοθούν τώρα πίσω όλα τα κλεμμένα.
- Κατάργηση της διάταξης που απαγορεύει τη συνταξιοδότηση των εκπαιδευτικών κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
- Η στρατιωτική θητεία να αναγνωρίζεται αυτοδίκαια (χωρίς εξαγορά) ως χρόνος υπηρεσίας, τόσο για την κύρια σύνταξη όσο και για τα υπόλοιπα ταµεία, και για όσους θεµελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωµα µετά τις 31/12/1997
- Αναγνώριση ως συντάξιµου χρόνου εργασίας όλων των χρονικών διαστηµάτων που µεσολαβούν µεταξύ δύο διαδοχικών συµβάσεων αναπληρωτών.
- Πλήρη ιατροφαρµακευτική και υγειονοµική περίθαλψη. Δωρεάν περίθαλψη για οδοντιατρικά και φυσιοθεραπεία. Δωρεάν χορήγηση γυαλιών όρασης και φακών επαφής.
- Αναπροσαρµογές της κύριας σύνταξης µε βάση τις αυξήσεις των εν ενεργεία εκπαιδευτικών.
- Θεµελίωση του δικαιώµατος συνταξιοδότησης σε περίπτωση θανάτου ή ολικής αναπηρίας, ανεξάρτητα από τα χρόνια υπηρεσίας, µε κατώτερο όριο σύνταξης στο ύψος του 80% των αποδοχών του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού.
- Χορήγηση του συνόλου της σύνταξης του θανόντος υπαλλήλου στην οικογένειά του, όταν υπάρχουν ανήλικα ή άγαµα παιδιά, καθώς η σύνταξη αποτελεί κληρονοµικό δικαίωµα της οικογένειας. Όταν δεν συντρέχουν οι παραπάνω λόγοι, να χορηγούνται τουλάχιστον τα 7/10 της σύνταξης του θανόντος συζύγου στον επιζώντα και στα τέκνα του εφ’ όρου ζωής.
- Αναγνώριση ως συντάξιµου του χρόνου αδιοριστίας και των βασικών σπουδών σε ΑΕΙ -ΑΤΕΙ, των εκπαιδευτικών, εφόσον οι σπουδές αυτές αποτελούν τυπικό προσόν διορισµού.
- Να θεωρείται συντάξιµος χρόνος πραγµατικής υπηρεσίας όλο το χρονικό διάστηµα της εκπαιδευτικής άδειας.
