ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ

Από την Πορτογαλία τα νέα: η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση καταργεί τη μονιμότητα στο Δημόσιο! Από το 2008 θα απολύει δημόσιους υπαλλήλους, που θα έχουν αξιολογηθεί αρνητικά επί δυο χρόνια. Ταυτόχρονα, θα καταργήσει τις αυτόματες προαγωγές των δημοσίων υπαλλήλων και θα μειώσει τον αριθμό των δημοσίων υπηρεσιών, κλείνοντας κάποια σχολεία, αστυνομικά τμήματα και υπηρεσίες Α Βοηθειών.

Στην Πορτογαλία είναι πιο γρήγοροι από την Ελλάδα! Και εδώ, όμως, «έχει μπει στο τραπέζι» η κατάργηση θεμελιακών εργασιακών δικαιωμάτων των Δημοσίων Υπαλλήλων, με την αξιοποίηση και της «αξιολόγησης». Ο δρόμος έχει ήδη ανοίξει με την κατάργηση της μονιμότητας στο ευρύτερο Δημόσιο Τομέα (ΔΕΚΟ) και προετοιμάζεται για τον «πυρήνα», τις Δημόσιες Υπηρεσίες. Παράλληλα, οι μαζικοί διορισμοί αναπληρωτών και ωρομισθίων αποτελούν μια ντε φάκτο υπόσκαψη της μονιμότητας, καθώς περιορίζονται «στα μουλωχτά» οι θέσεις των μονίμων.

Εδώ πρέπει να προσέξουμε, ότι για να περάσουν τα μέτρα αυτά επικαλούνται την «παθογένεια» της Δημόσιας Διοίκησης και Εκπαίδευσης. Ποιοι; Οι ίδιοι οι βασικοί υπεύθυνοι για αυτή, οι κάθε φορά κυβερνώντες! Προσπαθούν να ρίξουν τα βάρη στους Δημόσιους Υπαλλήλους για να πείσουν το Λαό ότι με την «αξιολόγηση» θα διώξουν τους ανίκανους και τους τεμπέληδες! Η αλήθεια είναι ότι θέλουν να «ξεκαθαρίσουν» το Δημόσιο από τους «ενοχλητικούς» που αντιστέκονται και να τους αντικαταστήσουν με λιγότερους, που θα δουλεύουν με ελαστικές σχέσεις εργασίας (συμβασιούχοι, μερική απασχόληση) και κάτω από την εργοδοτική αυθαιρεσία.

Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις αποτελούν στρατηγική επιλογή της άρχουσας τάξης και εξαπλώνονται σαν λαίλαπα από χώρα σε χώρα και από τον ένα τομέα της κοινωνικής ζωής στον άλλο. Για αυτό το λόγο δεν πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε αποσπασματικά ούτε κατακερματισμένοι σε «ομάδες επιμέρους συμφερόντων». Τώρα που προσπαθούν να ιδιωτικοποιήσουν ολοκληρωτικά την Εκπαίδευση, οφείλουμε να παλέψουμε μαζί με τους φοιτητές και τους Πανεπιστημιακούς, όχι μόνο για λόγους αλληλεγγύης, αλλά και για τα δικά μας συμφέροντα, για τη μόρφωση των παιδιών μας, των μαθητών μας, όλου του Λαού. Το ίδιο και για τη μονιμότητα, την ωρομισθιακή απασχόληση, το ΑΣΕΠ, το Συνταξιοδοτικό που έρχεται. Να αρνηθούμε τις αντιλήψεις του τύπου «εμένα προσωπικά δε με πιάνει». Όλα «πιάνουν» όλους, αλλά διοχετεύονται με πονηριά, με την τακτική «του σαλαμιού». Μας θέλουν διασπασμένους! Εμείς να αντισταθούμε για όλα, με όλα τα μέσα και όλες τις μορφές πάλης! Και να απαιτήσουμε άλλες πολιτικές διεξόδους, εκτός του σικέ παιχνιδιού, όπου εμείς οι ίδιοι θα κατοχυρώσουμε τα δικαιώματά μας στην Εργασία και στην Παιδεία!