2.12.09

Οι Κυβερνήσεις και η γιγάντωση των πελατειακών σχέσεων

Αποσπάσεις Καθηγητών

2003

2007

2008

2009

Στο Υπουργείο Παιδείας με έγκριση του υπουργού

728

1.095

895

886

Δ/νσεις & Γραφεία Δ.Ε.

1.456

2.034

1.617

1.763

Περιφερειακές Δ/νσεις

183

172

159

253

ΟΕΕΚ

869

1.897

1.202

1.175

ΑΕΙ – ΤΕΙ – Παιδαγωγικό Ινστιτούτο – Κ.Ε.Ε.

941

1.555

890

1.060

Μητροπόλεις – Βιβλιοθήκες – Γεν. Αρχεία Κράτους

123

281

258

228

Ακαδημία Αθηνών – Κέντ. Ελλην. Γλώσσας – ΠΕΚκ.α.

78

313

128

130

Σύνολο

4.378

7.347

5.149

5.495

Αποσπάσεις

2003

2007

2008

2009

Από το ΚΥΣΔΕ σε σχολεία σε όλους τους νομούς

2.174

4.746

4.374

4.737

Οι αποσπάσεις και η αρνητική κατάσταση που αυτές διαμορφώνουν στην εκπαίδευση, ήρθε με έντονο τρόπο στην επικαιρότητα από τη νέα Υπουργό Παιδείας. Η κ. Διαμαντοπούλου χρησιμοποίησε τις αθρόες και κατά κύματα φετινές αποσπάσεις, όχι γιατί εναντιώνεται σε τέτοιες πρακτικές -όπως θα δείξουμε παρακάτω- αλλά για να δικαιολογήσει την αδυναμία του σημερινού υπουργείου να καλύψει τα κενά στα σχολεία και την συνεπακόλουθη ευθύνη του. Με αποτέλεσμα, τρεις μήνες μετά την έναρξη των μαθημάτων στα σχολεία όλης της χώρας συνεχίζουν να παραμένουν χιλιάδες τα κενά (76 στην Ηλεία ).

Αυτή η εξέλιξη όμως με τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς μακριά από τα σχολεία, δεν είναι καινούρια. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις, με αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις επεδίωξαν την απαξίωση του εκπαιδευτικού κόσμου, και την κομματική εκμετάλλευση αντί της προώθησης μέτρων διαφάνειας, αντικειμενικότητας και δικαιοκρισίας για το σύστημα των υπηρεσιακών μεταβολών. Έτσι ερμηνεύεται η αύξηση του αριθμού των αποσπάσεων σε περιόδους εκλογών, ώστε να λειτουργήσουν υπέρ του κυβερνώντος κόμματος. Χαρακτηριστική είναι, εξάλλου, η αύξηση της συνδικαλιστικής επιρροής των κυβερνητικών παρατάξεων, μόλις το κόμμα τους αναλαμβάνει την εξουσία και η μείωσή της, αντίστοιχα, όταν τη χάνει. Ταυτόχρονα, με τις λεγόμενες «αποσπάσεις για τις ανάγκες της υπηρεσίας», φαλκιδεύεται το δίκαιο σύστημα των μεταθέσεων, επιδιώκεται να λειτουργεί το πελατειακό σύστημα σε μαζική κλίμακα, να εμπεδώνεται η ατομική λύση να υποχωρεί η συλλογικότητα και η συναδελφικότητα. Κυβερνητικός και κρατικός μηχανισμός, εκπαιδευτικές διοικήσεις, βουλευτές, κομματικοί αιρετοί κ. α. έχουν συμβάλει στη γιγάντωση ενός ρουσφετολογικού συστήματος αξιοποιώντας ένα απαράδεκτο θεσμικό πλαίσιο.

Για το πλαίσιο αυτό, η κ. Διαμαντοπούλου απέφυγε να πει οτιδήποτε, προφανώς γιατί το δικό της κόμμα γενίκευσε τη ρουσφετολογική πρακτική. Το 1998 ψήφισε νόμο και ανέθεσε στον ίδιο τον Υπουργό Παιδείας να κάνει τις αποσπάσεις. Το 2002, με το Ν.2986 ρύθμισε παλιότερη απόφαση με βάση την οποία οι αποσπασμένοι παίρνουν τα μόρια της οργανικής τους θέσης. Με τον ίδιο νόμο επέκτεινε την ίδια προνομιακή ρύθμιση και σε όσους αποσπώνται στον ΟΕΕΚ! Από το 1992 (!) έχουν να γίνουν προσλήψεις μόνιμων διοικητικών υπαλλήλων στο Υπουργείο Παιδείας και στις υπηρεσίες του, προφανώς για να αποσπώνται ρουσφετολογικά εκπαιδευτικοί. Επί ημερών ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησαν οι αποσπάσεις νεοδιόριστων με δικαίωμα μετάθεσης.

Οι αποσπάσεις από ΠΥΣΔΕ σε ΠΥΣΔΕ γίνονται από το ΚΥΣΔΕ, χωρίς όμως να τηρούνται ενιαία και συγκεκριμένα κριτήρια, ώστε να προωθείται η ευνοιοκρατία. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν είναι άμοιρες ευθυνών για το καθεστώς που ισχύει στις αποσπάσεις, αφού ποτέ δεν ήταν στις προτεραιότητες τους η ανάδειξη του προβλήματος και η κατοχύρωση μέτρων διαφάνειας και αντικειμενικότητας. Ο κλάδος μας, πρέπει να ασχοληθεί πιο αποφασιστικά με αυτό το ζήτημα. ΕΛΜΕ με αγωνιστική παράδοση σε συντονισμό μεταξύ τους, καθώς με σχολεία και συναδέλφους και αξιοποιώντας το θετικό σύστημα που ισχύει στις μεταθέσεις, μπορούν να κατοχυρώσουν ένα δίκαιο θεσμικό πλαίσιο σε όλες τις υπηρεσιακές μεταβολές. Ένα πλαίσιο με βάση το οποίο:

- να παίρνουν όλοι τα μόρια της θέσης που εργάζονται,

- να μοριοδοτηθούν οι αποσπάσεις από ΠΥΣΔΕ σε ΠΥΣΔΕ,

-να στελεχωθούν τα γραφεία και τα σχολεία από το απαραίτητο διοικητικό προσωπικό

- να επιτρέπονται αποσπάσεις στα γραφεία για συγκεκριμένη διοικητική εργασία μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του συνδικαλιστικού κινήματος και σε προκηρυγμένες θέσεις,

-να καταργηθούν οι αποσπάσεις που γίνονται για να καλύψουν ανάγκες άλλων υπηρεσιών.


23.11.09

Μας κήρυξαν ανοιχτά τον πόλεμο! Ας πάρουν την απάντηση!

Ενιαίος αγώνας καθηγητών-δασκάλων-αδιόριστων-εργαζομένων-νεολαίας

Η ΜΟΝΗ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΛΥΣΗ!

Δεν πρόλαβαν να περάσουν οι 40 μέρες της νέας διακυβέρνησης και το νέο πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου αποδεικνύεται το ίδιο αποκρουστικό όσο και της προηγούμενης διακυβέρνησης Σημίτη, που καταδικάστηκε υπό το βάρος της αντιλαϊκής της πολιτικής.

Φοροληστεία, αυξήσεις στα είδη πλατιάς κατανάλωσης, γενίκευση της ελαστικής και «μαύρης» εργασίας και ταυτόχρονα, για να χρυσωθεί το χάπι, «κοινωνική διαβούλευση» και «ηλεκτρονική διακυβέρνηση»…, τόσο «αξιοκρατική και διάφανη», που από τις χιλιάδες «αφελείς» αιτήσεις, το ΠΑΣΟΚ επιλέγει για γραμματείς των Υπουργείων παλιούς βουλευτές του ή γνωστά Πασοκικά στελέχη…

Με την τρομοκρατία των αριθμών και τη δαμόκλειο σπάθη της επιτήρησης των Αλμούνια -Τρισέ - Γιούνγκερ, το ΠΑΣΟΚ επιτίθεται σ’ όλα τα μέτωπα, αξιοποιώντας το χέρι βοήθειας που του δίνουν απλόχερα ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, τον αλληλοσπαραγμό στη ΝΔ, αλλά και την αδυναμία της αριστεράς να αρθρώσει ισχυρό κοινωνικό αντιπολιτευτικό λόγο και -είτε λόγω κυβερνητισμού, είτε λόγω κομματικού απομονωτισμού- να συγκροτήσει ισχυρό μέτωπο αντίστασης. Την ώρα, μάλιστα, που δεν έχουμε ακόμη αντιμετωπίσει το σύνολο των συνεπειών της δομικής παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.

Καμία προσμονή, καμία αναμονή, καμία συναίνεση!

· Όλοι στις Γενικές Συνελεύσεις και στο δρόμο του αγώνα!

· Ανασύνταξη, ανασυγκρότηση

Στην Εκπαίδευση

Μετά τις «αυξήσεις» των ... 11-19 ευρώ το μήνα, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης για τις γυναίκες από 5-17 χρόνια στο όνομα της «ισότητας», την ουσιαστική αναγνώριση των κολλεγίων και την απελευθέρωση της «εκπαιδευτικής αγοράς», η Υπουργός Παιδείας (εισαγωγέας της γνωστής πρότασης για την αγγλική γλώσσα, της ελαστικής εργασίας και άλλων δεινών), χρεώνοντας στους εκπαιδευτικούς την κακοδαιμονία του δημόσιου σχολείου, επανέρχεται με τις πρόσφατες εξαγγελίες της:

  • Θέλει ένα σχολείο φτηνό, πειθαρχημένο και ευέλικτο, υποταγμένο στην αγορά μέσω της αυτοδιοίκησης.
  • Επιδιώκει να αποσυνδέσει το πτυχίο από την εργασία και να το αντικαταστήσει μ’ ένα φάκελο δεξιοτήτων και πιστοποιήσεων.
  • Θέλει να καταργήσει στην ουσία τους μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών, γι’ αυτό και επιμένει στην κατάργηση των πινάκων προϋπηρεσίας και στέλνει χιλιάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς στην αέναη δουλεία του ΑΣΕΠ, χρησιμοποιώντας τους λαϊκισμούς περί πλεονάζοντος προσωπικού!
  • Θέλει να εφαρμόσει τη διετία «δόκιμος εκπαιδευτικός» και τη σκληρή αξιολόγηση· η τελευταία είναι το φύλλο συκήςγια να τσακίσουν τις εργασιακές σχέσεις.
  • Θέλουν μισθολόγιο δύο ταχυτήτων με περικοπή επιδομάτων που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες.
  • Μετατρέπουν το σχολείο σε «σχολική μονάδα» που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με διευθυντή «μάνατζερ».
  • Μετατρέπουν τη γνώση σε αποσπασματική κατάρτιση· εξ’ ου και το Υπουργείο «Δια Βίου Μάθησης».
  • Διασπούν τον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, εφαρμόζοντας και βαθαίνοντας την πολυτυπία των σχολείων.

Επιπρόσθετα το ΠΑΣΟΚ, κρατώντας και πολλαπλασιάζοντας τη γνωστή διγλωσσία του, ενώ με το’ να χέρι δίνει σπίτι στην Κούνεβα, επικηρύσσοντας τους επίδοξους δολοφόνους της, την ίδια ώρα διατηρεί το δουλεμπορικό καθεστώς των «ενοικιαζόμενων εργαζομένων»!

Η δημοκρατία, η αλληλεγγύη, τα πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα βρίσκονται στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών, την ώρα που ο Δεκέμβρης 2008 πλανάται ως φάντασμα πάνω από την Παιδεία και την κοινωνία.

Αναζητείται σχέδιο δράσης για κοινωνική-εργατική αντιπολίτευση μέσω των αγώνων μας

Απέναντι στις ξεψυχισμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, στους «δούρειους ίππους» και στα συνδικαλιστικά κουφάρια ελεφάντων, πρέπει ΤΩΡΑ να προβάλουμε ένα αξιόπιστο πρόγραμμα ανασύνταξης, ενότητας, επανεκκίνησης των πρωτοβάθμιων σωματείων.

  • Χρειαζόμαστε να υπερβούμε επιθετικά την αδράνεια του συνδικαλιστικού κινήματος και δάσκαλοι – καθηγητές να οργανώσουμε τώρα Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, περιοδείες.
  • Να ενημερώσουμε τα σχολεία. Να κηρύξουν οι ΕΛΜΕ στάσεις εργασίας, συμπληρώνοντας τη στάση εργασίας της ΟΛΜΕ για τις 30 Νοέμβρη και να παλέψουμε να έχει επιτυχία η πανελλαδική κινητοποίηση έξω από το Υπουργείο Παιδείας στη 1 μμ. Πάμε με όλα τα βασικά μας αιτήματα και κύρια αιχμή το ζήτημα των προσλήψεων αποκλειστικά εκπαιδευτικών και την κατάργηση κάθε ελαστικής μορφής απασχόλησης στο δημόσιο σχολείο.
  • Να οργανώσουμε στις 7 Δεκέμβρη -επέτειο της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου- πανελλαδικές κινητοποιήσεις, με απεργίες και στάσεις εργασίας.
  • Να καταθέσουμε από κοινού με τους δασκάλους Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, περιγράφοντας τα ιστορικά και επίκαιρα αιτήματά μας.

ü Άμεση αύξηση των δαπανών για την Παιδεία τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ - 15% του προϋπολογισμού.

ü Χρηματοδότηση των Ταμείων [2δις 100 εκ. ευρώ για ΤΠΔΥ και ΟΠΑΔ μέχρι το τέλος του 2009, προκειμένου να ανταποκριθούν στις άμεσες ανάγκες των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων δημοσίων υπαλλήλων].

ü Πλήρης σύνταξη με 30 χρόνια εργασίας. Κατάργηση του ισχύοντος αντιασφαλιστικού – αντισυνταξιοδοτικού πλαισίου (νόμοι «Σιούφα», «Ρέππα», «Πετραλιά»).

ü Αυξήσεις στους μισθούς-συντάξεις, με 1.400 ευρώ καθαρά στο εισαγωγικό και αναλογικά σε όλα τα κλιμάκια.

ü Κατοχύρωση του δικαιώματός μας για υπογραφή Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας εφ’ όλης της ύλης. Ενσωμάτωση των γενικών επιδομάτων στο βασικό μισθό. Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη.

ü Ενιαίο δημόσιο δωδεκάχρονο σχολείο για όλα τα παιδιά και μέτρα αντισταθμιστικής εκπαίδευσης.

ü Ένταξη των παιδιών προσφύγων-μεταναστών-αλλοδαπών στο δημόσιο σχολείο, στήριξη όλων των δομών κοινωνικής αλληλεγγύης.

ü 20 μαθητές στο τμήμα, 10 στις κατευθύνσεις και τα εργαστήρια.

ü Κατάργηση όλων των μορφών μαθητείας και μονομερούς - «ευέλικτης γνώσης». Ένταξη όλων των σχολείων που υπάγονται σε άλλα υπουργεία στο Υπ. Παιδείας (ΟΑΕΔ κ.λπ.).

ü Αναδιαμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων, ώστε να σταματήσει η θεσμική αποβλάκωση και η γνώση «μιας χρήσης».

ü Κατάργηση της βάσης του «10».

ü Μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών – κατάργηση των stage – κατάργηση ΤΩΡΑ του θεσμού του ωρομισθίου και του αναπληρωτή [εκτός των περιπτώσεων πραγματικής αναπλήρωσης, όπως ασθένειες, άδειες κύησης κλπ].

ü Ετήσια περιοδική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στα Πανεπιστήμια, με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα.

ü Όχι στην αξιολόγηση-χειραγώγηση εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων και στην περιφερειακότητα-διάλυση.

ü Διαφωνούμε κατηγορηματικά με τις περιφερειακές εξετάσεις και με οποιαδήποτε κατεύθυνση περιφερειακής οργάνωσης της εκπαίδευσης (διορισμοί, διαχείριση προσωπικού, αναλυτικά προγράμματα, κ.λπ.)

ü Κατάργηση των ΣΔΙΤ.

ü Κατάργηση του νόμου για τα κολλέγια. Άμεση ανάκληση των αδειών που έδωσε προεκλογικά η προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπ. Παιδείας.

ü Να επανέλθουν υπό κρατικό έλεγχο ο ΟΣΚ και ο ΟΕΔΒ.

ü Μοριοδότηση παντού για οποιαδήποτε υπηρεσιακή μετακίνηση – όχι στο ρουσφέτι.

Η ΟΡΓΗ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ - Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΗΤΤΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ Σ’ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

ποιητική αδεία


Η φίλη και σ\φισσα, Βαρβάρα, εξέδωσε ένα βιβλίο έργο ζωής, βασισμένο στην εμπειρία και τη δουλειά της τόσα χρόνια ως μάχιμη εκπαιδευτικός. Πρόκειται για μια εξαιρετική προσπάθεια να επανασυνδεθεί το μάθημα της Λογοτεχνίας στο Λύκειο με την αισθητική απόλαυση και να ξεφύγει από τον στείρο φορμαλισμό.







ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ
Προτάσεις για διδασκαλία παράλληλου κειμένου Λογοτεχνίας Α
ISBN 9789604582297

Σελίδες: 282

Τιμή: 17.00 €


ΨΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑ

Μια γλυκιά και γόνιμη... συνομωσία ποιητών και στιχουργών, ή μήπως απλή σύμπτωση; Σαν «Απρόοπτες συναντήσεις για χθεσινά και σημερινά και μελλούμενα...... Κάτι τέτοιες συναντήσεις δημιούργησαν αυτό το βιβλίο, γιατί φαίνεται πως «είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας». Έτσι, τα κείμενα που προτείνονται δεν τα βρήκα, μάλλον αυτά με βρήκαν, όσο κι αν ακούγεται παράξενο. Ωστόσο, ηθικός αυτουργός σ' αυτό το «έγκλημα», αν δεχτούμε την άποψη ότι αναλύοντας ένα ποίημα το «σκοτώνουμε», υπήρξε η μεγάλη αγάπη μου για την ποίηση και το ποιοτικό - αυθεντικό τραγούδι, την ποίηση της καθημερινότητας μας. Το βιβλίο αυτό περιέχει διδακτικές απόπειρες, παλιές και καινούριες, και εστιάζει περισσότερο στη διδασκαλία παράλληλου κειμένου. Το πρώτο μέρος του βιβλίου περιέχει επιλογή κειμένων από όλες τις τάξεις του Λυκείου, ενώ το δεύτερο μέρος καλύπτει τη διδασκαλία παράλληλου κειμένου για τη Λογοτεχνία Θεωρητικής κατεύθυνσης Γ Λυκείου.

Πρόθεση μου είναι να δείξω σε συναδέλφους και σε μαθητές κυρίως, πως μπορούν να παίζουν με τα κείμενα, όπως θα ταίριαζαν ένα παζλ, όπου τα κομμάτια δεν τελειώνουν ποτέ. Βάση στήριξης είναι πάντα το λογοτεχνικό κείμενο (ποίημα ή πεζό),που ενισχύεται, εμπλουτίζεται και γίνεται απόλαυση και κτήμα, εν τέλει, του δάσκαλου και του μαθητή.

Η Βαρβάρα Κ. Ψαροπούλου γεννήθηκε το 1957 στην Καβάλα και μεγάλωσε στη Θάσο. Αποφοίτησε το 1980 από το τμήμα Νεοελληνικών σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής τον Α.Π.Θ. Από το 1982 και μέχρι σήμερα εργάζεται στην πόλη αυτή ως καθηγήτρια στη δημόσια Μέση Εκπαίδευση.

4.5.09

7 μάη συνελευση και εκλογές
για το 14ο συνέδριο της ΟΛΜΕ
η σιωπή δεν μας ταιριάζει...
η οργή δεν μας αρκεί

ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕ

…ένα ανεξάρτητο, ριζοσπαστικό ρεύμα εκπαιδευτικών που δίνει καθημερινά μάχες μέσα και έξω απ’ το σχολείο.
Μέσα από τη διαφορετικότητα μας αναζητούμε απαντήσεις στα αμέτρητα γιατί που μας «πνίγουν». Δεν διεκδικούμε το αλάθητο.
Επιδιώκουμε την ενότητα απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Αναζητούμε τα αναγκαία ριζοσπαστικά αιτήματα και τις αποτελεσματικές μορφές διεκδίκησης, για να αλλάξουμε το σχολείο και τη ζωή μας.
Αγωνιζόμαστε για ένα ενιαίο Πανεκπαιδευτικό Μέτωπο με τους δασκάλους, του φοιτητές, τους μαθητές μας. Ένα μέτωπο παιδείας - εργασίας ενάντια στην κοινωνική βαρβαρότητα.
Καταδικάζουμε τη φυσιογνωμία και πρακτική του σημερινού υποταγμένου συνδικαλισμού, που κυριαρχεί στα αιτήματα, στο λόγο στις διεκδικήσεις, στις μορφές των αγώνων. Μας ενώνει η ανάγκη ανασυγκρότησης του εκπαιδευτικού κινήματος.

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές, κι αν ο κλοιός στενεύει,
ο νους μας θα ειν’ αληταριό, κι όλο θα δραπετεύει…

Είμαστε με την συγκλονιστική εξέγερση της νεολαίας του Δεκέμβρη, μ’ αυτούς που ξεσηκώνονται στο Μεξικό, μ’ αυτούς που πλημμύρισαν τους δρόμους της Ιταλίας και ακύρωσαν την αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση του Μπερλουσκόνι, είμαστε με τους φοιτητές που βγαίνουν ξανά στους δρόμους, με τους απολυμένους εργάτες, είμαστε μ’ αυτούς που δεν ξέχασαν την παιδαγωγική της ελευθερίας, της ρήξης, μ’ αυτούς που ονειρεύονται να αλλάξουν τους νεκρούς βηματισμούς του συνδικάτου και να τονίσουν με κόκκινα γράμματα τα καινούρια τραγούδια. Μ’ αυτούς που δεν αντέχουν να ζουν ανάμεσα σε τοίχους!


ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ

…για ενα σύγχρονο- νικηφόρο - εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα που:
θα αντιπαλεύει συνολικά το «εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων» του Καραμανλή, τα προγράμματα σύγκλισης της Ε.Ε., την ΟΝΕ, τη Λευκή και Πράσινη Βίβλο, τις οδηγίες Μπολκενστάϊν, τις στρατηγικές της Μπολόνια και της Λισσαβόνας.
θα έχει παρέμβαση και άποψη σε όλα τα μικρά και μεγάλα ζητήματα που μας απασχολούν, θα προτείνει και θα διεκδικήσει ένα άλλο σχολείο σε μια άλλη κοινωνία!
θα καλύπτει τους ελαστικά εργαζόμενους, θα εμπνέει την νέα γενιά των καθηγητών
θα δίνει νέα πνοή στην ανεξάρτητη ταξική συνδικαλιστική δράση, θα προωθεί τους πραγματικούς πολύμορφους και αποφασιστικούς αγώνες διάρκειας τον οριζόντιο συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, θα συμβάλει στην ανάπτυξη ενός κινήματος «από τα κάτω» με βάση την ΕΛΜΕ και την Γ.Σ. και ενός ευρύτερου ρεύματος ρήξεων και ανατροπών απέναντι στις κυρίαρχες δυνάμεις και την πολιτική τους.

Οι αγώνες και τα συνδικάτα στα χέρια των εκπαιδευτικών!

ΠΑΜΕ ΚΟΝΤΡΑ

...στο «κύμα» της καπιταλιστικής κρίσης!

Η κρίση του 21ου αιώνα είναι αποτέλεσμα της μεγαλύτερης παρά ποτέ εκμετάλλευσης των εργαζομένων που συσσώρευσε ένα προκλητικό πλούτο, της αχαλίνωτης κερδοφορίας, της ασυδοσίας της αγοράς, της γιγάντωσης τραπεζών και χρηματιστηρίων, όλων των αντιδραστικών αλλαγών που εφάρμοσαν τα τελευταία 20 χρόνια νεοφιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις. Είναι, τελικά, κρίση του ίδιου του καπιταλισμού, των μηχανισμών και των αξιών του και όλα δείχνουν ότι θα οδηγήσει σε μια μακρόσυρτη ύφεση, η οποία θα πλήξει ιδιαίτερα έντονα και την Ελλάδα με νέα φτώχεια, ανεργία.

Η παρέμβαση των κυβερνήσεων ΗΠΑ και Ε.Ε. συνιστά προκλητική ληστεία τεράστιων δημόσιων κονδυλίων που πληρώνει η εργατική τάξη. Όταν οι εργαζόμενοι ζητούν αυξήσεις και ασφάλιση, δωρεάν και ποιοτικές παιδεία, υγεία και κοινωνικές υποδομές, τότε δεν υπάρχουν λεφτά. Όταν πρόκειται να «σωθούν» οι τράπεζες, οι σύγχρονοι τοκογλύφοι, τότε ανοίγουν τα θησαυροφυλάκια του κλεμμένου από τους παραγωγούς του πλούτου.

Σε πείσμα όσων ανακαλύπτουν επιστροφή στον Κεϋνσιανισμό, οι κυβερνήσεις και η ολιγαρχία του πλούτου επιδιώκουν να απαντήσουν στην κρίση με μια νέα βουτιά στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων και της φύσης, με κόψιμο των κοινωνικών κονδυλίων, με ακόμα πιο αντιδημοκρατικά μέτρα, ενώ οι κίνδυνοι έντασης και γενίκευσης των πολεμικών ανταγωνισμών και αναμετρήσεων μεγαλώνουν.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, αφού έδωσε τσάμπα 260 ακίνητα του ελληνικού δημοσίου στους «παπα-τραπεζίτες» του Βατοπεδίου και προσπαθεί μετά τον ΟΤΕ να πουλήσει την Ολυμπιακή, την ΕΥΑΘ , τα λιμάνια κ.ο.κ. , έρχεται τώρα να δώσει 28 δις. ευρώ, πάνω από το 10% του ΑΕΠ(!), στις δήθεν κραταιές ελληνικές τράπεζες. Γι’ αυτό και ο προϋπολογισμός – σφαγείο των εργατικών αναγκών προβλέπει νέα αύξηση της φορολογικής αφαίμαξης των εργαζομένων, μηδενικές αυξήσεις και συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών για Παιδεία –Υγεία- Κοινωνική ασφάλιση.

Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι απειλή για τους εργαζόμενους και το λαό , το ΠΑΣΟΚ συναινεί, η καθεστωτική Αριστερά δεν μπορεί να αναχαιτίσει την διαρκή κυβερνητική αντεργατική λαίλαπα, παρά την αύξηση της εκλογικής της δύναμης για την οποία ενδιαφέρεται πρωτίστως - γι’ αυτό απαιτείται άλλη Αριστερά.

Ν’ αδράξουμε τη μέρα... O φόβος μας τους ευνοεί, η ακινησία μας τους θρέφει. Αντέχουμε τη ζωή επί πιστώσει; Αντέχουμε να μας λεηλατούν χωρίς να φρενάρουν πουθενά;

Οι εργαζόμενοι έχουμε κι άλλη λύση από την υποταγή και την απογοήτευση Τώρα που τα επί δεκαετίες ιδεολογήματα καταρρέουν, να συναντηθούμε στις με όλες τις ζωντανές δυνάμεις των εργαζομένων για να πληρώσουν την κρίση από τα κέρδη τους αυτοί που την δημιούργησαν.
Για να διεκδικήσουμε από τον πλούτο ό,τι μας έκλεψαν, ό,τι μας ανήκει!
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

1400 Ευρώ κατώτερο μισθό και σύνταξη για όλους από μια μόνιμη σταθερή εργασία.
Απελευθέρωση των ομήρων – εργαζομένων από τη σύγχρονη Βαστίλη των δανείων, των πιστωτικών καρτών και των τραπεζών. Δραστική μείωση των επιτοκίων δανεισμού και άτοκα δάνεια για την Α΄ κατοικία. Παραγραφή των τόκων στα στεγαστικά δάνεια και των χρεών για την Α΄ κατοικία, των χρεών από κάρτες και καταναλωτικά των φτωχών.
Κατάργηση του Φ.Π.Α στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και τις υπηρεσίες (ρεύμα, νερό κ.λ.π.). Κατάργηση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο.
Αφορολόγητο στα 20.000 ευρώ για τους εργαζόμενους. Κατάργηση του φόρου ιδιοκτησίας Να φορολογηθεί το κεφάλαιο, επαναφορά του φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας.
Να εγγυηθεί το κράτος τα ταμεία , τις συντάξεις και το εφάπαξ. Να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα. Κανένα ευρώ των ταμείων μας στα χρηματιστήρια και στον καπιταλιστικό τζόγο! Πλήρη σύνταξη στα 55 ή στα 30 χρόνια δουλειάς ίση με τον τελευταίο μισθό.
Πλήρη, δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους.
«Όλα είναι «θέμα παιδείας» ...διαφημίζει το Υπουργείο.

Με χρονικό ορίζοντα το 2010 όπως καθορίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κυβέρνηση της ΝΔ με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ προχωρά με γρήγορους ρυθμούς στις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις. Το νέο γι’ αυτούς εκπαιδευτικό μοντέλο πρέπει να υποτάσσεται πλήρως στη γραμμή της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Ότι απέμεινε από την δημόσια εκπαίδευση βουλιάζει, αποδομείται και κατασυκοφαντείται.
Μεγάλα κομμάτια της παραδίνονται στην ιδιωτική εκπαίδευση: τεχνική-επαγγελματική εκπαίδευση, νηπιαγωγεία, κατάρτιση, επιμόρφωση, goneis.gr , Κ.Ε.Σ. κ.α. διαμορφώνοντας νέα πλαίσια κερδοσκοπίας για το κεφάλαιο.
Σχολεία και Πανεπιστήμια εξωθούνται να λειτουργήσουν σαν Ανώνυμες Εταιρίες με managers, business plan, χορηγούς, να χτίζονται μέσω των ΣΔΙΤ κ.λ.π.!

...Το φθηνό, ευέλικτο, πειθαρχημένο σχολείο της αγοράς:
Της χρόνιας λιτότητας στο 2,75 % (<<5%) με διπλοβάρδιες και 30αρια τμήματα σε άθλια «έξυπνα» διδακτήρια..
Της αποθέωσης της πληροφορίας, της απομνημόνευσης της εμπέδωσης των κυρίαρχων αξιών, της «κάλυψης» της ύλης,.. τελικά της αμάθειας ... Ένα σχολείο που καλλιεργεί μόνο δεξιότητες και εξοβελίζει την κριτική σκέψη και την ολόπλευρη γνώση. Το ΓΕΛ ... σαν φροντιστήριο το ΕΠΑΛ διαλυμένο, εικονική πραγματικότητα.
Των εξεταστικών και ταξικών φραγμών, της βάσης του 10, του αποκλεισμού όλο και περισσότερων παιδιών που τα ωθεί στην πρόωρη κατάρτιση ή στην ευέλικτη απασχόληση και την ανασφάλιστη εργασία
Της υποταγής, της χειραγώγησης και της αξιολόγησης. Ένα σχολείο που περισσεύει ο αυταρχισμός και η διοικητική αυθαιρεσία ξαναφέρνοντας στην επιφάνεια σκονισμένες σελίδες του επιθεωρητισμού ακόμα και με διώξεις συναδέλφων.
Της εργασιακής περιπλάνησης, των υπεραριθμιών και ανασφάλειας, της αναπλήρωσης και της ωρομισθίας. Των μισθών και συντάξεων που ξέχασαν το λήμμα «αυξήσεις» Της ανύπαρκτης επιμόρφωσης
Των αντιασφαλιστικών νόμων, που μας θέλουν όλους (και όλες πια ελέω Ε.Ε) μέσα στην τάξη, πάνω από τα 65, δέσμιους μιας σύνταξης πενιχρής, με τα ταμεία λεηλατημένα, την ελπίδα του «εφάπαξ» να εξανεμίζεται σε.. ομόλογα;

Θα το αλλάξουμε το σχολείο… Θα την αλλάξουμε τη ζωή…

Ενιαίο, δωδεκάχρονο, υποχρεωτικό, δημόσιο & δωρεάν σχολείο με υποδομές, πρωινή λειτουργία, 20αρια τμήματα, νέα Α.Π. και βιβλία της ολόπλευρης γνώσης και της κριτικής σκέψης χωρίς εξεταστικά φίλτρα και ελεύθερη πρόσβαση σε ενιαία δημόσια και δωρεάν Πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
αύξηση του προϋπολογισμού για την παιδεία στο 15% του Κ.Π. και στο 5% του ΑΕΠ
έγκαιρες μαζικές προσλήψεις με βάση το χρόνο κτήσης του πτυχίου και κάλυψη όλων των λειτουργικών κενών με μόνιμους διορισμούς. Kατάργηση της ωρομίσθιας , της αναπλήρωσης και των ρουσφετολογικών αποσπάσεων.
ουσιαστική αναβάθμιση της ΤΕΕ με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα και διασφάλιση των θέσεων εργασίας των εκπαιδευτικών της
καθολική, ετήσια, εισαγωγική τον 1ο χρόνο και περιοδική επιμόρφωση σε συνεργασία με τα ΑΕΙ..
παιδαγωγική ελευθερία, «όλη η εξουσία» στο σύλλογο διδασκόντων. Όχι στην αξιολόγηση-χειραγώγηση
ενιαία εκπαιδευτική πολιτική. όχι στην αποκέντρωση-απονέκρωση της παιδείας
Συνάδελφε, συναδέλφισσα
Εσύ, που βλέπεις, ακούς, προβληματίζεσαι, καμιά φορά εξοργίζεσαι, αλλά συνήθως σιωπάς ή ψιθυρίζεις ή απλά συνηθίζεις με όλα όσα γίνονται γύρω σου, με όλα όσα βλέπεις κι ανέχεσαι… Για όλες εκείνες τις μικρές και μεγάλες στιγμές που σώπασες… Έλα στη Γενική Συνέλευση… Έλα να βρεθούμε όλοι μαζί, να συζητήσουμε και να χαράξουμε μαζί τα επόμενα βήματα. Πάρε το λόγο θαρρετά και έκφρασε τις ανησυχίες και τις απόψεις σου. Το βήμα της Γενικής Συνέλευσης ανήκει σε όλες και σε όλους μας και όχι μονάχα στους συνδικαλιστές. Ναι, η εποχή είναι πιο δύσκολη. Αλλά γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας θα καθοριστεί από τις μάχες του σήμερα, πρέπει το μπλοκ του Αγώνα να βρει την ενότητα και την αγωνιστικότητά του, να ξαναβρεί το χαμόγελο και την αισιοδοξία,. Να βρει τους τρόπους και τις μορφές να ξαναβγεί στο προσκήνιο, να ξαναγίνει ο πρωταγωνιστής των ημερών.
Ο επίσημος κομματικός συνδικαλισμός, ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ σάπιος μέχρι το κόκαλο, μοιράζει χαμόγελα , sms και υποσχέσεις για να υφαρπάξει ψήφους και δύναμη και την ίδια στιγμή, συνυπογράφει φαρδιά πλατιά τη λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων στο τζόγο. Ζητάει μετά (ΑΔΕΔΥ) την παρακράτηση μισού μισθού για… να σωθούν. Στα Δ.Σ. ανενεργοί και αρνητές κάθε αγωνιστικού σκιρτήματος, «μαζεύουν ένσημα» για να γίνουν διευθυντές, βουλευτές, αιρετοί, προϊστάμενοι , διευθυντές οργανισμών με παχυλούς μισθούς.
Όσοι θέλουν να κάνουν τους αγώνες ψήφους είτε εκμαυλίζοντας τον κόσμο με επικοινωνιακά τρικ, θαυμάζοντας τα ποσοστά τους στις εκλογές αλλά όχι στις απεργίες, διαχειρίζονται το άθλιο σκηνικό, είτε μένοντας στη γωνία και στις κομματικές «παρελάσεις», αρνούνται να συμβάλουν στην αναγκαία δημιουργία ενός ενωτικού, μαχητικού κινήματος ρήξης και ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής
Καλούμε όλους όσους συναδέλφους κινούνται σε μια τέτοια λογική να υποστηρίξουν την προσπάθεια μας για ενιαία δράση και συνεργασία και κυρίως να συμβάλλουν στους αγώνες τώρα, κόντρα σε λογικές αναμονής «αυριανών» εκλογικών εξελίξεων που «θα μας λύσουν τα προβλήματα».
ΨΗΦΙΣΤΕ - ΣΤΗΡΙΞΤΕ: Ενωτική Αγωνιστική Πρωτοβουλία

Συναδέλφισσα- συνάδελφε,
Στις εκλογές για το συνέδριο της ΟΛΜΕ ενίσχυσε το ανεξάρτητο αγωνιστικό ρεύμα, των Παρεμβάσεων-Κινήσεων - Συσπειρώσεων ενίσχυσε την αυτόνομη, μαχητική φωνή της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ.
Θέλουμε να ζήσουμε και να εργαστούμε με αξιοπρέπεια σε ένα δημόσιο δωρεάν σχολείο, ελεύθερο, δημιουργικό και ανοιχτό σε όλους τους μαθητές και τις ανάγκες τους. Να σπάσουμε τα διλήμματα. Παίρνουμε θέση !
ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!
Είναι ώρα να αντισταθούμε στις επιλογές που μας ετοιμάζουν.
Είναι ώρα να ακουστεί επιτέλους και η δική μας φωνή.
ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ !
ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Υποψήφιοι για το 14ο συνέδριο της ΟΛΜΕ



ΒΕΛΙΣΣΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓΓ.-ΦΟΙΒΟΣ

ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ ΕΥΔΟΞΙΑ
ΛΑΘΗΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΛΑΘΗΡΑ ΓΙΑΝΝΑ
ΜΠΕΝΤΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΥΘΥΜΗΣ

ΣΑΡΤΑΡΙΔΗΣ ΑΡΗΣ
ΤΣΟΥΜΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ


ΨΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑ



ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ !

19.3.09

Μας κλέβουν τη ζωή!
«Κεντρική μας επιλογή ήταν, είναι και παραμένει η ανάγκη να στηρίξουμε το εισόδημα
των οικονομικά ασθενέστερων συμπολιτών μας και να συνεισφέρουν οι οικονομικά ευπορότεροι
στην προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση.»
Γ. Παπαθανασίου Υπουργός Οικονομίας 18 /3/ 2009
Αντεργατικό πραξικόπημα συνιστούν οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης για τις μειώσεις μισθών για το 2009 και την επιβολή νέων αντιλαϊκών φόρων, που ούτε η Χούντα δεν τους επέβαλε.
H συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών θεωρούμαστε οικονομικά «ευπορότεροι» και δεν θα πάρουμε κανενός είδους αύξηση το 2009!!!
Μόνο αυτοί με μικτές αποδοχές από 1500-1700 ευρώ (16ο κλιμάκιο) θα πάρουν εφάπαξ «βοήθημα» 300 ευρώ το χρόνο και οι μισθωτοί με μικτές αποδοχές κάτω από 1500 ευρώ θα πάρουν βοήθημα 500 ευρώ. (Δεν υπολογίζονται στις μικτές αποδοχές τα οικογενειακά επιδόματα). Συζητιέται επίσης:
Να μη δοθεί για φέτος σε ορισμένες κατηγορίες η μισθολογική ωρίμανση δηλ. η αύξηση από αλλαγή Μ.Κ.!!!!
Η αύξηση κατά 2% των εισφορών για τα ταμεία που δεν έχουν να πληρώσουν εφάπαξ και συντάξεις.
Η παρακράτηση ενός μισθού από τους νεοπροσληφθέντες!!! Μήπως έχουν βάλει στο μάτι το 13 μισθό;
Η μετατροπή των ασφαλιστικών ταμείων σε επαγγελματικά που σημαίνει απλά ότι το κράτος δεν εγγυάται ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ
Τι σημαίνουν στην πραγματικότητα τα μέτρα αυτά:
Σημαίνουν ουσιαστική μείωση της αγοραστικής αξίας των μισθών μας και για το 2009 σε συνέχεια της πορείας μείωσης της τα τελευταία 20 χρόνια. Με τον επίσημο πληθωρισμό στο 2% αλλά τον ανεπίσημο στα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης να είναι περίπου στο 10% η εργαζόμενοι θα έχουν φέτος ακόμα λιγότερες δυνατότητες για κάλυψη βασικών τους αναγκών.
Σημαίνουν διαρκές φρενάρισμα της μισθολογικής μας εξέλιξης αφού οι ετήσιες αυξήσεις αθροίζονται σε βάθος χρόνου. Μια αύξηση φέτος είναι αύξηση για πάντα.
Σημαίνουν μια νέα μείωση των συντάξιμων αποδοχών μας όταν φτάσει η ώρα της σύνταξης. Αφού η σύνταξη υπολογίζεται βάση του βασικού μισθού η μη αύξηση του φέτος σημαίνει μείωση της σύνταξης μας μετά από χρόνια.

Τι σηματοδοτούν τα μέτρα αυτά στην οικονομική πολιτική:
Σηματοδοτούν ένα δημόσιο που λειτουργεί ως ιδιώτης εργοδότης. Που αποφασίζει να μη δίνει αυξήσεις κάθε χρόνο αλλά εφάπαξ «bonus» (και σε λίγο να κόβει bonus δηλαδή επιδόματα).
Σηματοδοτούν μια πολιτική προσλήψεων και αμοιβών όπου θα υπάρχουν μεγάλες διακρίσεις και διαχωρισμοί μεταξύ των εργαζομένων και στο μισθολογικό (πέραν του ασφαλιστικού όπου ήδη υπάρχουν). Για αυτό ο υπουργός κάλεσε την ΑΔΕΔΥ να τα βρούνε για νέο μισθολόγιο των προσλαμβανόμενων μετά το 2010 στο δημόσιο.
Σηματοδοτούν το σχεδιασμό της κατάργησης κάθε είδους μόνιμης εργασίας. Ο υπουργός το είπε: «…οι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι θυμίζω ότι απολαμβάνουν το προνόμιο της μονιμότητας και της ασφάλειας…».
Συνεπώς στη νέα εποχή του καπιταλισμού η σταθερή και μόνιμη εργασία με αξιοπρεπείς αποδοχές αντί για δικαίωμα θεωρείται προνόμιο και καταργείται!

Ποιους θεωρούν τελικά οικονομικά ασθενέστερους;
Οικονομικά ασθενέστεροι οι τραπεζίτες που τσέπωσαν τα 28 δις ευρώ αφού πρώτα μαςείχαν ξεζουμίσει με κάρτες και δάνεια και είχαν τινάξει τα κέρδη τους στον ουρανό.
Οικονομικά ασθενής και η εκκλησία που εκτός των 800εκατομμυρίων ευρώ φοροαπαλλαγές για το 2008 παραλίγο να πάρει bonus τη λίμνη Βιστωνίδα και μερικά φιλέτα οικόπεδα σε μεγάλες πόλεις.
Οικονομικά ασθενείς και οι εργοδότες που αφού πρώτα απολύουν μετά επιδοτούνται από τον κρατικό κορβανά (δηλαδή από εμάς) με τις ασφαλιστικές εισφορές και τους μισθούς για να προσλάβουν νέους μέσω των stage.
Οικονομικά ασθενείς οι βιομήχανοι που κλείνουν τα εργοστάσιά τους και την κάνουν για Ελβετία ή δηλώνουν «φαλιμέντο» και για πληρώσουν τα δεδουλευμένα των εργαζομένων τους τα παίρνουν ως επιδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Βιομήχανοι, τραπεζίτες, χρηματιστές και εφοπλιστές που δημιούργησαν την κρίση δε θα πληρώσουν ούτε ένα ευρώ. Είναι με νόμο φοροφυγάδες.
Η ΝΔ: μείωσε τη φορολογία κερδών των επιχειρήσεων από 40 σε 25%,χαρίζοντας τους 9 δις ευρώ, πρόσφερε 28 δις ευρώ ενίσχυση στις τράπεζες, κατάργησε τη φορολογία της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. αγοράζει όπλα αξίας 56 δις ευρώ που εκτός τις μίζες της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, θα καταλήξουν σε ελληνικές και ξένες πολυεθνικές του πολέμου. Η «δημοσιονομική πειθαρχία» θα επιφέρει στην κυβέρνηση 2,37 δις ευρώ, όσο κοστίζουν οι νέες γαλλικές φρεγάτες

ΝΔ/ΠΑΣΟΚ & συνδικαλιστική γραφειοκρατία: συνεργάτες
«Δεν πρόκειται ούτε για μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης, ούτε για μέτρα στήριξης των εισοδηματικών στρωμάτων. Πρόκειται για μέτρα επικοινωνιακού και προεκλογικού χαρακτήρα
πολιτική εκπρόσωπος ΠΑΣΟΚ για θέματα Οικονομίας Λούκα Κατσέλη
Μάλιστα: η κλοπή απλά επικοινωνιακό τέχνασμα της κυβέρνησης! Ούτε μια αποστροφή που να απαιτεί να παρθούν τα μέτρα πίσω ή να δοθούν πραγματικές αυξήσεις. Είστε ίδιοι!
Την ίδια στιγμή ο υποταγμένος συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ ξεπερνά κάθε όριο ξεφτίλας και υπογράφει μνημόνιο μαζί με το ΣΕΒ(!!!) σχετικά με τις απολύσεις. Οι υπεύθυνοι της κρίσης, οι λύκοι που αδηφάγα καταβροχθίζουν εργατικά δικαιώματα, απολύουν, μειώνουν μισθούς και μετατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις, σε σχέσεις γαλέρας: 4ωρα, ανασφάλιστη εργασία «όποτε και για όσο σε χρειάζομαι», εργασία χωρίς εργοδοτικές υποχρεώσεις κ.λπ. για να προστατεύσουν τα υπερκέρδη τους, προτείνουν λύσεις μαζί με το συνδικάτο!!! Τι άλλο μπορεί να ονομαστεί προδοσία στις μέρες μας!!!
Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή ! όχι στην αδράνεια και την υποταγή!
Σ’ αυτή την πραγματικότητα δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από όλο το συρφετό των εκμεταλλευτών ούτε καν μια αυταπάτη όπως παλιότερα. Ε.Ε. , ΝΔ & ΠΑΣΟΚ έχουν βαλθεί συστηματικά να μας τα πάρουν όλα και να δωρίσουν στο κεφάλαιο.
Μόνη πραγματική διέξοδος ζωής για όλους τους εργαζόμενους είναι οι κυβερνήσεις και το κεφάλαιο να αισθανθούν καυτή την ανάσα ενός πολιτικού, ανεξάρτητου, μαζικού, ανυπάκουου, εργατικού κινήματος, που υπερβαίνοντας τους πειθήνιους δεινόσαυρους των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, διεκδικεί αποφασιστικά με βάση τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας.
Ö Τα 28 δις. σε εργαζόμενους κι ανέργους, σε υγεία, παιδεία, ασφάλιση
Ö 1400 βασικός, καθαρός, πρώτος μισθός σε όλους τους εργαζόμενους

Να οξύνουμε την αντιπαράθεση με μαζική συμμετοχή στην απεργία. Να βγούμε στους δρόμους, να διαδηλώσουμε, να αποκλείσουμε τα κτήρια των ταμείων, να οργανώσουμε τη μαχητική μας απάντηση με αποφασιστικούς αγώνες νίκης,

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 2 ΑΠΡΙΛΗ!

13.3.09

κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια…”
ή ας θυμηθούμε τις προτάσεις Μπαμπινιώτη επί κυβέρνησης Μητσοτάκη

Στην πρόσφατη ιστορία της εκπαίδευσης, δεν μπορούμε να λησμονούμε την περίοδο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στην οποία για μια ακόμη φορά κεντρική θέση στα εκπαιδευτικά ζητήματα είχε αναλάβει ο πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής εταιρείας και του Αρσακείου, κ. Μπαμπινιώτης.
Τα μέτρα που είχε προτείνει, παρά την καθολική αντίδραση του εκπαιδευτικού κινήματος, είχαν εφαρμοστεί, και θα εφαρμόζονταν όλα αν η κυβέρνηση δεν έπεφτε κάτω από το βάρος των λαϊκών αντιδράσεων, έχοντας στην πλάτη της δολοφονημένο το Ν. Τεμπονέρα, και ένα πρόγραμμα επιθετικού ξεπουλήματος και ιδιωτικοποιήσεων κάθε δημόσιου αγαθού.
Κατά την θητεία του κ. Μπαμπινιώτη:
Επανέρχονται οι εξετάσεις σε Ε’ και Στ’ Δημοτικού, ανά τρίμηνο, με διπλή βαθμολογία των μαθητών.
Προτείνεται η εφαρμογή περιφερειακών εξετάσεων για την εισαγωγή στο Γυμνάσιο, κατά τα Θατσερικά πρότυπα που προέκτειναν τον βαθύ ταξικό αποκλεισμό των μαθητών από τις βασικές σπουδές.
Προτείνεται η αποδέσμευση της εγγραφής των μαθητών από τον τόπο διαμονής τους, στοχεύοντας σαφώς στη δημιουργία κατά Δήμο ενός σχολείου για την ελίτ, κάποιων σχολείων που θα ανταγωνίζονται για να μπουν στην Α’ εθνική, και των υπολοίπων που θα λειτουργούν για την «πλέμπα». Η πρόταση αυτή που κατηγοριοποιούσε σχολεία, μαθητές, εκπαιδευτικούς θα σχετιζόταν σαφώς και με τη χρηματοδότηση των σχολείων.
Προτείνεται η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών με βάση τις επιδόσεις των μαθητών τους.(Να γιατί τέτοια επιμονή στις εξετάσεις !!), με στόχο την απόλυτη διαφοροποίηση στο εκπαιδευτικό σώμα και τη διάσπαση των ενιαίων δικαιωμάτων.
Οι παραπάνω προτάσεις αποτελούσαν τους πυλώνες της επιθετικής νεοσυντηρητικής γραμμής της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Σήμερα οι προθέσεις δεν είναι διαφορετικές. Η προσπάθεια να εμφανιστεί ο νέος Πρόεδρος του ΕΣΥΠ ως υπερκομματικός, τεχνοκράτης που θα σώσει την παιδεία με τον «διάλογό» του είναι τουλάχιστον ανιστόρητες.

Ακόμη περισσότερο είναι πολιτική επιλογή για προχώρημα των αναδιαρθρώσεων σε όλη την κλίμακα της εκπαίδευσης.
Οι αναδιαρθρώσεις αυτές στοχεύουν στην πλήρη ανατροπή κάθε κοινωνικού και συλλογικού δικαιώματος στην εργασία και ταυτόχρονα στην ανατροπή κάθε συλλογικού και κοινωνικού δικαιώματος στη γνώση και την ενιαία μόρφωση.
Θέλουν ένα φτηνό, ευέλικτο και ελεγχόμενο σχολείο που θα κατατάσσει και θα προσαρμόζει τους μαθητές του στο θρυμματισμένο κόσμο μιας φτηνής, ακατοχύρωτης, ασταθούς και ελεγχόμενης εργασίας.

Αυτά τα ολίγα για να μην ξεχνάμε και για να μην χειραγωγούμαστε

25.2.09

ΑΝΟΙΧΤΗ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ


ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΟΝ ΟΠΑΔ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που καταργήθηκε στην πράξη η όποια «δωρεάν» περίθαλψη των δημοσίων υπαλλήλων, μετά την αδυναμία του ΟΠΑΔ να πληρώσει τις υποχρεώσεις του στους γιατρούς, που είναι συμβεβλημένοι μαζί του. Η επίθεση στο δικαίωμα της δωρεάν περίθαλψης δεν τελειώνει με τις προσωρινές συμφωνίες Κυβέρνησης και γιατρών.

Η αντιασφαλιστική επίθεση, οι ενοποιήσεις των ταμείων, οι ντιρεκτίβες της ΕΕ για περικοπές δαπανών και ακόμα μεγαλύτερες αντιασφαλιστικές ανατροπές είναι «εγγύηση» ότι ξανά –και ίσως σύντομα- οι δημόσιοι υπάλληλοι θα ξαναβρεθούμε στην ανάγκη να πληρώσουμε από την τσέπη μας την περίθαλψη που δικαιούμαστε.

Ως μια πρώτη αντίδραση σ΄ αυτή την κατάσταση μερικές δεκάδες εκπαιδευτικοί καταλάβαμε σήμερα (24/2) –παραμονή της απεργίας της ΑΔΕΔΥ- το κτίριο του ΟΠΑΔ στη Θεσσαλονίκη. Ανταποκρινόμενοι/ες στο κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης Εκπαιδευτικών προχωρήσαμε σε μια πρώτη συμβολική κίνηση στον αγώνα για την υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων, όπως αυτά της υγείας και της ασφάλισης.

Η κατάληψη έληξε χωρίς παρατράγουδα, παρά τις απειλές της αναπληρώτριας διευθύντριας ότι θα καλέσει την αστυνομία (!) για να μας «αποβάλει» από ένα χώρο, που συντηρείται από τις κρατήσεις του (πενιχρού) μισθού μας.



Υ.Γ. Η Ανοιχτή Συνέλευση Εκπαιδευτικών συνιστά μια προσπάθεια για άμεση ανασυγκρότηση και ένα συντονισμό όσων οργανωμένων ή ανένταχτων συνδέλφων/ισσών ασφυκτιούν από την αδράνεια των «επίσημων συνδικαλιστικών φορέων» απέναντι στην κοινωνική κρίση που διανύουμε. Μια κρίση, που όλα δείχνουν ότι το επόμενο διάστημα θα οξύνεται διαρκώς και περισσότερο. Στόχος είναι η ανάληψη και ο συντονισμός συγκεκριμένων δράσεων απέναντι στα εκπαιδευτικά, αλλά και ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα της συγκυρίας. Ως πρώτο τέτοια επιλέχτηκε η ασφάλιση και η υγεία ως κοινωνικά δικαιώματα (με αιχμή το θέμα του ΟΠΑΔ). Και ως πρώτη ευκαιρία δημόσιας δράσης της επιλέχτηκε η απεργία της 25 Φλεβάρη. Ενδεικτική των μορφών που θα θέλαμε να έχουν οι απαντήσεις του κινήματος μας, είναι η πρόταση μας για συμβολική κατάληψη του ΟΠΑΔ, στην οποία και προχωρήσαμε σήμερα.

23.2.09

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΟΠΑΔ

ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΤΡΙΤΗ 24.02.09
12:45 ΣΤΟΝ ΟΠΑΔ
(Σαπφούς 3, Πλατεία Δημοκρατίας, απέναντι απ΄ τα δικαστήρια))

Η επίθεση στο δικαίωμα της δωρεάν περίθαλψης δεν τελειώνει με τις προσωρινές συμφωνίες Κυβέρνησης και γιατρών.

Η αντιασφαλιστική επίθεση, οι ενοποιήσεις των ταμείων, οι ντιρεχτίβες της ΕΕ για περικοπές δαπανών και ακόμα μεγαλύτερες αντιασφαλιστικές ανατροπές είναι «εγγύηση» ότι ξανά –και ίσως πολύ σύντομα- οι δημόσιοι υπάλληλοι θα ξαναβρεθούμε στην ανάγκη να πληρώσουμε από την τσέπη μας ακόμη και την υποτυπώδη περίθαλψη που δικαιούμαστε μέχρι τώρα.

Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ καλεί κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα σε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας την Τρίτη στον ΟΠΑΔ (12:45)
και σε καθολική συμμετοχή στην απεργία της ΑΔΕΔΥ την επόμενη μέρα, Τετάρτη 25.02.09.

Να είμαστε όλοι εκεί!

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

28.1.09

ανάπηρο ...διάλογο πάλι σου τάζουν!

Παρεμβάσεις –Συσπειρώσεις – Κινήσεις Δ.Ε. :
10 ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ
Κοινωνικός Αντίλογος και Αντίπαλη Πρόταση


1. Η εξαγγελία (για 4η φορά από το 2006) από τη μεριά του ΥΠΕΠΘ της έναρξης του «διαλόγου για το σύστημα πρόσβασης στην Ανώτατη εκπαίδευση» έχει δυο χαρακτηριστικά :
· Πρώτον, όσον αφορά την επιλογή του χρόνου (στην καρδιά των εκπαιδευτικών κινητοποιήσεων), δεν αποτελεί παρά μια επικοινωνιακή, πυροσβεστική και παραπλανητική «ντρίπλα» του ΥΠΕΠΘ για να καλύψει τα στασίδια των media και να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό του νεανικού θυμού. Ιδιαίτερα, την συγκεκριμένη περίοδο (οικονομική κρίση και μέτρα στήριξης του κεφαλαίου-28 δις, αλλά και με την πρόσφατη έκρηξη της νεολαίας με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου το Δεκέμβρη) συνδυάζεται με την επιδίωξη της κυβέρνησης να ανατρέψει το κλίμα δυσαρέσκειας και απονομιμοποίησης της πολιτικής της, ιδιαίτερα στη νεολαία.
· Δεύτερον, είναι ξεκάθαρα αποπροσανατολιστική, καθώς επιχειρεί αφενός να κουκουλώσει τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης και αφετέρου να πείσει μαθητές και γονείς, την κοινωνία όλη, ότι η αλλαγή του τρόπου πρόσβασης στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ μπορεί να αλλάξει ή έστω να θίξει τον ταξικό - κατανεμητικό ρόλο του σχολείου και την αναπαραγωγή των κοινωνικών ανισοτήτων.
2. Καμιά από τις «επίσημες» προτάσεις των «λαγών» του ΥΠΕΠΘ (Πρόταση Βερέμη – πρόταση Μπαμπινιώτη με όλες τις κατά καιρούς παραλλαγές τους), όσα περιτυλίγματα κι αν χρησιμοποιούν, δεν έρχονται να αλλάξουν προς το καλύτερο το επίπεδο του σχολείου, την είσοδο στις τριτοβάθμιες σπουδές, το επίπεδο των πανεπιστημιακών σπουδών και την επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων. Αντίθετα επιδιώκουν με την άθλια μαγιά των επιλογών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα πλαίσια των λογικών της Λισαβόνα και της Μπολόνια, να θεμελιώσουν μια εκπαίδευση που έχει έμβλημά της την ανταγωνιστικότητα, την ευελιξία, την ιδιωτικοποίηση, την εμπορευματοποίηση, το παραπέρα βάθεμα των ταξικών φραγμών.
Οι προτάσεις αυτές αποτελούν συνέχεια των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, (με το νόμο πλαίσιο, τους κύκλους σπουδών, τον κοινό ευρωπαϊκό χώρο κλπ) και την τεχνική εκπαίδευση (ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ), της προσπάθειας αναγνώρισης των ΚΕΣ και κατάργησης του άρθρου 16, των λογικών που διέπουν τα ΑΠ και τα νέα βιβλία, της αξιολόγησης – επιλογής - χειραγώγησης. Πηγάζουν από τη βαθύτερη επιδίωξη της αστικής πολιτικής, για τη διαμόρφωση της νέας εργασιακής ικανότητας που απαιτεί η αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Δηλαδή ενός εργατικού δυναμικού ευέλικτου, προσαρμοστικού στις ραγδαία μεταβαλλόμενες ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής, τόσο από την άποψη των γνώσεων και των δεξιοτήτων του, όσο κι από τη σκοπιά των κοινωνικών συμπεριφορών, της ιδεολογίας του, των αξιών και του πολιτισμού του.
3. Το λεγόμενο μεταλυκειακό – προπαρασκευαστικό έτος της «πρότασης Βερέμη» (και οι συνεχείς παραλλαγές του), καθώς και οι «προτάσεις» Μπαμπινιώτη για «την κατάργηση του ενιαίου χαρακτήρα των εξετάσεων με την ίδρυση ενός ανεξάρτητου εξεταστικού κέντρου», παρ΄ όλες τις διακηρύξεις περί του αντιθέτου, δεν αποτελούν παρά παραλλαγή των γνωστών ταξικών γύρων επιλογής που ρυμουλκούν στην τροχιά τους την αναδιάταξη της ταξικής κρισάρας με στενότερες ακόμη διόδους. Η υλοποίηση των προτάσεων τους είναι δεμένη με ένα νήμα με όλα τα γνωστά παρεπόμενα των πανελλαδικών εξετάσεων (φροντιστηριοποίηση, αυξημένο ιδιωτικό κόστος, ταξικοί φραγμοί και διαχωρισμοί, αμάθεια, κλπ) ενώ παράλληλα αφήνει άθικτους όλους τους φανερούς και σιωπηρούς μηχανισμούς της κοινωνικής επιλογής στο σχολείο, αν δεν τους εντείνει
4. Παράλληλα, οι παραπάνω προτάσεις τους συνοδεύονται, χωρίς να δηλώνεται επίσημα, από μια κρυφή ατζέντα που περιλαμβάνει την αφαίρεση μιας τάξης από την υποχρεωτική εκπαίδευση, ή ενός έτους από το Πανεπιστήμιο (στο πνεύμα της Μπολόνια), το «τεστ αυτογνωσίας» για να εσωτερικεύει κάθε μαθητής από νωρίς το πόστο του αλλά και την επαναφορά εξετάσεων στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού σχολείου.
5. Χρειάζεται, επίσης, να αποκαλύψουμε την ουσία μιας ολόκληρης φιλολογίας που αναπτύσσεται από πολλούς και πάνω απ’ όλους από την κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική. Η «αυτονομία» ή «αποδέσμευση του Λυκείου» δεν εξαρτάται, σε τελευταία ανάλυση, από τις εξετάσεις πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όπου κι αν μετατεθούν οι τελευταίες χρονικά, το Λύκειο θα συνεχίσει να είναι προθάλαμός τους, καθώς η «αξία» των τίτλων του Λυκείου στον υφιστάμενο κοινωνικό καταμερισμό εργασίας δεν είναι εδώ και χρόνια συνδεδεμένη με κανένα επαγγελματικό δικαίωμα, ουσιαστικά είναι απαξιωμένοι εργασιακά.
6. Καμιά από τις επίσημες προτάσεις για το «εξεταστικό» που έχουν κατατεθεί από τα κοινοβουλευτικά κόμματα δεν αποτελεί, επί της ουσίας, αντίπαλη πρόταση στις κυβερνητικές επιδιώξεις. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, από διαφορετικούς δρόμους, συναντιόνται είτε με τα γνωστά και δοκιμασμένα ταξικά φίλτρα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είτε ακόμη και με τις προτάσεις Βερέμη –Μπαμπινιώτη.
7. Δεν υπάρχει «φαεινή ιδέα» στο εξεταστικό, πολύ περισσότερο δεν υπάρχει αντίπαλη κοινωνικοπολιτική πρόταση αν δεν τοποθετηθεί κανείς για την ουσία της σχολικής εκπαίδευσης. Οφείλουμε να μιλήσουμε για την εκπαίδευση και το σχολείο σε συνάρτηση με τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, κοντολογίς με το σύστημα εκμετάλλευσης που προσδιορίζει και καθορίζει τη σχολική εκπαίδευση.
8. Στη συζήτηση για το σύστημα πρόσβασης των υποψηφίων, οφείλουμε να επισημάνουμε τους οικονομικούς, κοινωνικούς και σχολικούς όρους που επιδρούν, στη διάρκεια της φοίτησης, πολύ πριν οι μαθητές ως υποψήφιοι φτάσουν στις πανελλαδικές εξετάσεις, στην έκβαση αυτής της φοίτησης και σε τελευταία ανάλυση στη διαφοροποιημένη κατάταξη των υποψηφίων. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να αντιπαρατεθούμε αποτελεσματικά με τη θεωρία των φυσικών χαρισμάτων (αυτών που «παίρνουν» τα γράμματα) και άρα της «αναγκαίας επιλογής» μέσω εξετάσεων όσων μαθητών «αξίζουν» να προχωρήσουν.
9. Το στρατηγικό αίτημα του κόσμου της εργασίας «μόρφωση και δουλειά για όλους» είναι το μόνο έδαφος το οποίο μπορεί να αξιοποιήσει μια πρόταση πάλης για την εκπαιδευτική αριστερά που θα στοχεύει στο να μορφώνονται όσο το δυνατόν περισσότεροι, όσο το δυνατόν καλύτερα.
10. Στα πλαίσια αυτά η πρόταση μας για «ελεύθερη πρόσβαση» στην Ανώτατη εκπαίδευση είναι δεμένη άρρηκτα με την αλλαγή του περιεχομένου της εκπαίδευσης, την εξάλειψη της σχολικής διαρροής, την κατάργηση του διπλού δικτύου, της βάσης του 10 και του κλειστού αριθμού εισακτέων, μαζί με τη διεκδίκηση-απαίτηση επαγγελματικής διεξόδου.
Η πρότασή μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, την ελαχιστοποίηση των σκληρών ταξικών φραγμών, την αντισταθμιστική αγωγή, την ένταξη στα σχολικά δίκτυα των 100.000 παιδιών που βρίσκονται «εκτός των τειχών», την αναπροσαρμογή των αναλυτικών προγραμμάτων.
Η εκπαιδευτική αριστερά, κάθε μαχόμενος εκπαιδευτικός, οφείλει να κοιτάξει το δάσος και όχι το δέντρο και να μιλήσει για όλα τα παιδιά.
Αλλιώς θα «εγκλωβιστούμε» σε μια επιφανειακή συζήτηση που θα επικεντρώνεται στην τελευταία τάξη του λυκείου, θα μεγαλοποιεί το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει αυτό καθαυτό το «σύστημα πρόσβασης» και θα αφήνει απέξω τα μεγάλα προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος.

Γι’ αυτό, οργανώνουμε τη δική μας απάντηση:

Με βάση τα παραπάνω αρνούμαστε το «διάλογο»- κοροϊδία στον οποίο καλεί η κυβέρνηση. Θεωρούμε ότι είναι προσχηματικός και εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές στοχεύσεις, αφού:
· Αντικειμενικά, η συζήτηση δεν ξεκινά από μηδενική βάση, ως «tabula rasa», όπως ισχυρίζεται ο υπουργός. Η βάση του «διαλόγου» είναι η ήδη υποβαθμισμένη, απαξιωμένη δημόσια εκπαίδευση, για την οποία ο κρατικός προϋπολογισμός προβλέπει ακόμη πιο μειωμένα κονδύλια για φέτος. Βάση του είναι οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, στην Ανώτατη Εκπαίδευση, η αναγνώριση των ποικιλώνυμων ΚΕΣ και Κολεγίων, η βάση του 10, τα νέα-παλιά ΑΠ και βιβλία, ο εξεταστικός μινώταυρος για τους μαθητές και η αξιολόγηση – χειραγώγηση για τους εκπαιδευτικούς, η λιτότητα και η ενίσχυση της ελαστικής εργασίας.
· Υποκειμενικά, μιλώντας η κυβέρνηση για μηδενική βάση, σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ξεκαθαρίζει την πρόθεσή της να μην κάνει πίσω σε τίποτε από την αντιλαϊκή, αντιεκπαιδευτική πολιτική της. Ίσα – ίσα προϊδεάζει για το είδος των προτάσεων της, η προσπάθεια της την ίδια στιγμή να προωθεί την κατάργηση του ασύλου, να «χτυπά» μαζικά συλλαλητήρια (όπως αυτό για τον Τεμπονέρα), να παραπέμπει συλληφθέντες μαθητές με τον τρομονόμο κλπ
· Συζητάμε με την εκπαιδευτική κοινότητα, τους μαθητές, τους εργαζόμενους, με τη μορφή του «κοινωνικού αντίλογου» και όχι του χολυγουντιανού κακόφημου «κοινωνικού διαλόγου».
· Ανοίγουμε το φάκελο «Παιδεία» στο σύνολό της και όχι για το εξεταστικό φίλτρο μόνο.
· Αναφερόμαστε στο σύνολο των παιδιών (όσα είναι έξω από το σχολείο, ΤΕΕ, ειδικά σχολεία, αλλοδαποί κ.λπ.) και όχι μόνο όσα φτάνουν στη Γ΄ τάξη του Γενικού Λυκείου.
· Προσεγγίζουμε την εκπαιδευτική δομή από το νηπιαγωγείο ως το Πανεπιστήμιο και όχι τη στενή φέτα του Λυκείου.
· Το εξεταστικό είναι υποσύστημα των ταξικών φραγμών στη μόρφωση και όχι αυτόνομο πεδίο. Επικαθορίζει, όμως, τις εκπαιδευτικές λειτουργίες, κυρίως στο Λύκειο, αλλά και ευρύτερα.
· Το σχολείο ερμηνεύεται κοινωνικά και πολιτικά. Η κοινωνία όμως δεν ερμηνεύεται μέσω του σχολείου. Το σχολείο είναι θεσμός του «εποικοδομήματος». Αλλά η κοινωνία «παράγεται» και αναπαράγεται κυρίως στους χώρους εργασίας, εκεί που βασιλεύει ο βούρδουλας και ο εργασιακός φασισμός. Όποιος υπερβάλλει για τον ιδεολογικό ρόλο του σχολείου θα πέσει σε μονομέρειες (όπως επίσης και όποιος υποτιμά ή μηδενίζει το ρόλο του).
· Μιλάμε για όλες τις παραμέτρους της εκπαίδευσης (χρηματοδότηση, αναλυτικά προγράμματα, αντισταθμιστική διδασκαλία) και όχι για τις φαεινές ιδέες των εκσυγχρονιστών-νεοφιλελεύθερων.
· Συνδέουμε την Εκπαίδευση με την Εργασία και τα πτυχία με το επάγγελμα. Μιλάμε για κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων, για σταθερή και μόνιμη εργασία με αξιοπρεπή μισθό. Αρνούμαστε τις νεοφιλελεύθερες ιδεολογικές εμμονές, όπου η αγορά κανοναρχεί και η εκπαίδευση υποτάσσεται.
· - Απαιτούμε 5% του ΑΕΠ – 15% του Προϋπολογισμού για την Παιδεία
- Αναδιαμορφώνουμε τα προγράμματα, μειώνουμε τον αριθμό των μαθητών στην τάξη
- Ενσωματώνουμε τα παιδιά των δρόμων, των αλλοδαπών, των προσφύγων, των φτωχών
- Καταργούμε τη βάση του 10
- Ζητάμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας
- Οργανώνουμε τις συλλογικές αντιστάσεις ενάντια στην αξιολόγηση- χειραγώγηση
- Απαιτούμε Μόρφωση – Σταθερή Δουλειά για όλους!

Προβάλλουμε ως αντίπαλη εκπαιδευτική πρόταση:
- Το Ενιαίο 12χρονο δωρεάν δημόσιο Σχολείο για όλα τα παιδιά, μέχρι τα 18 τους χρόνια. Ένα τέτοιο σχολείο θα έχει βελτιωμένο επίπεδο γενικών γνώσεων, θα συνδέει τη θεωρία και την πράξη, θα αναπτύσσει την κριτική σκέψη, ώστε τα παιδιά να κατανοούν τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας. Θα παρέχει, επίσης, και εισαγωγικές επαγγελματικές γνώσεις. Κανένα παιδί δεν πρέπει να εργάζεται, να εγκαταλείπει το σχολείο και να οδηγείται σε επαγγελματική ειδίκευση πριν τα 18 του χρόνια.
- Τη λήψη αντισταθμιστικών εκπαιδευτικών μέτρων, όπως: α) ειδική οικονομική υποστήριξη και επιδόματα στη φτωχή οικογένεια, στα λαϊκά στρώματα γενικότερα, στους άνεργους και τους μετανάστες ώστε τα παιδιά τους να τελειώνουν το Ενιαίο 12χρονο Σχολείο, β) πρόσθετη εκπαιδευτική υποστήριξη (ζώνες εκπαιδευτικής προτεραιότητας κ.ά.) στους μαθητές που το έχουν ανάγκη.
- ΄Ένα δημόσιο δωρεάν και ανοιχτό σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης (με επαγγελματικές και καλλιτεχνικές γνώσεις, ξένες γλώσσες κ.λπ.) μετά το 12χρονο σχολείο για όσα επαγγέλματα δεν απαιτούν πανεπιστημιακή μόρφωση. Κατάργηση όλου του κυκεώνα κατακερματισμού και κερδοσκοπίας μετά το Λύκειο – Κατάργηση των ΚΕΣ - ΄Ενταξη όλων των σχολών κατάρτισης (ΟΑΕΔ κ.λπ.) στο δημόσιο κορμό με ενιαίο δημόσιο σχεδιασμό και δωρεάν φοίτηση.
- Συζητάμε και διαμορφώνουμε πρόταση για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση με τα μαχόμενα τμήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας (ΠΟΣΔΕΠ, φοιτητικοί σύλλογοι
).