Η Θεματική Εβδομάδα στα Γυμνάσια, κρίκος στην αλυσίδα των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του δημόσιου σχολείου

Η Θεματική Εβδομάδα στα Γυμνάσια, οι Δημιουργικές Εργασίες στα Λύκεια, η μαθητεία στα ΕΠΑΛ και οι επερχόμενες αλλαγές για το λύκειο αποτελούν τμήματα των εκπαιδευτικών «μεταρρυθμίσεων» που προωθεί η κυβέρνηση σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ και οδηγίες του ΟΟΣΑ.

Θεματική Εβδομάδα

Ο εμπαιγμός: 

• Όταν η φτωχοποίηση των μαθητών μας εξαιτίας της ανεργίας, της μείωσης των μισθών, της απλήρωτης εργασίας των γονιών  από την εφαρμογή των μνημονίων, αυξάνεται ραγδαία, όταν «ευαγή ιδρύματα» όπως το «Νιάρχος» , το «Λάτση» (του οποίου μέλος είναι ο κ. Γαβρόγλου) και άλλες επιχειρήσεις, που ευθύνονται για την κοινωνική καταβύθιση,

«προσφέρουν» γεύματα για να καλύψουν την ανεπάρκεια σίτισης των παιδιών, όταν τα σχολεία στενάζουν λόγω υποχρηματοδότησης, όταν η δημόσια υγεία καταρρέει, ισχυρίζονται πως η θεματική εβδομάδα θα προάγει την υγεία και την ευημερία των μαθητών!!! 

•  Όταν  οι ενότητες της Θεματικής εβδομάδας περιλαμβάνονται κυρίως στα μαθήματα της Βιολογίας και της Οικιακής Οικονομίας, των οποίων οι ώρες μειώθηκαν φέτος, επειδή θεωρήθηκαν μαθήματα «ήσσονος σημασίας», όταν η θεματολογία αυτή εντασσόταν και στο μάθημα των Βιωματικών Δράσεων, το οποίο επίσης καταργήθηκε από το υπουργείο,  ισχυρίζονται πως θα αναδειχτεί η σημασία τους μέσα από τη θεματική εβδομάδα!!..
• Όταν στα σχολεία υλοποιούνται ήδη από τους εκπαιδευτικούς προγράμματα και δραστηριότητες σχετικές με τα θέματα της θεματικής εβδομάδας, ενσωματωμένα στη σχολική ζωή με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται ο παιδαγωγικός τους στόχος, περιφρονούν τη δράση και  τον προγραμματισμό των Συλλόγων Διδασκόντων.

Οι στοχεύσεις:

Βασική φιλοσοφία του αγοραίου σχολείου είναι η «χυλοποίηση» του αναλυτικού προγράμματος: η συρρίκνωση του εκπαιδευτικού έργου, η αποδιάρθρωση των γνωστικών αντικειμένων προς όφελος των πληροφοριών και των δεξιοτήτων, η «διάνθισή» τους με το μερικό, το «χαριτωμένο» , το «ενδιαφέρον», μέσα από Θεματικές Εβδομάδες, μέρες αθλητισμού, τα αφιερώματα κλπ.

• Τα θέματα της Θ.Β., ως σοβαρότατα για την εφηβική ηλικία, αντιμετωπιζόταν μέχρι τώρα από τα διδασκόμενα αντικείμενα, τα οποία έχουν μία συνέχεια και εσωτερική λογική. Η προτεινόμενη “θεματική εβδομάδα” αποκόπτει τα ζητήματα αυτά από τη βασική και συγκροτημένη διδασκαλία, αντικαθιστά το αντικείμενο με “πρόγραμμα”, «βομβαρδίζοντας» τους μαθητές με σκόρπιες πληροφορίες χωρίς την απαραίτητη συζήτηση, ανατροφοδότηση και τελικά αφομοίωση, που επιτυγχάνεται μόνο μέσα από την συνεχή, συστηματική, ενσωματωμένη στη σχολική ζωή διδασκαλία και δραστηριότητα.

΄Ετσι, αποκόπτονται σημαντικά ζητήματα από τη βασική τους διδασκαλία και μετατρέπονται σε «προγράμματα». 

•  στο πλαίσιο της δημοσιονομικής προσαρμογής  πρέπει να εξασφαλιστεί η εξοικονόμηση προσωπικού, η  κινητικότητα- «ευελιξία» του προσωπικού: τα μαθήματα μετατρέπονται σε προγράμματα, το περιεχόμενο του αναλυτικού σε εύπλαστο χυλό, ώστε να μπορούν όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι να τα  διδάσκουν όλα(!)  για να καλυφθούν τα κενά σε προσωπικό, όπως- όπως , σ’ ένα τοπίο μηδενικών διορισμών και κινητικότητας.
• νομιμοποίηση της  «εισβολής» Μ.Κ.Ο. στα προγράμματα και το περιεχόμενο του σχολείου!… γεγονός που όχι  μόνο εγείρει ενστάσεις από επιστημονικής άποψης, αλλά προκαλεί και ανησυχίες  για το ίδιο το μέλλον του χαρακτήρα του Δημόσιου Σχολείου.
• εισαγωγή και κατοχύρωση της αξιολόγησης των σχολείων και των εκπαιδευτικών. Το πλαίσιο υλοποίησης της εγκυκλίου (φόρμα σχεδίου υλοποίησης, φόρμα υποβολής στο ΙΕΠ για αποτίμηση υλοποίησης κ.α.) με την καταγραφή μετρήσιμων αποτελεσμάτων και δεικτών για το κάθε σχολείο, την ανάδειξη «καλών πρακτικών» των σχολείων, την εξοικείωση με την «κουλτούρα» της αξιολόγησης, το επιβεβαιώνουν περίτρανα. 
•  προώθηση της «αυτονομίας» των σχολικών μονάδων, ως πρακτική απόσυρσης του κράτους από χρηματοδότηση των σχολείων: το Υπ. Παιδείας κρατά τον επιτελικό σχεδιασμό (θεματολογία, κεντρικά σχεδιασμένο πρόγραμμα δράσεων, κατάλογος φορέων που καθορίζονται  αυστηρά από το Ι.Ε.Π.) και  τα σχολεία υποχρεούνται να τον  υλοποιήσουν χωρίς παιδαγωγική, διοικητική και οικονομική βοήθεια, χωρίς καμία εξασφάλιση κρατικής χρηματοδότησης. Οι σχολικές μονάδες θα πρέπει ως «αυτόνομες»  να  απευθυνθούν σε γονείς και χορηγούς για οποιεσδήποτε δραστηριότητες. («Σε κάθε περίπτωση ο Σύλλογος Διδασκόντων συζητά και αποφασίζει με ποιόν τρόπο θα υλοποιηθεί η θεματική εβδομάδα λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τους διαθέσιμους πόρους της σχολικής μονάδας», στη σελ.4 της εγκυκλίου.)
• ένας ακόμη τρόπος διαμόρφωσης συνείδησης και στάσης ζωής των μαθητών μας: να αποδεχθούν το ρόλο ενός παθητικού θεατή, κατακερματισμένων ταυτοτήτων σε έναν κατακερματισμένο, χαώδη κόσμο «που δεν αλλάζει», να συσκοτίσουν  τους κοινωνικούς παράγοντες και αιτίες των κοινωνικών φαινομένων, να εμπεδώσουν τις κυρίαρχες αξίες.

Δεν είναι τυχαίο πως ο Παντής ,Γ. Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας,  σε συνάντηση με στελέχη του  ΟΟΣΑ  και της  Γενικής Γραμματείας για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς πρότεινε μεταξύ των άλλων την ένταξη αυτής της ενότητας στο πλαίσιο της θεματικής εβδομάδας .

 Ο τρόπος υλοποίησης: «Πρώτα  υπακούς και μετά βγαίνεις παραπονούμενος»

Κάθε προσπάθεια να δοθεί ένα προφίλ προοδευτισμού στη θεματική βδομάδα, καταρρέει  μπροστά στον αυταρχικό τρόπο εφαρμογής της:

• άμεση κι αιφνιδιαστική εφαρμογή της, με αναπροσαρμογή του σχολικού προγράμματος, και μάλιστα με ανακοίνωση στο μέσο της χρονιάς.
• υποχρεωτική συμμετοχή εκπαιδευτικών-καταναγκασμός και καταστρατήγηση της παιδαγωγικής ελευθερίας
• γραφειοκρατικοποίηση, εντατικοποίηση  και τυποποίηση της εργασίας, παραβίαση πολλαπλά του ωραρίου των εκπαιδευτικών (για παράδειγμα, οι δράσεις που απευθύνονται στη τοπική κοινωνία θα πραγματοποιούνται, κατά κύριο, λόγο εκτός σχολικού ωραρίου).

Οι αντιδράσεις:

Κυβέρνηση και συντηρητικά μπλοκ εξουσίας: πολύς θόρυβος χωρίς αντιρρήσεις για την «ταμπακιέρα»  

Η κυβέρνηση προσπάθησε να «ντύσει» με προοδευτισμό και αριστεροσύνη τις στοχεύσεις της θεματικής βδομάδας, δίνοντας  άρωμα στη μνημονιακή δυσοσμία της εκπαιδευτικής πολιτικής της. Συντηρητικά μπλοκ εξουσίας, Εκκλησίας  και πολιτικών δυνάμεων παρουσιάστηκαν να αντιδρούν(;) στη θεματική βδομάδα, όχι γιατί αποτελεί κομμάτι στο παζλ της συνολικής αντιδραστικής μεταρρύθμισης στην εκπαίδευση, ούτε γιατί δε θέλουν την υλοποίησης μιας θεματικής βδομάδας, αλλά για να ισχυροποιήσουν τις αντιδραστικές θέσεις τους ,να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις , με όχημα τις «έμφυλες ταυτότητες».

Η κυβέρνηση  προσπάθησε να κερδίσει επικοινωνιακά ταυτίζοντας όλες τις αντιδράσεις με τη «συντήρηση» και το «σκότος». Στο πρώτο σήκωμα των τόνων τους όμως έσπευσε να τους καθησυχάσει. Έτσι μετά από μια συμβολική μάχη «αριστεροσύνης», η υλοποίηση της θεματικής εβδομάδας και του αγοραίου σχολείου  απέκτησε τη πολυπόθητη για την κυβέρνηση συναίνεση των κυρίαρχων κύκλων.

Τη συναίνεση όμως του κόσμου της εκπαίδευσης δεν κατάφερε να την αποσπάσει.

  Η θεματική εβδομάδα συναντά την αντίδραση της εκπαιδευτική κοινότητας.

Με τη δημοσιοποίηση και αποστολή της σχετικής εγκυκλίου στα σχολεία,  ΕΛΜΕ σε όλη τη χώρα, με πρωτοπόρα τη Γ΄ΕΛΜΕ-Θ,  προσπαθούν, μέσα από αποφάσεις των Γ.Σ. και των Δ.Σ., να οργανώσουν τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών και να καλύψουν συνδικαλιστικά τους συλλόγους διδασκόντων για να μην εφαρμόσουν την εγκύκλιο. Οι αποφάσεις τους «ακουμπούν» και εκφράζουν τη γενικευμένη δυσαρέσκεια και αντίδραση που εκδηλώνεται στη συντριπτική πλειοψηφία των συλλόγων. «Ατμομηχανή» σ΄αυτή την προσπάθεια αντίδρασης και αντίστασης είναι η στάση και η δράση των Παρεμβάσεων, που από την πρώτη στιγμή σήκωσαν το γάντι της αντιπαράθεσης με κυβέρνηση και σ’ αυτό το επίπεδο.

Πολλοί σύλλογοι προχωρούν σε συλλογική άρνηση, βγάζουν ψηφίσματα, παίρνουν αποφάσεις μη υλοποίησης της εγκυκλίου. Επιστρατεύονται  διευθυντές και σχολικοί Συμβούλοι, για να τους πείσουν να υλοποιήσουν τις κυβερνητικές εγκυκλίους σαν δημόσιοι υπάλληλοι, παρόλο που επιστημονικά και παιδαγωγικά τις βρίσκουν «προβληματικές» (!). Ο φόβος και η υποχρεωτικότητα έρχονται και πάλι στο προσκήνιο...

 Σ΄αυτή την κρίσιμη στιγμή, η  ΟΛΜΕ, με την πλειοψηφία ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ στο ΔΣ της, πιστή στη γραμμή στήριξης  της κυβερνητικής πολιτικής, ψελλίζει  μισόλογα περί μη σωστής προετοιμασίας του υπουργείου και προβάλλει αντιρρήσεις μόνο ως προς την  υποχρεωτικότητα. Δεν αποκαλύπτει τις στοχεύσεις και το ρόλο της θεματικής βδομάδας, δε χαράζει γραμμή αντίδρασης και ανυπακοής, δίνει χρόνο στην κυβέρνηση να ασκήσει ανενόχλητη πιέσεις για την εφαρμογή, αφήνει ακάλυπτους τους συναδέλφους και τους συλλόγους.
Την ίδια στιγμή, το ΠΑΜΕ προσφέρει «χείρα» συναίνεσης και βοήθειας στην προώθηση του κυβερνητικού μέτρου, πιστό στη γραμμή της «σοβαρής αντιπολίτευσης» εντός των ορίων του συστήματος. Από την άρνηση να συγκρουστεί για «μη σοβαρά ζητήματα», όπως υποστήριζε στην αρχή, στη συνέχεια βάζει πλάτη στην υλοποίηση της συγκεκριμένης πολιτικής κατεύθυνσης του ΣΥΡΙΖΑ με κεντρική του απόφαση και την επικουρία Δημάρχων και Οργανώσεων Γυναικών, που έσπευσαν να συμπληρώσουν δικαιολογητικά για να μπουν στον κατάλογο ειδημόνων του υπουργείου!

Η στάση ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ και ΠΑΜΕ ήταν καθοριστική για την υλοποίηση της θεματικής βδομάδας. Συνέβαλαν, με διαφορετικό τρόπο η κάθε μία, να χαθεί πολύτιμος χρόνος, να προκληθεί αμηχανία και σύγχυση, να κερδίσει έδαφος η λογική της υποχρεωτικότητας και να μπλοκαριστεί η αντίδραση του κλάδου. Δεν είναι τυχαίο πως αρνιόταν ακόμα και Γ.Σ. προέδρων να συγκαλέσουν, και όταν αυτή έγινε καθυστερημένα (19/2) και με πίεση από τα κάτω, χρειάστηκε ένας μαραθώνιος 15 ωρών συνεδρίασης για να δοθεί συνδικαλιστική κάλυψη από την ΟΛΜΕ στους συλλόγους και στους συναδέλφους που δεν θα εφαρμόσουν την "Θεματική Εβδομάδα". 

Κάτω από το βάρος του φόβου και της υποχρεωτικότητας δρομολογήθηκε η υλοποίηση της  θεματικής βδομάδας, όπως- όπως και για το «θεαθήναι». Όμως η συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου δεν συναινεί και αυτό δεν είναι μόνο η στάση αντίστασης πολλών συναδέλφων που επιμένουν και δεν την εφαρμόζουν, αλλά η συλλογική συνείδηση που έχει διαμορφωθεί «υποψιασμένη» πια για τις  στοχεύσεις της κυβερνητικής αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, σημαντική παρακαταθήκη για να σηκώσει ο κλάδος το ανάστημά του και να  συγκρουστεί στα ίσα με αυτή την πολιτική.

Οι Παρεμβάσεις αρνηθήκαμε να δώσουμε συγχωροχάρτι στην αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και να αποδεχτούμε ότι το μέλλον των παιδιών μας θα είναι ανάσες στις Θεματικές Εβδομάδες σε μια θάλασσα μορφωτικής πενίας. Δώσαμε τη μάχη, σηκώσαμε το γάντι της αντιπαράθεσης με κυβέρνηση,  όπως κάναμε πάντα σε όλες τις κρίσιμες περιόδους του εκπαιδευτικού κινήματος. Γιατί για μας δεν είναι συνθηματολογία το ότι «ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη», αλλά μια πολύτιμη αλήθεια που βγαίνει από τους αγώνες των εκπαιδευτικών, τις μικρές και μεγάλες νίκες που έδωσαν αξία και υπόσταση στο κοινωνικό αγαθό της δημόσιας δωρεάν παιδείας που υπονομεύει η κυρίαρχη πολιτική.

ΓΙΑΝΝΑ ΛΑΘΗΡΑ