26.11.10

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΔΑΝΙΗΛΙΔΗΣ ΜΗΝΥΣΕ ΤΑ 17 ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΔΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΤΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΝΟΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Στον δήμο Συκεών, ο Δήμαρχος Σίμος Δανιηλίδης στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που πρωτοστατεί στις πειθαρχικές διώξεις, στις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών του Δήμου, στην εφαρμογή ελαστικών σχέσεων εργασίας, στην καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, έφτασε στην δικαστική δίωξη των 17 μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ και Δημοτικών Επιχειρήσεων νομού Θεσσαλονίκης, για συκοφαντική δυσφήμιση δια του τύπου, για μια ανακοίνωση!
  Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ακριβοπληρωμένοι παράγοντες της ΕΕ, ΔΝΤ, ΜΜΕ και όλοι οι ειδικοί παρατρεχάμενοι του συστήματος μας βομβαρδίζουν με απειλές και ψηφίζουν μέτρα για την ζωή μας. Τα αντιλαϊκά μέτρα που ψήφισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την υποστήριξη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, μας κάνουν  αδύναμους να ανταποκριθούμε στις βασικές ανάγκες της ζωής. Αντιασφαλιστικοί νόμοι, νέοι φόροι, απολύσεις, ιδιωτικοποίηση της υγείας και έρχονται και άλλα μέτρα, χειρότερα.
Θέλουν να μας έχουν τρομαγμένους και υποταγμένους,
γιατί μας ετοιμάζουν κι άλλα μέτρα, ακόμη χειρότερα,
για μας  βυθίσουν στην φτώχεια και την εξαθλίωση.
  Τώρα δικάζεται μια ανακοίνωση του συλλόγου για την καταστρατήγηση ωραρίου εργαζομένων στον Δήμο Συκεών και την παράνομη μεταφορά σκουπιδιών σε άλλες χωματερές άλλων νομών,  Σαββατοκύριακο, όπου δεν τηρήθηκε κανένα μέτρο ασφάλειας για τους εργαζόμενους, όταν η χωματερή του νομού ήταν κλειστή ! Δικάζεται το δικαίωμα να ενημερώνονται οι εργαζόμενοι από τον σύλλογο!
Γιατί μηνύει τον σύλλογο;  Πού  αποσκοπεί;

Αυτό που τους φοβίζει, στο πέρασμα των αντεργατικών μέτρων είναι οι αντιδράσεις των εργαζόμενων. Για αυτό αυξάνουν τα μέτρα καταστολής. Για αυτό και η εργοδοτική τρομοκρατία γίνεται καθεστώς. Παραπομπές σε πειθαρχικά, κλήσεις σε απολογία, ποινές και απειλές είναι κάποια από τα μέσα που χρησιμοποιούν οι Δήμαρχοι για να καταστείλουν κάθε αντίσταση από την πλευρά των εργαζόμενων. Στο ίδιο πλαίσιο και η διεύρυνση του τρομονόμου, που μετατρέπει την συλλογική δράση σε τρομοκρατική ενέργεια!
Όταν οι Δήμαρχοι ενοχλούνται από την δράση του συλλόγου και έχουν ενοχληθεί, αφού διαπιστώσουν ότι η άσκηση τρομοκρατίας από την μεριά τους δεν απέφερε την χειραγώγηση των εργαζομένων και οι εργαζόμενοι αντιδρούν συσπειρωμένοι στον σύλλογο, απαντούν με πειθαρχικές διώξεις και μηνύσεις.
Θέλουν τον σύλλογο συνομιλητή τους,
θέλουμε τον σύλλογο όργανο συλλογικών αγώνων των εργαζομένων.
Θέλουν τον σύλλογο να συνδιαμορφώνει αιτήματα μαζί τους,
θέλουμε τον σύλλογο να διεκδικεί!
Θέλουν να τσακίσουν τη θέληση για αγώνες και αντιστάσεις.
Μας φοβούνται, γιατί φοβούνται τον ξεσηκωμό μας.

Οι εργαζόμενοι μπορούμε μέσα από συλλογικές διαδικασίες να συγκροτήσουμε την πάλη μας απέναντι στις προσπάθειες χειραγώγησης και τρομοκράτησης και οι διώξεις να γίνονται κινητήρια δύναμη για άλλους αγώνες.

Όχι στην ποινικοποίηση των συνδικαλιστικών αγώνων!

Κάτω τα χέρια από τα δικαιώματά μας!

Η εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα περάσει!

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΤΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΝΟΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ


ΕΡΕΥΝΑ ΑΠΟΔΙΚΙΜΑΣΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ

Ενώ ο διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος- Καν έσπευσε, κατά εντελώς προκλητικό τρόπο, να ερμηνεύσει τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών ως ψήφο επιδοκιμασίας του μνημονίου και του ίδιου του ΔΝΤ, έρευνα της εταιρείας Public Issue για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ TV διαπιστώνει απότομη διεύρυνση των ριζοσπαστικών τάσεων στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας, που στρέφονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα εναντίον κυβέρνησης, ΔΝΤ και Ε.Ε.
Στην πανελλαδική έρευνα, που πραγματοποιήθηκε το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου, οι ερωτώμενοι απαντούν ως εξής αναφορικά με το
κυρίαρχο συναίσθημα που νοιώθουν απέναντι στα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο: Οργή/Αγανάκτηση 33%, Ανησυχία/Άγχος 19%, Απογοήτευση 16%, Ντροπή 8%.
Στο ερώτημα για το ποιοι έχουν μεγάλες ευθύνες για το χρέος της χώρας, απαντούν: Οι ελληνικές κυβερνήσεις 96%, Οι κερδοσκόποι 87%, Οι ελληνικές τράπεζες 72%, Γερμανία- Γαλλία 69%, Οι ξένες τράπεζες 66%, Το ευρώ 46%.
Οι ερωτώμενοι απαντούν ότι «
δεν εμπιστεύονται» τον Γιώργο Παπανδρέου για τη διαχείριση του οικονομικού προβλήματος σε ποσοστό 66%- ποσοστό που βαίνει διαρκώς αυξανόμενο από τον περασμένο Φεβρουάριο, οπότε ανερχόταν σε 43%. Αντίστοιχα, αρνητική γνώμη για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει το 51% των Ελλήνων (με τις θετικές γνώμες να περιορίζονται στο 30%), ενώ στην περίπτωση του ΔΝΤ οι αρνητικές γνώμες εκτοξεύονται στο 74% (θετικές γνώμες 19%). Το 65% των πολιτών φέρεται να πιστεύει ότι «το ΔΝΤ πρέπει να φύγει από την Ελλάδα».
Στο ερώτημα «τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα σήμερα με το χρέος της» απαντούν:
-
Να συνεχίσει να εφαρμόζει τα μέτρα του μνημονίου και να πληρώσει όλο το χρέος της: 23%.
-Να διαπραγματευτεί με τους δανειστές για να πληρώσει μόνο μέρος του χρέους: 46%
-
Να μην πληρώσει το χρέος και να κηρύξει στάση πληρωμών: 14%.
-
Να πληρώσουν αυτοί που τάφαγαν: 5% (Αυθόρμητη απάντηση των πολιτών, δεν είχε τεθεί στο ερωτηματολόγιο).Ενδιαφέρον είναι και το ερώτημα για το αν πρέπει η Ελλάδα να μείνει ή όχι στην ευρωζώνη, όπου ένα ποσοστό 22% τάσσεται ευθέως υπέρ της επιστροφής στη δραχμή, ενώ το μέχρι πρότινος σχεδόν καθολικό ποσοστό υπέρ της παραμονής στο ευρώ έχει περιοριστεί σε 69%.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ- ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ

Ακριβώς μετά από δύο χρόνια στις 9 Δεκέμβρη δικάζονται από το Τριμελές Δικαστήριο Ανηλίκων, οι 11 ανήλικοι «τρομοκράτες» της Λάρισας, με το ίδιο αρχικό κατηγορητήριο, βασισμένο στις διατάξεις του «τρομονόμου».
Ήταν 8 Δεκέμβρη του 2008, όταν μετά την πορεία έγιναν συλλήψεις 19 νέων από τους οποίους, οι 11 ήταν ανήλικοι μαθητές/ριες,οι οποίοι οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα ο οποίος και αποφάνθηκε ότι αποτελούν το… νέο αίμα της τρομοκρατίας στην Ελλάδα.
Το κατηγορητήριο βαρύτατο και ανυπόστατο, βασισμένο μόνο στις –πανομοιότυπες- καταθέσεις των αστυνομικών, χωρίς προσκόμιση οποιουδήποτε αποδεικτικού στοιχείου, χωρίς εξατομίκευση των κατηγοριών, χωρίς ταυτοποίηση προσώπου και πράξης. Μερικές από τις  κατηγορίες που τους αποδίδονται είναι ότι:
«….συγκρότησαν  δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα/εγκληματική οργάνωση, η οποία λειτουργούσε σε οργανωμένη βάση και με κατανεμημένους ρόλους, που επεδίωκε την διάπραξη εμπρησμών……. η οποία δεν σχηματίστηκε περιστασιακά αλλά με μόνιμο και σταθερό χαρακτήρα και με υποδομή τέτοιας έκτασης και δυναμικής, που διέθετε ποικίλα τεχνικά μέσα πάσης φύσεως….και είχε την δυνατότητα να εναλλάσσεται και να αντικαθιστά τα μέλη της χωρίς να υφίσταται αλλαγή…»
Είναι η πρώτη φορά που ο αντιτρομοκρατικός νόμος ενεργοποιείται για να καταστείλει ένα κίνημα.
Λίγες μέρες νωρίτερα στις 1 Δεκέμβρη, δικάζονται και οι τέσσερις  φοιτητές, που συνελήφθησαν στη στάση του λεωφορείου των ΤΕΙ, ως ύποπτοι λόγω εμφάνισης,  με «ακράδαντο» στοιχείο ενοχής το ότι ήταν κοντά στη λαϊκή, όπου είχαν μοιραστεί τα τρόφιμα, μετά από απαλλοτρίωση σούπερ μαρκετ της Λάρισας, στις 11/2/2009. Για τους νέους αυτούς η κατηγορία είναι «ληστρική κλοπή κατά συναυτουργία»,  που μόνο σε συμμορίες ληστών αποδίδεται.
Πέρα από το ότι καμία ενοχή δεν αποδεικνύεται, επιπλέον η ευτελής αξία των αγαθών δεν δικαιολογεί κακουργήματα και είναι χαρακτηριστικό ότι το ίδιο το κατάστημα απέσυρε την μήνυση. Αλλά σ’ αυτό το τόπο «παραγράφονται» μόνο τα μεγάλα εγκλήματα ληστείας και σφετερισμού δημόσιου χρήματος και όταν είναι (δις)εκατομμύρια ευρώ.
Και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά γεγονότα εντάσσονταν στο γενικότερο κλίμα καταστολής που είχε στόχο την τρομοκράτηση της νεολαίας που είχε βγει την περίοδο εκείνη δυναμικά στο προσκήνιο μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που ήταν η σπίθα που πυροδότησε το μεγαλύτερο εξεγερτικό γεγονός από την εποχή της μεταπολίτευσης. 
Το «πείραμα» της Λάρισας το εμπνεύστηκε η κυβέρνηση της ΝΔ, επιστρατεύοντας τις δικαστικές και αστυνομικές αρχές, όμως τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν καταργεί το «ιδιώνυμο της κουκούλας» όπως υποσχέθηκε, αλλά κάνει ένα ποιοτικό άλμα προς την ίδια κατεύθυνση. Με τον Τρομονόμο Νο 3 που ψήφισε κρυφά (στο θερινό τμήμα της Βουλής), καταργεί τη διάταξη που είχε τεθεί ως ασφαλιστική δικλείδα για να μην συνιστά τρομοκρατική πράξη η τέλεση συγκεκριμένων αδικημάτων όταν συνδέονται με την άσκηση θεμελιωδών ατομικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών. Με λίγα λόγια πλέον όσοι διαδηλώνουν, ή απεργούν είναι… τρομοκράτες.
Οι δίκες αυτές θα αποτελέσουν μια πρόβα τζενεράλε, για τον ολοκληρωτισμό που θέλουν να επιβάλλουν, ώστε να θωρακίσουν το σύστημα  από τις επερχόμενες κοινωνικές εκρήξεις. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι τέτοιες εκρήξεις θα προκληθούν,  εξαιτίας του νέου μεσαίωνα που έχουν επιβάλλει με τις πολιτικές τους οι κυρίαρχοι οικονομικοί και πολιτικοί κύκλοι.
Γι αυτό έχει τεράστια πολιτική σημασία οι νέοι που δικάζονται στις 1 και 9 Δεκέμβρη να αθωωθούν και ο τρομονόμος να μην περάσει.
Καλούμε τα κινήματα, τις συλλογικότητες, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τους φοιτητικούς συλλόγους, κάθε πολίτη σε όλη την Ελλάδα,  κόμματα και φορείς, να πάρουν θέση και να δώσουν αυτή τη μάχη.
Απαιτούμε:
·        Την αθώωση των διωκόμενων
·        Την κατάργηση του τρομονόμου
Συμμετέχουμε στη πανελλαδική πορεία στη Λάρισα Σάββατο 27 Νοέμβρη στις 13.00, Πλατεία Ταχυδρομείου

Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες

ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ: ΕΙΣ ΤΟ ΠΥΡ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΟΝ !

Όλο και λιγότερα χρήματα από τις επικουρικές συντάξεις τους θα παίρνουν οι συνταξιούχοι των  «προβληματικών» επικουρικών ταμείων, δηλαδή …όλων. Το υπ. Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης έδωσε εντολή στις διοικήσεις των Ταμείων «να προχωρήσουν τις διαδικασίες για την εκπόνηση αναλογιστικών μελετών». Σύμφωνα με τον πρόσφατο αντιασφαλιστικό νόμο Λομβέρδου, το αποτέλεσμα των μελετών θα κρίνει το ύψος των χορηγούμενων συντάξεων, οι οποίες εξαρτώνται από την οικονομική κατάσταση του κάθε ασφαλιστικού ταμείου. «Οι συντάξεις των επικουρικών ταμείων που δεν αντέχουν οικονομικά θα αναπροσαρμοστούν από το 2015 και εντεύθεν … δεν είναι δυνατόν να χορηγούν συντάξεις στο 40% ή και 45% της κύριας σύνταξης και σε πέντε χρόνια να μην έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τις παροχές τους» λέει ο  Κουτρουμάνης, εννοώντας ότι τα ταμεία θα βασίζονται μόνο στα «δικά τους» οικονομικά, δηλαδή χωρίς την επιχορήγηση του κρατικού προϋπολογισμού, ανεξάρτητα αν τα αποθεματικά τους καταληστεύθηκαν από το κράτος και τις διορισμένες απ’ αυτό διοικήσεις τους [χρηματιστήριο, δομημένα ομόλογα κλπ].
 Οι περικοπές των επικουρικών συντάξεων  υποτίθεται  ότι θα αρχίσουν στο χρονικό διάστημα μετά το 2015 και ως το 2020, χωρίς να αποκλείεται οι περικοπές να αρχίσουν πολύ νωρίτερα, επικαλούμενοι οι εγχώριοι εντολοδόχοι της τρόϊκας τις διαρκείς αναθεωρήσεις προς το χειρότερο ελλείμματος, χρέους, εσόδων κλπ. Η απαίτηση ΕΕ-ΔΝΤ δια των εκπροσώπων τους είναι σαφής και διακηρυγμένη, ότι δηλαδή «οι επικουρικές συντάξεις θα πρέπει να διαμορφωθούν με βάση τις οικονομικές δυνατότητες των Ταμείων και να αποκλειστεί οποιαδήποτε ανάμειξη του κρατικού προϋπολογισμού στη χρηματοδότηση των συγκεκριμένων παροχών».
Βόμβα στα θεμέλια της κοινωνικής ασφάλισης αποτελεί και η δραματική μείωση των διορισμών. Για παράδειγμα το 2010 συνταξιοδοτήθηκαν  περισσότεροι από 12.000 εκπαιδευτικοί και διορίστηκαν λιγότεροι από 3.000! Τα κενά καλύπτονται με αναπληρωτές, αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου, αναπληρωτές που πληρώνονται (το 75% του μισθού τους) από το ΕΣΠΑ και ωρομίσθιους. Οι συνάδελφοι αυτοί είναι  ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ επομένως δεν καταβάλουν εισφορές στα επικουρικά ταμεία.  
Ταυτόχρονα, ετοιμάζεται πανευρωπαϊκή αύξηση του γενικού ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 και σταδιακά στα 70 έτη, στο νέο κύκλο «ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μεταρρυθμίσεων για τη διασφάλιση των μελλοντικών συντάξεων» που ανοίγει η Ευρωπαϊκή Ένωση.    
Υ.Γ. Σήμερα οι συντάξιμες αποδοχές ενός συνταξιουχου με 35 χρόνια υπηρεσίας είναι                 
( http://www.alfavita.gr/artro.php?id=313,  Γ. Μπαλάγκας): 1347 ευρώ κύρια   και 563 ευρώ επικουρική σύνταξη(χωρίς την παρακράτηση φόρων) . Εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνει για το συνταξιούχο η μείωση των επικουρικών συντάξεων.

ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΔΩΡΕΑΝ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΩΝ

Μετά τις περικοπές μισθών και συντάξεων ήρθε η ώρα για περικοπές σε είδος για τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους που ανήκουν στον οργανισμό περίθαλψης ασφαλισμένων δημοσίου (ΟΠΑΔ). Στις ήδη μεγάλες ελλείψεις και δυσλειτουργίες προστέθηκαν και οι αποφάσεις της κυβέρνησης που αφορούν  την εφαρμογή του μνημονίου και οδηγούν  στην πλήρη απαξίωση του τομέα της υγείας. Τα τελευταία παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά.
-Κατάργηση 280 εξετάσεων που πλήρωνε  ο ΟΠΑΔ. Ο «λογαριασμός» κοινοποιήθηκε από τα γραφεία του ασφαλιστικού ταμείου στους ελεγκτές γιατρούς και περιλαμβάνει περικοπές ευρείας κλίμακας σε ιατρικές εξετάσεις που χαρακτηρίζονται κρίσιμες για τη διάγνωση και την πρωτοβάθμια περίθαλψη, επιβαρύνοντας με το κόστος τους την τσέπη των ασφαλισμένων.
Με επείγουσα εγκύκλιό του το ταμείο του δημοσίου σταματά να χρηματοδοτεί ιατρικές πράξεις, που αφορούν τέσσερις μεγάλες κατηγορίες: μικροβιολογικές, γαστρεντερολογικές και αλλεργιολογικές εξετάσεις καθώς και σπινθηρογραφήματα (εξετάσεις πυρηνικής ιατρικής).
Σε ό,τι αφορά τις τελευταίες, αυτό μεταφράζεται σε επιπλέον κόστος για τους ασφαλισμένους με τιμή εκκίνησης που ξεκινά από 60 ευρώ (για σπινθηρογράφημα ήπατος) και φτάνει τα 270 ευρώ για τα σπινθηρογραφήματα καρδιάς, εξετάσεις που αφορούν τη διάγνωση και παρακολούθηση σοβαρών, μακροχρόνιων ασθενειών. Από την πλευρά τους, συμβεβλημένοι γιατροί του δημοσίου λένε ότι, αν σταματήσουν να διενεργούν εξετάσεις με βάση το θάλιο, καθίσταται οικονομικά ασύμφορη για τους ίδιους η συνέχισή της σύμβασής τους με το δημόσιο.
Ο μεγάλος τομέας των απεικονιστικών εξετάσεων στον οποίο βάζει «μαχαίρι» ο ΟΠΑΔ αφορά τις γαστρεντερολογικές ενδοσκοπήσεις οισοφάγου, στομάχου, δωδεκαδάκτυλου και παχέος εντέρου το κατώτατο κόστος των οποίων αρχίζει από 30 και φτάνει τα 58 ευρώ.
Οι μικροβιολογικές εξετάσεις που κόβονται ανέρχονται σε δεκάδες και αφορούν εξειδικευμένες διαγνώσεις που περιλαμβάνουν καρκινικούς δείκτες και εντοπισμό ηπατίτιδας C. To κόστος τους αρχίζει από το χαμηλό των 10 ευρώ αλλά φτάνει μέχρι και 190 ευρώ, ενώ οι τιμές για τις εξειδικευμένες αλλεργιολογικές εξετάσεις που θα πληρώνουν στο εξής από την τσέπη τους οι ασφαλισμένοι   κυμαίνονται συνήθως γύρω στα 30 - 40 ευρώ.
Οι γενικευμένες αυτές περικοπές αφορούν ιατρικές πράξεις που διενεργούνται σε συμβεβλημένα ιατρεία και ιδιωτικές κλινικές και διαγνωστικά κέντρα καθώς και τακτικά ιατρεία δημόσιων νοσοκομείων.
- Αφήνει απλήρωτους γιατρούς και φαρμακοποιούς για ένα χρόνο με αποτέλεσμα ο φαρμακευτικός σύλλογος Θεσ/νίκης να έχει ήδη πάρει απόφαση να μη δέχεται συνταγογραφήσεις των ασφαλισμένων του δημοσίου και αυτοί να καλούνται αφού πληρώσουν τα φάρμακα να προσέλθουν στον ΟΠΑΔ να κάνουν αίτηση για να πάρουν τα χρήματα τους μετά από 1-2 χρόνια.
Στα πλαίσια της επιχειρηματικοποίησης και της ανταποδοτικότητας της νοσοκομειακής αλλά και της πρωτοβάθμιας περίθαλψης καλούμαστε μαζί με όλους τους εργαζόμενους να πληρώσουμε εξέταστρα όταν μέσω της βαριάς μας φορολόγησης θα έπρεπε αυτά να παρέχονται τελείως δωρεάν.
- Τα τελευταία χρόνια σηκώνουν το κύριο βάρος της χρηματοδότησης των νοσοκομείων τα ασφαλιστικά ταμεία αντί του προϋπολογισμού (85% πριν, 40% τώρα) με αποτέλεσμα τη κατευθυνόμενη λεηλασία τους.
- Έχουμε μια απίστευτη υπολειτουργία του ΕΣΥ, που οδηγεί ακόμα και σε επ΄ αόριστο αναβολή κρίσιμων χειρουργείων, με σοβαρότατες συνέπειες στην υγεία όλων μας.
-Δηλώνουμε ότι έτσι δεν μπαίνει φραγμός στη ρεμούλα, τις μίζες και τις αρπαχτές δισεκατομμυρίων που γίνονται χρόνια τώρα και που τεράστια ευθύνη έχουν γι αυτές οι διορισμένες από τις κυβερνήσεις διοικήσεις των νοσοκομείων και οι πολιτικές των κυβερνήσεων στον τομέα του φαρμάκου, των προμηθειών κλπ
      Πρέπει να χρηματοδοτηθεί ο τομέας της υγείας για να πάψει αυτή να είναι εμπόρευμα και προϊόν συναλλαγής, να είναι άμεσα προσβάσιμος με υψηλής ποιότητας υπηρεσίες από όλους τους εργαζομένους. Η υγεία του λαού δεν μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμη από κανένα ούτε να διατιμάται με χυδαίο τρόπο.
    Γι’  αυτό υποστηρίζουμε τη γενναία χρηματοδότηση της, προσλήψεις άμεσα για να καλυφθούν όλα τα λειτουργικά κενά, έλεγχος από τους εργαζόμενους όλων των συμβάσεων στην υγεία, διώξιμο όλων των εργολάβων και των τρωκτικών από τα νοσοκομεία. Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους  εργαζόμενους. 

25.11.10

Εκπαιδευτικός και μαθητής: Οδηγίες «πλοήγησης» μέσα στην τάξη, του Χρήστου Κάτσικα

10 ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ! 
           Η «απομαγνητοφώνηση» των μαθητικών συνομιλιών θα έφερνε στο προσκήνιο τη «γραμματική και το συντακτικό» ενός αισθήματος δυσαρέσκειας και έλλειψης ικανοποίησης από τη συμμετοχή τους στη σχολική ζωή και τη μαθησιακή διαδικασία, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα - κέντρο πιέσεων και αρένα ανελέητου ανταγωνισμού, στο οποίο τα περιθώρια για αυθορμητισμό, ανάληψη πρωτοβουλιών, άσκηση κριτικής, προώθηση διαλόγου -λειτουργίες που «δένονται» με ένα νήμα με τις ανάγκες και τις προδιαθέσεις της νέας γενιάς- «αραχνιάζουν» στα «πρακτικά» των διακηρύξεων της επίσημης εκπαιδευτικής πολιτικής.   Μέσα στο κύμα των μαθητικών επικρίσεων και της αμφισβήτησης της λογικής του υπαρκτού σχολείου ξεχωρίζει ένα πρόσωπο, ο εκπαιδευτικός. Είναι ο «σημαντικός άλλος», η μόνη εμφανής φιγούρα της «ανώνυμης» σχολικής μηχανής, που στα «επεισόδια» των μαθητικών συζητήσεων παρουσιάζεται, υπαινικτικά, με μια θαυματουργική δύναμη, άλλοτε θεία και άλλοτε διαβολική, άλλοτε σα φορέας σωτηρίας και άλλοτε σα φορέας απώλειας. Ο δάσκαλος που αγαπήθηκε και ο δάσκαλος που μισήθηκε, είναι προφανώς δύο διαφορετικά πρόσωπα, χαραγμένα βαθιά, στις εμπειρίες και στις αναπαραστάσεις όλων, μαθητών και αποφοίτων, μικρών και μεγάλων, γεγονός που υποδηλώνει τον κεντρικό ρόλο που πιστεύεται ότι διαδραματίζει ο εκπαιδευτικός στη σχολική «σταδιοδρομία» του μαθητή. Βέβαια, η σχέση εκπαιδευτικού - μαθητή είναι, στα βασικά και αποφασιστικά της σημεία, μια σχέση θεσμική, όσο κι αν πολλές φορές στα μάτια των μαθητών φαντάζει ως προσωπική. Αυτό σημαίνει ότι σε γενικές γραμμές προσδιορίζεται με νόμους και διατάξεις, ανεξάρτητα από τις προσωπικές διαθέσεις καθώς κάθε εκπαιδευτικός είναι «θεσμικά» υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσει προς τους μαθητές του ένα minimum από την εξουσία που του παρέχει η θέση του στο σχολείο (διδασκαλία ορισμένης ύλης, εξέταση, βαθμολογία, απουσίες, ποινές, κ.λπ) πρακτική που δημιουργεί «αυτεπαγγέλτως» αντιθέσεις, σε κάποιες περιπτώσεις εκρηκτικές. Όμως, αν είναι δύσκολη με τη συγκεκριμένη δομή και λειτουργία του υπαρκτού εκπαιδευτικού συστήματος, η λύση βασικών αντιθέσεων μεταξύ εκπαιδευτικών και εκπαιδευομένων σε διαπροσωπική βάση, είναι σίγουρο ότι η ανίχνευση του «μαύρου κουτιού» της αίθουσας διδασκαλίας και των μαθητικών βιωμάτων, οριοθετούν τα χαρακτηριστικά του «δασκάλου που αγαπήσαμε».
1. Η ΤΑΞΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΑ!
«Δεν χρειάζεται να σαι μάντης για να καταλάβεις. Αρκεί να κοιτάξεις του γονείς συγκεντρωμένους κάθε μέρα στην είσοδο του σχολείου, τους χοντρούς και τους λεπτούς, τους καλοντυμένους και τους φτωχοντυμένους, τους εξαντλημένους και τους ακμαίους» (Dupasc)
            Το μαθητικό σώμα είναι ανομοιογενές καθώς προέρχεται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και διαπερνάται από τις υπάρχουσες κοινωνικές αντιθέσεις. Η σχολική τάξη δεν είναι ενιαία και αυτή η πραγματικότητα είναι τεκμηριωμένη από την έρευνα και την καθημερινή εμπειρία.
            Κάθε μαθητής «κουβαλάει» μαζί του ένα ολόκληρο φορτίο προσωπικών, οικογενειακών και κοινωνικών «αποσκευών». Η γνώση που αποκτά ο καθηγητής για τους μαθητές του μοιάζει, πολλές φορές, με τη γνώση που αποκτά ο θεατής για τον ηθοποιό που παίζει κάποιο ρόλο στη θεατρική σκηνή. Η γνώση του δασκάλου για το μαθητή δεν μπορεί να «ρυμουλκείται» με το αυστηρό κριτήριο της επιτυχίας ή της αποτυχίας του στο σχολείο, αλλά πρέπει να περιλαμβάνει τα βασικά στοιχεία της ταυτότητας του παιδιού για την καλύτερη «χαρτογράφηση» της τάξης. Κι αυτό, βέβαια, όχι από την αίσθηση μιας αφηρημένης δικαιοκρισίας αλλά από τη βεβαιότητα ότι μόνο έτσι θα είναι σε θέση να προσεγγίσει τις στάσεις και τις πρακτικές των μαθητών.
2. ΔΙΔΑΞΕ ΜΕ!
            Μια σύγχρονη μορφή διδασκαλίας κάνει το μαθητή παρατηρητή - δράστη, του διεγείρει την παρατηρητικότητα, τον αναγκάζει να πάρει αποφάσεις, του δίνει επιχειρήματα αντί να τον ταυτίζει με ιδέες, συναισθήματα ή πρόσωπα, τελικά ωθεί τα συναισθήματά του στη συνειδητοποίηση. Στο παραδοσιακό μάθημα η τάξη είναι τάξη και η κοινωνία είναι κοινωνία. Όμως οι τοίχοι της σχολικής αίθουσας δεν μπορεί να είναι τα όρια της επικοινωνίας και χρειάζεται η σχολική ομάδα να γίνει κοινωνός των προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας, μάρτυρας, παρατηρητής και αναλυτής των κοινωνικών ζητημάτων. Ο εκπαιδευτικός απαιτείται να έχει τη γνώση και την ικανότητα να φέρει όλη την κοινωνία στην τάξη όχι με μια παραδοσιακή «επίσκεψη» αλλά αναλύοντας με κάθε ευκαιρία το σύνολο των αντιφάσεων και συγκρούσεών της. Στα πλαίσια αυτά, ο ολιγόλεπτος σχολιασμός πριν από κάθε μάθημα, με οξυδέρκεια και διεισδυτικότητα, των χτεσινών συμβάντων, δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα.

3. ΟΥΤΕ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ, ΟΥΤΕ ΑΝΤΙΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ!
            Η συζήτηση που αφορά τις σχολικές ποινές συνήθως επικεντρώνεται στη χρησιμότητα ή όχι των κυρώσεων και ποτέ σχεδόν στο τι προκαλεί τις κυρώσεις. Εμφανίζονται έτσι στους σχολικούς χώρους οι «οπαδοί» των ποινών και οι «αρνητές» τους οι οποίοι δρομολογούν τις θεωρητικές τους αντιθέσεις στο αν πρέπει να επιβάλλονται ποινές, πότε και ποιες, χωρίς, όπως σημειώνει ο Θανάσης Γκότοβος, να αναφέρονται στη γέννηση και τη «βιογραφία» του μαθητικού παραπτώματος το οποίο «ελκύει» την ποινή.
            Η παραπάνω λογική, ενώ για τους «οπαδούς» των ποινών παραπέμπει στην αυταρχικότητα, για τους «αρνητές» τους, κοντολογίς γι εκείνους που «καταργούν» τις ποινές, κλείνοντας τα μάτια στο πλαίσιο που λιπαίνει το έδαφος των μαθητικών παραπτωμάτων, γρήγορα οδηγείται σε αδιέξοδο και πολλές φορές στην «κάθετη» αναθεώρηση της προηγούμενης στάσης τους. Μια αντίπαλη πρόταση στη λειτουργία του σχολικού ποινολογίου δεν μπορεί να αντιπαραθέτει στον όποιο θεσμοθετημένο αυταρχισμό μια ηθικιστική λογική που μοιάζει με την «ελεημοσύνη στην επαιτεία που ησυχάζει την ψυχή χωρίς η ζητιανιά να εξαλείφεται». Ο μαθητής δεν έχει ανάγκη ούτε από την αυστηρότητα ούτε από την ανεκτικότητα του εκπαιδευτικού. Αυτό που χρειάζεται είναι η ουσιαστική συμμετοχή του σε μια διαδικασία που θα δρομολογεί τους όρους θέσπισης και τήρησης των κανόνων της σχολικής ζωής που θα εξασφαλίζουν δικαιώματα και καθήκοντα σε όλους. Η στάση του δασκάλου ορίζεται με το αν και κατά πόσο εξυπηρετεί μια ολόκληρη κίνηση προς τα μπρος, με άλλα λόγια αν διαπαιδαγωγεί και διαπαιδαγωγείται σωστά ολόκληρη η ομάδα.
4. ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ!
            «Θυμάμαι ακόμη μια καθηγήτρια που δεν έχανε ευκαιρία να με ξεφτιλίζει μέσα στην τάξη. Είχε πάρει κάποτε μια έκθεσή μου και τη διάβαζε μεγαλόφωνα στην τάξη, με ειρωνευόταν συνέχεια προκαλώντας έντεχνα και τα γέλια των συμμαθητών μου» (Ε.Ν. 36 ετών σήμερα)
            Η πρώτη εικόνα που ένα παιδί μπορεί να έχει για τον ίδιο του τον εαυτό είναι συχνά διαμορφωμένη από το σχολείο. Εκεί βρίσκεται για πρώτη φορά αντιμέτωπο με ομάδες παιδιών της ηλικίας του και συγκρίνει τον εαυτό του με τα άτομα που αποτελούν αυτές τις ομάδες. Περισσότερο όμως από τη συμπεριφορά των συμμαθητών του, οι εκτιμήσεις ου γίνονται από τους δασκάλους θα συντελέσουν στο να αναπτύξει το παιδί μέσα του διαθέσεις αυτοεκτίμησης ή αυτοϋποτίμησης. Η εξουσία του δασκάλου φανερώνεται με τη βαθμολογία, τον διαχωρισμό και την απροκάλυπτη εκτίμηση. Αυτά είναι τα λεγόμενα «αντικειμενικά μέσα» που έχει ο δάσκαλος στη διάθεσή του ώστε να εκφράσει την εκτίμησή του για την εργασία του παιδιού. Περισσότερο «ύπουλα» όμως είναι τα υποκειμενικά μέσα, που πολλές φορές ο δάσκαλος δεν συγκρατείται να μην χρησιμοποιήσει. Φανερώνονται μέσα στις κρίσεις, τους συλλογισμούς, τις υποτιμητικές μιμήσεις, την ειρωνεία. Φανερώνονται ακόμα μέσα στη λησμονιά, την εγκατάλειψη, την έλλειψη εκτίμησης, την αδιαφορία. Η φυσική ποινή έχει θεωρητικά αποδυναμωθεί, χωρίς να έχει εντελώς εξοβελιστεί και συνυπάρχει με τη μη λεκτική επίκριση (παιχνίδι βλεμμάτων, γκριμάτσες αποδοκιμασίας) και με τις πιο πολιτισμένες, όχι λιγότερο οδυνηρές μορφές επίπληξης (ειρωνεία, οίκτος, αδιαφορία). Μπορεί η υποτίμηση να συντελέσει στη σχολική αποτυχία και σε διαταραχές στη φοίτηση; Έχει αποδειχθεί ότι όχι δύσκολα μπορεί το υποτιμημένο παιδί να οδηγηθεί στην παθητικότητα, την αδιαφορία ή να περάσει στην αντεπίθεση...
5. ΝΑΙ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ !
            Η σχολική ζωή έχει συρρικνωθεί, η σχολική μάθηση κυριαρχεί έναντι της κοινωνικής μάθησης και αξίες όπως δημοκρατία, συνεργασία, αλληλεγγύη έχουν «παραχωρήσει» τη θέση τους στον ανταγωνισμό, την αντιπαράθεση, τον ατομικισμό, το φθόνο, τη βαθμοθηρία, την υποτέλεια, την κυριαρχία. Η συλλογική προσπάθεια και ευθύνη, η ομαδικότητα -και μέσα σ΄ αυτήν η ανάπτυξη της ατομικότητας- δίνουν τη θέση τους στην παράλογη διάσπαση και σπατάλη δυνάμεων, σ΄ έναν αδιέξοδο ανταγωνισμό που βρίσκεται σε πλήρη αντίφαση με τις ανάγκες και τις προδιαθέσεις της νέας γενιάς που διψά για διανθρώπινη επαφή, ομαδικότητα και συναδελφικότητα. Πολύ σωστά επισημαίνεται από πλήθος ειδικών, εκπαιδευτικών, κοινωνιολόγων και ψυχολόγων ότι αυτό το κλίμα ευνοεί τη δημιουργία αντικοινωνικών συναισθημάτων και τάσεων, όπως η υπεροψία, ο φθόνος, η μνησικακία, η κακεντρέχεια, η υποκρισία και η παθολογική φιλοπρωτία. Στις απαντήσεις των πρώην μαθητών η συνεργασία και η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων αποτελεί μια από τις θετικές εμπειρίες και τα ευχάριστα βιώματά τους. Ο δάσκαλος μπορεί να υπονομεύει την ανταγωνιστική σχολική ατμόσφαιρα, δημιουργώντας όρους συνεργασίας, επιβραβεύοντας τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, επιχειρηματολογώντας υπέρ της θέσης, ότι «τα καλύτερα όνειρα στη ζωή μας είναι τα συλλογικά!»
6. ΔΙΔΑΞΕ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ! ΑΚΟΥΣΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ !
            Ο δάσκαλος που βολεύεται στο «κοστούμι» - πανοπλία της αυθεντίας και την χρησιμοποιεί μάλιστα και ως εφαλτήριο για το κοινωνικό status του ακυρώνει γρήγορα την επικοινωνιακή σύμβαση, αποξηραίνει κάθε δυνατότητα δημιουργικής - ουσιαστικής σχέσης με τους μαθητές του. Διδάσκουμε μαθαίνοντας, σημαίνει όχι μόνο ότι διαλεκτικά προσεγγίζουμε τη γνώση, αλλά και ότι παίρνουμε από την τάξη καθετί το κοινωνικά χρήσιμο, το αξιοποιήσιμο. Ο καλός δάσκαλος δεν ξέρει μόνο να μιλάει και να μεταδίδει. ξέρει πρώτα να ακούει.
7. ΔΩΣΕ «ΧΡΩΜΑ» ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ !
            Διδασκαλία δεν μπορεί να αποτελέσει ο ξύλινος μονόλογος που μετατρέπει τη μαθησιακή διαδικασία σε μια από τις πιο «στημένες» και πιο ασφυκτικές επικοινωνίες στις οποίες συμμετέχει καθημερινά ο μαθητής. Παράλληλα ο σχολικός χώρος δεν είναι απλό θέμα γεωμετρίας ή απλής και ουδέτερης διευθέτησης για τη στέγαση της μαθησιακής διαδικασίας. Η διάταξη των πραγμάτων στην τάξη (θρανία, πίνακες, έδρα, κατά παράταξιν καθίσματα) έχει συγκεκριμένη εσωτερική συνοχή και λογική, το ίδιο και η αρχιτεκτονική των σχολικών χώρων. Η γλώσσα της κίνησης του σώματος μπορεί να αλλάξει. Δώστε στις τάξεις ένα άλλο χρώμα πιο ανθρώπινο, πιο ζωηρό, πιο κοινωνικό. Δώστε στους μαθητές τη δυνατότητα να διακοσμήσουν οι ίδιοι την τάξη τους, να φέρουν αφίσες, βιβλία, περιοδικά που αγαπούν και διαβάζουν σε αυτήν. Φτιάξτε μια μικρή βιβλιοθήκη, αν αυτό είναι δυνατόν, μέσα στην τάξη με αυτά που αγαπούν να διαβάζουν τα παιδιά. Αν δεν υπάρχει πρόβλημα με το μέγεθος της αίθουσας και τον αριθμό των μαθητών αλλάξτε τη διάταξη των θρανίων. Τοποθετείστε τα σε σχήμα Π και ζητήστε από τους μαθητές να εργάζονται ομαδικά προκειμένου να λύσουν μια άσκηση, να μεταφράσουν ένα κείμενο ή να διαμορφώσουν ένα επιχείρημα. Ανοίχτε δίαυλους επικοινωνίας ανάμεσα τους. Το ομαδικό πνεύμα δεν θα πέσει στα κεφάλια των μαθητών από τον ουρανό ούτε θα έρθει μέσα από τις ανταγωνιστικές εξετάσεις και τη βαθμοθηρία, όπου ο καθένας γράφει σκυφτός μπροστά στην κόλα του. Φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να έχουμε την αυταπάτη ότι οι αναγκαίες διδακτικές μας παρεμβάσεις που κινούνται προς την κατεύθυνση ενός άλλου σχολείου αρκούν για να αλλάξουν το σχολείο. Δημιουργούν ρωγμές στο σύστημα και διαμορφώνουν τους όρους να σκεφθεί η νέα γενιά κριτικά προκειμένου να αποκτήσει τα όπλα για να αλλάξει τον κόσμο. Το σχολείο αλλάζει αλλάζοντας την κοινωνία!
8. ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ !
            Στη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας, ο μαθητής, αρκετές φορές, είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στις ερωτήσεις του εκπαιδευτικού που αφορούν κατά βάση το περιεχόμενο του μαθήματος. Η όχι εύστοχη απάντηση του μαθητή, γίνεται αρκετές φορές αντικείμενο επικρίσεων , γεγονός που προετοιμάζει το έδαφος για «αφοπλισμό» του μαθητή. Αντίθετα μια λειτουργική εκμετάλλευση του λάθους, μια δυναμική κατανόησή του μέσα από την οποία δε νοείται πλέον ως αποτυχία, η αναδόμηση του σωστού μέσα από την ευκαιρία του λάθους μπορεί όχι μόνο να μην απογοητεύσει το μαθητή αλλά και να ανοίξει το σύνθετο δρόμο της μάθησης. Η γνώση είναι και αποτέλεσμα σύγκρουσης του σωστού με το λαθεμένο και ακριβώς το λαθεμένο είναι απαραίτητο για τη διατύπωση του ορθού και του κοινωνικά αναγκαίου.
9. ΕΝΘΑΡΡΥΝΕ ΜΕ!
«Ο καλός δάσκαλος είναι αυτός που απλώνει το χέρι στην ψυχή του παιδιού και τονώνει αυτό που διαθέτει το καθένα» (Μίλτος Κουντουράς)
            Το σχολικό σύστημα δεν έχει το δικαίωμα να δημιουργεί «παραμελημένα» παιδιά. Η ενθάρρυνση μπορεί να γίνει θετικό κίνητρο, ενώ η μείωση της αξίας πλήττει το μαθητή καίρια στην εικόνα που έχει για τον εαυτό του. Το πρώτο βήμα για μια επιτυχημένη επικοινωνιακή - μαθησιακή διαδικασία είναι η ενθάρρυνση.
10. ΓΝΩΡΙΣΕ ΜΕ! ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΟΥ!
«Τι ξέρουμε για τους μαθητές μας; επίδοση, διαγωγή, θέση στο θρανίο» (Γ.Κ., εκπαιδευτικός)
 Έχει καθοριστική σημασία για την πορεία της διδασκαλίας και τις σχέσεις με τους μαθητές να τους γνωρίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, να συναντήσουμε τις ανάγκες τους. Και σε καμία περίπτωση γνωριμία με τους μαθητές δεν σημαίνει να πουν το όνομα τους, όπως γίνεται συνήθως στο πρώτο μάθημα. Γνωριμία με τους μαθητές σημαίνει να γνωρίσουμε την άποψη τους για τον κόσμο και τη ζωή τους, τις επιθυμίες τους, τις εργασίες που κάνουν οι γονείς τους, τις συνθήκες που επικρατούν στο σπίτι τους, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν και μελετούν, τη σχέση τους με το σχολείο, το πώς περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους, το πώς σκέφτονται. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε το λόγο και τη συμπεριφορά τους και να συναντήσουμε πραγματικά τις ανάγκες τους προσαρμόζοντας τη διδασκαλία στο πολιτιστικό τους κεφάλαιο και στα υλικά μέσα που έχουν διαθέσιμα.

22.11.10

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ (ΤΑΔ)

Στις 17 Νοεμβρίου , μέρα μνήμης και αγώνα για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία ,η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας με το έγγραφό της ουσιαστικά καταργεί τα αθλητικά τμήματα Γυμνασίων & Λυκείων.
Το έγγραφο του Υπ. Παιδείας (τμήμα Φυσικής Αγωγής) το οποίο στάλθηκε στις Περιφερειακές Δ/νσεις Εκπαίδευσης και τις Δ/νσεις Β/θμιας Εκπαίδευσης καταργεί τη δωρεάν μετακίνηση των μαθητών προς τα αθλητικά Γυμνάσια & Λύκεια και καλεί ουσιαστικά τους γονείς (για μια ακόμα φορά) να πληρώσουν για τις μετακινήσεις αυτές δίνοντάς τους περιθώριο να το "σκεφθούν" μέχρι τη Παρασκευή 19/11/2010 αλλιώς καταργεί τα αθλητικά τμήματα για τα οποία θα απαιτείται δημόσια δαπάνη
Έτσι,αμέσως μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές (για ευνόητους λόγους όλα τα παραπάνω αποσιωπήθηκαν προηγούμενα) οι γονείς των αθλητών-μαθητών καλούνται να δηλώσουν αν «επιθυμούν ή όχι τη συνέχιση της φοίτησης των παιδιών τους σε συγκεκριμένο άθλημα
Είναι φανερό πως μετακυλούν την ευθύνη της δαπάνης για τη μεταφορά των μαθητών στις τσέπες των γονιών τους!
Στο βωμό, λοιπόν, του δημοσιονομικού ελλείμματος, των περικοπών στην παιδεία, οι μαθητές των ΤΑΔ αντιμετωπίζονται ανάλγητα. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας αδιαφορεί για τους αθλητές που αδυνατούν να καλύψουν τη δαπάνη της μεταφοράς τους και έτσι, στα μέσα της χρονιάς καθίσταται –με ευθύνη της κυβέρνησης- αδύνατη η λειτουργία των ΤΑΔ, αφού ούτε προσλήψεις γυμναστών –προπονητών έχουν γίνει!
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά, λοιπόν, πως για τους γονείς, που ως εργαζόμενοι ήδη πλήττονται βάναυσα από τα μέτρα κυβέρνησης-μνημονίου, «νέο σχολείο» σημαίνει ακόμα μεγαλύτερα οικονομικά βάρη, με υπονομευόμενη την παιδαγωγική και εκπαιδευτική λειτουργία του δημόσιου σχολείου.
Με το νέο προϋπολογισμό, που προβλέπει ακόμα μεγαλύτερη μείωση των δαπανών για την εκπαίδευση( 1 δις λιγότερο από πέρσι)το δημόσιο σχολείο οδηγείται σε διάλυση!
Το αίτημα για άμεση αύξηση των δαπανών για την Παιδεία τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ - 15% του προϋπολογισμού, αποτελεί πλέον αδήριτη ανάγκη για την ουσιαστική λειτουργία των σχολείων
Ζητάμε εδώ και τώρα
Να αποσυρθεί αυτό το απαράδεκτο έγγραφο.
Να χρηματοδοτηθεί η μετακίνηση των μαθητών άμεσα από το Υπουργείο
Να καλυφθούν με προσλήψεις τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό( γυμναστές- προπονητές)
Το ΔΣ της ΟΛΜΕ και της ΕΛΜΕ να υιοθετήσει και να προωθήσει με κάθε αγωνιστικό μέσο τα παραπάνω αιτήματα
Οι σύλλογοι διδασκόντων των σχολείων με ΤΑΔ να συζητήσουν και να πάρουν θέση
  • Να εκφράσουν την ενεργή συμπαράστασή τους στους μαθητές και στις οικογένειές τους που πλήττονται άμεσα από τη διακοπή των δρομολογίων μεταφοράς τους.
  • Να κοινοποιήσουν το πρόβλημα υπολειτουργίας ή κατάργησης των ΤΑΔ
  • Να καλέσουν σε σύσκεψη τους συλλόγους γονέων των σχολείων τους για κοινή δράση.
  • Να οργανωθεί κοινός αγώνας απ’ όλους τους εμπλεκόμενους φορείς ( π.χ σύλλογο αδιόριστων εκπαιδευτικών, γυμναστών κλπ) για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που φέρνει η μειωμένη χρηματοδότηση.
  • Δεν θα επιτρέψουμε κανένα τμήμα να κλείσει. Μαζί μπορούμε να βγούμε από το αδιέξοδο της παθητικής υποταγής που καθημερινά μας δημιουργεί όλο και μεγαλύτερη ασφυξία!
  • Υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από αυτόν του αγώνα; Το οφείλουμε στον εαυτό μας, στους μαθητές μας, στα όνειρα μας!
       Διεκδικούμε την αξιοπρέπειά μας , που διαρκώς υπονομεύεται!

Πρόταση στη Γενική Συνέλευση της Γ΄ ΕΛΜΕ-Θ (23/11/2010)

Οι εργαζόμενοι στη δίνη μιας ραγδαίας επίθεσης.

Το δίλημμα με το οποίο είμαστε αντιμέτωποι είναι σαφές: ή θα ανατρέψουμε με τους αγώνες μας τη ραγδαία επίθεση που εξελίσσεται σε βάρος μας ή θα σαρωθούν όλες οι ιστορικές μας κατακτήσεις και θα οδηγηθούμε στον εργασιακό μεσαίωνα. Αυτό επιβεβαιώνουν τα συνεχή αντιλαϊκά αλλεπάλληλα πακέτα μέτρων που εφαρμόζει η κυβέρνηση, με τη στήριξη της τρόικας Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. Ο στόχος τους δεν είναι το νοικοκύρεμα των δημόσιων οικονομικών της χώρας, αλλά η μεταφορά πλούτου από τις τσέπες των εργαζομένων στα χρηματοκιβώτια των τραπεζιτών και των πολυεθνικών για να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια οικονομική κρίση και ύφεση.


Η Παιδεία και οι εκπαιδευτικοί στο κατώφλι σαρωτικών αλλαγών

Η παιδεία δε θα μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση του κανόνα. Με πρόσχημα την κρίση εξελίσσεται μια προσπάθεια επιβολής νεοσυντηρητικών μέτρων προκειμένου να συγχρονιστεί η εκπαίδευση με τις γενικότερες αντιδραστικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στην ελληνική κοινωνία.

- Ετοιμάζεται δεύτερος γύρος μείωσης στους μισθούς μας με το νέο μισθολόγιο, με τη μείωση του μισθού στους νεοπροσλαμβανόμενους, με το επίδομα της εξωδιδακτικής απασχόλησης να είναι στο στόχαστρο των περικοπών, με την αναζήτηση επιδόματος που θα συνδεθεί με την παραγωγικότητα Ενώ όλο και περισσότερο πληθαίνουν οι απειλές για άρση της μονιμότητας, υπαγωγή στην περιφερειακή διοίκηση κ.λπ.

- Ο Προϋπολογισμός του 2011 θα προκαλέσει και νέα δεινά: αυξήσεις του ΦΠΑ, αυξήσεις του πετρελαίου θέρμανσης που διαμορφώνουν την τιμή του λίτρου στα 1,30 ευρώ, υποχρηματοδότηση της παιδείας με τις δαπάνες να μειώνονται στο 2,96% του ΑΕΠ (σχεδόν 1δις λιγότερο από πέρσι!), μείωση των δαπανών για υγεία και ασφάλιση κατά 2,5 δις, ευρώ!

- Εντείνονται οι ταξικοί φραγμοί και αυξάνονται κατακόρυφα οι κοινωνικές ανισότητες στη μόρφωση με τις αλλαγές που επιχειρούνται στο Λύκειο και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι αλλαγές αυτές, θα καθιερώσουν νέα εξεταστικά πλέγματα για την είσοδο σε σχολή, αντί σε τμήμα, η εισαγωγή στο οποίο θα γίνεται μετά από νέο εξεταστικό φίλτρο. Το ίδιο το Λύκειο θα μοιάζει με μαγαζάκι πλασαρίσματος αποσπασματικών γνώσεων, χωρίς ενιαίο κορμό και στόχευση, με προφανή αρνητικά αποτελέσματα στο μορφωτικό επίπεδο των μαθητών αλλά και στη λειτουργία των σχολείων.

Μια πρώτη γεύση του τι σημαίνει «μνημόνιο στην παιδεία» βιώσαμε στην αρχή της χρονιάς, με την συρρίκνωση των προσλήψεων μονίμων εκπαιδευτικών, με τα απανωτά κύματα αναπληρωτών - ωρομισθίων χωρίς δικαιώματα, με το αλαλούμ στις αποσπάσεις, τοποθετήσεις, διαθέσεις, με τα κενά να παραμένουν ακόμα στα σχολεία.


Η ηγεσία της ΟΛΜΕ και οι ΕΛΜΕ πίσω από τις εξελίξεις

Σε μια τέτοια κατάσταση και με το ερώτημα του «τι μας περιμένει ακόμη;» να βασανίζει τη μεγάλη πλειοψηφία του κλάδου, η ηγεσία της ΟΛΜΕ βρέθηκε πίσω από τις εξελίξεις. Απέναντι στην γενικευμένη επίθεση στα δικαιώματα μας, επέλεξε την αποσπασματική και σε επιμέρους ζητήματα αντιπαράθεση με το Υπουργείο, αντί της ενιαίας απάντησης του κλάδου με αποφάσεις Συνελεύσεων. Έτσι, άφησε τον κάθε συνάδελφο, το κάθε σχολείο και την κάθε ΕΛΜΕ να προσπαθούν να αντεπεξέλθουν και να ανταπαντήσουν ο καθένας από μόνος του, άλλος για τις υπερωρίες, άλλος για το στοίβαγμα 30 παιδιών στα τμήματα, άλλος για την παραβίαση του ωραρίου και άλλος για την επιμόρφωση. Δυστυχώς, το δρόμο της αδράνειας ακολουθεί με ευθύνη όλων των παρατάξεων που συμμετέχουν στο Δ.Σ. και η δική μας ΕΛΜΕ.

Αλλά και σήμερα καλούμαστε, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές, σε Γενικές Συνελεύσεις, χωρίς όμως να διαμορφώνονται οι απαραίτητες προϋποθέσεις για θετική έκβαση του αγώνα μας.

Αφενός, γιατί τα αιτήματα που προτείνονται από την εισήγηση για ψήφιση στις Γ.Σ. είναι υποβαθμισμένα: Αφήνονται απ’ έξω σοβαρά προβλήματα που προκύπτουν από την κυβερνητική επίθεση (π.χ. αλλαγές στο Λύκειο και στα ΑΕΙ-ΤΕΙ). Στα αιτήματα αιχμής απουσιάζουν βασικές διεκδικήσεις μας που θα κριθούν το επόμενο διάστημα εν όψει της ψήφισης μισθολογίου (π.χ. Κλαδική Συλλογική Σύμβαση). Στην ανάλυση που κάνει η ΟΛΜΕ για τις συνέπειες των μέτρων δεν αποκαλύπτει τα εκβιαστικά διλήμματα που αναπαράγει συνεχώς η κυβέρνηση για την αποδοχή της αντιλαϊκής πολιτικής της, όπως «παίρνουμε αντιλαϊκά μέτρα ή αλλιώς χρεοκοπούμε». Δεν αναδεικνύει, -ενάντια στην πολιτική της υποτέλειας στο μνημόνιο και στην τρόικα- το δρόμο της αναγκαίας εναντίωσης και ρήξης με την Ε.Ε., της μη αναγνώρισης του χρέους, της διαγραφής του και της άρνησης πληρωμής του

Αφετέρου, το πρόγραμμα δράσης που προτείνεται είναι αποδυναμωμένο, ανεπαρκές να συγκινήσει να κινητοποιήσει : Η συμμετοχή μας στην 24ωρη απεργία που έχουν προκηρύξει οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ -που έχουν θητεύσει στον κυβερνητικό και κρατικό συνδικαλισμό-, από μόνη της δεν μπορεί να οδηγήσει στην προοπτική νίκης του αγώνα μας. Για να ξεφύγει η συγκεκριμένη απεργία από τα εθιμοτυπικά της χαρακτηριστικά, θα πρέπει την υπόθεση του αγώνα να την αναλάβουν οι ίδιοι εργαζόμενοι, με αποφάσεις αγώνα σωματείων που θα εξασφαλίζουν τη συνέχιση των κινητοποιήσεων με αποφασιστικές μορφές πάλης. Μια τέτοια κλιμάκωση και κατεύθυνση των διεκδικήσεών απουσιάζει από την πρόταση του Δ.Σ ΟΛΜΕ, το οποίο ζητά την εξουσιοδότηση να προκηρύξει άλλη μια 24ωρη. Το πόσο αδιέξοδη τακτική είναι αυτή, φάνηκε πέρσι, όταν προκηρύχθηκαν οχτώ(8!) 24ωρες απεργίες, χωρίς ποτέ να υπάρξει κλιμάκωση!

Αγωνιστικό πρόγραμμα αντίστασης και διεκδικήσεων

Απέναντι στη μοιρολατρική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών αντιπροτείνουμε την αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων πάνω σε ένα πρόγραμμα δράσης που θα είναι ανοιχτό στις ενδεχόμενες εξελίξεις. Χωρίς να επαναλαμβάνουμε τα κατεβατά των έτσι και αλλιώς ψηφισμένων διεκδικήσεων μας προβάλλουμε αιτήματα αιχμής που αφορούν τις διευρυμένες ανάγκες της Παιδείας και των εκπαιδευτικών και οι οποίες βρίσκονται στο στόχαστρο της επίθεσης που δεχόμαστε:


- Να μην ψηφιστεί ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός που επιφέρει δυσβάστακτες και πρωτοφανείς σε μέγεθος συνέπειες για όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

- Αυξήσεις στους μισθούς, 1400 καθαρά στον νεοδιόριστο, άμεση κάλυψη των απωλειών εισοδήματος, ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας. Να μην κατατεθεί το σχεδιαζόμενο Ενιαίο Μισθολόγιο. Καθιέρωση Κλαδικής Σύμβασης εφ’ όλης της ύλης.

- 6000 προσλήψεις μόνιμου προσωπικού τώρα. Υλοποίηση της κυβερνητικής απόφασης ένας φεύγει με συνταξιοδότηση στην εκπαίδευση - ένας προσλαμβάνεται. Κατάργηση της ωρομισθίας, όχι σε αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου και σε καθεστώς ΕΣΠΑ. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατοχύρωση της προϋπηρεσίας, ώστε να οδηγεί σε διορισμό.

- Όχι στους απανωτούς εξεταστικούς ταξικούς φραγμούς που προωθεί η κυβέρνηση με τις αλλαγές στο Λύκειο. Όχι στο κλείσιμο σχολείων. Ενιαίο σύγχρονο 12χρονο σχολείο για όλα τα παιδιά. Όχι στο νέο νόμο πλαίσιο της επέλασης των ιδιωτικοοικονομιών κριτηρίων που προωθεί η κυβέρνηση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ.

- Άμεση αύξηση των δαπανών για την Παιδεία τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ - 15% του προϋπολογισμού.

- Πλήρης σύνταξη με 30 χρόνια εργασίας. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Χρηματοδότηση των Ταμείων.

- Ετήσια περιοδική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στα Πανεπιστήμια, με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα. Καμιά διαδικασία προώθησης της «αυτοαξιολόγησης».

- Ριζική αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης στη βάση των προτάσεων της ΟΛΜΕ.

- Μείωση του αριθμού των μαθητών σε κάθε τμήμα, καμία υπερωρία, αναβαθμισμένα αντισταθμιστικά μέτρα διδασκαλίας, λειτουργία της Π.Δ.Σ. και της ενισχυτικής διδασκαλίας για να εξασφαλιστούν καλύτερες συνθήκες εργασίας και μάθησης. Όχι στις παραβιάσεις του ωραρίου καθηγητών στην πρωτοβάθμια.


Για την ικανοποίηση των μας η φετινή μας εμπειρία απέδειξε ότι απαιτούνται γενικότερες αλλαγές και ρήξεις:

  • Δεν αναγνωρίζουμε το ληστρικό, τοκογλυφικό χρέος. Έχουμε πληρώσει διπλά και τριπλά όλα αυτά τα χρόνια τους «δανειστές». Την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν

  • Παλεύουμε για την ανατροπή των μνημονίων και της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ που εξαθλιώνει τους εργαζόμενους και βυθίζει τη χώρα στην ύφεση

  • Αρνούμαστε να υποστούμε νέες θυσίες. Τα χρήματα για τις κοινωνικές ανάγκες την παιδεία την υγεία την ασφάλιση να παρθούν από το κεφάλαιο.

  • Διέξοδος βρίσκεται στον συντονισμένο κοινωνικό και πολιτικό αγώνα των εργαζομένων που πλήττονται βάναυσα από τις αντιλαϊκές πολιτικές. Η πάλη μας μπορεί να ανατρέψει σήμερα την αντιλαϊκή κυβέρνηση και τους συμμάχους της και κάθε αντίστοιχο διαχειριστή στο μέλλον

Όσον αφορά τις μορφές πάλης:

Παλεύουμε για την επιτυχία της 24ωρης πανεργατικής πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας στις 15 Δεκεμβρίου- να κλείσουν όλα τα σχολεία. Για να επανακτήσουμε την αυτοπεποίθηση μας, για να μην αφήσουμε τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία να ορίζει τις τύχες μας, για να δοθεί η δυνατότητα να υπάρξει συνέχιση και ουσιαστική κλιμάκωση στις διεκδικήσεις. Προτείνουμε την ημέρα της απεργίας οι διαφορετικές συγκεντρώσεις και προσυγκεντρώσεις να καταλήξουν σε ενιαία πορεία.

Ακόμη προτείνουμε η Γ.Σ. να αποφασίσει:

  1. Να μη ψηφίσει την εν λευκώ εξουσιοδότηση στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να προκηρύξει άλλη μια 24ωρη, που από μόνη της δεν αποτελεί την αναγκαία απάντηση στις συνέπειες του ενιαίου μισθολογίου.

  2. Στις 6 Δεκεμβρίου, ημέρα μνήμης του μαθητή Γρηγορόπουλου, να υπάρξουν κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις σε όλη σε όλη τη χώρα με πανεκπαιδευτικά χαρακτηριστικά που θα οργανωθούν με συλλογική ευθύνη της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, των ΕΛΜΕ και των Διδασκαλικών Συλλόγων, του φοιτητικού και του μαθητικού κινήματος. Η Γ΄ ΕΛΜΕ τοπικά να πάρει πρωτοβουλία συντονισμού.

  3. συμμετέχουμε ως Γ΄΄ΕΛΜΕ στην πρωτοβουλία συντονισμού των σωματείων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα

  4. Μπροστά στην ψήφιση του μισθολογίου των περικοπών αποφασίζουμε από τώρα διαρκή, παρατεταμένο, ανυποχώρητο και αποφασιστικό αγώνα, του οποίου την πορεία και την εξέλιξή του θα καθορίζουν οι Γενικές Συνελεύσεις του κλάδου. Χωρίς άλλη καθυστέρηση και χωρίς να περιμένουμε τις τελικές ανακοινώσεις, προτείνουμε η συνέλευση να αποφασίσει:

α) καμπάνια ενημέρωσης μαθητών – γονέων – εργαζομένων για την επικείμενη καταβαράθρωση της δημόσιας εκπαίδευσης με τον κλοιό της λιτότητας και τις αλλαγές στο Λύκειο.

β) νέο γύρο γενικών συνελεύσεων μετά τις γιορτές όπου θα παρθούν οι τελικές αποφάσεις για απεργιακές μορφές διάρκειας και συντονισμού.

γ) πρόταση προς το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να εισηγηθεί αγώνα διαρκείας, είτε με συνεχείς – εναλλασσόμενες διήμερες και τριήμερες, είτε με πενθήμερες απεργίες.

δ) πρόταση προς το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, τα Δ.Σ. των ΕΛΜΕ να συγκροτηθούν σε όλους τους νομούς Επιτροπές Αγώνα που θα συμβάλλουν με ενημερώσεις, συνεντεύξεις, συγκρότηση απεργιακού ταμείου, συντονισμό με άλλους κλάδους, καθώς και με την αξιοποίηση και άλλων μέτρων στη δημιουργία όλων των προϋποθέσεων για το ξεκίνημα του αγώνα.

ε) συντονισμό με τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις ομοσπονδίες σε επίπεδο νομών, περιφερειών και πανελλαδικά ώστε να πυκνώνουμε το αγωνιστικό μας πρόγραμμα με συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια.Σε περίπτωση είτε νέων μέτρων απότομης χειροτέρευσης, είτε ξεσπάσματος αγώνων από άλλους χώρους εκπαίδευσης ή δημοσίου, νέες, έκτακτες ΓΣ, πριν τα Χριστούγεννα