(των Γιώτας Ιωαννίδου και Σταύρου Τζορτζιώτη, μελών των Παρεμβάσεων ΔΕ)
Τα υπόλοιπα
αφορούν τα λεγόμενα αντικειμενικά κριτήρια –πτυχία, γλώσσες, ΤΠΕ κλπ την
υπηρεσιακή κατάσταση και τη διοικητική εμπειρία. Η αντικειμενικότητα των
κριτηρίων αυτών είναι σχετική όσον αφορά την αναγκαιότητά τους για τη
συγκεκριμένη θέση, ενώ συνδέεται και με το προβάδισμα αυτών που επανδρώνουν
ήδη τους διοικητικούς μηχανισμούς των
ημετέρων.
Ακόμη, ο αποκλεισμός της
υποψηφιότητας ενός διευθυντή αν δε συγκεντρώσει το 20% των ψήφων, δεν μπορεί να
αποτελέσει εργαλείο μπλοκαρίσματος των «πιο μαύρων» αντιδραστικών, διευθυντών,
αφού οποιοσδήποτε διευθυντής εύκολα το συγκεντρώνει (λ.χ. με μια στοιχειώδη
«αυλή» των 5 στους 25) και με την υπόλοιπη μοριοδότηση μπορεί να προηγηθεί στον
τελικό πίνακα κατάταξης.
Αλλά και 100% να
εκλεγόταν ο Διευθυντής από το σύλλογο διδασκόντων, θα πρόκειται για επίφαση
δημοκρατίας, αν δε βάλουμε το ερώτημα: ποιος
αποφασίζει; Ποιος διοικεί; Δηλαδή ο Διευθυντής είναι εντολοδόχος
των αποφάσεων του συλλόγου προς την κεντρική εξουσία ή το ανάποδο: Εντολοδόχος
της κυβέρνησης και της κεντρικής διοίκησης προς τους εκπαιδευτικούς. Ενισχύεται
το δεύτερο.
Το κρίσιμο παραπάνω σημείο όχι μόνο δεν αλλάζει, δηλαδή δεν αναδεικνύεται
ο Σύλλογος σαν το βασικό αποφασιστικό
κύτταρο, ώστε να εκλέγει και να ανακαλεί το συντονιστή του – εντολοδόχο
των αποφάσεών του προς την κυβέρνηση και την κεντρική εξουσία- αλλά βαθαίνει και αντιδραστικοποιείται. Γιατί:
-
Παραμένει το