Όχι στην επιχείρηση αναθεώρησης του Συντάγματος

Όχι στην επιχείρηση αναθεώρησης του Συντάγματος

Η επιχείρηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος που ήδη έχει ξεκινήσει από τη Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και συνεπικουρείται από τους κυρίαρχους οικονομικούς κύκλους και τα Μ.Μ.Ε. δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Το Σύνταγμα του 1975 υπήρξε καρπός του συμβιβασμού ανάμεσα σε μερίδες της αστικής τάξης την περίοδο της αντιπολίτευσης, αντανακλούσε σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική και πολιτική συγκυρία της εποχής και αποτύπωνε – έστω ευκαιριακά – κατακτήσεις του λαού και των εργαζομένων. Μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και τις θριαμβικές κραυγές του νεοφιλελευθερισμού (ιδίως μετά το 1990) το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας εκτιμά πως ο συσχετισμός δυνάμεων άλλαξε σοβαρά σε βάρος του κόσμου της εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και επιθυμεί ο νέος συσχετισμός να μετουσιωθεί σε πολιτική νίκη. Η άρχουσα τάξη θέλει αυτή τη ρεβάνς να την αποτυπώσει στο συνταγματικό χάρτη.

Ο κεντρικός πυρήνας του συνόλου των άρθρων που προτείνονται για αναθεώρηση:

α) Χαρακτηρίζεται από την αποδοχή της εμπορευματοποίησης της Εθνικής παιδείας (που οδηγεί σε ιδιωτικά πανεπιστήμια, Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα – Σ.Δ.Ι.Τ., χορηγούς στη γενική εκπαίδευση κτλ.) και από το θεσμικό περιορισμό του δωρεάν δημόσιου χαρακτήρα της (άρθρο 16).

β) Επιδιώκεται η μείωση της προστασίας του δασικού κεφαλαίου της χώρας μας με τον επιχειρούμενο διαχωρισμό δασών και δασικών εκτάσεων. Επιπλέον επιδιώκεται η δυνατότητα επέκτασης πολεοδομικού σχεδιασμού και σε δασικού χαρακτήρα εκτάσεις. Έτσι ανοίγεται ο δρόμος για την ευρεία αλλαγή χρήσης της γης, ενώ παράλληλα νομιμοποιούνται και «επιβραβεύονται» οι καταπατητές μέχρι το 1975 (άρθρα 24 και 117).

γ) Επιχειρείται η υπονόμευση των εγγυήσεων του συντάγματος. Αυτή γίνεται, μεταξύ άλλων, με τη δημιουργία συνταγματικού δικαστηρίου και με τον παράλληλο περιορισμό του διάχυτου ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων από το σύνολο των δικαστηρίων (άρθρο 100). Επιπλέον με όλα τα υπό αναθεώρηση άρθρα και τη νέα δομή του συντάγματος επιδιώκεται ο υποβιβασμός του στο επίπεδο του νόμου.

δ) Εντείνεται ο κίνδυνος μεταφοράς από την κεντρική εξουσία μέρους της υποχρέωσής της για προσφορά των δημόσιων αγαθών της παιδείας, της προστασίας του περιβάλλοντος και της πολεοδομίας στην τοπική αυτοδιοίκηση. Η εκχώρηση αυτή αποσκοπεί στην προώθηση των «αγοραίων» κριτηρίων εις βάρος των κοινωνικών. Έτσι επιδιώκονται και οι Σ.Δ.Ι.Τ. εις βάρος των δημοσίων συμφερόντων (άρθρα 102 και 16, 24 και 117). Αντίθετα αίρεται η δυνατότητα απαλλοτριώσεων για δημόσιους κοινόχρηστους χώρους (άρθρο 17).

ε) Τέλος επιδιώκεται η θεσμική κατοχύρωση της ελαστικοποίησης της εργασίας και η καίρια υπονόμευση της θεσμικής μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων (άρθρα 103, 104). Αυτές οι αλλαγές θα επιφέρουν μοιραία τεράστιες αρνητικές συνέπειες στο εργασιακό, ασφαλιστικό και παραγωγικό πεδίο. Επιπλέον αυτές οδηγούν σε δημιουργία ζωτικού χώρου για την είσοδο των ιδιωτικών συμφερόντων στους βασικούς πυλώνες του δημοσίου (παιδεία, υγεία κτλ.).

Τα δύο αστικά κόμματα έχουν - επί της ουσίας - συμφωνήσει για τις αλλαγές που επιθυμούν. Οι δηλώσεις Γ. Παπανδρέου για την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), οι κερδοσκοπικές επελάσεις των ιδιωτών στη δημόσια γη και τον κοινωνικό πλούτο είναι προανάκρουσμα για το τι θα ακολουθήσει. Η ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προσπάθησε – και πέτυχε – να μεταφέρει τη συζήτηση για την αναθεώρηση από την χρονική περίοδο των εκπαιδευτικών κινητοποιήσεων στον – υποτίθεται – άνυδρο Γενάρη, ώστε να αποφύγει το πικρό ποτήρι. Ωστόσο μεγάλα τμήματα της κοινωνικής βάσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην εκπαίδευση έχουν ήδη ταχθεί κατά της αναθεώρησης και όλες οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες έχουν πάρει σαφή θέση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης.

Μετά τους αγώνες...

Οι αγώνες στην εκπαίδευση ανέδειξαν σε όλη τους την έκταση τα προβλήματα της Παιδείας. Χιλιάδες εργαζομένων, σπουδαστών, μαθητών έδωσαν εξαίσια δείγματα ενωτικής και αγωνιστικής γραφής θέτοντας τις υποθήκες για τους αγώνες που έρχονται. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. μοιάζει «να μην έχει λάβει το μήνυμα» και προσανατολίζεται σ’ ένα νέο προϋπολογισμό λιτότητας έχοντας ταυτόχρονα χιλιάδες συμβασιούχους σε ομηρία.

Να προετοιμάσουμε από τώρα τη μάχη ενάντια στην αναθεώρηση και να οργανώσουμε το θυμό σε πανελλαδική κλίμακα:

1. Όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16, Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλους, απαγόρευση της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

2. Κατοχύρωση και διεύρυνση των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων (προστασία της κοινωνικής και πολιτικής δράσης από τις μυστικές υπηρεσίες και τους ιδιώτες. Πλήρη πολιτικά δικαιώματα στους δημοσίους υπαλλήλους. Συλλογικές διαπραγματεύσεις στο δημόσιο τομέα. Πλήρη και ισότιμα δικαιώματα όλων όσοι διαμένουν στην Ελλάδα ανεξάρτητα από θρησκευτικές, εθνικές και πολιτιστικές διαφορές.

3. Χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος.

4. Η δημόσια γη υπόκειται σε κοινωνικό έλεγχο, δεν παραχωρείται στους ιδιώτες.