10.10.07

5 Οκτωβρίου, Παγκόσμια ημέρα Εκπαιδευτικών



5 ΟΚΤΩΒΡΗ – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Χρόνια πολλά, δάσκαλε!

Μετά την παγκόσμια ημέρα των ζώων, και η παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών, όπως η μέρα του παιδιού, της γυναίκας, του μετανάστη, του καταναλωτή, του όζοντος, του δάσους, όλων των απαξιωμένων και συμπαρομαρτούντων, που οι τρέχουσες επιλογές τους έχουν βάλει στον πάτο των επιλογών τους και σε αντιστάθμισμα τους αφιερώνουν ένα βαρύγδουπο λογύδριο, μία κάθε 365.


Γιατί τις υπόλοιπες 364 τους θυμάται μόνο όποιος παραβιάζει τα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια, την ίδια τους την υπόσταση.

Μιας μέρας τιμητική αναφορά. Όσο ζει η πεταλούδα. Και η μύγα.


Χρόνια πολλά, δάσκαλε,

Που πέρσι τέτοια μέρα, στο ξέφρενο πανηγύρι της επετείου, σου κατέθεσαν φόρο τιμής, ροπαλοφόροι, κουμπουροφόροι, ματατζήδες και άλλα τιμητικά αγήματα – κατακέφαλα και απολύτως γιορταστικά. Όπως συμβαίνει κάθε φορά που απαιτείς το αυτονόητο. Αίθουσες χωρίς αμίαντο και τρύπιες στέγες, επιμόρφωση και όχι συμμόρφωση, να ζεις με αξιοπρέπεια απ’ το μισθό σου, λιγότερα παιδιά στην τάξη, λιγότερη χειραγώγηση στη διδακτική πράξη, περισσότερο αέρα στη στενόχωρη σχολική ζωή πριν πάθουμε όλοι ασφυξία και μείνουν οι ‘ημέρες’ των παιδιών και των εκπαιδευτικών χωρίς γιορταστικό περιεχόμενο. Όπως έμειναν τα δάση χωρίς δέντρα. Καμένα.


Χρόνια πολλά, δάσκαλε,

Στο μονοθέσιο της Ψερίμου, το πολυθέσιο του Μενιδίου, το πολυπολιτισμικό, το ολοήμερο, το Γυμνάσιο, το Λύκειο, το ΕΠΑΣ, καθώς απαριθμεί τα νησιά ο Ελύτης στην Αιγαιακή του ποίηση. Ερημονησίδες στο ασυνάρτητο πέλαγος μιας τρικυμισμένης εκπαιδευτικής πολιτικής, συνονθύλευμα διδακτικού ολοκληρωτισμού, κατακερματισμού των επιστημονικών αντικειμένων, ογκόλιθου από αντιφατικές και ανούσιες πληροφορίες, που σε καμιά περίπτωση δεν συνθέτουν γνώση, σαν τα βιβλία της Ιστορίας – βιβλία συμβάντων – τεχνικών αποστήθισης, με παιδιά αποθαρρημένα, κατηγοριοποιημένα, πρόωρα γερασμένα και τριγύρω, μια σφύζουσα αγορά φροντιστηρίων και βοηθημάτων.


Χρόνια πολλά, δάσκαλε,

Που παρόλα αυτά, μου έμαθες να συλλαβίζω τη ζωή, να αθροίζω τις δυνάμεις μου, να αφαιρώ την απογοήτευση και να πολλαπλασιάζω το όνειρο.

Μιλώ σε σένα, τον ελεύθερο δάσκαλο, που με το λόγο και την πράξη σου, γίνεσαι σωσίβιο σ’ αυτή την τρικυμισμένη θάλασσα.

Όχι στον ευπειθή υπαλληλίσκο του γκρίζου καθωσπρεπισμού και της ανούσιας διδακτικής ομογενοποίησης.

Σ’ αυτούς ας στείλει το ΥΠΕΠΘ τις καλύτερες ευχές του.




Δεν υπάρχουν σχόλια: