Σχετικά με το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου

του Χρήστου Ζαγανίδη, προέδρου Ε΄ ΕΛΜΕ-Θ

Το νομοσχέδιο του υπουργείου διοικητικής μεταρρύθμισης περιέχει ρυθμίσεις, με τις οποίες επιχειρεί να ανακόψει μέτρα ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, όπως των  απολύσεων, της χωρίς όρια ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, της συντριβής του συνδικαλιστικού κινήματος. Βέβαια, μένουν στη μέση, ενώ δεν  ικανοποιεί  βασικές διεκδικήσεις του συνδικαλιστικού κινήματος.

Συγκεκριμένα, αποτελεί νίκη των σκληρών αγώνων των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα η ανακοπή των απολύσεων και η καταγραφή για επιστροφή 3.900 δημοσίων υπαλλήλων, μεταξύ αυτών και εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα, καθώς και η κατάργηση της αυτοδίκαιης αργίας.

Από την άλλη, δεν έχουμε την άμεση επαναφορά σε οργανικές θέσεις, όλων των δημοσίων υπαλλήλων, με παράλληλη κατάργηση της κινητικότητας και της διαθεσιμότητας που αυτή προϋποθέτει. Για παράδειγμα, ενώ είναι θετικό ότι επανασυστήνονται οι ειδικότητες και οι οργανικές θέσεις των συναδέλφων μας εκπαιδευτικών σε καθεστώς διαθεσιμότητας, η επανασύσταση των ειδικοτήτων και των οργανικών τους θέσεων, μια σειρά  ρυθμίσεις που επιτρέπουν την κινητικότητα δημιουργούν το πλαίσιο αυτοί να εργαστούν σε επισφαλείς θέσεις, όπως αυτές των ΙΕΚ, ΣΕΚ, κ.ά.. Παράλληλα, η μη έγκαιρη επαναφορά τους στα σχολεία αποδυναμώνει τη δυνατότητα της λειτουργίας των ειδικοτήτων από του χρόνου.

Οι προσωποπαγείς θέσεις που συστήνονται είναι επισφαλείς και εύκολα μπορεί

να οδηγήσουν σε νέα κινητικότητα, η οποία άλλωστε ενεργοποιείται μέσου του νομοσχεδίου με την πρόσληψη 6.000 παλαιότερων επιτυχόντων του ΑΣΕΠ, καθώς και τις δηλώσεις του υπουργού «ότι σε έξι μήνες θα καταθέσει νέο νομοσχέδιο για την κινητικότητα»

Είναι απαράδεκτο δε, να υιοθετείται η τροϊκανής έμπνευσης λογική των “ισοδύναμων μέτρων” και η επαναφορά των συναδέλφων να γίνεται με αφαίρεση προσλήψεων από τις 15.000 προβλεπόμενες στον προϋπολογισμό, τη στιγμή που οι ανάγκες σε προσωπικό είναι πολλαπλάσιες και η ανεργία καλπάζει. Εξάλλου, ο προϋπολογισμός,  ενταγμένος στην πολιτική «όλα για το χρέος» απορρίφθηκε από το λαό.

Πολύ σοβαρό ζήτημα είναι η διατήρηση του αυταρχικού πλαισίου, του ιδιαίτερου για τους εργαζόμενους πειθαρχικού δικαίου, χωρίς να καταργείται η τιμωρία για την “ανάρμοστη συμπεριφορά” και η συμμετοχή δικαστικών σε πειθαρχικά συμβούλια, ενώ η επιστράτευση παραμένει δυνατότητα για τον κάθε υπουργό.

Στο θέμα των αποδοχών θα έπρεπε να ρυθμιστεί, τουλάχιστον, το “ξεπάγωμα” των μισθολογικών ωριμάνσεων στην κατεύθυνση της κάλυψης των απωλειών από τα μνημόνια και της ακώλυτης μισθολογικής και βαθμολογικής εξέλιξης για όλους. Η κατοχύρωση μιας τέτοιας εξέλιξης και η δέσμευση ότι δε θα υπάρξουν απολύσεις στο δημόσιο τομέα δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από το «όχι» σε κάθε αξιολόγηση εργαζομένων και δομών και το «ναι» σε ίσα δικαιώματα μισθολογικά, εργασιακά και άλλα, αλλά και την χρηματοδότηση των αναγκών λειτουργίας της παιδείας, της υγείας και των δημόσιων υπηρεσιών σε όφελος της κοινωνίας.

Το κίνημα των εκπαιδευτικών και γενικότερα των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα διεκδικεί και απαιτεί να συμπεριληφθούν στο νομοσχέδιο του υπουργείου διοικητικής μεταρρύθμισης βασικά αιτήματα, όπως: Κατάργηση του καθεστώτος της κινητικότητας. Κατάργηση των προσωποπαγών θέσεων. Επαναφορά όλων των εργαζομένων και των εκπαιδευτικών στις θέσεις εργασίας τους, χωρίς συμψηφισμό με τους 15.000 νεοπροσλαμβανόμενους. Αναδρομική ισχύ οικονομικών, ασφαλιστικών, εργασιακών και εκπαιδευτικών δικαιωμάτων της περιόδου σε διαθεσιμότητα. Κατάργηση όλου του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου που ισχύει στην αξιολόγηση. Γνήσιες Συλλογικές Συμβάσεις σε όλο το δημόσιο τομέα χωρίς κανένα περιορισμό στις ομοσπονδίες. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη και «ξεπάγωμα» των μισθολογικών ωριμάνσεων με αντίστοιχές αυξήσεις στους μισθούς τώρα.