Αγορές και διεθνείς τοκογλύφοι, τρόικα και κυβέρνηση ληστεύουν καθημερινά τους εργαζόμενους. Για να σωθούν απ’την δικιά τους χρεωκοπία οδηγούν εμάς στην πτώχευση για να εισπράξουν διπλά και τρίδιπλα αυτά που οι ίδιοι έφαγαν.
Οι εργαζόμενοι με κομμένη την ανάσα ακούμε καθημερινά να ανακοινώνονται όλο και πιο σκληρά, αντικοινωνικά μέτρα που ισοπεδώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών και μας σπρώχνουν με βίαιο τρόπο στη φτώχια, στην ανεργία, στην εξαθλίωση. Ότι μας έδινε στοιχειώδη αξιοπρέπεια καταδικάζεται ως έγκλημα ενάντια στις «αγορές» και κηρύσσεται εκτός νόμου. Η σταθερή δουλειά, ο αξιοπρεπής μισθός, τα κοινωνικά δικαιώματα, τα δημόσια αγαθά (υγεία, παιδεία) βάλλονται καθημερινά με πυρ ομαδόν από όλους όσοι είναι υπεύθυνοι γι’αυτή την κατάσταση
Κι όσο μεγαλώνει η απόγνωση των εργαζομένων, τόσο περισσεύει το θράσος των αρπακτικών.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΡΠΑΖΟΥΝ ΤΟ ΦΑΪ
ΑΠ’ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ, ΚΗΡΥΣΣΟΥΝ ΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ
Εδώ και δεκαετίες μόνο σε λιτότητα καλούν τον λαό. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έλαβαν ποτέ πρόσκληση να συμμετάσχουν στις Συνόδους Κορυφών της Ε.Ε., στα Συμπόσια των τραπεζιτών και των τοκογλύφων, στα φαγοπότια των μεγαλοεργολάβων του Δημοσίου, των κρατικοδίαιτων «επενδυτών». Και κάθε φορά, οι χορτάτοι μας ζητούσαν να σφίξουμε κι άλλο το ζωνάρι. Τώρα μας λένε ότι μέσα σε 100 μέρες θα περάσουν μια σειρά «μεταρρυθμίσεων» που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο. Ο προϋπολογισμός του 2011 καταδικάζει τους εργαζόμενους σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια ενώ βάζει ταφόπλακα στο δικαίωμα σε δωρεάν παιδεία και υγεία, σε φθηνή ενέργεια και συγκοινωνίες. Οι συλλογικές συμβάσεις καταργούνται για να εκβιάζουν ελέυθερα οι εργοδότες μειώσεις μισθών και ανατροπή κάθε εργατικής κατάκτησης. Η ανεργία και η ελαστική εργασία γίνονται πλέον ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
Φτάνει πια! Η ΕΕ και το ευρώ δεν έφεραν τα «χρυσά κουτάλια» που μας έλεγαν (παρά μόνο γι’αυτούς) αλλά μας οδήγησαν στο ΔΝΤ. Οι απελευθερώσεις των αγορών, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι παραχωρήσεις, οι επιδοτήσεις, τα κίνητρα και οι πάσης φύσης «μεταρρυθμίσεις» υπέρ του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου έφεραν τον κάθε εργαζόμενο, το κάθε λαϊκό σπίτι στην χρεωκοπία και την πτώχευση
Ως εδώ! Η τρόικα ομολογεί κυνικά ότι τα απανωτά μνημόνια δεν στοχεύουν στον περιορισμό του χρέους που αυξάνεται αλματωδώς, ούτε στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Στόχος είναι η συντριβή κάθε εργατικού και κοινωνικού δικαιώματος προκειμένου να συντηρηθεί στη ζωή το ευρώ και να μη χάσουν οι διεθνείς τοκογλύφοι.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να αποδεχτούν τη θηλιά που τους σφίγγει το λαιμό. Δεν έχουμε καμιά υποχρέωση να αναγνωρίσουμε χρέη, που αποτελούν προϊόντα τοκογλυφίας, ρεμούλας και κερδοσκοπίας.
Υπάρχει διέξοδος για τους εργαζόμενους και τη νεολαία:
- δεν θα καταργηθούν τα δικαιώματα μας αλλά τα μνημόνια και οι νόμοι τους (ασφαλιστικοί, εργασιακοί )
-ρήξη με την ΟΝΕ και την ΕΕ μαζί με τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης που ξεσηκώνονται παντού ενάντια στις ίδιες πολιτικές
- άρνηση πληρωμής των ληστρικών χρεών, προκειμένου να εξασφαλιστούν πόροι για την ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων.
-απαλλαγή των εργαζομένων και από τα χρέη σε τόκους τραπεζών, τη ληστρική φορολόγηση του ΦΠΑ και τις αυξήσεις στα αγαθά κοινής ωφέλειας
-πέρασμα στο δημόσιο των τραπεζών, των μεγάλων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, στρατηγικής σημασίας και υποδομών, καθώς και εκείνων που κλείνουν (και μπορούν να επιβιώσουν) με εργατικό έλεγχο, χωρίς αποζημίωση.
-δραστική και αναλογική φορολόγηση των κερδών και του συσσωρευμένου πλούτου τραπεζιτών, βιομήχανων, εφοπλιστών και εκδοτών. Δήμευση της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας. Κι ακόμα, σε επιχειρήσεις που κλείνουν και πετούν στο δρόμο εργαζόμενους, δήμευση και αξιοποίηση της περιουσίας των αφεντικών. Γιατί οι επιχειρήσεις πτωχεύουν, τα αφεντικά όχι.
-απαγόρευση των απολύσεων και προστασία των ανέργων με πλήρη ασφάλιση, περίθαλψη, απαλλαγή από λογαριασμούς και τέλη, δωρεάν συγκοινωνίες
ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ
ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Η ελπίδα βρίσκεται στις ευρωπαϊκές και διεθνείς αντιστάσεις που φουντώνουν, απότους ιρλανδούς και πορτογάλους εργαζόμενους μέχρι τους βρετανούς και ιταλούς φοιτητές. Η εποχή μας μπορεί να μην σφραγισθεί από την υποταγή, αλλά την εξέγερση και την ανατροπή. Η ελπίδα ξαναγεννιέται στις νέες συλλογικότητες που διαμορφώνονται στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, στην αίσθηση πως κανείς δεν μπορεί μόνος του, αλλά πρέπει να παλέψει μαζί με τους άλλους, ακόμα κι αν είναι διαφορετικών ειδικοτήτων, διαφορετικής σύμβασης, ηλικίας ή εθνικότητας. Χωρίς τους διαχωρισμούς και την αποχάυνωση που καλλιεργούν οι ηγεσίες της συνδικαλιστικής γραφεικρατίας αλλά με την ενότητα των αγώνων για τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων.
ΩΡΑ ΓΙΑ ΜΑΧΗ!
Απεργιακή
Προσυγκέντρωση
ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
9:00 ΚΑΜΑΡΑ
πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων
σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου