Συναδέλφισσα Μαρία, Ελένη……..Συνάδελφε Γιάννη, Πέτρο….
Άφησε για λίγο κάτω το μολύβι, από τη συμπλήρωση του βιβλίου ύλης, του μητρώου, του περάσματος της βαθμολογίας, των απουσιών, των απογραφικών δελτίων, της αίτησης μετάθεσης, βελτίωσης, απόσπασης, του υπολογισμού των χρόνων για πρόωρη συνταξιοδότηση, μπας και γλιτώσεις τα χειρότερα …
Κοίταξε γύρω σου. Αυτό είναι το σχολείο των προσδοκιών σου; Ένα σχολείο που στηρίζεται στην ανεπάρκεια του νέου προϋπολογισμού λιτότητας, του 3,06% του ΑΕΠ και ταυτόχρονα πάνω στον πληθωρισμό των επιμορφωτικών φλυαριών και των υπουργικών διαγγελμάτων, περί καινοτομίας στην εκπαίδευση, με την ιδιωτικοποίηση να καραδοκεί ως μόνη διέξοδος;
Ένα σχολείο της αποθέωσης της πληροφορίας, με νέα βιβλία, στην πλειοψηφία τους φτιαγμένα από παλιά υλικά, όπου η απομνημόνευση θριαμβεύει πάνω στην κριτική σκέψη, η πράξη έχει εξοριστεί, η ιστορία γίνεται πεδίο εμπέδωσης των κυρίαρχων αξιών, η επιστημονική μέθοδος λήμμα προς αναζήτηση και το τρέξιμο για την κάλυψη της ύλης αλλοιώνει ανεπανόρθωτα το ίδιο το περιεχόμενο της μάθησης;
Ένα σχολείο που στο όνομα της μάθησης και της γνώσης, πείθει όλο και περισσότερα παιδιά ότι δεν μπορούν, «δεν τα παίρνουν τα γράμματα» και τα ωθεί στην πρόωρη κατάρτιση, ή στην ευέλικτη απασχόληση και την ανασφάλιστη εργασία;
Ένα σχολείο που οι καθηγητές του το ανέχονται, οι μαθητές του, το μισούν και η κοινωνία γαλουχείται με την απλόχερη βοήθεια των ΜΜΕ, να θεωρεί και τους δύο αυτούς, βασικούς υπαίτιους της κατάντιας του;
Ένα σχολείο όπου ποτέ δεν πάρθηκε υπόψη η γνώμη σου γι’ αυτό αλλά σου ζητιέται να αναλάβεις τις ευθύνες της κακοδαιμονίας του και να αξιολογηθείς, φίλε μου, για τις παρεκτροπές του;
Ένα σχολείο όπου η υποταγή και η κομματική σου ταυτότητα, γίνονται τα επικρατέστερα κριτήρια, για την εξέλιξή σου, όπως πρόσφατα έδειξε η κυβέρνηση, χωρίς ενδοιασμούς και προσχήματα, στις κρίσεις των διευθυντών;
Ένα σχολείο που κατ’ επίφαση σε πληρώνει γιατί ενδιαφέρεται κατ’ επίφαση να διδάσκεις και κατ’ ουσία να κρατάς όρθιο το οικοδόμημά τους, όπως επιδιώκουν για κάθε δημόσιο υπάλληλο εξ’ άλλου;
Ένα σχολείο, όπου η απόκτηση μονιμότητας θα αφορά όλο και λιγότερους, όσο η αναπλήρωση και η ωρομισθία θα παίζουν το ρόλο δούρειου ίππου για την κατάργησή της, κρατώντας σε ομηρία συναδέλφων μας;
Ένα σχολείο, που σε θέλει μέσα στην τάξη, πάνω από τα 65 σου χρόνια, δέσμιο μιας σύνταξης πενιχρής, που η ΝΔ την υποβάθμισε με το νόμο Σιούφα που παρέδωσε στο Πασοκ, το Πασοκ την καρατόμησε με το νόμο Ρέππα που παρέδωσε στη ΝΔ και τώρα η ΝΔ ετοιμάζεται να προχωρήσει στην οριστική κατεδάφισή της;
Κοίταξε, έξω από το παράθυρο. Ο μικρός Νικολάκης σου βγάζει περιπαικτικά τη γλώσσα του. Είστε υποτίθεται, οι δύο πρωταγωνιστές αυτού του σχολείου. Όμως εσύ, μ’ αυτά και με εκείνα, δεν μπορείς να τον πλησιάσεις κι εκείνος δεν μπορεί να σε καταλάβει…
Ίσως είναι αυτονόητο αλλά είναι το μόνο που αξίζει, σ’ εμάς, στους μαθητές μας και στους εργαζόμενους γονείς τους. Αν θέλουμε να χτίσουμε το σχολείο και τη ζωή των αναγκών μας, αν θέλουμε να σαλπάρουμε στο ταξίδι των προσδοκιών μας για μια καλύτερη εκπαίδευση, κι όχι να εξαντλούμαστε σε ημιτελείς ατομικές προσπάθειες ή στην αναζήτηση μιας γωνιάς ν’ απαγκιάσουμε, σε τόπο ανοικτό όταν έχει ξεσπάσει καταιγίδα, οφείλουμε να αναζητήσουμε τον τρόπο.
Να βρούμε αιτίες και ενόχους, να ξεχωρίσουμε εχθρούς και φίλους, να κατανοήσουμε ποια βαρίδια μας καθηλώνουν, να διατυπώσουμε αιτήματα και στόχους, να ανιχνεύσουμε και να περπατήσουμε τους δρόμους που θα αλλάζουν την πραγματικότητα.
Γιατί τίποτα δεν μπορεί να αφεθεί στην τύχη του ή στα χέρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Γιατί το περσινό στοίχημα, όπου όλος ο κόσμος της εκπαίδευσης ήταν στους δρόμους έμεινε για εμάς μετέωρο και το φετινό, για την απόκρουση του αντιασφαλιστικού νόμου που ετοιμάζεται να κατεβάσει η κυβέρνηση, είναι μπροστά μας…
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Όσοι ανοιχτά συμφωνούμε πως βιώνουμε τη βαθιά οπισθοδρόμηση της γενικευμένης εργασιακής περιπλάνησης, της ασφα-ληστρικής επίθεσης, της καταρράκωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του πολιτισμικού χυλού, και της μαγαρισμένης γης που εκδικείται όλο και πιο συχνά, όλο και πιο αδυσώπητα,
και όσοι πάλι διαφωνείτε, χωρίς επιχειρήματα, αντιτάσσοντας αφορισμούς και αδύναμες σοφιστείες,
ΟΛΟΥΣ μας ενώνει το αίσθημα βαθιάς ανασφάλειας σε όλα τα επίπεδα.
Ο μισθός που δε φτάνει, τα δάνεια και οι υποθήκες, η μαύρη προοπτική στο συνταξιοδοτικό, η πίκρα για τον ξεπουλημένο δημόσιο πλούτο, η αγανάχτηση για την ημετεροκρατία, η ανεργία που καραδοκεί τα παιδιά μας.
Και πάνω απ’ όλα μας ενώνει αυτή η αίσθηση αφόρητης ασφυξίας σ’ ένα σχολείο που μας θέλει, αντί για δάσκαλους, τροχονόμους μιας ισοπεδωτικής ύλης αντιφατικών και ανούσιων πληροφοριών, διεκπεραιωτές μιας αφόρητης εξετασιομανίας και φύλακες μιας λεηλατημένης εφηβείας, που τρέχει από το εφτάωρο του σχολείου στο πεντάωρο του φροντιστήριου, χωρίς γλώσσα και δίχως όνειρα. σε αίθουσες θλιβερές και ετοιμόρροπες.
Μας χωρίζει όμως ο τρόπος που εκφράζουμε αυτό το αίσθημα ανασφάλειας.
Άλλοι το εξαγοράζουν με μια γερή δόση αφέλειας, πως τάχα δεν τους αφορά, πως το δημόσιο είναι νησίδα ασφαλείας, πως ανήκουν στην ‘τυχερή’ κλάση του ασφαλιστικού, πως θα κληροδοτήσουν στα παιδιά τους ένα σπίτι, κι όχι μια εργασιακή κόλαση.
Άλλοι πάλι το εξαγοράζουν με πιο χειροπιαστά τιμήματα. Μια υπόσχεση σύμβασης του γιου, μια θέση ωρομισθίας για την κόρη, ίσως μια θεσούλα διευθυντή μέσα από τις κρυστάλλινες ‘κρίσεις’.
Και όλοι οι άλλοι είναι αυτοί που λένε πως η αξιοπρέπεια στην τάξη και στη ζωή δεν μπορεί να είναι αντικείμενο ανταλλαγής ούτε με την αφέλεια ούτε με κανένα άλλο τίμημα. Πως αν μείνουμε μόνοι, με την αυταρέσκεια του ιδιαίτερου, κατακερματισμένοι, με τις διαχωριστικές της ιδιοτέλειας και της ιδιώτευσης και την ηλίθια εγκαρτέρηση της ματαιοπονίας ,δεν θα ‘χουμε πια φωνή να πούμε στα παιδιά ούτε ιστορικές αφηγήσεις, ούτε καλολογικές αναλύσεις, γιατί θα είμαστε μουγγοί, ακόμα κι όταν θα μιλάμε.
ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ένα μεγάλο νικηφόρο ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ-ΕΡΓΑΣΙΑΣ συντονισμένο σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο με δασκάλους , γονείς, φοιτητές , εργαζόμενους .
Στη συντονισμένη επίθεση κυβέρνησης, καθεστωτικής αντιπολίτευσης, Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΜΜΕ, απαντάμε με ενότητα, αλληλεγγύη, κοινή πάλη του κόσμου της εργασίας ξεπερνώντας τους φραγμούς του υποταγμένου συνδικαλισμού και των εκλογικών εξαργυρώσεων.
Σ’ αυτό το δρόμο θέλουμε ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΟΛΩΝ και ΙΣΩΝ.
Θέλουμε σωματεία ενεργά, κύτταρα που σκέφτονται, ενώνουν και αγωνίζονται.
Όχι νεκροταφεία ελεφάντων και μοιράσματος καρεκλών ,όχι στα «ήξεις αφήξεις» και τις ταλαντεύσεις ηττοπάθειας όχι στα χωριστικά και αδιέξοδα λόγια.
Για να τολμήσουμε να ΝΚΗΣΟΥΜΕ , πρέπει να τολμήσουμε να ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΑ, ΣΕ ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΕ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ.
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΟΛΟΙ ΜΑΣ!!
Η επιλογή είναι δική μας!
• Να σφραγίσουμε με την παρουσία μας και τη ζωντανή συμμετοχή μας τις διαδικασίες της ΕΛΜΕ. Όλοι στην εκλογικοαπολογιστική συνέλευση την Τρίτη 18 Δεκέμβρη.
• Στις εκλογές να κρίνουμε το μπόι όλων των πολιτικών, συνδικαλιστικών δυνάμεων με το μέτρο ανταπόκρισής τους στις παραπάνω απαιτήσεις.
ΑΝΟΙΧΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ
ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ 1ο ΕΠΑΛ ΘΕΣ.
ΒΕΛΙΣΣΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓΓ.-ΦΟΙΒΟΣ 2ο Ε.Λ.ΠΟΛΙΧΝΗΣ
ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ ΕΥΔΟΞΙΑ 1ο ΓΥΜΝ. ΣΥΚΕΩΝ
ΛΑΘΗΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 1ο ΓΥΜΝ. ΣΥΚΕΩΝ
ΛΑΘΗΡΑ ΓΙΑΝΝΑ 2ο ΓΥΜΝ. ΣΥΚΕΩΝ
ΜΠΕΝΤΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 1ο ΓΥΜΝ. ΣΥΚΕΩΝ
ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 5ο ΓΥΜΝ. ΝΕΑΠΟΛΗΣ
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΥΘΥΜΗΣ 2ο Ε.Λ.ΠΟΛΙΧΝΗΣ
ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΥΜΝ. ΕΥΚΑΡΠΙΑΣ
ΣΑΡΤΑΡΙΔΗΣ ΑΡΗΣ 3ο ΓΥΜΝ. ΣΥΚΕΩΝ
ΤΣΟΥΜΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΠΑΛ ΠΟΛΙΧΝΗΣ
ΨΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑ 2ο Ε.Λ. ΣΥΚΕΩΝ
Στις εκλογές ψηφίζουμε για το σωματείο μας!
Ψηφίζουμε για την ενότητα των μάχιμων εκπαιδευτικών
Ψηφίστε- στηρίξτε- δυναμώστε τηνΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Τετάρτη 12 Δεκέμβρη: κλείνουμε τα σχολεία !
ΑΣΦΑ-ΛΗΣΤΡΙΚΟ: “ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ Τ’ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ”
2007:τα παπαγαλάκια της εξουσίας εξασκούν την πιο άγρια ιδεολογική τρομοκρατία για τις αντοχές της οικονομίας, τις αντοχές του ασφαλιστικού συστήματος, την “γήρανση”, τα “ελλείμματα”.
1989: επί οικουμενικών κυβερνήσεων, οι εφημερίδες έγραφαν ότι «τα ταμεία καταρρέουν» και «είναι αμφίβολο αν οι συνταξιούχοι θα πληρωθούν το δώρο των Χριστουγέννων». Ακολούθησε μια αντι-ασφαλιστική επιδρομή, που υποτίθεται ότι θα έσωζε τα ταμεία. ….«Σωτήρες»:
• Αυτοί που από το 1950 δίνουν στην Εθνική τράπεζα, ΑΤΟΚΑ τα αποθεματικά των ταμείων και χάθηκαν 60 δις €
• Αυτοί που ‘χάρισαν’ δισ/μύρια ‘ΘΑΛΑΣΣΟΔΑΝΕΙΑ’ στους εφοπλιστές από τα ασφαλιστικά μας ταμεία.
• Αυτοί που στο ΤΖΟΓΟ του χρηματιστηρίου, ποντάρισαν κι ‘αναδιένειμαν’ σε μια ζαριά, 3,5 δις των ταμείων.
• Αυτοί που νομοθέτησαν και γενικεύουν την ΕΛΑΣΤΙΚΗ ημιαπασχόληση (βλ. 15χιλ. ωρομίσθιοι-αναπληρωτές) με αναιμικό εισόδημα και ασφάλιστρα.
• Αυτοί που κλείνουν το μάτι στην ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ, στη μαύρη, κατάμαυρη δουλειά νέων και μεταναστών.
• Αυτοί που ‘ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ’ την ακίνητη περιουσία των ταμείων με εκποιήσεις.
• Αυτοί που εφεύραν το ΔΟΜΗΜΕΝΟ ομόλογο για να ‘αναδιανείμουν’ πάνω από 40 εκατ, ευρώ.
• Αυτοί που ‘χάρισαν’ τα 7,5 δις € ΕΙΣΦΟΡΟΚΛΟΠΗΣ στην εργοδοσία και τα 8 δις € χρωστούμενα απ’ το κράτος.
Όλες οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ…. Αυτοί είναι και πάλι οι «σωτήρες».
Οι προεκλογικές δηλώσεις του Καραμανλή, «καμιά αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, καμιά μείωση των συντάξεων», μετατρέπονται στο μεγαλύτερο ψέμα. Τη σκυτάλη από τον Αναλυτή, της επιτροπής «σοφών», πήρε ο υπουργός Απασχόλησης Μαγγίνας, που άνοιξε τα χαρτιά του και δεν άφησε περιθώριο αυταπατών: η επίθεση είναι σ’ όλα τα μέτωπα και μας αφορά όλους και όλες, εμάς και τα παιδιά μας:
ΤΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ;
• Ενοποίηση των ταμείων: Τα οικονομικά προβλήματα των «ελλειμματικών» ταμείων θα μεταβιβαστούν στα «υγιή» και θα φαγωθεί η περιουσία των 29,5 δις €.
Έτσι, αντί να πληρώσουν οι εργοδότες και το κράτος τα δις που χρωστάνε,θα ξεκοκαλίσουν ότι λεφτά υπάρχουν, δε θα δώσουν € και θα φορτώσουν πάλι στην πλάτη μας τα χρέη.
• Ενοποίηση της κύριας με την επικουρική σύνταξη:
Δραματική περικοπή των συντάξεων ως και 300€ λιγότερα σε σχέση με σήμερα.
Η βάση υπολογισμού θα επεκταθεί στο μέσο όρο των αποδοχών της 10ετίας.
Θα μειωθεί το ποσοστό σε 60%+20% από 80%+26% που είναι σήμερα.
• Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης
Κατάργηση της 35ετίας στα 58 για αυτούς που είναι πριν από το 1993 και επέκτασή της στα 60.
Στα 39 χρόνια Χ.Ο.Η.! Χτύπημα των «πρόωρων» συνταξιοδοτήσεων των γυναικών. Επίθεση στη μητρότητα! Εως 15χρόνια παραπάνω! Περικοπή των βαρέων και κατάργηση των ανθυγιεινών
ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ;
Δουλειά, από τα σπάργανα μέχρι τα σάβανα. Να δουλεύουμε ως τα βαθιά γεράματα για μια σύνταξη – φιλοδώρημα- επίδομα κηδείας.
Σε όλα τα επίπεδα, υγεία, μόρφωση, ασφάλιση να περάσουν από το κράτος πρόνοιας, στην αγορά πρόνοιας, και όσοι μπορούν να αγοράζουν τα κοινωνικά αγαθά, να εξωθήσουν τους εργαζομένους στους αετονύχηδες της ιδιωτικής ασφάλισης. Για να περιορίσουν στο ελάχιστο το εργατικό κόστος συνθλίβουν το μισθό, γενικεύουν τις ελαστικές σχέσεις , καταργούν την Κοιν. Ασφάλιση.
Να αξιοποιήσουν ακόμη περισσότερο τα αποθεματικά των ταμείων ως «ζεστό χρήμα» για χρηματιστηριακή κερδοσκοπία. Να φέρουν νέους διαχωρισμούς ανάμεσα στους εργαζομένους.
θα εμπιστευθούμε τους «σωτήρες»; θα μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα;
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ ΠΑΡΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ !
Η ΑΠΕΡΓΙΑ στις 12 του Δεκέμβρη να είναι η αρχή!
Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Η μάχη είναι κρίσιμη, ιστορική! Να ξεκινήσουμε τώρα την οικοδόμηση μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας όλων των εργαζόμενων. Με καμπάνιες ενημέρωσης, με το συντονισμό της δράσης μας με άλλες ΕΛΜΕ, Συλλόγους Π.Ε. και εργατικά σωματεία. . Με συνελεύσεις σε κάθε χώρο δουλειάς, αγωνιστικές αποφάσεις, με επιτροπές αγώνα σε κάθε περιοχή, με απεργίες αποφασιστικές και συντονισμένες και διαδηλώσεις μπορούμε να αποκρούσουμε τα σχέδια της κυβέρνησης, μπορούμε να ανατρέψουμε τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις αν θέλουμε να έχουν την τύχη του νόμου Γιαννίτση. Έναν αγώνα που θα διαχειριζόμαστε εμείς κι όχι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Το εργατικό κίνημα πρέπει να βγει στο προσκήνιο τώρα. Χρειαζόμαστε μια μεγάλη πανεργατική έκρηξη διαρκείας, σαν και αυτή του 2001 και ακόμη μεγαλύτερη, ένα πανεργατικό-απεργιακό «μπλακ άουτ» για να καταλάβει η κυβέρνηση ότι δεν πρόκειται να αφήσουμε να χαθούν ιστορικές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, όπως είναι η κοινωνική ασφάλιση. Το δρόμο τον έδειξαν πέρσι οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί που με τον αγώνα διαρκείας τους απέτρεψαν την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και τη νομιμοποίηση των ιδιωτικών ΑΕΙ. Μπορούμε να νικήσουμε! ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
• Ουσιαστικές αυξήσεις στο μισθό και στην σύνταξη, 1400 Ευρώ στο νεοδιόριστο.
Ενιαίες εργασιακές σχέσεις, κατάργηση της ωρομισθίας.
• Όχι στο διαχωρισμό "παλιών" και "νέων"
Πλήρη σύνταξη με βάση τον καταληκτικό μισθό με 30 χρόνια εργασίας.25 για θεμελίωση. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων (Νόμοι Σιούφα και Ρέππα).
• Κατάργηση της ιδιωτικής ασφάλισης και της δραστηριότητας του κεφαλαίου στους τομείς υγείας – πρόνοιας.
• Πλήρης δημόσια καθολική υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση για όλους. Δημόσια και δωρεάν υψηλού επιπέδου υγειονομική κάλυψη, περίθαλψη και πρόνοια για όλους,.
• Όχι στην ανταποδοτικότητα και την επιχειρηματικότητα στην κοινωνική ασφάλιση. Κατάργηση κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των ταμείων. Κρατική εξασφάλιση των αποθεματικών.
• Κράτος και εργοδότες να αναλάβουν το κόστος του ασφαλιστικού συστήματος. Να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα από το 1950 μέχρι σήμερα και με ανάλογο τόκο.
Το αποτέλεσμα της Ενωτικής Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας στις εκλογές του Δεκέμβρη του 2006 (αύξηση 51% και 115 ψήφοι) και η κατάκτηση μιας έδρας στο Δ.Σ. θεωρήθηκε από πολλούς συναδέλφους η ευχάριστη έκπληξη που τάραξε, έστω και λίγο, τα λιμνάζοντα ύδατα του συνδικαλιστικού κινήματος. Πέρα από την αναγκαιότητα να ευχαριστήσουμε πάλι θερμά όσους και όσες μας εμπιστεύθηκαν, θεωρούμε ότι η εξέλιξη αυτή έδειξε ότι υπάρχουν οι δυνατότητες να αλλάξουμε το τοπίο στα συνδικαλιστικά πράγματα, που χαρακτηρίζεται από ανυποληψία, αδράνεια, γραφειοκρατικοποίηση και έντονη παραταξικοποίηση.
Η ενωτική μας πρόταση προς τους συναδέλφους που αγωνιούν και αγωνίζονται, οι προτάσεις μας για την αναζωογόνηση της ΕΛΜΕ, η σταθερή ανιδιοτελής προσφορά στην κοινή μας υπόθεση επιβραβεύτηκαν από ένα σημαντικό τμήμα των συναδέλφων, περίπου 15%.
Από την πρώτη στιγμή στο Δ.Σ. προσπαθήσαμε να γίνουν πράξη όλα όσα προτείναμε στην προεκλογική περίοδο.
- Στη φάση της συγκρότησης του προεδρείου καταθέσαμε τη λογική της ανανέωσης, της συλλογικής ευθύνης για τη λειτουργία του Δ.Σ. και της κοινής έκφρασης των αγωνιστικών δυνάμεων του κλάδου. Δυστυχώς επικράτησε η υπάρχουσα αντίληψη των συμφωνιών των παρατάξεων για το μοίρασμα των προεδρείων και η λεγόμενη «αναλογική εκπροσώπηση» έστω και «ανύπαρκτων» προσώπων και παρατάξεων. Παρότι αποκλείστηκε η εκλογή μας στο προεδρείο από «δεξιά και αριστερά», η συμμετοχή μας στις αποφάσεις και την δράση του Δ.Σ. εξελίχθηκε αντιστρόφως ανάλογη της μονοπρόσωπης παρουσίας μας.
Καταθέσαμε μια ολοκληρωμένη πρόταση για τη λειτουργία και πρόγραμμα δράσης που ανάμεσα στα άλλα περιελάμβανε:
- Λειτουργία ιστοσελίδας. Αξιοποίηση του διαδικτύου για την οριζόντια επικοινωνία σχολείων για τα συνδικαλιστικά κ.α. θέματα και έκδοση εφημερίδας ή περιοδικού. Φάνηκαν δύσκολα για το δ.σ., εμείς πάντως στήσαμε αυτό το blog (έστω με πολλές αδυναμίες ακόμα)
- Συγκρότηση πολιτιστικής ομάδας με κατεύθυνση την οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων (π.χ. το θέατρο Μαρξ στο Σόχο), συνεστίαση, εκδρομές κ.λ.π. Δημιουργία λέσχης καθηγητών. Ίδρυση εκπαιδευτικής βιβλιοθήκης. Δεν υπήρξαν αντιρρήσεις αλλά μάλλον φάνηκαν …ουτοπικά !
- Ανάδειξη της δραστηριότητας των σχολείων ( π.χ. πειραματικό) και των συναδέλφων των σχολείων, ενθάρρυνση της παρέμβασής τους με σκέψεις, προτάσεις (π.χ. το ενδιαφέρον κείμενο των φιλολόγων του 1ου Γυμνασίου Συκεών για τα νέα βιβλία).
- Συντονισμό με τους άλλους φορείς της εκπαίδευσης (δάσκαλοι, πανεπιστημιακοί, μαθητές, γονείς κ.λ.π.). Στα πλαίσια αυτά με πρότασή μας έγινε κοινή εκδήλωση για το άρθρο 16 στο Δημαρχείο Νεάπολης. Συμμετείχαμε με εισήγηση σε ανάλογη εκδήλωση στο δημαρχείο Συκεών. Αναδείξαμε με ανακοινώσεις το ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης και συμμετείχαμε ενεργά σε όλες τις πανεκπαιδευτικές διαδηλώσεις. Συμβάλλαμε με ανακοινώσεις, επισκέψεις στα σχολεία, στην προσπάθεια συμπόρευσης του κλάδου με το φοιτητικό κίνημα. Προτείναμε την υλική και ηθική αλληλεγγύη στους συναδέλφους φοιτητές που έγινε αποδεκτό.
- Τακτική ανά 15/θήμερο λειτουργία του Δ.Σ., με συγκεκριμένη ημερήσια διάταξη, αποφάσεις και καταμερισμό δουλειάς αντί της «από καιρού εις καιρό» συνάξεις του Δ.Σ. όπου κυριαρχούσε η …ενημέρωση , η αναβλητικότητα, η προχειρότητα, η έλλειψη ουσιαστικής συζήτησης.
- Συγκεντρώσεις συνδέσμων κάθε σχολείου, επισκέψεις του Δ.Σ. στα σχολεία, συζητήσεις πριν τη Γ.Σ. σε κάθε σχολείο με στόχο την ανάδειξη του συλλόγου διδασκόντων κάθε σχολείου σε πρωτογενή συνδικαλιστικό θεσμό που με τη σειρά του θα συμβάλλει στην μαζικοποίηση των Γ.Σ. Επανεξέταση της γεωγραφικής κατανομής των ΕΛΜΕ ώστε να περιλαμβάνουν όλα τα σχολεία μιας περιοχής. Όχι στον γιγαντισμό των ΕΛΜΕ. Στην Γ΄ΕΛΜΕ αντιστοιχούν πάνω από 60 σχολεία με 1200 περίπου συναδέλφους!
Αξιοποίηση της συνδικαλιστικής άδειας για ουσιαστική συζήτηση στις Γενικές Συνελεύσεις. Εκλογές άλλη μέρα
- Έκδοση οδηγού για τα δικαιώματα του καθηγητή (π.χ. άδειες, συντάξεις, αναθέσεις, υγειονομική περίθαλψη). Αποδελτίωση τύπου για εκπαιδευτικά Θέματα.-
- Ειδική ομάδα για τους ωρομίσθιους, αναπληρωτές και ένταξη όλων των ωρομισθίων (και της Π.Δ.Σ.) στην ΕΛΜΕ. Ύστερα από έντονες πιέσεις μας και την απαίτηση πολλών συναδέλφων ωρομισθίων έγινε κατ’ αρχήν αποδεκτό να εγγραφούν στην ΕΛΜΕ οι ωρομίσθιοι της ΠΔΣ, κάτι που ΟΛΕΣ οι παρατάξεις είχαν αρνηθεί σε προηγούμενη συνέλευση! Επιτροπή για την ΤΕΕ.
- Προτείναμε την καταγραφή των προβλημάτων σχολικής στέγης με επισκέψεις στους Δημάρχους. Να αναπτύξει η ΕΛΜΕ ένα κίνημα διεκδίκησης για το στεγαστικό ώστε να εξασφαλιστεί επιτέλους η πρωινή και άνετη λειτουργία όλων των σχολείων ( 1ο Πολίχνης ,2ο Συκεών, 7ο, 4ο ,32ο ,Μετεώρων, ΤΕΕ κ.α.).Προσπαθήσαμε να αναδείξουμε το έντονο πρόβλημα του 2ου Γυμν. Συκεών που το νέο του διδακτήριο έχει …πολύ λιγότερες αίθουσες από το παλιό!
- Συνεχή ενασχόληση της ΕΛΜΕ με τα εκπαιδευτικά ύστερα και από την ελπιδοφόρα σε περιεχόμενο και συμμετοχή εκδήλωση για τα νέα φιλολογικά βιβλία. Δεύτερη ημερίδα για τα υπόλοιπα βιβλία πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία μέσα στον Ιούνη.
- Αναδείξαμε έντονα και έγκαιρα το ζήτημα της ληστείας των ταμείων με ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας, απόφαση του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ, παρέμβαση στο Γ.Σ. της ΕΔΟΘ για την προβολή του ζητήματος στην απεργία της ΑΔΕΔΥ 22/3 κάτι που έγινε δεκτό αλλά δεν υλοποιήθηκε!
- Όταν το φθινόπωρο «άνοιξε» το ζήτημα της νέας συντηρητικής αναμόρφωσης( βλ. κατακρεούργησης) του ασφαλιστικού προτείναμε έγκαιρα την πλατιά ενημέρωση των συναδέλφων με ανακοινώσεις, αφίσα, σύγκληση Γ.Σ., άμεσο συντονισμό με τα άλλα συνδικάτα κόντρα στην αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της πόλης ΕΔΟΘ – ΕΚΘ.
- Στην συνέλευση της 10ης Μάη προτείναμε να εξελιχθεί σ’ ένα forum συζήτησης προτάσεων και λήψης αποφάσεων προς το 13ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ και εκλογή αντιπροσώπων του κλάδου και όχι των παρατάξεων. Κατά την διάρκεια του συνεδρίου που είχε εμφανές το στοιχείο της παραταξιακής αντιπαράθεσης, συμβάλλαμε στην διαμόρφωση της τελικής απόφασης, αναδείξαμε με άλλους αντιπροσώπους το σκάνδαλο του ΤΕΑΔΥ και επιλέξαμε να ψηφίσουμε το ανεξάρτητο αριστερό σχήμα των Παρεμβάσεων που εκπροσωπήθηκε με μία έδρα στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ.
-Όταν αποκαλύφθηκε το πρωτοφανές σκάνδαλο των εξετάσεων τονίσαμε την λογική κατάργησης του θεσμού στην κατεύθυνση της ελεύθερης πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που τείνει να αποκτά ευρύτερη αποδοχή.
- Προτείναμε καμπάνια αλληλεγγύης για τα σχολεία των καμένων περιοχών και επίσκεψη της ΕΛΜΕ στην περιοχή. (Προσπεράστηκε και αυτή χωρίς απάντηση).
-Τον Οκτώβρη στα πλαίσια της αντίληψης μας για εναλλαγή των μελών του Δ.Σ. τον συν. Λαθήρα Γ. αντικατέστησε ο συν. Παπαδημητρίου Ευθύμης.
…πολύ λίγα λόγια για τις … «στέρεες παρατάξεις»
- Εκτός από την Αγ. Συνεργασία που είχε και τη σημαντικότερη συμμετοχή λόγω προέδρου στη λειτουργία του Δ.Σ. (με έναν όμως συγκεντρωτικό και διαχειριστικό τρόπο, ) η συμβολή των υπολοίπων παρατάξεων ήταν παρακολουθητική και ….. «διακριτική».
Μόνο η μαζική και αποφασιστική «εισβολή» των συναδέλφων της βάσης στο προσκήνιο (στις Γ.Σ., στις εκδηλώσεις, στις επιτροπές, στους συλλόγους, στις διαδηλώσεις ) με τη σκέψη και τη δράση τους θα άρει το φαινομενικό αδιέξοδο. Αν η λογική της ανάθεσης και της εκπροσώπησης αντικατασταθεί με την ενεργό συμμετοχή, αν ηττηθούν οι αντιλήψεις της απολίτικης στείρας παραταξικοποίησης, της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού, του κυβερνητικού και κομματικού συνδικαλισμού, του παραγοντισμού
Μήπως είναι πλέον απαραίτητα για να αντισταθούμε και να ανατρέψουμε τον κοινωνικό μεσαίωνα και όχι τόσο δύσκολα;
