ενωτική αγωνιστική πρωτοβουλία
«Καλή χρονιά» δεν θα ’χουμε με ευχές
αλλά με αγώνες!
«η ζωή μας όλη…»
Η κυβέρνηση της Ν.Δ, εφαρμόζοντας μια πολιτική με βαθύ εκμεταλλευτικό χαρακτήρα, έδειξε καθαρά το αντιδραστικό στοίχημα που τη συνοδεύει. Στην προκρούστεια κλίνη των “μεταρρυθμίσεων” μπήκαν πια τα πάντα: οι εργασιακές σχέσεις, ο χρόνος εργασίας, οι μισθοί, η κοινωνική ασφάλιση, η Παιδεία, το «κοινωνικό κράτος», οι δημοκρατικές ελευθερίες, τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, δηλαδή ολόκληρο το μεταπολεμικό οικοδόμημα των εργασιακών, κοινωνικών και μορφωτικών κατακτήσεων.
Ενώ. η ακρίβεια καλπάζει με αυξήσεις από έως 30% στα βασικά είδη ανάγκης και αστυνομεύονται οι αυξήσεις στους μισθούς για να μην υπερβούν το 2,8%, η κυβέρνηση με το νόμο Πετραλιά επέφερε την πλήρη ανατροπή του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος και ναρκοθέτησε ταυτόχρονα το εργασιακό παρόν και μέλλον όλου του κόσμου της εργασίας.
Όσα συμβαίνουν σήμερα, στα λιμάνια στον ΟΤΕ , ΕΥΑΘ κ.λ.π.και όσα επακολουθήσουν με το ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας, η άγρια επίθεση στο εισόδημα, η γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης, η αχαλίνωτη φορομπηξία. ο νέος γύρος της αντιασφαλιστικής επίθεσης με το ασφαλιστικό του Δημοσίου, η νέα φάση της αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευσης και οι συνθήκες αυταρχισμού και καταστολής των αγώνων, δημιουργούν την εικόνα μιας ενιαίας επίθεσης σε όλα τα μέτωπα που επιχειρεί να ισοπεδώσει το κοινωνικό τοπίο.
η εκπαίδευση στο μάτι του κυκλώνα…
Στα καθ΄ ημάς, στην εκπαίδευση, μόνο το σοκ που περιέγραψε ο Στυλιανίδης για τα πανεπιστήμια, μανατζάροντας τα ιδιωτικά ΑΕΙ, σε συνδυασμό με το Δίκτυο σχολικής καινοτομίας και το πόρισμα του ΕΣΥΠ για την αξιολόγηση της Γενικής Εκπαίδευσης, αποκαλύπτει τις προθέσεις για επιχείρηση άμεσης προώθησης της ιδιωτικοποίησης, της εμπορευματοποίησης και της επιχειρηματικής εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες.
Είναι φανερό πως η ατζέντα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης επιχειρείται να εξαντληθεί το επόμενο διάστημα.
Η παραπέρα μείωση των δαπανών ακόμα και κάτω από το 3% του ΑΕΠ θα οδηγήσει σε τραγικά αδιέξοδα. Η συρρίκνωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, η έλλειψη εκπαιδευτικών και υποδομών, η αύξηση των ωρομισθίων, θα επιφέρουν νέα καταστρατήγηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, και υποβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Αυτή η εικόνα εγκατάλειψης της δημόσιας εκπαίδευσης μονιμοποιείται σκόπιμα: Το δημόσιο σχολείο της φτώχειας από τη μια θα χρησιμοποιείται για να χωνεύει τις νέες σχέσεις εργασίας (ωρομισθία –stage), από την άλλη για την προώθηση μοντέλων νεοφιλελεύθερης στρατηγικής (αποκέντρωση, ανταγωνισμός –κατηγοριοποίηση), ενώ συνεχώς θα βαθαίνει το ταξικό του πρόσημο, το σχολείο για λίγους κι εκλεκτούς
Ο σκοταδισμός και ο επιθεωρητισμός, που επανέρχονται δριμύτεροι, καθώς και το κύμα διοικητικού αυταρχισμού, απειλών, μισαλλοδοξίας, διώξεων και τρομοκράτησης, «το διαίρει και βασίλευε» που κυριαρχούν στα σχολεία, είναι προϋποθέσεις αλλά και συστατικά στοιχεία της αντιεκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
Είναι φανερό πως και στην εκπαίδευση όπως και στην κοινωνία δε βρισκόμαστε σε φάση αναμονής, αλλά σε φάση που εξελίσσεται η κυβερνητική επίθεση, ενώ ακούγονται οι ιαχές από τα τρία κύματα του προσεχούς επεισοδίου:
· Η προώθηση της αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευση, με την αξιολόγηση στην πρώτη γραμμή
· Η νομοθέτηση του ασφαλιστικού του Δημοσίου
· Το μισθολόγιο των Δ.Υ. συνδεδεμένο με το ασφαλιστικό, την εισοδηματική λεηλασία και την «παραγωγικότητα»
Όσα συμβαίνουν σήμερα στην εκπαίδευση προοιωνίζουν στιγμές ενός νέου γύρου ανάτασης του εκπαιδευτικού κινήματος, και η κάτω από την πίεση και τη συγκυρία, ομολογία της ηγεσίας των εκπαιδευτικών συνδικάτων ΔΟΕ-ΟΛΜΕ της ανάγκης συντονισμένων αγώνων διάρκειας στην επόμενη περίοδο, δείχνουν πραγματικά ποια πρέπει να είναι τα επίδικα της συζήτησης στις Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων.
Πανεργατικός ξεσηκωμός!
καμιά εμπιστοσύνη στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ κινούνται στον αστερισμό της ουσιαστικής συναίνεσης με τη λογική της κυβέρνησης. Στον πρόσφατο ασφαλιστικό νόμο η εκτονωτική τους τακτική , η τακτική της αποκλιμάκωσης και της απονεύρωσης των διαθέσεων του κόσμου της εργασίας καθώς και η προσπάθεια ελέγχου και πρόληψης τυχόν ανεξέλεγκτων καταστάσεων, που θα γεννούσε η γενικευμένη οργή και δυσαρέσκεια, ερμηνεύουν σε μεγάλο βαθμό την αναποτελεσματικότητα της αντίστασης των εκατομμυρίων απεργών και των εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών. Αποδυναμώνοντας, τελικά, τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων οδηγούν στην απογοήτευση, καλλιεργούν την πεποίθηση ότι αγωνίζονται για την απλή και καταδικασμένη σε ήττα διαμαρτυρία και όχι για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.
Η κυβέρνηση της φτώχειας, της ανασφάλειας και της αποσάθρωσης των κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων δε μπορεί να αισθάνεται ασφαλής. μπορούμε να νικήσουμε!
Οι εργαζόμενοι… υποκινούμενοι από τις δικές τους ανάγκες και την οργή που γεννά η καπιταλιστική βαρβαρότητα, μπορούν βρουν έναν πραγματικό αγωνιστικό βηματισμό, ένα δικό τους δημοψήφισμα των αγώνων και να δημιουργήσουν, μέσα από έναν ανεξάρτητο διακλαδικό συντονισμό, τους όρους και τις προϋποθέσεις για αποτελεσματικό και νικηφόρο αγώνα, μια πραγματική σύγκρουση, ένα αγώνα διαρκείας κόντρα στις κυρίαρχες δυνάμεις, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. του κεφαλαίου και της Ε.Ε. απαιτούμε:
ü Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εκπαιδευτικούς
ü 1400 καθαρά κατώτερος μισθός για όλους ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς χωρίς δεύτερη δουλειά. Κατάργηση του ΦΠΑ και μείωση των τιμών στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, Κατάργηση των φοροαπαλλαγών του κεφαλαίου. Δραστική μείωση των ληστρικών τραπεζικών επιτοκίων. Άτοκα στεγαστικά δάνεια.

ü Πλήρης σύνταξη ίση με τον τελευταίο μισθό στα 30 χρόνια δουλειάς ή στα 55. Πλήρη υγειονομική περίθαλψη από ένα αναβαθμισμένο, δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας

ü Ενιαίο δωδεκάχρονο, δημόσιο, δημοκρατικό και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά. Ενιαία, δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες. της εκπαίδευσης.
Αγωνιστικό σχέδιο πολύμορφης δράσης,
για το Φθινόπωρο = «άνοιξη», των εκπαιδευτικών αγώνων

· Αυτοτελής και ποικίλη δράση για τα ζητήματα του δημόσιου σχολείου.
Ειδική καμπάνια για τα προβλήματα στα ΕΠΑΛ
· Αποφασιστική προβολή του πλαισίου εργασιακών δικαιωμάτων (κενά-ωράρια-υπερωρίες), με στόχο ένα μάχιμο δίκτυο αποφάσεων του συλλόγων διδασκόντων κόντρα στις καταστρατηγήσεις , τα ρουσφέτια και τον αυταρχισμό , το αυτοφακέλωμα με τον δήθεν προγραμματισμό
· Αυτοτελής δράση για τα ζητήματα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων της αναπλήρωσης και της ωρομισθίας, με στόχο μία διαρκή κινητικότητα που θα αποσπάσει νίκες γύρω από τους όρους εργασίας (αποζημίωση, ένσημα, προυπηρεσία, δικαιώματα) και της ίδιας της εργασιακής τους υπόστασης.
· Μαζική δράση κατά των φαινομένων εγκατάλειψης του δημόσιου σχολείου ως συνέπεια της υποχρηματοδότησης. Άμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων
Ενημέρωση γονέων, μαθητών. Πανό σε όλα τα σχολεία, αξιοποίηση των Μ.Μ.Ε.
· Ολοκληρωμένη παρέμβαση του κινήματος με μαζικούς όρους και με μια ριζοσπαστική, παιδαγωγική και μορφωτική αντίληψη στη διασύνδεση« σχολείου και ιδεολογίας. Μία τολμηρή και οργανωμένη παρέμβαση του κινήματος απέναντι στα νεοσυντηρητικά και σκοταδιστικά φαινόμενα που συναντάμε καθημερινά στη δουλειά μας στα νέα βιβλία, στα Α.Π.
· Συντονισμός των ΕΛΜΕ με πραγματικό αγωνιστικό περιεχόμενο. Στην κατεύθυνση της ανάπτυξης της δράσης από τα κάτω να συγκροτήσουμε το συντονιστικό των συλλόγων Π.Ε. και των ΕΛΜΕ. Με τέτοια θέαση, μπορούμε να συντονιστούμε σε διακλαδική και πανεργατική κατεύθυνση, επιχειρώντας αγωνιστική σύμπτωση. Εξακολουθεί να προέχει ο πανεκπαιδευτικός σχεδιασμός της δράσης μας και το στήσιμο του πανεκπαιδευτικού μετώπου. Κάτω από τη διαχρονική επίδραση του ρεύματός μας ομολογείται από όλους τους εκπαιδευτικούς χώρους η ανάγκη για κοινούς απεργιακούς αγώνες διάρκειας. Η ίδρυση απεργιακών ταμείων αποτελεί πρώτιστη ανάγκη αυτήν την περίοδο.
· Απεργιακός αγώνας διαρκείας με επαναλαμβανόμενες μορφές μέσα στο φθινόπωρο είναι στόχος, που πρέπει να αποτελεί την κορύφωση του αγωνιστικού μας σχεδίου.
Σε όλη αυτήν την πορεία, οι Γ.Σ, πρέπει, μέσα από πραγματικές διαδικασίες βάσης να εξασφαλίζουν τους καλύτερους όρους μιας νικηφόρας προοπτικής, που αφορούν τον ακριβή χρόνο, την προετοιμασία του αγώνα και τις συμμαχίες του στα πλαίσια του μετώπου Παιδείας-Εργασίας.