ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΟ 15ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

Να ανατρέψουμε την πολιτική κυβέρνησης-ΔΝΤ-ΕΕ

Όχι στο σχολείο της αγοράς και της αμάθειας

Καμία άλλη περίοδος της μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου μας δε σημαδεύτηκε από τόσο σκληρή επίθεση σε βάρος των εργαζομένων όσο η τελευταία διετία. Το μνημόνιο της ντροπής αποτελεί ένα κατάπτυστο κείμενο υποτέλειας, που όμοιό του ούτε η κυβέρνηση δοσιλόγων της κατοχής δεν δέχτηκε να υπογράψει. Το χρέος είναι πρόσχημα. Επιδίωξη κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου. Οι απολύσεις, τα λουκέτα, η κινεζοποίηση των μισθών, η εργασιακή ζούγκλα, η μαζική ανεργία, η βίαιη φτωχοποίηση της πλειοψηφίας, η καταρράκωση της αξιοπρέπειας, να ποια είναι τα ιδανικά του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.

Μόνο την αρχή έχουμε δει!

Το «σύμφωνο για το ευρώ» που ετοιμάζουν θα σημάνει τη μεγαλύτερη επίθεση που έχει γίνει ενάντια στους εργαζόμενους. Από τη λιτότητα του Μνημονίου 2011 - 2013 οδηγούμαστε σε μόνιμη λιτότητα! Την ίδια στιγμή οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις κερδίζουν από την κρίση και από τα μέτρα της κυβέρνησης• από τα 110 δις € του δανείου της τρόικας, τα 108 δις έχουν πάει ήδη, έμμεσα ή άμεσα, στο τραπεζικό σύστημα. Την ίδια περίοδο οι ξένοι, κυρίως, ομολογιούχοι, γαλλογερμανικές τράπεζες, πρόλαβαν να ξεφορτωθούν τα υποτιμημένα ελληνικά ομόλογα και προωθούν τώρα την ιδέα της «αναδιάρθρωσης» - χρεοκοπίας.
Η «αναδιάρθρωση», η οποία θα παρουσιαστεί ως σωτήρια λύση, είναι κομβική επιλογή των αστικών επιτελείων και θα συνοδευτεί με νέα αντιλαϊκά μέτρα: ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, νέα φοροεισπρακτικά μέτρα, πάγωμα των προσλήψεων, νέα μείωση μισθών και συντάξεων, περικοπές κοινωνικών δαπανών. Αν τους αφήσουμε η συνέχεια θα είναι εφιάλτης. Δεν υπάρχουν πια δικαιώματα, μόνο εμπορεύματα! Στο εξής δημόσια παιδεία και δημόσια υγεία καταργούνται. Όποιος μπορεί θα έχει, όποιος δεν μπορεί...

Το σχολείο της αγοράς και της αμάθειας
Τα πρόσφατα μέτρα του Υπουργείου, αλλά και όσα δρομολογούνται, υλοποιούν ένα σχολείο φτηνό, που να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, χωρίς κρατική στήριξη, και το οποίο θα διαμορφώνει νέους ανθρώπους ημιμαθείς και εξειδικευμένους στις ανάγκες της αγοράς. Η επίθεση αυτή εκτυλίσσεται:

-Με τις περικοπές δαπανών (μείωση των κονδυλίων, μείωση προσλήψεων, συγχωνεύσεις σχολείων).

-Με την επίθεση στον εκπαιδευτικό, τα εργασιακά και ασφαλιστικά του δικαιώματα, την οικονομική και παιδαγωγική του αξιοπρέπεια. Βασικός μοχλός το νέο Μισθολόγιο (περικοπή των επιδομάτων, σύνδεση μισθού με την παραγωγικότητα, ατομική διαπραγμάτευση), οι ρυθμίσεις για τις νέες μορφές ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η υποχρεωτική τριετία των νεοδιόριστων και διετία για τους υπόλοιπους στις οργανικές θέσεις, υπονόμευση της οργανικότητας, διεύρυνση εργασιακού ωραρίου, η υποβάθμιση του ρόλου του συλλόγου.

-Με την «αξιολόγηση» των σχολικών μονάδων, οι οποίες θα αντιμετωπίζονται σαν «προβληματικές» επιχειρήσεις, κάτω από το πρίσμα του κέρδους και της ζημίας.

-Με το «Νέο Λύκειο» της φροντιστηριοποίησης, της κατακερματισμένης γνώσης και της εργαλειακής πληροφορίας, το οποίο θα διδάσκει στους νέους μονάχα ό,τι θεωρείται χρήσιμο για την αποδοτικότητά τους στην αγορά και όχι μια συνολική εικόνα του κόσμου ώστε να τον κατανοούν και να τον αλλάζουν

Υπάρχει ελπίδα;
Οι πανεργατικές απεργίες του τελευταίου χρόνου, παρόλο που δεν απέτρεψαν τα κυβερνητικά μέτρα, κατέδειξαν ολοφάνερα την αντίθεση της κοινωνίας. Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ, στους ΟΤΑ και στο ΥΠΠΟΤ, γιατροί και εκπαιδευτικοί ανέπτυξαν ένα απεργιακό κίνημα υπεράσπισης όχι ιδιαίτερων προνομίων, όπως έλεγαν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια, αλλά ζωτικών κοινωνικών αγαθών (μεταφορές, υγεία, παιδεία, πολιτισμός κ.λπ.). Το μαχητικό κίνημα «Δεν πληρώνω» ταρακούνησε το σύστημα, ενώ ακόμα και οι αποδοκιμασίες των στελεχών ΠΑΣΟΚ και ΝΔ το τελευταίο διάστημα, παρά την εκτονωτική τους διάσταση, εκφράζουν καθαρά την πλήρη απονομιμοποίησή τους. Κορυφαία δείγματα ανάτασης ο ηρωικός, πολύμηνος αγώνας των κατοίκων της Κερατέας ενάντια στην απαξίωση του τόπου τους χάριν των συμφερόντων μεγαλοεργολάβων αλλά και το μάθημα αγώνα και αξιοπρέπειας των τριακοσίων μεταναστών απεργών πείνας.
Ζητούμενο είναι, αυτές οι εστίες αντίστασης να πληθύνουν περισσότερο, να πολιτικοποιηθούν και να συντονιστούν με στόχο την συνολική ανατροπή αυτής της πολιτικής.

15ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ: Ώρα για αλλαγή συσχετισμών

Κάτι τέτοιο, όμως, προϋποθέτει μια άλλη κατάσταση και στο συνδικαλιστικό κίνημα. Οι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ όχι μόνο δεν επαρκούν αλλά και δεν θέλουν να οργανώσουν τους αγώνες. Έχουν υποταχθεί στη λογική του μονόδρομου και εξαντλούνται στις καθιερωμένες 24ωρες, μία κάθε τρίμηνο!


Η ΟΛΜΕ αποδείχθηκε και αυτή κατώτερη των περιστάσεων. Δεν αξιοποίησε τις αγωνιστικές παραδόσεις του κλάδου, με βάση τις οποίες υπερασπιστήκαμε κατακτήσεις και δικαιώματα, διαμορφώσαμε μια συλλογική αγωνιστική ταυτότητα, πετύχαμε νίκες απέναντι σε κυβερνήσεις που φάνταζαν πανίσχυρες (τα τρίμηνα το 1988, το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης το 1997, το επίδομα διδακτικής προετοιμασίας το 2006, το ωράριο, την παιδαγωγική ελευθέρια, τη δημοκρατία στους συλλόγους διδασκόντων).
Ευθυγραμμίστηκε με τις 24ωρες απεργίες των ΑΔΕΔΥ- ΓΣΕΕ. Κάναμε οχτώ τέτοιες απεργίες πέρσι και τέσσερις φέτος, χωρίς ποτέ να ακολουθήσει η αναμενόμενη κλιμάκωσή που περιέγραφε η ΟΛΜΕ στις εισηγήσεις της! Ενώ η μόνιμη επωδός της το αίτημα για εν λευκώ εξουσιοδότηση για την προκήρυξη 24ωρων απεργιών, ήταν ολοφάνερη η διάθεσή της για αγώνες με ημερομηνία λήξης. Κι έτσι οι σποραδικές 24ωρες άρχισαν να αντιμετωπίζονται ως χάσιμο χρημάτων και, κυρίως, χωρίς προοπτική νίκης.


Σε μια εποχή που οι στρατηγικές τομές του κεφαλαίου απαιτούσαν στρατηγικές απαντήσεις -ή έστω ανιχνεύσεις- τέτοιες δεν δόθηκαν. Ήταν καταφανής η απουσία ενός σχεδίου που θα έθετε επί τάπητος την ανατροπή του μνημονίου, την οργάνωση του αγώνα για την διαγραφή του ληστρικού τοκογλυφικού χρέους, της προοπτικής της ρήξης και της ανατροπής με το Ευρώ και την Ε.Ε.


Ενόψει του επικείμενου Συνεδρίου του κλάδου μας, σας καλούμε να καταδικάσετε τις παρατάξεις του δικομματισμού, να πείτε όχι και στα «ήξεις, αφήξεις» και τις ταλαντεύσεις ηττοπάθειας δυνάμεων της αριστεράς, καθώς και όχι στη στρεβλή χωριστική τακτική, άλλων δυνάμεών της και να στηρίξετε μαζικά την Ενωτική Αγωνιστική Πρωτοβολία, για μια αποφασιστική στροφή στην πορεία του κλάδου.

Η ελπίδα και η δύναμη βρίσκεται στη συλλογικότητα, στην αλληλεγγύη, στους αγώνες

Η επιστροφή στις Γενικές Συνελεύσεις, η οργάνωση επιτροπών αγώνα, η ενίσχυση και μαζικοποίηση των αυθεντικών διαδικασιών βάσης, η στροφή στην δραστηριοποίηση των πρωτοβάθμιων σωματείων, των ΕΛΜΕ είναι η απάντηση στην αγωνιστική απραξία που μας επιβάλλει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αλλά και για να αλλάξει ρότα και η ίδια η ομοσπονδία.. Σε αυτή την κατεύθυνση εργάζεται η Ενωτική Αγωνιστική Πρωτοβουλία, με στόχο να αναπτυχθούν μαχητικοί, αποφασιστικοί αγώνες (με απεργιακές μορφές διάρκειας, διαδηλώσεις, καταλήψεις, πολύμορφες δράσεις, απείθεια μέσα και έξω από το σχολείο, εβδομάδες δράσεων, πρωτοβουλιών και κινητοποιήσεων) που θα υπερασπίζουν και θα διεκδικούν το σύνολο των αναγκών και των δικαιωμάτων μας. Θα αγωνιστούμε ώστε το συνέδριο να πάρει αγωνιστικές αποφάσεις και να προετοιμάσει τον κλάδο για τους αποφασιστικούς αγώνες που πρέπει να δώσουμε με το ξεκίνημα της χρονιάς. Με βασικούς άξονες την ανατροπή της πορείας διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης, όπως αυτή διαγράφεται μέσα από το Νέο Λύκειο αλλά και την ανατροπή του ενιαίου μισθολογίου διαρκούς λιτότητας και απαξίωσή μας.


Με την Ενωτική Αγωνιστική Πρωτοβουλία, την ανεξάρτητη εκπαιδευτική αριστερά


των αγώνων, της ενότητας, της αποτελεσματικότητας


• Αγώνας για Δημόσια Παιδεία, Ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο.


• Όχι στο μισθολόγιο - φτωχολόγιο. Κλαδική συλλογική σύμβαση, αυξήσεις στους μισθούς, 1400 € στο νεοδιόριστο, αναπλήρωση όλων των απωλειών.


• Κατάργηση της ελαστικής εργασίας στην εκπαίδευση της σύγχρονης σκλαβιάς. Μαζικοί διορισμοί. Όχι στην αξιολόγηση, ναι στην παιδαγωγική ελευθερία.


• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια.


• Όχι στις συγχωνεύσεις σχολείων, και στις εξοντωτικές μετακινήσεις καθηγητών. Όχι στην αύξηση του ωραρίου και τις υποχρεωτικές υπερωρίες.


• Κατοχύρωση του ορίου των 25 μαθητών στο τμήμα.


• Κόντρα στην πελατειακή πρακτική διοικήσεων και υπουργείου.


• Μοριοδότηση σε όλες τις υπηρεσιακές μετακινήσεις-όχι στο ρουσφέτι.


Αναζωογόνηση των πρωτοβάθμιων σωματείων – Συντονισμός.


Όχι στο συμβιβασμό, την ηττοπάθεια και την κομματική περιχαράκωση


Μέτωπο Παιδείας – Εργασίας, ενιαίοι αγώνες.

ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ

ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ- ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

για τις μεταθέσεις… που «μετατέθηκαν»

Υπεπθ προς εκπαιδευτικούς: ακίνητοι!!


Το Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε  τις μεταθέσεις των εκπαιδευτικών της Β/θμιας Εκπ/σης. Για πρώτη φορά ο αριθμός των αιτήσεων που ικανοποιήθηκαν ήταν τόσο μικρός• 1329 (ποσοστό 8,41%).

Κάτι αντίστοιχο έγινε πριν από λίγες μέρες και με τις μεταθέσεις στην Α/θμια: 1736 (17,36%) μαζί με την ειδική αγωγή.

Μ’ έναν πρόχειρο υπολογισμό λοιπόν καταλαβαίνουμε ότι επί της ουσίας χάθηκαν μέσα σ’ ένα χρόνο 5.000 οργανικές θέσεις (συνταξιοδοτήθηκαν 11.000, διορίστηκαν περίπου 3.000, μετατέθηκαν 3.000) στη δημόσια εκπαίδευση• πρόκειται για έναν ακόμα άθλο της ακολουθούμενης κυβερνητικής πολιτικής στο πλαίσιο του Μνημονίου).

Και αυτή η πολιτική μεθοδεύεται (μες στην αναλγησία της) με αριστοτεχνικό τρόπο. Συγχωνεύσεις σχολείων, χωρίς ούτε καν υποψία κάποιων ενιαίων κριτηρίων παρά τη θέληση των τοπικών κοινωνιών, των εκπαιδευτικών, των γονιών, των μαθητών δήθεν για «παιδαγωγικούς λόγους». «Εκβιασμός» των ΠΥΣΔΕ να βγάλουν οργανικά κενά μέσα σε μια μέρα, με αντίστοιχη πίεση να ακολουθηθούν οι λογικές των υπεραρίθμων τμημάτων (μέχρι 30 μαθητές) και της ανάθεσης υποχρεωτικών υπερωριών στους συναδέλφους (πρωτοφανές). Αποτέλεσμα η αποχή των περισσότερων αιρετών για διαμαρτυρία και υπολογισμός ελαχίστων οργανικών κενών (στη βάση αυστηρά των 11 ωρών ανά σχολείο, μη αξιοποιώντας καν τη δυνατότητα του 1566/85 για οργανικές θέσεις με βάση και τα γειτονικά σχολεία.)

Έτσι για πρώτη φορά δόθηκαν μεταθέσεις μόνο για τα (κακώς υπολογισμένα) οργανικά κενά. Με αυτή τη μεθόδευση το Υπουργείο δίνει ένα ακόμα χτύπημα στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση. Ποιος εγκέφαλος πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει Παιδεία, όταν οι εκπαιδευτικοί συνεχώς υποβάλλονται σε δοκιμασίες και αφαίμαξη των δικαιωμάτων τους; Υπάρχει κανένας λογικός άνθρωπος που να νομίζει έστω ότι μπορεί να δουλέψει αποτελεσματικά το δημόσιο σχολείο, όταν ο καθηγητής (ή ο δάσκαλος) καταδικάζεται να ζει σε ακριτικές περιοχές παρά τη θέλησή του για σειρά ετών; Αυτός ο εκπαιδευτικός (π.χ. αυτός που υποχρεώνεται να υπηρετεί 6 χρόνια στους Φούρνους Ικαρίας) δεν έχει ανάγκες, δεν έχει δικαίωμα στην οικογένεια, στη ζωή εν τέλει;

Το σύστημα θέλει να δημιουργήσει νέους δουλοπάροικους, άρα και δουλοπρεπείς εργαζόμενους κι εκπαιδευτικούς. Ανθρώπους μίζερους χωρίς ελπίδα, έκθετους στην «επαιτεία», ευάλωτους στα ρουσφέτια των αποσπάσεων, φοβισμένους χωρίς το θάρρος να μιλούν στους μαθητές τους για το «νέο Μεσαίωνα», την εργασιακή ανασφάλεια, τα κοινωνικά προβλήματα…

Είναι η ίδια πολιτική, που ελαχιστοποιεί τους μόνιμους διορισμούς στην εκπαίδευση, που μεθοδεύει δηλαδή και με την αύξηση του ωραρίου και του ορίου συνταξιοδότησης την επικράτηση της γεροντοκρατίας, που καταδικάζει τη νέα γενιά (των εκπαιδευτικών και όχι μόνο) σε μόνιμη ανασφάλεια, στην υποαπασχόληση (ΑΜΟ, ωρομίσθιοι, ΕΣΠΑ) και που εν τέλει και αφυδατώνει και «θυσιάζει» το μορφωτικό περιεχόμενο του δημόσιου σχολείου για τις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και των νόμων της αγοράς.

Κι όμως υπάρχει κι άλλος δρόμος•

 ο δρόμος της αύξησης των δαπανών για την Παιδεία, στο 15% του Κ.π.

 της μόρφωσης και δουλειάς για όλους, της εξάλειψης της σχολικής διαρροής που ξεπερνά το 15%

 της μείωσης του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα στους 20 ,άρα της αύξησης των μόνιμων διορισμών,

 την πρόβλεψη για οργανικές θέσεις για όλους τους μόνιμους εκπαιδευτικούς μακριά από «θεσμούς» όπως «διάθεση ΠΥΣΔΕ», περίπου 1000 στη Θεσσαλονίκη καταρρακώνουν σε μόνιμη βάση την αξιοπρέπειά μας),

 τη θέσπιση σοβαρής αντισταθμιστικής αγωγής για όλα τα παιδιά που το έχουν ανάγκη, την επέκταση της δημοκρατίας στο σχολείο, ενάντια στους νέους τοποτηρητές, επιθεωρητές και manager διευθυντές

 την επιστημονική στήριξη του εκπαιδευτικού και με ενασχόλησή του αποκλειστικά με τα διδακτικά του καθήκοντα κ.ά.

Αλλά αυτός ο δρόμος συνδέεται με τον κοινό αγώνα, που πρέπει να προχωρήσει, για ένα άλλο σχολείο σε μια άλλη κοινωνία.

Μαζί μ’ αυτόν τον αγώνα η καθημερινή πάλη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών συνεχίζεται.

Το δικαίωμα στο διορισμό, στη μετάθεση, την οργανικότητα, τη μονιμότητα, το αξιοπρεπές ωράριο κατακτήθηκαν με αίμα• όσο και αν τα υποβαθμίζει αυτή η άθλια πολιτική κυβέρνησης/ΔΝΤ/ΕΕ (που πρέπει άμεσα ν’ ανατραπεί) και οι πολιτικοί και οικονομικοί συνοδοιπόροι της, ο αγώνας θα συνεχιστεί•

με ένταση, συντονισμό και διάρκεια ο αγώνας αυτός μπορεί να είναι νικηφόρος.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ- ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

Ένας χρόνος μνημόνιο,

ένας χρόνος αγώνες ενάντια σε Κυβέρνηση Ε.Ε, ΔΝΤ.

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από την υπερψήφιση στην ελληνική Βουλή του Μνημονίου που συνομολόγησε η κυβέρνηση με το ΔΝΤ και την ΕΕ. Ένας χρόνος από την έναρξη της «επιτήρησης» από την Τρόικα, παρά την αντίθεση της πλειοψηφίας των εργαζόμενων, όπως αυτή εκφράστηκε στις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της 5ης Μάη 2010. Ένα χρόνο μετά, εκτός από την κυβέρνηση και τα γνωστά παπαγαλάκια της, όλοι και όλες έχουν πλέον καταλάβει ότι τα αλλεπάλληλα Μνημόνια έχουν ένα και μόνο στόχο: την αύξηση της κερδοφορίας της εργοδοσίας και του κεφαλαίου, εις βάρος των εργαζομένων, των συνταξιούχων και της νεολαίας.

Ένα χρόνο μετά:
 Η ανεργία καλπάζει, με περισσότερους από 1 εκατομμύριο ανέργους στη χώρα.
o Η εργοδοτική αυθαιρεσία έχει χτυπήσει «κόκκινο», με καταχρηστικές απολύσεις, αυθαίρετες αλλαγές στους όρους εργασίας, ατομικές συμβάσεις, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία να αποτελούν καθημερινότητα στους χώρους δουλειάς, με τις ευλογίες της κυβέρνησης και της Τρόικας.
 Το εργατικό εισόδημα καθημερινά συρρικνώνεται, όχι μόνο από τις μειώσεις των μισθών αλλά και από τις ραγδαίες τιμές των προϊόντων βασικής κατανάλωσης, της ασυδοσίας των τραπεζών και των πολυεθνικών ομίλων. Διαλύεται κάθε έννοια κοινωνικού κράτους με τις συγχωνεύσεις σχολείων, πανεπιστημίων, νοσοκομείων, δημοτικών επιχειρήσεων και οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης την διάλυση των ασφαλιστικών Ταμείων και κάθε κοινωνικής πρόνοιας.
 Ξεπουλιούνται κοψοχρονιά τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ο ΟΣΕ, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, η ΕΥΑΘ, ο Ο.Λ.Θ., η ΑΤΕ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και κάθε δημόσια επιχείρηση, ενώ ετοιμάζονται να βγουν στο σφυρί με φαστ-τρακ διαδικασίες ακόμη και δημόσιες εκτάσεις, όπως το Ελληνικό και χιλιάδες στρέμματα δημόσιας γης σε όλη τη χώρα .
Ένα χρόνο μετά, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει για ψήφιση το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Σταθερότητας, που θα γυρίσει την ελληνική κοινωνία στη βαρβαρότητα, ενώ:
o Οι Τράπεζες έχουν ήδη «πριμοδοτηθεί» με περισσότερα από 100 δις ευρώ (όσα δηλαδή μας «χάρισαν» το ΔΝΤ και η ΕΕ!). Μειώθηκε κι άλλο η φορολογία των επιχειρήσεων (20%) και η εργασιακή νομοθεσία αλλάζει σταδιακά προς το συμφέρον των εργοδοτών.
 Οι «εθνικοί» μας εργολάβοι συνεχίζουν απρόσκοπτα να εκμεταλλεύονται τις ληστρικές συμβάσεις με το δημόσιο αυξάνοντας τα χαράτσια των διοδίων ή επιβάλλοντας να χτιστούν ΧΥΤΑ σε αρχαιολογικές ζώνες, για να συνεχίσουν να πλουτίζουν απρόσκοπτα.
o Το χρέος και το έλλειμμα αυξάνονται με τέτοια ταχύτητα ώστε είναι σίγουρο ότι, αν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική, η χώρα θα παραμείνει στον γύψο της «επιτήρησης» για δεκαετίες.

Το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αποδεικνύει καθημερινά ότι δεν παλεύει για την ανατροπή αυτής της πολιτικής! Οι 24ωρες απεργίες χωρίς σχέδιο και χωρίς συνέχεια δεν αποτελούν πραγματική απάντηση. Οι νικηφόροι αγώνες του λαού της Κερατέας και των 300 απεργών πείνας έδειξαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι ο μόνος δρόμος για να νικήσουμε την κυβέρνηση είναι ο ανυποχώρητος, ενωτικός αγώνας μέχρι τη νίκη! Μέχρι να φύγει αυτή η κυβέρνηση και όσοι την υποστηρίζουν, μέχρι να επιβληθεί μια άλλη πολιτική που θα είναι βασισμένη στις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας και όχι στην «εξυπηρέτηση» του ληστρικού χρέους.

ΚΑΛΟΥΜΕ

• σε παλλαϊκή συμμετοχή στην πανεργατική απεργία της 11 Μάη, στα μπλοκ της Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων Σωματείων

• σε συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων , με σκοπό να μην ψηφιστεί το νέο Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο της φτώχειας, της εξαθλίωσης και του ξεπουλήματος, να ανατραπεί η κυβέρνηση και η πολιτική της!

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ  ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΜΑΗ
10πμ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10.30 ΣΤΟ ΕΚΘ